Koşarak urazın odasına gittim. Kalbim deli gibi çarpıyordu.
Allah beni kahretmesin! Bunu yapmayacaktım.
"Robot bebek geldi efendim, iyi misiniz?" Diye tedirgin bir şekilde konuştum. Nefes nefese kalmıştım.
Joker ortalarda görünmüyordu. Uraz delirmiş gibi yere çömelmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum.
Yanına gitmeye korkuyorum.
Kriz geçiriyordu. Metin beyi aramam gerekiyordu. En mantıklısı buydu!
Ben beynime sıçayım! Sen ne diye çocuğu korkutuyorsun.
Salona gittiğimde, Joker kendi dilinde bağırıyordu. O da urazdan korkmuştu. Bütün işler böyle bok gibi kördüğüm olmuştu.
Zavallı hayvanın tek suçu buraya gelmekti.
"Joker sakin ol..." Dedim. Gidip aynı şekilde bunu Uraza da demem gerekiyordu ama Bunun için yürek yemem gerekiyordu. Dış Kapı çalınca gidip baktım. jokerin sahibi gelmişti gidip hemen kapıyı açtım. Tam zamanında gelmişti!
Joker koşarak sahibinin yanına gitmişti. Bende senin yerinde olsam aynı tepkiyi verirdim. İki delinin ortasına enkaz gibi çökmüştü!
"Joker niye bu kadar korkmuş! Benim çocuğuma ne yaptınız! " Diye bağırdı kadın.
Gel şimdide bununla uğraş.
"Hiç sormayın efendim! Maymununuz sizi çok seviyor bir ara isminizi sayıklar gibi oldu aman hiç onu bırakmayın. O yüzden böyle hayvancağız tedirgin oldu. Yoksa biz ne yapacağız!" dedim.
Acele acele konuşuyordum ki... Biran önce gitsinler. Benim hemen gidip uraza bakmam gerekiyordu. Bunların dram kavuşmasını izleyemezdim.
"Aa öyle mi? Ben bir daha zaten onu bırakmam! Sen beni mi sayıkladın! Ah canım jokerim." deyip jokere sarılmıştı.
İnsanlar neden söylediğim yalanlara inanıyordu?
"Neyse iyi günler" deyip kapıyı kapattım. Tam urazın odasına gidiyordum Aklıma gelen bir fikirle bahçeye gittim. Bir demet papatya topladım. Yarısını vazoya koydum, diğer yarısını elimde tutarak urazın yanına gittim. Hali hiç iyi görünmüyordu. Kendimi çok kötü hissediyordum.
"Nefes A-alamıyorum" deyip yere uzanmıştı. Yüzü mos mor olmuştu.
Çok korkuyordum.
Allah benim cezamı versin.
"Robot bebek yanınızda. Sakin olun, derin derin nefes alın." Böyle dememle olmuyordu. Metin beyi, aradım ama açmıyordu!
Siktir siktir!
Delirmek üzereydim!
Ne yapacağımı bilmiyordum. Dolapları karıştırmaya başladım. Metin beyin dedikleri aklıma geldi. Uraz bazen krize girebilir. İlaçları üçüncü çekmece de demişti. Hemen çekmeceyi açtım ve gördüğüm ilaca sarıldım. Bir bardak su alarak hemen urazın yanına gittim ve ilacını ağzına koydum. Suyun yarısını getirirken dökmüştüm.
"Robot bebek bu ilacı size getirdi!" Dedim. O kadar çok tedirgin olmuştum ki elim ayağım titriyordu.
Uraz ilacını içince biraz kendine geldi ama hala bedeni titriyordu.
Kafasını bacaklarıma koydum. Bu soğuk parkelerde kafasının ne işi olurdu?
Leyla sen cidden malsın! Şuan bunu mu düşünüyorsun?
Ben ona göre bir robotum. Bir duygu belirtisi göstermem benim zararıma olurdu.
"Robot bebek yanınızda korkmayın." Dedim. Dizlerimin üstünde uyuya kalmıştı. Sayıklıyordu yine!
"Ben insan değilim." Defalarca bunu dedi. Gözlerim bozuk muydu? Uraza baktığımda bas baya insandı!
***
Urazı uyandırmamak için hareket etmiyordum. İçimde kocaman bir suçluluk duygusu vardı.
Hani zamanı geriye atabilseydim asla jokeri bu eve urazın yatağına koymazdım.
Urazın hali gözümün önünden gitmiyordu. O değilde sanki ben acı çekiyordum. yüz ifadesi aklımdan hiç çıkmıyordu. Ya daha kötü bir şey olsaydı?
Allah'ım bu bana ders oldu.
Ben bana kötülük yapan birine kötülük yapmayacam.
Kendi kendime bir yemin ettim.
Bundan sonra böyle.
Anasını satayım hâlâ kalbim deli gibi çarpıyordu. Bir an Uraz diğer dünyaya gitti sandım. Metin bey bu zamana kadar nasıl mücadele etmiş.
İnsanlardan niye bu kadar çok korkuyordu. Ben yapay bir mankeni onun yatağına koymayı düşünmüştüm ama iyi ki yapmamıştım!
Bu sefer cidden Uraz Tahtalı köyü boylardı.
"Ben insan değilim." Uraz bunu söylerken ne demek istiyordu?
Kafamda yine deli sorular!
Ay sonunda yazdım...
Nasıl buldunuz?
Şimdi bomba soruya hazır olun? Bileni tebrik edeceğim...
Bakalım kim sorunun cevabını bulacak?
Uraz neden jokeri gördüğünde bu kadar etkilendi ve kriz geçirdi?☝️☝️
Fikri olan yoruma✍️(sözlü yapar gibi...)