🍌❤️🍌
I'm looking myself in the mirror, standing and not moving.
This is what I'm wearing
"Grace, tara" nakita ko si grace na nakatayo sa may pinto at hinihintay ako.
She looks pretty in her black dress
"Coming" bulong ko, pero alam kung narinig niya yun... Ang tahimik kasi ng lugar.
~~~~~~~~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~~~~~~
And finally, andito na kami
Napangiti nalang ako ng maalala ko lahat ng nangyare sa buhay ko, ansaya na sana hahaha.
Napatingin ako kay grace, ngumiti ako sakanya at tumango.. pahiwatig na Ok lang ako.
I'm walking in a red carpet, at pinilit ngumiti.
I want to cry again, but I can't.. nakakahiya kung iiyak ako ng malakas dito, eh sa dami ba namang tao.
I'm feeling hopeless, di ko na napigilan at tumulo na ang luha ko.. gusto ko pigilan nakagat ko pa labi ko para di ako mapahagulgul dito.
Napaka sakit, sobra pa sa broken hearted, pero parang ganun na nga.
Feel ko nag iisa lang ako dito, parang kaming dalawa lang nandito.
I'm still walking
And
Looking straight to the person in front of me
I'm sorry Ahnean....
Nakita ko kasi tumawag siya wla akong oras para sagutin yun.
Mas lalong dumami luha ko sa mukha ng makita ng klaro mukha niya.. naiiyak ako shet(umiiyak na pala ako) i mean gusto ko humagugul AHHHHH, I can't hold it anymore.
"H-Hi sniff, We f-finally see each other P-PANDAK" at dun nako napa hagulgul..
alam kung nakatingin na saakin ang lahat dahil di nila ako kilala.. merong nakaka kilala sakin dito at yun ay si grace at si ate at yung iba din nilang kakilala dahil naikwento na daw ako ni pandak sakanila.
I hold his face, MAYGAD! I Want to hug him.. kahapon pako umiiyak pero hanggang ngayon di ko parin kayang matanggap.
WHY!?? Bakit sa dami dami ng eroplano sa buong mundo, bakit sa eroplanong sinasakyan mo pa ang sumabog!?
BAKIT!?
Pinapabayaan nalang ako ng mga bisita na umiyak, nakita ko din yung mga kasamahan ni pandak, dahil naka army attire eto.
Naluluhang tumingin ako sakanila, Gusto ko sila pag sampal sampalin.. pero alam kung nasasaktan din sila, pero mas nasasaktan ako! Matagal ko ng nakaka-usap to eh!.
For almost 11 years!?
Wlang nagbalak lapitan ako, Oo nakakahiya tong ginawa ko kasi nandito din kasi yung family ni pandak eh.
"B-Bakit?, Paano?, MAYGAD!! Sumagot ka!, Para nakong tanga dito" bulong ko sa huling sinabi ko.
Napatitig ako sakanya
"It's our First Meet pandak, bakit ka nanjan? Ang unfair! Nakita kita subalit di mo nakita kagandahan ko! Napaka tanga mooo! Ampanget mo pa" mangiyak-ngiyak ko sabi sakanya.
Napaluhod nalang ako, nilapitan nako ng mga army.. alam kung kanina pa nila akong gusto lapitan.
Napatingin ako kay ate at bumulong na "Thank you" alam kung alam niya kung ano ang sinabi ko, nagpasalamat ako dahil pinabayaan niya muna ako dito.. naintindihan niya din kasi ako, dahil mas matagal pa samahan namin ni pandak.
Namumutla at namumula din ang mukha ni ate.
Minutes later at yeah andito kami sa lugar kung saan magpapahinga si pandak, gusto kung ngumiti pero ayaw makisama ng puso ko. Gusto kung sumaya dahil panatag nadin si pandak ngayon, pero ang naramdaman ko ngayon, Panghihinayang.. na sana di nangyare to, na sana nakita niya ako, na sana nakita ko pa siyang nakatayo sa harap ko, na sana masaya siya dahil kasama niya ang minamahal niya.. pero lahat nalang nun ay SANA.
NAKAKASAWA ng mag SANA!
And for the last time, tinignan ko si pandak at nimemories lahat ng parte ng mukha niya, ang matangos niyang mga ilong, mahahabang pilik mata, makakapal na kilay, at napaka gwapong mukha.
Lumapit ako at wlang alin-langang hinalikan ang pisnge niya, ayoko mag-sisi sa huli. May mga nagulat sa ginawa ko pero wla nakong pake.
Cguro masasabi niyo sakin na sobra lang ang ginawa ko dahil hindi kami ka ano ano ni pandak, pero wla ka sa sitwasiyon ko .. hindi ikaw ang nasakatan, kundi AKO.
Inilabas ko ang bracelet na dala ko, at isinuot eto sakanya.. wla namang nag reklamo kaya pinatuloy ko na, ngayon bumuti na ng kunti ang nararamdaman ko ng suot na niya ang bracelet na binili ko nung birthday niya.
Napangiti ako
"Andaya mo, sabay sabay nalang sana tayo nun.. lam mo bang nasaktan si ate dahil umuna ka? Pero alam mo bang mas sobrang nasaktan ako?" Gusto na namang mag-unahan ang mga luha ko pero bago pa mangyare yun pinigilan ko na.
Nakita kung umaalis na ang mga tao, pamilya nalang ni pandak ang natira at si ate, may mga binubulong siya sa lupa kung nasan nandun si pandak habang umiiyak, si grace umuna na daw sa car at hihintayin na lang ako.
"I'm so sorry grace" pinipigilang iyak na sabi ni ate saakin, yeah kami nalang dalawa ang nandito.
"Wla ka namang kasalanan ate eh" nakangiting sabi ko sakanya.
Nginitian lang din niya ako at tumayo na siya.. aalis na muna daw siya dahil gusto muna niyang mapag-isa.
Umupo ako sa lupa, at kinuha ang picture na nasa gilid nito, tinitigan ko ang mukha niya.
"Sayang, wla tayong picture" bumuntong hininga ako at ngumiti.
"Maging masaya ka din diba?, I'm soryy ah at na late kung tignan chinat mo"
Kinuha ko cp ko sabay tingin sa mga text niya.
Pandak- Bataaaa, busy ka ata eh hahaha
Pandak- Sorry ah, sorry sa gagawin ko Ngayon.. no choice nako
Pandak- alam kung pupunta ka bukas kaya ayaw ko masira mukha ko
Pandak- gusto ko makita mo pa mukha ko hahaha, gwapo ako syempre
Pandak- nasiraan kami at balak namin tumalon ngayom.
Pandak- Imsorty (I'm sorry)
"Wla ka dapat ika sorry nun pandak, pero don't worry, sorry accepted" napangiti ako, yun nalang ata ang last na chat sakin ni pandak dahil kung mag chachat ako.. di na siya makaka reply.
At least We Meet at the First Time,
Pero bakit sa gantong sitwasiyon?
Bakit kung kelan, hindi na tumitibok ang puso mo? Kung kelan mag propropose ka kay ate?.
Pero hindi ko masisi kung ito talaga ang nakatadhana, cguro plano na eto ni God.. siya lang naman nakaka-alam sa mga pangyayare sa buhay natin
Kung kelan ka mawawala, paano, saan, siya lang nakaka-alam.
Once again, tinignan ko ang nakaukit dito.
~~~•~~~
-IN LOVING FAMILY-
John Paul Shmirtzz
+ January 22, 2030
✯ june 4, 2003
Yeah January 22 kahapon, remember 27 na siya ngayon.
Naalala ko tuloy yung no. Ng condo namin ni grace, what a coincidence.
Tumingin ako sa langit, nakakasilaw ang sinag nito pero sapat na para matignan ko ang kagandahan ng langit.
"Rest in paradise Pandak"
~~~~~~~~~~~~~~~•••~~~~~~~~~~~~~~~
Nagising ako ng mag alarm ang cp ko. Mas nauna pakong nagising kesa sa alarm ko.
Kinuha ko eto ng hindi tinitignan, diko alam pero naiyak ako.
Inoff ko na eto at chineck kung may nag chat ba, hapon na pero nakatulala lang ako dito sa kwarto na may sariling mundo.
Nakita kung may nag chat kaya binasa ko.
Pandak- Bataaaaa!, Tara laro tayo ML
Napatitig ako,
at napangiti
Naalala ko lang,
Imahinasyon ko lang pala lahat ng yun
Napatawa nalang ako, bat ko ba naisip yun.
Me- buhay kapa pala?
Pandak- HAHAHAH pinagsasabi mo, tara naaa kasi Bataaa
Meh- HAHAHA Oo mag oopen lang
And yeah I'm still 14 while he's 17
Pinahid ko ang luhang tumulo kanina
Pandak- Game?
Meh- GAME!
~END~
🍌🍌🍌🍌🍌🍌❤️❤️🍌🍌🍌🍌🍌🍌
Nagbago isip ko eh HAHAHAHAH
Kaya ganyan nalang ending.
At maraming maraming salamat sa bumasaha hanggang dulo ng kwento ko (✿ ♡‿♡)
•
~~Based on TRUE STORIE~~
•
(｡•̀ᴗ-)✧