'Evie, ik ben het. Het is mama. Ik kan je niet beschermen, maar hij misschien wel. Jij wordt later erg sterk, want dat zie ik nu al.' Ik weet niet wat er gebeurd, maar ik weet dat mama bij me is. Zij is hier om mij te beschermen, maar niet voor lang. Ik was namelijk niet bestemd om geboren te worden, maar het is mama toch gelukt.
De ogen van de Night King blijven gericht op Evelyn. Het is een eng gezicht, en hij hunkert naar macht. Daarnaast heeft hij zojuist iets ergs gedaan waar Daenerys niet blij mee is. Daenerys weet op dit moment niet hoe ze zich voelt. Het is desnoods haar kind die ze heeft verloren, want zo noemt ze haar draken. Daarnaast is ze opgelucht dat Evelyn nog leeft, want ze heeft haar net van een enorme hoogte zien vallen, en voor het eerst ziet ze duidelijk dat Evelyn niet heeft gelogen over haar krachten. Er spelen verschillende emoties die moeilijk zijn om te beschrijven.
Evelyn kijkt richting Viserion waar op dit moment iedereen naar kijkt. Het lichaam van de grote draak ligt onder het bloed, en valt langzaam het meer in, aangezien het een grote barst in het ijs heeft veroorzaakt. Woede komt in haar op zodra ze het ziet. De draak waar ze juist de beste band mee had, gaat langzaam dood vlak voor haar ogen. In een seconde van een tijd heeft de leider van de doden ervoor gezorgd dat één van de grootste mythes in de wereld weg is.
De draken beginnen te schreeuwen van boosheid als ze hun broer langzaam weg zien vallen in het meer, en de realisatie komt snel genoeg; ze zijn nog maar met zijn tweeën over. Evelyn kijkt naar Jon die vlak beneden haar staat. Hij kijkt boos naar de Night King, en wilt niets liever dan hem vermoorden. Er is desnoods geen tijd voor verdriet, of voor rouw, want al snel zien ze achter de Night King een andere Witte Loper nog een speer pakken, en dat kan nooit iets goeds betekenen.
Dan begint Evelyn zich het pas te realiseren. Hij wil het opnieuw proberen, en gaat niet stoppen! 'Ga Daenerys, nu!' roept Evelyn. De drakenkoningin heeft al snel door wat Evelyn bedoelt, en ziet dan dat de Night King het opnieuw van plan is. Daenerys geeft een teken aan Drogon, en hij begint een aanloop te nemen om te vliegen terwijl iedereen, behalve Jon, erop zit.
Het gaat allemaal te snel voor Evelyn, en ze weet niet wat ze moet doen. Daenerys vliegt weg met de rest, dus zij zijn veilig, maar dat is een groot woord om te zeggen; de Night King pakte niet voor niets een speer. Er zijn verschillende situaties waar Evelyn voor kan kiezen, maar niet allemaal pakken goed uit. Toch blijft er één iemand over voor wie ze kwam. Evelyn kijkt angstig naar Jon. Hij staat nog beneden te vechten met de doden, en zo snel als het gaat zakt hij ineens hulpeloos door het ijs door een stormvlaag van de doden.
Toch kiest ze voor Jon, en ze duikt vliegend in het water om hem te redden. Het water is ijskoud, ook al is ze goed ingepakt met kleding. Ze probeert Jon te zoeken in het water, en kan hem al snel vinden net onder het ijs, terwijl hij de doden van zich los aan het trekken is. Terwijl Evelyn haar adem inhoud, probeert ze haar handen uit te steken om hem te helpen, maar ontdekt dat haar krachten niet werken in het water. Shit, denkt ze. Evelyn begint in paniek te raken, maar weet wel dat ze dan steeds meer zuurstof gaat verliezen. Dan maar op de ouderwetse manier.
Ze trekt de doden van hem los met veel kracht, en ze stribbelen niet tegen want ze gaan juist dood in het water; een voorsprong voor de levenden dus. Zodra hij vrij is van de doden, trekt ze Jon mee naar boven, en probeert al haar kracht te gebruiken die ze heeft. Jon is zwaar, en hij voelt erg koud aan, maar zo voelen ze zich beide. Jon heeft meer zuurstof verloren dan zij.
Nadat Evelyn toch meer kracht gebruikt, gloeien haar ogen paars, en vliegt ze met hem uit het water. Ze houdt hem stevig vast, terwijl hij met zijn hele lichaam op haar steunt. Hij wordt nog zwaarder door het water dat in zijn kleding is opgenomen, maar Evelyn wil er alles aan doen om hem heelhuids terug te brengen. Deze strijd hebben ze op dit moment verloren.
Evelyn kijkt rond het gebied, en ziet dat de meeste doden al zijn vertrokken terug naar de bergen, maar ziet nog één blik die haar voor de rest van haar leven blijft achtervolgen; de Night King. Hij kijkt haar boos aan als ze met Jon in haar armen in de lucht zweeft. Ze kan hier niet lang blijven, en dat weet ze. Evelyn heeft geen kans gehad om tegen de leider te vechten, maar ze weet zelf ook wel dat ze dat risico niet moet nemen. Evelyn kijkt hem met woede aan, en dat voelt ze nu ook door heel haar lichaam stromen. Ze weet dat nu niet de beste kans is om aan te vallen. Ze is alleen, en heeft Jon in haar armen. Dus daarom werpt ze een laatste blik op de Night King en zijn Witte Lopers, en vliegt terug naar Eastwatch met Jon.
'Houd vol.' zegt ze tegen Jon die kreunt. Hij is zwaar, maar ze gebruikt alle kracht die ze heeft om hem te dragen. Evelyn kijkt om haar heen en ziet gelukkig niet nog een draak op de grond liggen, dus dat betekent dat Daenerys nog leeft. De enige die het niet heeft overleeft is Viserion. Evelyn kan het nog steeds niet geloven dat de leider van de doden die kracht had om een draak te doden, en ze vindt het nog erger voor Daenerys.
Al snel ziet ze de Muur langzaam in zicht komen, en Evelyn ziet Daenerys daar staan op de bovenkant van de Muur met een bezorgde blik. Die blik veranderd alleen in een opgeluchte blik met een glimlach zodra ze elkaar zien. Dat betekent dat haar verdriet voor haar draak niet weg is natuurlijk, want het zit nog vers. De gedachte alleen dat de personen van wie ze houdt weer terug zijn bij Daenerys, en dat is snel gezegd voor mensen die ze net pas kent.
Evelyn landt langzaam op de besneeuwde Muur met Jon in haar armen, en Jorah neemt Jon al snel van haar over met andere mannen die mee zijn gegaan naar het Noorden. Ze hoeven geen eens iets te zeggen, of ze weten al dat Jon verzorgd moet worden, want hij is er slecht aan toe. Jon heeft veel gevochten terwijl het weer onder vriespunt was. Daarnaast is hij in ijskoud water gevallen, waardoor hij al snel onder koelt is geraakt. Hij heeft warmte nodig.
Daenerys volgt met haar ogen hoe Jon naar beneden wordt gebracht. Hij wordt terug gebracht naar het schip, waarmee ze naar Eastwatch zijn gegaan. Toch weet Daenerys dat zijn leven even uit haar handen ligt, en moet vertrouwen op de mannen die hem gaan helpen. Ze slikt even en kijkt dan naar Evelyn. Haar paarse krachten verdwijnen al snel, en kijkt recht in de ogen van een bezorgde Daenerys.
Veel emoties zijn te lezen op beide gezichten, maar ze weten niet hoe ze zich voelen. Is het blijdschap? Woede? Of misschien wel verdriet? Evelyn trilt een beetje, omdat ze in ijskoud water is gesprongen, maar Jon is er erger aan toe dus zoveel zorgen maakt ze zich niet om haarzelf; waar ze wel bekend om staat. Alleen Daenerys maakt zich wel zorgen.
'God, je trilt.' zegt ze bezorgd en stapt naar haar toe. Evelyn schudt haar hoofd. 'Het is al goed. Ik ben oké.' zegt Evelyn geruststellend. Misschien zegt ze het alleen om Daenerys gerust te stellen, maar dat helpt niet. Zonder dat ze tegen elkaar kunnen praten geven ze elkaar een knuffel. Het is een koude knuffel voor beide. Niet alleen omdat ze zoveel meter hoog staan op een Muur, maar ook omdat het weer in het Noorden gewoon koud is. Het is niet voor niets winter.
'Het spijt me Dany.' zegt Evelyn trillend. Daenerys wil gaan huilen, maar houd zich sterk. Voor wat weet ze eigenlijk niet, want je mag best huilen voor een dierbare die je hebt verloren. Daenerys laat haar los, en schud huilend haar hoofd. 'Ik zag het ten minste met mijn eigen ogen.' zegt ze. Langzaam stromen de tranen toch over haar wangen, en van Evelyn mag dat zeker. Soms mag je ook je zwakke kant laten zien, want iedereen verliest wel eens iemand waarvan je veel houdt. Dat is hoe de wereld werkt, en het is vreselijk.
'Ik weet nu tegen wie we moeten vechten, en het spijt me dat je het al een keer heb meegemaakt. Ik kan zijn blik niet uit mijn hoofd krijgen.' zegt Daenerys. Waarvoor ze zich spijt weet Evelyn niet, want het is nou eenmaal zo gegaan. 'Het is gebeurd, en het zal hier niet stoppen, want hij komt voor ons.' zegt Evelyn.
Daenerys knikt. Ze is nog steeds geschrokken van alles wat ze heeft gezien. 'Dank je voor het redden van hem.' zegt Daenerys liefdevol. Evelyn merkt dan toch dat ze langzaam gevoelens voor Jon begint te krijgen, want de manier hoe ze naar hem keek in het Noorden verklapte alles. 'Geen dank. Ik wilde hem gewoon redden, want hij had het niet gered zonder onze hulp.' zegt Evelyn.
Daenerys knikt opnieuw en houdt haar handen vast. 'Evelyn, mijn hart stopte toen je van Viserion viel. Ik dacht dat je dood ging, maar je redde jezelf.' zegt ze verbaasd. Daenerys kan nog steeds niet geloven dat ze haar dit keer echt in actie heeft gezien. Ze heeft het alleen gezien bij hun ontmoeting toen Evelyn haar herinnering liet zien, en Daenerys spotte een connectie met Drogon toen ze net terug kwam van het gevecht in het Zuiden.
'Voor een moment stopte mijn hart ook, en ik realiseerde even niet dat ik de krachten had om te redden, maar uiteindelijk deed ik dat. We dachten te veel op dat moment want het ging te snel, en je kon het niet over je hart verdragen dat je kind voor je voeten werd weg gevaagd. Er was misschien niks wat we anders konden doen, maar nu weten we het voor de volgende keer. Want geloof me dat er een volgende keer komt.' zegt Evelyn.
Daenerys knikt en knijpt in haar handen. 'Ik zal voor jullie vechten, want dat had ik al een soort van besloten, maar nu staat mijn beslissing echt vast. Je gaat dit niet in je eentje doen zoals wat Jon zei, want dit is ons gevecht.' zegt ze. Evelyn glimlacht knikkend. Ze is opgelucht door haar woorden, en blij dat ze ermee eens is. 'Dank je.' zegt ze.
Daenerys glimlacht even en kijkt naar achteren. Ze zien het schip vanaf hier niet, omdat ze erg hoog staan. 'Dus wat gaan we nu doen? Wat ga jij doen?' vraagt Evelyn en ze laten elkaar los. Daenerys slikt even. 'Ik denk dat we naar de hoofdstad gaan om dit te laten zien aan Cersei als ik woord heb van Tyrion, en vanaf daar trekken we verder onze plannen.' zegt ze.
Evelyn knikt en slikt even. Ondanks het plan heeft ze geen zin om zich daarmee te bemoeien. Evelyn heeft het gevoel dat ze al te lang weg is van Robb en Lyanna, en van haar thuis. 'Je bent er niet mee eens?' vraagt Daenerys bezorgd. Ze zag haar al niet enthousiast reageren, dus er zit meer achter dan dat ze vertelt.
'Ik ben het er wel mee eens, maar ik ga denk ik niet mee, want mijn leven en mijn doel ligt niet in de hoofdstad, maar in het Noorden met Robb en mijn kind.' zegt ze. Daenerys kan het al snel begrijpen. 'Ik snap je.' zegt ze. 'Als dat mag van je, Your Grace.' Het is niet vaak dat Evelyn Daenerys noemt bij een nette naam. Daenerys glimlacht even. 'Je hoeft me niet zo te noemen, en ja het mag van mij, maar ik denk dat we het even kunnen bespreken met Jon voordat je gaat. Als je zomaar weg gaat, gaat hij dat vast niet leuk vinden.' Evelyn knikt glimlachend, en vindt dat een goed idee. Jon gaat het misschien niet leuk vinden, maar ondanks dat mag ze best haar eigen keuzes maken.