De opening is een groot succes. Er zijn ontzettend veel mensen naartoe gekomen en de ruimte staat dan ook bomvol. Ik sta met Lex en Roan en Stan en Mandy bij de muurschildering van de boot te kletsen als Roan een telefoontje krijgt. Hij kijkt op zijn scherm "sorry ik moet deze even nemen" zegt hij en loopt weg. Lex loopt achter hem aan en samen gaan ze de zaal uit
Ik zie Koen op me af komen met 2 kleine meisjes aan zijn handen en zijn ouders ernaast "het ziet er prachtig uit Dakota" zegt Marian. Piet knikt en steekt zijn hand naar me uit "dank je wel" zeg ik "en jullie bedankt voor het schilderen. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor wat jullie hebben gedaan" zeg ik
Ik voel een klein handje aan mijn broek trekken "hallo" zegt het meisje "ik ben Mila" zegt ze "is het echt waar dat jij een bom hebt overleefd?" vraagt ze me "Mila!" zegt haar moeder iets te hard. Ik schat het meisje een jaar of 5 en kan er niets aan doen dan te glimlachen naar haar. Ik buk me tot haar hoogte "eigenlijk was het een raketwerper" zeg ik "zie je wel dat het geen bom was!" roept haar zusje
"Benthe!" zegt Koen "gedraag jullie allebei anders laat ik jullie los" dreigt hij. De meisjes gaan keurig naast hem staan en zeggen niks meer "ze zijn nogal aan me gehecht" zegt Koen met een knipoog. "Ik kom je snel opzoeken goed?" zegt hij. Ik knik en geef hem mijn beste glimlach. We hebben een aantal weken samen gewerkt en ik mag hem echt heel graag. Samen met zijn familie loopt hij weg en gaat de mensen massa in
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat er een bericht binnen is.
Morris: waar ben je?
Ik: Lissabon
Stuur ik terug. Mijn hart klopt in mijn keel. Maanden lang heb ik niks van hem gehoord en nu ineens stuurt hij een bericht. Ik wist niet eens dat hij zou komen. Ik heb geen reactie gehad op de uitnodiging die ik heb gestuurd. Roan komt aanlopen en neemt me aan mijn hand mee naar buiten "Lissabon hoe verzin je het" moppert hij.
Ik wil lachen maar blijf acuut staan als mijn oog valt op de meest mooie rode haren en de mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien. Al die maanden dat ik naar zijn foto's keek hebben hem geen recht gedaan. Hij is nog mooier dan ik me herinner. Voor ik door heb wat ik doe ren ik op hem af en net voor ik in zijn armen spring opent hij ze voor me
Mijn lichaam ontspant tegen het zijne aan en voelt zich meteen thuis. Hij is mijn thuis, dat is hij altijd al geweest, maar dit bewijst het nog maar weer eens extra "ik heb je zo gemist" zeg ik hem in zijn oor. Ik snuif zijn geur op en prent het diep in mijn geheugen zodat ik het nooit meer kan vergeten "ik jou ook Dakota" zegt hij
Ik maak me van hem los maar zorg ervoor dat ik dichtbij blijf staan zodat ik goed naar hem kan kijken "je ziet er goed uit" zegt hij als eerste "ik voel me goed" vertel ik "en jij?" vraag ik "ik niet" zegt hij "kunnen we praten?" Ik knik en neem hem aan zijn hand mee naar binnen. Mijn kantoor zit achterin de zaal waar nu niemand komt dus daar kan niemand ons storen
"Wat is er?" vraag ik "ik ben zo stom geweest. Ik dacht dat wat ik deed het beste was voor jou, maar ik word er dood ongelukkig van" zegt hij "ik kan alleen maar denken aan jou en ons Dakota, ik mis je en ik weet niet wat ik moet doen" ik glimlach naar hem "wat dacht je van dichterbij komen en opeisen wat van jou is?" vraag ik "wil je dat?" vraagt hij verbaast "er is nooit iemand anders voor me geweest Morris. Mijn hart is altijd alleen van jou geweest"
Hij zet een stap op me af en slaat zijn armen rond me heen "ik wilde je alleen maar helpen" zegt hij "dat weet ik en dat heb je ook gedaan. Kijk rond je heen Morris. Dit alles komt omdat jij me hebt geholpen. Jij kwam in mijn dromen als het even tegen zat" zeg ik "je hebt me gered Morris" maak ik hem duidelijk
Hij drukt zich tegen me aan en kust me. Na al die maanden kust hij me eindelijk. Mijn handen gaan over zijn lichaam en voelen alles waar ik bij kan. Ik voel mezelf hard worden en kan me niet meer inhouden ik moet hem hebben hier. Ik maak mijn broek open en duw hem naar beneden voor ik me omdraai en hem mijn kont laat zien. Hij gromt wanneer zijn hand eroverheen glijd en me tik heeft "weet je het zeker?" vraagt hij "ja, maak me de jouwe Morris"
Ik hoor een verpakking scheuren en latex klappen. Dat is precies wat ik wilde horen. Hij trekt mijn billen uit elkaar en spuugt ertussen voor hij zijn pik tegen me aan drukt "aaah dit is zo lekker" kreun ik. Morris neemt me met een stevig tempo en zorgt ervoor dat het ons allebei snel naar een hoogtepunt brengt. We zijn immers op de opening van mijn centrum "shit, ja daar!"
"Ik ga komen Mo" roep ik uit "laat je gaan, ik vang je op" zegt hij. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en schreeuw het uit wanneer mijn orgasme me overspoeld. Morris kreunt en als ik zijn lichaam voel verstijven weet ik dat hij er ook is. Hij trekt zich uit me terug en trekt mijn broek omhoog. Ik fatsoeneer mezelf zo goed als ik kan voor ik weer naar hem kijk
"En nu?" vraag ik misschien had ik dit moeten vragen voor we sex hadden "ik hoopte dat ik met je mee mag naar huis vanavond. Ik wil beginnen met ons nieuwe begin" zegt hij "ik kan niet zonder je Dakota. Mijn leven is zinloos zonder jou net zoals jij in jou briefje schreef. Hij haalt het uit zijn zak en geeft het aan me.
Waar we ook zijn of wat we ook doen.
Ik zal altijd mijn weg terug naar jou vinden!