İyi okumalar 🖤
Önceki bölümü atlamayın lütfen...
Uzay
Annemle babamın ısrarları sonucu, psikoloğa gelmeyi kabul etmiştim. Başta tek başıma gitmemi istemeseler de, zar zor ikna etmiştim iyi olduğuma. Bir süredir bakıştığım kapının ziline bastım. Kısa bir süre sonra, kapıyı genç bir kadın açıp, sıcak gülümsemesiyle, içeriye buyur etti.
"Hoşgeldin. Sen Uzay olmalısın." dedi. Başımla onayladım.
"Hoşbuldum efendim." dedim ve içeri girdim. Kadın konuştu tekrar.
"Koridorun sonundaki oda." dedi ve oraya doğru yürümeye başladım. Heyecanlı hissediyordum. Ne diyecektim, nasıl konuşacaktım bilmiyordum?
Kapıyı hafifce tıklatıp cevap beklemeden içeri girdim ve kapıyı kapatıp uzun koltuğa oturdum direkt olarak. Çekiniyordum ve bu yüzden odayı incelemeye başladım.
"Hoşgeldin Uzay." dedi karşımdaki adam ve bakışlarım onu buldu. İyi görünüyordu. Benden epey büyüktü. Gözleri kahvenin güzel bir tonuydu. Saçlarıda gözleriyle uyum sağlıyordu. Kumraldı. Cevap vermem gerektiğini düşünerek konuştum.
"Hoş buldum." dedim. Mırıldanır gibi çıkmıştı sesim. Kemik gözlüğünü takıp, ellerini masanın üstünde birleştirdi. O sırada yardımcı kadın gelip iki tane kahve bırakıp gitti. Abla gidince, bana baktı yine.
"Evet. Hazır mısın? Anlatmak istediğin şeyler var mı?" diye sordu. Umursamaz bir şekilde güldüm istemeden ve cevapladım.
"Hadi ama doktor. Buraya neden geldiğimi biliyorsunuz bence." dedim. Ailem dün onunla konuşmuştu ve eminim ki yönelimimi biliyordu. Sorunumu bilemezdi çünkü aileme bile anlatamıyordum.
"Ben sadece neden geldiğini biliyorum. Senin düşüncelerin önemli benim için. Ne istediğin? Neler düşündüğün? Eğer atlatmak istiyorsan, çaba göstermelisin." dedi. Düşünüyordum. Anlatmalı mıydım? Bu tanımadığım adama güvenmeli miydim?
Nasıl gidiyor?
Yorumlarınızı bekliyorum 🤗
Sizleri seviyorum 💙