UNICODE
"Yrrrr....သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး"
ချစ်သူနှစ်ယောက်ချစ်ကြည်နူးနေချိန်တွင် အသံကျယ်ကြီးတစ်ခုပေါ်ထွက်လာသည် အသံလာရာမှာကားးး
"ဘာဖြစ်ရတာလဲ ဟီဆွန်းရာ..."
"ဘာဖြစ်ရမှာလဲ ဟုတ်လား မင်းတို့နှစ်ယောက်ကျောင်းမှာကြည်နူးရတာတင်အားမရလို့ ငါ့အိမ်ထိလာကြည်နူးနေကြတာလေ ငါ့ကိုသနားကြပါအုန်း"
စာမေးပွဲနီးပြီမို့ ဟီဆွန်းတစ်ယောက်သူရဲ့တစ်ဦးတည်းသောချစ်သူငယ်ချင်းကြီးကို အိမ်ခေါ်ပြီးစာကျက်မိသည်က သူ့ရဲ့မဟာအမှားဖြစ်မှန်းမသိခဲ့လေခြင်း
အကြောင်းမှာ သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းကြီးက သူ့ရဲ့ချစ်ရသူလေးကိုမခွဲနိုင်ဟုဆိုကာအိမ်ကိုအပါခေါ်လာခြင်း ဟိုကလည်းမလိုက်ချင်ရှာပါဘူး နည်းနည်းပါးပါးလေးတောင်ပြင်ဆင်မလာဘူး အိမ်နေရင်းဝတ်စုံကြီးနဲ့လိုက်ချလာတာ ခေါင်းတောင်ဖြီးခဲ့ရဲ့လားမသိ
နောက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းကြီးက ပရိုမိုးရှင်းဆင်းထားပေးတာ ဟီဆွန်းပြုတ်ကျွေးတဲ့ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကတအားစားကောင်းတာဆိုပြီး အဲ့တော့လည်းပြုတ်ကျွေးရတာပေါ့
ရောက်ကတည်းကခုထိစာလည်းမကြည့်ရသေးဘူး သူတို့ကြည်နူးဖို့ကိုယ်ကကြားထဲကနေတကူးတကစီစဉ်ပေးထားသလိုနဲ့
နောက်ပြီး ပြုတ်ကျွေးတဲ့လူကိုမှအားမနာ ဟိုလူစားဒီလူစားလုပ်နေတာ ကြာထဲကနေသူကစားရမလို ပြန်ချရမလိုနဲ့
"မင်းတို့စားမှာလား မစားဘူးလား မစားချင်လည်းနေ ငါဆစ်ယောက်ထဲစားမယ်"
ခေါက်ဆွဲအိုးကိုသူ့ဘက်ဆွဲလိုက်တော့မှ...
"စားမှာပါကွာ ဒီဘက်တိုးပါအုန်း"
"စားပါ့မယ် ဟီဆွန်းHyungရယ် စိတ်ကလည်းလက်တစ်ဆစ်လေး"
တတ်လည်းတတ်နိုင်လိုက်ကြတာ...ပြောလိုက်သေးတယ် စိတ်လက်တစ်ဆစ်တဲ့ တကယ်သာစိတ်လက်တစ်ဆစ်ဆို သူတို့နှစ်ယောက်ခုချိန်ဆိုသူ့အိမ်မှာရှိမှာတောင်မဟုတ်တော့ဘူး...ဟွန်းငါနော််
"ကိုကို စာလည်းကြည့်ပြီးပြီဆိုတော့လျှောက်လည်ကြမလား"
"ဂျောင်ဝန်းလေးကဘယ်သွားချင်လို့လဲ"
"Ummm..ပန်းခြံသွားကြမလား Jongieနဲ့အတူတူလမ်းလျှောက်ချင်လို့"
"ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ"
"Jongieလို့ခေါ်လိုက်တာလေ မကြိုက်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်လွန်းလို့ ထပ်ခေါ်ပါအုန်း"
"Jongie~~~Jongie Letchugo...."
"အာ....သဘောကျလွန်းလို့သေပါပြီ"
"သေတော့မသေပါနဲ့ တစ်ယောက်ထဲမနေချင်ဘူး"
"စကားအရပြောတာပါ ဒီကJongieကဟောဒီကWonieကိုတစ်ယောက်ထဲထားမခဲ့ပါဘူးဗျာ"
လမ်းမထက်ဝယ်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ရယ်သံတွေကဖုံးလွှမ်းလျက်
ထိုရယ်သံတွေဟာကြာရှည်ခံမည်ဆိုတာကိုတော့သူတို့နှစ်ဦးလုံးမသိရှိခဲ့
"ဂျောင်ဝန်း"
"အင်းပြောလေ ဆောနူ"
"မင်းရပ်သင့်ပြီ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဂျုံဆောင်းHyungနဲ့ကိစ္စကိုပြောနေတာ"
ဟူးးးးမင်းတို့နားလည်အောင်ဘယ်လိုပြောရမလဲ ငါကိုယ်တိုင်ကိုကသတ္တိမရှိတာပါမယ်ထင်တယ်
"အာ အဲ့ဒါလား"
"အင်း"
"မင်းတို့ကလည်းငါပြောပြီးသားလေ ငါဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုတာ"
"ငါတို့ဘေးကနေကြည့်ရသလောက်ကတော့ Hyungကမင်းအပေါ်တော်တော်ချစ်တာပါကွာ မင်းမလုပ်သင့်ပါဘူး"
"တော်ပြီ ဒီမှာတင်ရပ်လိုက်ကြရအောင် ငါဆက်မပြောချင်တော့ဘူး"
"မပြောချင်လို့မရဘူး ဂျောင်ဝန်း မင်းကငါ့တို့နှစ်ယောက်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးမလို့မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်အောင်ပြောပြနေတာ"
"တော်ပြီလို့ပြောနေတယ်နော် နီခီ"
"မတော်နိုင်ဘူး မင်းလည်း ဂျုံဆောင်းHyungကိုချစ်နေတယ်မလား"
ဟူးးးးး
"မချစ်ဘူး ငါ ဂျုံဆောင်းHyungကို သူ့အချစ်ကိုလက်ခံပြီးတွဲခဲ့တယ်ဆိုတာကလည်း တစ်ချိန်မှာသူ့အသည်းကိုခွဲချင်လို့ ရပြီလား"
"ဒါနဲ့ပဲ တစ်လကြာအောင်တွဲခဲ့တယ်ပေါ့ ဂျောင်ဝန်းရာ ငါတို့ကမင်းသူငယ်ချင်းတွေပါ မင်းစိတ်ကိုနားအလည်ဆုံး မင်းအရင်စိတ်နဲ့သာဆို ဂျုံဆောင်းHyungကိုအသည်းခွဲပြီးတာကြာပြီ ခုမင်းကိုယ်တိုင်ကိုကချစ်နေလို့ ခုချိန်ထိတွဲနေတာ"
"မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီမလား မချစ်ဘူး ဂျုံဆောင်းHyungကိုမချစ်ဘူး အသည်းခွဲချင်တာသက်သက်နဲ့သူ့ကိုတွဲခဲ့တာ"
"Wonnie....."
"Hyung..."
"Wonnieကွာ မင်း..."
"မဟုတ်ဘူးHyung Wonnieပြောတာနားထောင်ပါအုန်း Wonnieရှင်းပြပါ့မယ်"
"အဟက် ရှင်းပြမယ်ဟုတ်လား ဒီလောက်ထိသေချာကိုယ့်နားနဲ့ဆက်ဆက်ကြားပြီးတွေ့နေရတာတောင်ဆက်လိမ်ချင်သေးတာလား ဟင်"
"မဟုတ်...မဟုတ်ဘူး"
"အသည်းခွဲချင်သေးတာလား လာလေ ခွဲပါ ကြိုက်သလောက်ခွဲ လာလေ"
ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း
"မထုပါနဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အနာမခံပါနဲ့ Wonnieမကြည့်ရက်လို့ပါ"
ဂျောင်ဝန်းတစ်ယောက် သူ့ရင်ဘက်သူထုနေသောသူ၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလျှင်
"မကိုင်နဲ့ငါ့အသားကို ထွက်သွားလိုက်တော့ ငါ့ရှေ့ကနေ ထွက်သွားလိုက်ပါတော့ "
"ဟင့်အင်း...မထွက်သွားနိုင်ဘူး"
"ကိုယ့်အသည်းတွေကွဲနေပါပြီ ကျေနပ်ပြီမလား ထွက်သွားလိုက်ပါတော့"
"ဟင့်အင်း Hyung"
"နီခီနဲ့ဆောနူ မင်းတိူ့သူငယ်ချင်း မင်းတို့ခေါ်သွားကြတော့"
"Hyung ...Wonnieကိုထားမခဲ့ပါနဲ့"
"နောက်ကျသွားပြီ ဒီမှာပဲလမ်းခွဲလိုက်ကြရအောင်"
"Hyung"
ဂျုံဆောင်းတစ်ယောက် နောက်မှ ခေါ်သံလေးအား လျစ်လျူရှူရင်း ထိုနေရာမှာထွက်လာခဲ့လိုက်သည်
မင်းတစ်ယောက်ထဲခံစားရတယ်ထင်လို့လား ကိုယ်လည်းပြောမပြတတ်အောင်နာကျင်ရပါတယ် ဟောဒီရင်ဘတ်ထဲက...
__________
အပ်ပုဒိတ်တောင်းနေလို့ ရေးပြီးသလောက်လေးUpပေးလိုက်ပါတယ် ဒီကြားထဲလိုင်းအခက်အခဲကြောင့်ရော အိမ်ကအလုပ်လေးတွေနဲ့ Updateကြာသွားရတဲ့အတွက်တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်
ZAWGYI
"Yrrrr....သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနခ်ိန္တြင္ အသံက်ယ္ႀကီးတစ္ခုေပၚထြက္လာသည္ အသံလာရာမွာကားးး
"ဘာျဖစ္ရတာလဲ ဟီဆြန္းရာ..."
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ဟုတ္လား မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းမွာၾကည္ႏူးရတာတင္အားမရလို႔ ငါ့အိမ္ထိလာၾကည္ႏူးေနၾကတာေလ ငါ့ကိုသနားၾကပါအုန္း"
စာေမးပြဲနီးၿပီမို႔ ဟီဆြန္းတစ္ေယာက္သူရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးကို အိမ္ေခၚၿပီးစာက်က္မိသည္က သူ႕ရဲ႕မဟာအမွားျဖစ္မွန္းမသိခဲ့ေလျခင္း
အေၾကာင္းမွာ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းႀကီးက သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ရသူေလးကိုမခြဲႏိုင္ဟုဆိုကာအိမ္ကိုအပါေခၚလာျခင္း ဟိုကလည္းမလိုက္ခ်င္႐ွာပါဘူး နည္းနည္းပါးပါးေလးေတာင္ျပင္ဆင္မလာဘူး အိမ္ေနရင္းဝတ္စုံႀကီးနဲ႔လိုက္ခ်လာတာ ေခါင္းေတာင္ၿဖီးခဲ့ရဲ႕လားမသိ
ေနာက္ၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္းႀကီးက ပ႐ိုမိုး႐ွင္းဆင္းထားေပးတာ ဟီဆြန္းျပဳတ္ေကြၽးတဲ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကတအားစားေကာင္းတာဆိုၿပီး အဲ့ေတာ့လည္းျပဳတ္ေကြၽးရတာေပါ့
ေရာက္ကတည္းကခုထိစာလည္းမၾကည့္ရေသးဘူး သူတို႔ၾကည္ႏူးဖို႔ကိုယ္ကၾကားထဲကေနတကူးတကစီစဥ္ေပးထားသလိုနဲ႔
ေနာက္ၿပီး ျပဳတ္ေကြၽးတဲ့လူကိုမွအားမနာ ဟိုလူစားဒီလူစားလုပ္ေနတာ ၾကာထဲကေနသူကစားရမလို ျပန္ခ်ရမလိုနဲ႔
"မင္းတို႔စားမွာလား မစားဘူးလား မစားခ်င္လည္းေန ငါဆစ္ေယာက္ထဲစားမယ္"
ေခါက္ဆြဲအိုးကိုသူ႕ဘက္ဆြဲလိုက္ေတာ့မွ...
"စားမွာပါကြာ ဒီဘက္တိုးပါအုန္း"
"စားပါ့မယ္ ဟီဆြန္းHyungရယ္ စိတ္ကလည္းလက္တစ္ဆစ္ေလး"
တတ္လည္းတတ္ႏိုင္လိုက္ၾကတာ...ေျပာလိုက္ေသးတယ္ စိတ္လက္တစ္ဆစ္တဲ့ တကယ္သာစိတ္လက္တစ္ဆစ္ဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခုခ်ိန္ဆိုသူ႕အိမ္မွာ႐ွိမွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဟြန္းငါေနာ္္
"ကိုကို စာလည္းၾကည့္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ေလွ်ာက္လည္ၾကမလား"
"ေဂ်ာင္ဝန္းေလးကဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ"
"Ummm..ပန္းျခံသြားၾကမလား Jongieနဲ႔အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔"
"ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာ"
"Jongieလို႔ေခၚလိုက္တာေလ မႀကိဳက္လို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ထပ္ေခၚပါအုန္း"
"Jongie~~~Jongie Letchugo...."
"အာ....သေဘာက်လြန္းလို႔ေသပါၿပီ"
"ေသေတာ့မေသပါနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲမေနခ်င္ဘူး"
"စကားအရေျပာတာပါ ဒီကJongieကေဟာဒီကWonieကိုတစ္ေယာက္ထဲထားမခဲ့ပါဘူးဗ်ာ"
လမ္းမထက္ဝယ္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ရယ္သံေတြကဖုံးလႊမ္းလ်က္
ထိုရယ္သံေတြဟာၾကာ႐ွည္ခံမည္ဆိုတာကိုေတာ့သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံးမသိ႐ွိခဲ့
"ေဂ်ာင္ဝန္း"
"အင္းေျပာေလ ေဆာႏူ"
"မင္းရပ္သင့္ၿပီ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဂ်ံဳေဆာင္းHyungနဲ႔ကိစၥကိုေျပာေနတာ"
ဟူးးးးမင္းတို႔နားလည္ေအာင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ငါကိုယ္တိုင္ကိုကသတၱိမ႐ွိတာပါမယ္ထင္တယ္
"အာ အဲ့ဒါလား"
"အင္း"
"မင္းတို႔ကလည္းငါေျပာၿပီးသားေလ ငါဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာ"
"ငါတို႔ေဘးကေနၾကည့္ရသေလာက္ကေတာ့ Hyungကမင္းအေပၚေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပါကြာ မင္းမလုပ္သင့္ပါဘူး"
"ေတာ္ၿပီ ဒီမွာတင္ရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ ငါဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး"
"မေျပာခ်င္လို႔မရဘူး ေဂ်ာင္ဝန္း မင္းကငါ့တို႔ႏွစ္ေယာက္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးမလို႔မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ေအာင္ေျပာျပေနတာ"
"ေတာ္ၿပီလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္ နီခီ"
"မေတာ္ႏိုင္ဘူး မင္းလည္း ဂ်ံဳေဆာင္းHyungကိုခ်စ္ေနတယ္မလား"
ဟူးးးးး
"မခ်စ္ဘူး ငါ ဂ်ံဳေဆာင္းHyungကို သူ႕အခ်စ္ကိုလက္ခံၿပီးတြဲခဲ့တယ္ဆိုတာကလည္း တစ္ခ်ိန္မွာသူ႕အသည္းကိုခြဲခ်င္လို႔ ရၿပီလား"
"ဒါနဲ႔ပဲ တစ္လၾကာေအာင္တြဲခဲ့တယ္ေပါ့ ေဂ်ာင္ဝန္းရာ ငါတို႔ကမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြပါ မင္းစိတ္ကိုနားအလည္ဆုံး မင္းအရင္စိတ္နဲ႔သာဆို ဂ်ံဳေဆာင္းHyungကိုအသည္းခြဲၿပီးတာၾကာၿပီ ခုမင္းကိုယ္တိုင္ကိုကခ်စ္ေနလို႔ ခုခ်ိန္ထိတြဲေနတာ"
"မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာၿပီးၿပီမလား မခ်စ္ဘူး ဂ်ံဳေဆာင္းHyungကိုမခ်စ္ဘူး အသည္းခြဲခ်င္တာသက္သက္နဲ႔သူ႕ကိုတြဲခဲ့တာ"
"Wonnie....."
"Hyung..."
"Wonnieကြာ မင္း..."
"မဟုတ္ဘူးHyung Wonnieေျပာတာနားေထာင္ပါအုန္း Wonnie႐ွင္းျပပါ့မယ္"
"အဟက္ ႐ွင္းျပမယ္ဟုတ္လား ဒီေလာက္ထိေသခ်ာကိုယ့္နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားၿပီးေတြ႕ေနရတာေတာင္ဆက္လိမ္ခ်င္ေသးတာလား ဟင္"
"မဟုတ္...မဟုတ္ဘူး"
"အသည္းခြဲခ်င္ေသးတာလား လာေလ ခြဲပါ ႀကိဳက္သေလာက္ခြဲ လာေလ"
ဘုန္း ဘုန္း ဘုန္း
"မထုပါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အနာမခံပါနဲ႔ Wonnieမၾကည့္ရက္လို႔ပါ"
ေဂ်ာင္ဝန္းတစ္ေယာက္ သူ႕ရင္ဘက္သူထုေနေသာသူ၏လက္ကိုလွမ္းဆြဲလွ်င္
"မကိုင္နဲ႔ငါ့အသားကို ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ငါ့ေ႐ွ႕ကေန ထြက္သြားလိုက္ပါေတာ့ "
"ဟင့္အင္း...မထြက္သြားႏိုင္ဘူး"
"ကိုယ့္အသည္းေတြကြဲေနပါၿပီ ေက်နပ္ၿပီမလား ထြက္သြားလိုက္ပါေတာ့"
"ဟင့္အင္း Hyung"
"နီခီနဲ႔ေဆာႏူ မင္းတိူ႕သူငယ္ခ်င္း မင္းတို႔ေခၚသြားၾကေတာ့"
"Hyung ...Wonnieကိုထားမခဲ့ပါနဲ႔"
"ေနာက္က်သြားၿပီ ဒီမွာပဲလမ္းခြဲလိုက္ၾကရေအာင္"
"Hyung"
ဂ်ံဳေဆာင္းတစ္ေယာက္ ေနာက္မွ ေခၚသံေလးအား လ်စ္လ်ဴ႐ွဴရင္း ထိုေနရာမွာထြက္လာခဲ့လိုက္သည္
မင္းတစ္ေယာက္ထဲခံစားရတယ္ထင္လို႔လား ကိုယ္လည္းေျပာမျပတတ္ေအာင္နာက်င္ရပါတယ္ ေဟာဒီရင္ဘတ္ထဲက...
__________
အပ္ပုဒိတ္ေတာင္းေနလို႔ ေရးၿပီးသေလာက္ေလးUpေပးလိုက္ပါတယ္ ဒီၾကားထဲလိုင္းအခက္အခဲေၾကာင့္ေရာ အိမ္ကအလုပ္ေလးေတြနဲ႔ Updateၾကာသြားရတဲ့အတြက္တကယ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္