Unicode
ဘာလိုလိုနဲ့ အားယွမ်တောင် ဘွဲ့ရသွားခဲ့ပြီပဲ။
အချိန်တွေက ခုတော့လဲကုန်တာမြန်လိုက်တာ။ အားယွမ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ချီခဲ့တာ ကုန်းပိုးခဲ့တာတွေက မနေ့တနေ့ကလိုပဲ...
"အာ... ဘေဘီကလဲ ဘွဲ့ယူတာငိုစရာလား အဖိုးကြီးကျနေတာပဲ..."
"အဟင့် ငိုတော့ဘာဖြစ်လဲ ငါကအဖိုးကြီးပဲ.."
"တခြားမိဘတွေ အားနာပါဦးဘေဘီရယ် ဒီထဲကိုတို့ အနုဆုံးပါ.."
"နုနု မနုနု ငါ့သားလေး ...လူကြီးတောင်ဖြစ်သွားရှာပြီး .. အဟင့်.."
"ကျိုးချန်ရေ မင်းမလဲ ချောသမျှပဲငေးမနေနဲ့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းလဲကိုယ်တားဦး.."
"အဲ့တာ မင်းယောက်ျားလေး မင်းထိန်းပေါ့... ငါအားယွမ်လေးကို ဓါတ်ပုံသွားရိုက်ပေးလိုက်ဦးမယ် ..."
အော် အခုတော့ မင်းယောက်ျားတဲ့ ခါတိုင်းကျတော့ ငါ့သူငယ်ချင်းဆိုတာကြီးပဲ လူတွေများ...
"လာပါဘေဘီရယ် ဝမ်းနည်းစရာတွေမတွေးနဲ့ ကိုတို့ကျောင်းတုန်းက ဘဝကိုပြန်တွေးကြည့် ဘယ်လောက်မိုက်လဲ...."
"ဘာမိုက်လို့လဲ မင်းကငါ့ကိုအရမ်းနှိပ်စက်တဲ့ဟာ..."
"အော် အရမ်းလဲချစ်တယ်လေကွာ...
ဘေဘီ စားချင်သမျှလဲဝယ်ကျွေးတယ် ဘေဘီသွားချင်သမျှလဲလိုက်ပို့တယ် ... လိုချင်တာမှန်သမျှလဲ ဝယ်ပေးတယ်လေ..."
"တော်ပါ မင်းအမှားလုပ်ပြီးမှ ပြန်ချော့တာပါ...."
"အင်းလေ ကိုဘယ်တုန်းက လိမ်ပြောလို့လဲ ဘေဘီမေးသမျှ အကုန်အမှန်တိုင်းပြောပြတာပဲမဟုတ်လား..."
"အဲ့တာပိုနာကျင်တယ်အရူးရဲ့ တခါတလေ အဆင်ပြေအောင် ပြောပါလား..."
"ကိုမှမလိမ်ချင်တာ...
ကိုဆိုးတာ ကိုသိပါတယ်.... ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်းပဲကို့ကိုလက်ခံစေချင်တယ်... ကိုကလိမ္မာပြပြီး တနေ့ကို့အကြောင်းတွေသိပြီး ထားသွားမှာမျိုး ကိုမလိုချင်ဘူး...
ကိုကမင်းကိုအရမ်းချစ်တာ ဘေဘီရဲ့ ... အကြာကြီးနေပြီးမှ ဘေဘီထားသွားရင် ကိုရူးရမှာ...."
"အပိုတွေက ငါထားသွားတော့ မင်းရူးလို့လား..."
**ရူးတာထက်ဆိုးခဲ့တာပေါ့ ဘေဘီရယ်....**
"ဒါကတော့ ကိုကအရမ်းချောတာကိုး အဲ့ဒိတော့ ဘယ်ရူးမလဲ..."
"ဖြစ်ရလေခြင်း...
လာ... သားလဲသူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်လို့ပြီးလောက်ပြီ ငါတို့သွားရိုက်ရအောင်..."
"ဟိုကောင် ကျိုးချန်ကို ဝင်မရိုက်ခိုင်းနဲ့နော် မသိရင်ကိုက ယောက်ျား၂ယောက်ယူထားသလိုပဲ..."
"မင်းကလေ ပေါက်ကရ ငါ့သူငယ်ချင်းကလဲ မင်းလိုလူကိုမကြိုက်ဘူးစိတ်ချ...."
"ပြောမရဘူးလေ ကိုကချောတယ် အဟွန်း...."
"ဟိုကကြားမှ ကားနဲ့တိုက်သတ်နေမယ် လာသွားမယ်..."
ပြောတော့သာ မတည့်ကြတာ အဲ့ဒိနေ့ကဓါတ်ပုံတွေထဲ သူတို့ပုံတွေချည်းပဲ။
အားယွမ်တောင်မှ သူ့အခန်းထဲမှာ ၄ယောက်ပုံချိတ်ထားလိုက်သေး...
ယောက်ျား၂ယောက်နဲ့ ဝမ်ရီပေါ်ကြီးပေါ့...
.............
သားကျောင်းပြီးတော့ မမဘက်ကလုပ်ငန်းတွေအကုန်လွဲပေးလိုက်သည်။ အလုပ်တွေလျော့သွားတော့ ပိုအနားရမလား ထင်ခဲ့သော်လည်း....
"ဟလို ပါပါးရေ..."
"ဘာလဲ ဝမ်ရီပေါ် ရောက်နေပြန်ပြီလား..."
"ဒီတခါ ပိုဆိုးတယ်ပါပါး အန်တီလေးနဲ့..."
"ဟူး....ပါပါးအခုလာခဲ့မယ် .."
ဝမ်ရီပေါ်နဲ့ မမဘက်ကအမျိုးတွေက အရင်ဘဝတည်းက ရန်သူတွေလားပဲ...
အရင် ကျတော်ဦးစီးတုန်းကလဲ မတည့်ကြ ဒါပေမယ့် ရန်စောင်ကြရုံ ....
ခုကြတော့ ဟိုဘက်ကလဲ အားယွမ်က ကလေးဆိုပြီး ပညာပြကြ ဝမ်ရီပေါ်ကလဲ လင်ပါသားထိ ဓါးကြည့်နဲ့ ခဏခဏပြဿနာတက်ကြသည်။
ဒိတခေါက် အားယွမ်အန်တီလေးဆိုတော့ ပိုဆိုးဦးမယ် အရင်တည်းက သူတို့က မတည့်ကြတာမဟုတ်လား...
ရုံးတွေက နီးလို့သာပေါ့ မဟုတ်ရင် အလုပ်ကိုလုပ်ရတော့မယ် မထင်ဘူး...ဟူး...
"ပါပါး ရောက်လာပြီလား..."
"ဟိုလူတွေရော..."
"သား အခန်းထဲမှာ..."
"ကျစ်..."
စိတ်ကိုအရှည်ကြီးဆွဲဆန့်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတော့ အခြေအနေက တမျိုးကြီး...
ဝမ်ရီပေါ်က အပေါ်ကုတ်ချွတ်ထားပြီး အောက်ကအင်္ကျီကိုလဲ ကြယ်သီး၃လုံးလောက်ဖြုတ်ထားတယ်။ လက်ကလဲ တံတောင်ဆစ်ထိ ဆွဲတင်ထားသေး....
ဘာလဲ ကိုရီးယားကားကို နပန်းသတ်ထားကြတာလား။
အဲ့တာနဲ့ဟိုတယောက်ကိုကြည့်တော့ ဆံပင်တော့ပွမနေ ... အော်တော်ပါသေးရဲ့။
but ဘာလား သူလဲကုတ်ချွတ်ထားပြီး င်္အကျီကရင်ပြတ် စကပ်ကလဲပေါင်ဝက်ကိုမှ ခြေကချိတ်ထားသေး... ပြီးတော့မျက်နှာချင်းဆိုင်တယောက်တလဲစိုက်ကြည့်နေကြတာ လူလာတာတောက် အဖတ်မလုပ်
"ဘာလုပ်နေကြတာလဲ အဲ့တာ!"
"ကျန့်ကောာ~"
အသံကြီးကလဲ ချွဲလိုက်တာ ညမလေးရယ်...
"ဘေဘီလာတာအတော်ပဲ ကြည့် သူနဲ့ကို ဘယ်သူပိုစွဲဆောင်မှုရှိလဲ..."
"ဟမ်...."
"ကျန့်ကော~ သူကလေညီမလေးကို အိုစာနေတာပဲတဲ့ မဟုတ်ဘူးမလားဟင်...."
"နေပါဦး ခုဘာလုပ်နေကြတာလဲလို့.."
"ပြိုင်နေတာလေ ဘေဘီရဲ့ ဘယ်သူပို attraction ရှိလဲလို့..."
ငါလေ မဆဲလိုက်ချင်ဘူး အသက်တွေဖြင့်ကြီးနေပြီ သောက်ရူးတွေက ထတုန်း...
"အဲ့ဒါနဲ့ ဒီရုံးခန်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ ပြိုင်ချင်အပြင်သွားပြိုင်ကြ..."
"ညီမလေးက အားယွမ်လေးကို ကိုယ့်သားလေးလိုသဘောထားပြီး အလုပ်တွေသင်ပေးနေတာလေ ... အဲ့တာကိုဒီလူက ရောက်လာပြီး ညီမလေးအတွေးအမြင်တွေက လူအတိုင်းပဲ အိုနေပြီတဲ့... အဟင့်..."
ပျားအုံကိုမှ တုတ်နဲ့ထိုးရလား ဝမ်ရီပေါ်ရေ...
"သူ အပြောမတတ်တာပါ ညီမရယ် စိတ်ထဲမထည့်ပါနဲ့
အာယွမ်လဲဘွဲ့ရပြီးပြီပဲ သူ့ဘာသာလုပ်ပါစေ ညီမတို့က ချစ်လို့ပြောပြကြပေမယ့် သူရေသာခိုတက်နေမယ်လေ နော်... ဒီနေ့အတွက်လဲ အကိုကပဲတောင်းပန်ပါတယ် နေ့လည်စာစားချိန်တောင်ရောက်တော့မယ် ညီမလဲရုံးခန်းပြန်တော့နော်..."
"ဟုတ်သား ကျန့်ကောနဲ့အတူမစားရတာတောင်ကြာပြီ တူတူစားကြမယ်လေ..."
"အာ... အကိုအလုပ်လေးရှိသေးလို့ပါ အဲ့တာကြောင့်ဝမ်ရီပေါ်ကို လာခေါ်တာ နောက်တခါပေါ့ ညီမရယ်..."
"အွန်းပါ အဲ့ဒိကျရင် တူတူစားရမယ်နော်..."
"အင်း... ပြန်တော့နော် အကိုလိုက်မပို့တော့ဘူး.."
ပြုံးရတာ ပါးတောင်ညောင်းတယ် ...
......
တရန်ရှင်းပြီးပြန်တော့ ဒီရှေ့က တရန်ကိုရှင်းရဦးမည်။ အော်ငါ့ဘဝ အလုပ်လဲရှိ သားသမီးလဲအရွယ်ရောက်ပြီး အေးအေးဆေးဆေးကိုမနေရဘူး .... ဒီလိုမှန်းသိ ငယ်ငယ်က ဒင်းနဲ့မကြိုက်ခဲ့ပါဘူး... ဟွန်း...
18.11.21 Thursday
15:18 pm
.........................
Zawgi
ဘာလိုလိုနဲ႔ အားယြမ္ေတာင္ ဘြဲ႕ရသြားခဲ့ၿပီပဲ။
အခ်ိန္ေတြက ခုေတာ့လဲကုန္တာျမန္လိုက္တာ။ အားယြမ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ခ်ီခဲ့တာ ကုန္းပိုးခဲ့တာေတြက မေန႔တေန႔ကလိုပဲ...
"အာ... ေဘဘီကလဲ ဘြဲ႕ယူတာငိုစရာလား အဖိုးႀကီးက်ေနတာပဲ..."
"အဟင့္ ငိုေတာ့ဘာျဖစ္လဲ ငါကအဖိုးႀကီးပဲ.."
"တျခားမိဘေတြ အားနာပါဦးေဘဘီရယ္ ဒီထဲကိုတို႔ အႏုဆုံးပါ.."
"ႏုႏု မႏုႏု ငါ့သားေလး ...လူႀကီးေတာင္ျဖစ္သြားရွာၿပီး .. အဟင့္.."
"က်ိဳးခ်န္ေရ မင္းမလဲ ေခ်ာသမၽွပဲေငးမေနနဲ႔ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းလဲကိုယ္တားဦး.."
"အဲ့တာ မင္းေယာက္်ားေလး မင္းထိန္းေပါ့... ငါအားယြမ္ေလးကို ဓါတ္ပုံသြားရိုက္ေပးလိုက္ဦးမယ္ ..."
ေအာ္ အခုေတာ့ မင္းေယာက္်ားတဲ့ ခါတိုင္းက်ေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆိုတာႀကီးပဲ လူေတြမ်ား...
"လာပါေဘဘီရယ္ ဝမ္းနည္းစရာေတြမေတြးနဲ႔ ကိုတို႔ေက်ာင္းတုန္းက ဘဝကိုျပန္ေတြးၾကည့္ ဘယ္ေလာက္မိုက္လဲ...."
"ဘာမိုက္လို႔လဲ မင္းကငါ့ကိုအရမ္းႏွိပ္စက္တဲ့ဟာ..."
"ေအာ္ အရမ္းလဲခ်စ္တယ္ေလကြာ...
ေဘဘီ စားခ်င္သမၽွလဲဝယ္ေကၽြးတယ္ ေဘဘီသြားခ်င္သမၽွလဲလိုက္ပို႔တယ္ ... လိုခ်င္တာမွန္သမၽွလဲ ဝယ္ေပးတယ္ေလ..."
"ေတာ္ပါ မင္းအမွားလုပ္ၿပီးမွ ျပန္ေခ်ာ့တာပါ...."
"အင္းေလ ကိုဘယ္တုန္းက လိမ္ေျပာလို႔လဲ ေဘဘီေမးသမၽွ အကုန္အမွန္တိုင္းေျပာျပတာပဲမဟုတ္လား..."
"အဲ့တာပိုနာက်င္တယ္အ႐ူးရဲ့ တခါတေလ အဆင္ေျပေအာင္ ေျပာပါလား..."
"ကိုမွမလိမ္ခ်င္တာ...
ကိုဆိုးတာ ကိုသိပါတယ္.... ဒါေပမယ့္ ဒီအတိုင္းပဲကို႔ကိုလက္ခံေစခ်င္တယ္... ကိုကလိမၼာျပၿပီး တေန႔ကို႔အေၾကာင္းေတြသိၿပီး ထားသြားမွာမ်ိဳး ကိုမလိုခ်င္ဘူး...
ကိုကမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာ ေဘဘီရဲ့ ... အၾကာႀကီးေနၿပီးမွ ေဘဘီထားသြားရင္ ကို႐ူးရမွာ...."
"အပိုေတြက ငါထားသြားေတာ့ မင္း႐ူးလို႔လား..."
**႐ူးတာထက္ဆိုးခဲ့တာေပါ့ ေဘဘီရယ္....**
"ဒါကေတာ့ ကိုကအရမ္းေခ်ာတာကိုး အဲ့ဒိေတာ့ ဘယ္႐ူးမလဲ..."
"ျဖစ္ရေလျခင္း...
လာ... သားလဲသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံရိုက္လို႔ၿပီးေလာက္ၿပီ ငါတို႔သြားရိုက္ရေအာင္..."
"ဟိုေကာင္ က်ိဳးခ်န္ကို ဝင္မရိုက္ခိုင္းနဲ႔ေနာ္ မသိရင္ကိုက ေယာက္်ား၂ေယာက္ယူထားသလိုပဲ..."
"မင္းကေလ ေပါက္ကရ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကလဲ မင္းလိုလူကိုမႀကိဳက္ဘူးစိတ္ခ်...."
"ေျပာမရဘူးေလ ကိုကေခ်ာတယ္ အဟြန္း...."
"ဟိုကၾကားမွ ကားနဲ႔တိုက္သတ္ေနမယ္ လာသြားမယ္..."
ေျပာေတာ့သာ မတည့္ၾကတာ အဲ့ဒိေန႔ကဓါတ္ပုံေတြထဲ သူတို႔ပုံေတြခ်ည္းပဲ။
အားယြမ္ေတာင္မွ သူ႔အခန္းထဲမွာ ၄ေယာက္ပုံခ်ိတ္ထားလိုက္ေသး...
ေယာက္်ား၂ေယာက္နဲ႔ ဝမ္ရီေပၚႀကီးေပါ့...
.............
သားေက်ာင္းၿပီးေတာ့ မမဘက္ကလုပ္ငန္းေတြအကုန္လြဲေပးလိုက္သည္။ အလုပ္ေတြေလ်ာ့သြားေတာ့ ပိုအနားရမလား ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း....
"ဟလို ပါပါးေရ..."
"ဘာလဲ ဝမ္ရီေပၚ ေရာက္ေနျပန္ၿပီလား..."
"ဒီတခါ ပိုဆိုးတယ္ပါပါး အန္တီေလးနဲ႔..."
"ဟူး....ပါပါးအခုလာခဲ့မယ္ .."
ဝမ္ရီေပၚနဲ႔ မမဘက္ကအမ်ိဳးေတြက အရင္ဘဝတည္းက ရန္သူေတြလားပဲ...
အရင္ က်ေတာ္ဦးစီးတုန္းကလဲ မတည့္ၾက ဒါေပမယ့္ ရန္ေစာင္ၾက႐ုံ ....
ခုၾကေတာ့ ဟိုဘက္ကလဲ အားယြမ္က ကေလးဆိုၿပီး ပညာျပၾက ဝမ္ရီေပၚကလဲ လင္ပါသားထိ ဓါးၾကည့္နဲ႔ ခဏခဏျပႆနာတက္ၾကသည္။
ဒိတေခါက္ အားယြမ္အန္တီေလးဆိုေတာ့ ပိုဆိုးဦးမယ္ အရင္တည္းက သူတို႔က မတည့္ၾကတာမဟုတ္လား...
႐ုံးေတြက နီးလို႔သာေပါ့ မဟုတ္ရင္ အလုပ္ကိုလုပ္ရေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...ဟူး...
"ပါပါး ေရာက္လာၿပီလား..."
"ဟိုလူေတြေရာ..."
"သား အခန္းထဲမွာ..."
"က်စ္..."
စိတ္ကိုအရွည္ႀကီးဆြဲဆန့္ၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ အေျခအေနက တမ်ိဳးႀကီး...
ဝမ္ရီေပၚက အေပၚကုတ္ခၽြတ္ထားၿပီး ေအာက္ကအကၤ်ီကိုလဲ ၾကယ္သီး၃လုံးေလာက္ျဖဳတ္ထားတယ္။ လက္ကလဲ တံေတာင္ဆစ္ထိ ဆြဲတင္ထားေသး....
ဘာလဲ ကိုရီးယားကားကို နပန္းသတ္ထားၾကတာလား။
အဲ့တာနဲ႔ဟိုတေယာက္ကိုၾကည့္ေတာ့ ဆံပင္ေတာ့ပြမေန ... ေအာ္ေတာ္ပါေသးရဲ့။
but ဘာလား သူလဲကုတ္ခၽြတ္ထားၿပီး အၤက်ီကရင္ျပတ္ စကပ္ကလဲေပါင္ဝက္ကိုမွ ေျခကခ်ိတ္ထားေသး... ၿပီးေတာ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တေယာက္တလဲစိုက္ၾကည့္ေနၾကတာ လူလာတာေတာက္ အဖတ္မလုပ္
"ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ အဲ့တာ!"
"က်န့္ေကာာ~"
အသံႀကီးကလဲ ခၽြဲလိုက္တာ ညမေလးရယ္...
"ေဘဘီလာတာအေတာ္ပဲ ၾကည့္ သူနဲ႔ကို ဘယ္သူပိုစြဲေဆာင္မွုရွိလဲ..."
"ဟမ္...."
"က်န့္ေကာ~ သူကေလညီမေလးကို အိုစာေနတာပဲတဲ့ မဟုတ္ဘူးမလားဟင္...."
"ေနပါဦး ခုဘာလုပ္ေနၾကတာလဲလို႔.."
"ၿပိဳင္ေနတာေလ ေဘဘီရဲ့ ဘယ္သူပို attraction ရွိလဲလို႔..."
ငါေလ မဆဲလိုက္ခ်င္ဘူး အသက္ေတြျဖင့္ႀကီးေနၿပီ ေသာက္႐ူးေတြက ထတုန္း...
"အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီ႐ုံးခန္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ ၿပိဳင္ခ်င္အျပင္သြားၿပိဳင္ၾက..."
"ညီမေလးက အားယြမ္ေလးကို ကိုယ့္သားေလးလိုသေဘာထားၿပီး အလုပ္ေတြသင္ေပးေနတာေလ ... အဲ့တာကိုဒီလူက ေရာက္လာၿပီး ညီမေလးအေတြးအျမင္ေတြက လူအတိုင္းပဲ အိုေနၿပီတဲ့... အဟင့္..."
ပ်ားအုံကိုမွ တုတ္နဲ႔ထိုးရလား ဝမ္ရီေပၚေရ...
"သူ အေျပာမတတ္တာပါ ညီမရယ္ စိတ္ထဲမထည့္ပါနဲ႔
အာယြမ္လဲဘြဲ႕ရၿပီးၿပီပဲ သူ႔ဘာသာလုပ္ပါေစ ညီမတို႔က ခ်စ္လို႔ေျပာျပၾကေပမယ့္ သူေရသာခိုတက္ေနမယ္ေလ ေနာ္... ဒီေန႔အတြက္လဲ အကိုကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္ ညီမလဲ႐ုံးခန္းျပန္ေတာ့ေနာ္..."
"ဟုတ္သား က်န့္ေကာနဲ႔အတူမစားရတာေတာင္ၾကာၿပီ တူတူစားၾကမယ္ေလ..."
"အာ... အကိုအလုပ္ေလးရွိေသးလို႔ပါ အဲ့တာေၾကာင့္ဝမ္ရီေပၚကို လာေခၚတာ ေနာက္တခါေပါ့ ညီမရယ္..."
"အြန္းပါ အဲ့ဒိက်ရင္ တူတူစားရမယ္ေနာ္..."
"အင္း... ျပန္ေတာ့ေနာ္ အကိုလိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး.."
ျပဳံးရတာ ပါးေတာင္ေညာင္းတယ္ ...
......
တရန္ရွင္းၿပီးျပန္ေတာ့ ဒီေရွ႕က တရန္ကိုရွင္းရဦးမည္။ ေအာ္ငါ့ဘဝ အလုပ္လဲရွိ သားသမီးလဲအရြယ္ေရာက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးကိုမေနရဘူး .... ဒီလိုမွန္းသိ ငယ္ငယ္က ဒင္းနဲ႔မႀကိဳက္ခဲ့ပါဘူး... ဟြန္း...
18.11.21 Thursday
15:18 pm