They were at the morgue staring at the dead body of Vincencio. Thinking what should do they next to it. Even the god of the underworld is still clueless about what should he do to the dead body of the kid.
"Alas dose. Alas dose ako papasok sa katawan na 'yan," Sitan breaks the silence of the room. His servants immediately looked at him with shocked eyes.
"Eh boss--" Mangkukulam tried to intervene. He immediately shut his mouth when Sitan looked at him badly. "Sabi ko nga."
Agad namang nagtawanan ang ibang mga alagad nito. Tinignan rin ni Sitan ito ng masama at muli silang natahimik. Ilang minuto silang nakatayo sa patay at malamig na katawan ni Vincencio. Hanggang sa lumalim na ang gabi at nag-alas dose.
"Alas dose na" wika nito sa kanila.
Dali-dali naman nagsitayuan ang mga alalay nito ng marinig niya ang tawag ng kanilang Diyos. Isa-isa silang nagkatinginan, nagdadalawang isip kung itutuloy pa ba ang kanilang gagawin.
"Ano pang hinihintay niyo?" iritang tanong nito sa mga alalay nito. Napalunok naman silang lahat at agad na itinapat ang kanilang kamay sa patay na katawan ng bata.
"Sa ngalan ng Diyos ng kasamaan na si Sitan, ang katawan ng batang ito ay magiging bukas sa Diyos ng Kasanaan. Sa ngalan ng Diyos ng kasamaan na si Sitan, ang katawan ng batang ito ay magiging bukas sa Diyos ng Kasanaan" ulit nila.
Sa huling pagbigkas ng kanilang ritual ay dahang-dahan nag-iba ang anyo ni Sitan. Dahang-dahan itong naging isang itim na usok at pumapasok sa bibig ng batang namatay.
Ilang sandaling katahimikan ang nangibabaw sa morgue ng mga oras na iyon. Agad silang nagkatinginan. Iniisip kung naggawa ba ang tama ang ritwal. Laking gulat ng apat na tauhan ng biglang magising ang batang namatay.
Napalayo naman agad si Hukluban at Mangagauay nang maramdaman at makita ang buhay na katawan ng bata.
"I-Ikaw ba 'yan Panginoon?" tanong ni Mansisilat sa bata na kakabangon lang.
Napangiti naman ang bata ng tanungin nila ito. Agad itong napatingin sa kanyang posisyon at tumayo ito ng walang sapnot.
"Siya nga!" Agad namang nagtatalon ang apat ng masaksihan ang pagkabuhay ng kanilang panginoon sa ibang katauhan.
"Magsitahimik kayo" utos nito sa kaniyang alagad. Dali-dali namang nagsitahimikan ang kanyang apat na alagad. Pumikit naman si Sitan sa katawan ni Vincencio at nilasap ang kanyang kasiyahan. Humakbang agad ito papaalis sa kanyang kinahihigaan at tinignan ang sarili sa isang magkalapit na salamin.
Tinignan niyang maigi ang kanyang sarili sa salamin at kitang-kita mo sa mukha nito ang pagkamangha sa kanyang sarili. Maliban sa isa.
"Nakakadismaya na ang batang ito ay walang matikas na katawan" reklamo niya habang sinusuri pa rin ang katawan nito. "Ngunit nararamdaman ko naman ang galit nito na namumuo sa kanyang puso. Tila ba nadadagdagan ang aking lakas" patuloy pa nito.
"Panginoon, kahit na't wala kayong matikas na katawan ay may angkin lakas--" hindi natapos ni Mansisilat ang kanyang sinasabi ng biglang tinignan ni Sitan ito ng masama.
"Sinasabi mo bang lampa ako sa katawan na ito?" tanong nito. Nanlaki naman bigla ang mga mata ni Mansisilat ng tanungin siya ng kaniyang Panginoon. Agad itong nagtago sa likod ni Hukluban ng mga sandaling iyon. "Hukluban?"
"P-po"
Napataas ang isang kilay nito ng tinawag niya si Hukluban sa kanyang tabi. "Gusto kung gawin mong matikas ang katawan na ito" utos pa nito. Dali-dali namang kinumpas ni Hukluban ang kanyang kamay ng mga sandaling iyon at maya-maya pa ay biglang tumikas ang katawan nito. Napangiti naman si Sitan sa kinalabasan na iyon. "Salamat" wika pa nito.
Nagkatinginan naman silang apat sa sinabi ng kanilang Panginoon. Marahil sa gulat na rin at pagtataka dahil sa kanyang sinabi dahil hindi likas sa kanya ang pagpapasalamat.
"The fuck. I'm bored" wika pa ni Sitan. Agad namang napakunot ang kanyang noo nang masabi niya iyon. "Mangagauay, bakit ako nakakapagsalita ng wikang banyaga? At naiintindihan ko pa?" saad niya.
"Kasi ho Panginoon, kahit na't kayo ang kumukontrol ng kanyang katawan ay dala-dala mo pa rin ang memorya ng batang iyan. Ang tanging mapapasin lang ng mga tao sa inyo ay ang pagbabago ng inyong personalidad isa p---"
"Tama na. Wala akong mapapala sa iyong pagpapaliwanag," sabat nito. "Ngayon ako'y lalabas na" saad pa nito. Sinubukang pigilan ng apat na alalay ang kanilang Panginoon ngunit agad itong lumabas, sinundan naman nila ito dahil sa hindi sila nakikita ng mga tao dahil sa tinataglay nilang mahika. Ngunit nawala ito sa kanilang paningin sa labis na pagmamadali.
Sa paglalakad ni Sitan bilang Vincencio sa pasilyo ng hospital ay hindi mapigilang tignan siya ng mga tao. Pinagtataasan niya naman ito ng kilay. Habang ang mga doktor at nurses ay gulat at dali-daling tumatakbo papalayo marahil sa takot.
"Doc, buhay si Vincencio Leigh" natatarantang wika ng isang doktor sa telepono. Napatingin naman sa kanya si Sitan at lumapit rito. Agad namang napaatras ang doktor hanggang sa macorner na ito. "Please huwag, nagmamakaawa ako sa iyo."
Humagikhik naman si Sitan sa ginawa ng doktor sa kanyang harapan. Unting-unti lumapit sa kanya si Sitan at umupo sa harapan nito. "Nais ko lang namang tanungin kung sino ako? Sino ba ako?" bulong nito.
Ilang segundong natahimik ang doktor. Bigla namang sinampal ni Sitan ang doktor na nasa harap nito dahil sa hindi nito natanggap ang sagot ng kanyang ninanais. "Wala kang silbi," wika nito. "Alam mo ba na pag walang silbi ang isang tao ay sinusunog sila sa Kasanaan" pagbabanta pa nito.
Muli niya itong sinipa bago umalis sa kanyang harapan. Maya-maya pa ay dumating ang apat na alalay nito na hingal na hingal at hapong-hapo kakahanap sa kanya. "Saan ba kayo nanggaling?" maangas na tanong nito.
Ilang segundo pang nagtahimikan ang apat na alagad hanggang sa may nagboluntaryong sumagot. "Naghahanap kami ng sapnot sa iyong katawan" si Mangkukulam ang sumagot.
"Anong problema kung wala akong sapnot sa katawan? Hindi ba't ganito ang ginagawa ng mga tao dati?" tanong nito.
Napatakip naman silang apat sa kanilang mukha dahil sa hiya na binibigay ng kanilang Panginoon. "Hindi na nga--" biglang naputol ang sasabihin ni Mangkukulam ng biglang may mga lumitaw na limang guwardiya sa harapan nila.
Agad namang hinawakan ng mga guwardiya ang kamay ng bata. Nagpumiglas naman si Sitan ngunit hindi niya maitatangging mas malakas ang limang guwardiya kumpara sa kanya. Agad namang nanghina ito bigla ng maramdaman niya ang matalim na bagay na tumurok rito.
Dahang-dahan nanlabo ang paningin nito at nawalan ito ng lakas. Unting-unting nandilim ang kaniyang paligid hanggang sa maramdaman na lang nito at malamig na sahig ng pasilyo.
"Boss!"
***
Cold Dark Corner
by Blake Duffy
There's a cold dark corner
in the back of my room,
it speaks to me
and says I'm coming for you. (1)
As I lie on my bed
in the fetal position,
my eyes are closed
hoping and wishing. (2)
Maybe that one day
my dreams will come true,
that I don't have to be here
so down and blue. (3)
Source: https://www.familyfriendpoems.com
A/N:
Hi babes. New story with new words.
Let's talk about Sitan, Kasanaan, and his 4 servants.
Sitan: The ancient dark God of the Filipino Mythology. His role is the same as the monotheistic Satan. He is the chief deity of Kasanaan.
Kasanaan: The village of grief and affliction where they were tortured forever.
The 4 mortal agents of Sitan.
Mangagauay: The first agent of Sitan. She was the one responsible for the occurrence of the disease. Sometimes, she would change herself into a human being and roam about the countryside as a healer.
Mansisilat: The second agent of Sitan. She was sometimes known as the goddess of broken homes. She was said to be restless and mad whenever there was a happy home within sight.
Mangkukulam: The third agent of Sitan. Whose duty was to emit fire at night, especially when the night was dark and the weather was not good. Like his fellow agents, he often assumed human form and went around the villages pretending to be a priest-doctor.
Hukloban: The fourth agent of Sitan. She had the power to change herself into any form she desired. In fact, some people said that she had greater power than Mangagauay. She could kill anyone by simply raising her hand. However, if she wanted to heal those whom she had made ill by her charms, she could do so without any difficulty.
Source and Credits to: https://www.aswangproject.com