ZARNIAH'S POV
Sinunod ko ang utos sa akin ni Tita Sky. Ayaw ko namang mag-alala agad si Mommy sa akin pagkagising niya. I'm still waiting for you to wake up mom.
Mabilis lang lumipas ang mga araw. It's Saturday, no class so I am now at the hospital. Its been 6 days na natutulog lang si Mommy.
"Kwentuhan na lang kita anak" saad sa akin ni mama. She's also here, wala kasi siyang trabaho 'pag sabado at linggo.
"Sige ma, makikinig ako" saad ko habang tinitignan parin si Mommy. Hoping that she'll wake up now.
"Alam mo bang tinatawag kami noon ng Mommy mo ng mga makasalanan? Mali bang umibig?" she started. Mommy already told me about their situation before. "Sometimes I ask myself, is it worth fighting for?" napatingin ako sa kanya.
"Anong sagot mo no'n ma?" she smiled at me and tap my head.
"My answer will always be yes but when our relationship got toxic, sinukoan ko na lahat, even your mom sinukoan ko siya" she just cry in front of me. "The moment I lost Athena and just enjoying myself with another girl, I found out that I already lost the most worth fighting treasure. I didn't even get to support you for growing up" nahawa na ako kay mama, umiyak narin ako.
"Mommy told me before na dapat hindi ako magalit sa'yo kundi sa kanya. I asked her why but she answered me with unbelievable answer. I can't believe that she did those in purpose. Simula no'n namumuo 'yong galit ko sa kanya then it comes to my mind that she's still my mother. She's the one who gave birth to me, kahit pagbabaliktarin man ang mundo, nanay ko parin siya" kwento ko sa kanya.
"Buti na lang at sa mommy ka nagmana ano?" mapait itong ngumiti sa akin.
"Nagmana ako sa inyong dalawa" I said and smiled to her.
"Duwag kasi ako noon. Hindi ko kayang maipaglaban ang mommy mo sa pamilya niya. Kilalang kilala nga sila roon sa amin" pagpapatuloy niya.
"Hanggang ngayon ba ma, naduduwag ka pa ring ipaglaban kami?" I just want to know her answer.
"I am willing to face the consequences now just like your mom" she said and kissed my forehead.
Biglang may bumukas ng pinto. Tinignan ko 'to, I saw her before in Mama's house. She's probably my grandmother also.
"Royce halika" lumapit naman ako kay mama. "Ma, ito na ang apo mo sa akin" ngumiti ako sa kanya at nagmano.
"Matagal ko ng alam Jayce. Oh siya, kamusta si Athena?" binigyan ko muna siya ng upoan.
"Hinihintay na lang naming magising siya ma" rinig ko'ng sagot ni mama.
Lumapit ako kay Mommy at tinignan lang siya. I hold her hand and mouthed 'I miss you'. Namumuo ng muli ang mga luha sa mga mata ko.
I saw my mom's finger just move. Tinignan ko lang ito baka kasi ako lang ang nakapagpagalaw no'n. It keeps on moving, hindi ko inaalis ang mga mata ko sa daliri niya. I know this is a sign. I look at her face, she slowly opened her eyes.
Agad ko namang pinindot ang button para sa nurse station.
"Nurse my mom is awake" I said in joy.
Nakita ko'ng lumapit sina mama at lola sa akin. Agad namang hinawakan ni mama ang kamay ni mommy.
"Hon? Can you hear me?" she sounded desperately.
"Excuse me. Doon muna kayo Z, I'll check your mom" saad sa akin ni Tita Priya.
Agad naman naming sinunod ang sabi niya. My tears are now flowing at my cheeks. Tears in joy that's what I say.
"Is she okay Tita?" I asked matapos niyang chineck si Mommy.
"She's fine. Makakalakad at makakapagsalita naman siya kasi hindi gaanong matagal na hindi siya nagising, but that's a good thing. She needs a lot of rest now" she said.
"Dra. tanggalin mo na nga 'tong nakakabit sa akin" yeah my mom is back.
"Hoy pasyente ko, you have to rest more 'wag matigas ang ulo" saad naman ni Tita na ikinatawa namin.
"I can rest at my house so please tanggalin mo na 'to" wala ng nagawa si tita kundi tanggalin 'yon.
Matigas naman ang ulo ni mommy eh. She's in good condition naman raw kaya pwede ng tanggalin but we have to look out for her baka manghina naman.
JAYCE'S POV
Sa katigasan ng ulo ni Athena ay nakauwi na kami. Maraming tanong na gusto ko'ng i-tanong sa kanya. Pero sabi nga ni Ate Priya, she needs more time to rest.
About on my investigation, wala akong nakuha. Wala rin namang akong kahinahinalang gamit sa loob ng kotse ni Athena.
"Bubuhatin na kita" saad ko kay Athena. Nahihirapan siya kunti maglakad kaya kailangan niya ng suporta.
"N-no" she said and looked away.
"Hindi mo pa kayang mag-isa hon, 'wag ng matigas ang ulo please" I offered it again.
"I-i... I can... I-i... Just need some support" she said. Is she avoiding me?
Inalay ko ang kamay ko para maging suporta niya. Hinawakan niya naman ito at dahan-dahang lumabas ng kotse. Makailang hakbang ay binuhat ko na siya.
"H-hoy iba..." she's acting strange.
"Don't talk now, it seems like your avoiding me" I said and she didn't response to what I said.
Nakarating naman kami ng maayos sa kwarto niya.
"I'll just sit" she coldly said.
Inilock ko muna ang pinto para walang istorbo. I want to talk to her personally.
"Is there something wrong?" tanong ko sa kanya.
"Wala naman" casual na saad niya.
"Then, why are you acting so strange? Iniiwasan mo ba ako? Ayaw mo ba akong makasama?" kahit masakit tatanggapin ko ang sagot mo.
"Natatakot lang ako" nakayukong saad niya.
"Natatakot saan Athena?" takang tanong ko sa kanya.
"Natatakot ako sa... Sa mga pinaggagawa mo... You're acting like you really love me... I-i don't want to... fell into your trap" what is she talking about? Doesn't she feel it?
Lumuhod ako sa harapan niya. Nakita ko'ng bahagya siyang umiyak. Agad niya naman itong pinunasan at umiwas sa akin.
"I do love you Athena, can't you feel it hon?" I kiss her hand.
"You're here for Z right?" her voice broke.
"Nandito ako para sa inyo. Para bumalik sa inyo. Gusto ko'ng mabuo tayo" saad ko sa kanya.
"Natatakot na ako Jayce. Gusto ko'ng maniwala and at the same time I don't want to hurt myself" hinawakan ko ang kanyang mukha at pinaharap ito sa akin.
"Listen. I will keep on repeating this until it stuck in your head. Trust me okay? Malayo na ang naipaglaban mo para sa akin, ngayon ka pa ba matatakot?" her eyes was full of tears that are about to flow.
"How can I be sure that you won't hurt me again?" her eyes wants the assurance coming from me.
"I'll promise that I won't do any stupid decisions. Kayo lang ni Zarniah ang nasa isipan ko" hoping she will trust me this time.
"Are you sure about that?" naluluha niyang tanong.
"Yes" inilabas ko ang singsing na kanina pa nasa bulsa ko. "Still remember this?"
"Yes" she said while controlling her emotions. Isinuot ko sa kanyang daliri ang singsing. "How will I forget this?"
"You have it back again" tinignan niya ako ng puno ng pagtataka.
"Matagal naman 'tong nasa akin. I already kept this" she said at pinakita pa sa akin ang singsing.
"Are you sure na iniligpit mo?" I tease her.
"Yes" taas noong saad niya.
"You throw this 14 years ago to me, the day that we broke up" mapait akong ngumiti sa kanya. "You forgot it already"
I immediately hug and kiss her forehead.
"Sa pagkakaalam ko, naitago ko na talaga 'to. Baka nakita mo lang 'to rito" pinaglaban pa nga.
"Whatever kung sino man talaga sa atin ang nagtago niyan, but that ring is a sign of my promise and this time tutuparin ko na" I smiled at her, she just smiled at me.
You have me as always love though wala ako noong mga panahong kailangang kailangan mo ako. Babawi ako sa'yo ngayon. I won't leave you.