Unicode
"ဟေ့ဟျောင် jiminထကွာ။ "
"ခနလေးပါTaeရာ........"
"မရဘူးကွာ....ဒီနေ့ငါ ပထမဆုံး ကျောင်းတက်ရမယ့် နေ့မှာ မနောက်ကျ ချင်ဘူးကွာ......"
ဟုတ်ပါတယ်..သူDeague Uniကနေပြောင်းလာတာ ဒီနေ့က ပထမဆုံး Uniတက်မယ့်ရက်။
Deagu မှာ ပြသနာ ဖြစ် ပြီး ပြောင်း လာတာ ဆိုပိုမှန် လိမ့်မလား။
ကိုယ်က မချစ်လို့ငြင်းခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးက ကျောင်ရဲ့ အဆိုးဆုံးပါဆိုတဲSungwooရဲ့ ညီမ ဖြစ်နေတော့ အမြဲသူ့လူတွေ နဲ့ ပြသနာရှာလို့ အခုလိုသူရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်တဲ့ jiminရှိတဲ့ Seoul Uniကို ပြောင်းလာ ခဲ့ ခြင်း။
"အေးပါကွာ....မင်းသွာပြင် ဆင်တော့ ငါထပြီ"
"ဖုန်း!!!!!!!"
"အားးးးးဟေ့ဟျောင် ထပြီကွာ...."
ကိုယ်ကိုသာ သွားပြင်ဆင် လို့တာပြောနေတာ။မျက်လုံးက မပွင့်သေးတဲ့ သကောင်သားကို
သူရဲ့ မက် မွန်သီးကို နာနာလေး ပိတ် ရိုက်လိုက်မှ ထတဲ့ အကောင်စုတ်။
အဲ့တော့မှ မျက်လုံး ထပွင့်တော့သည်။
"အေး...အ့ဆိုလဲ အမြန်လုပ် ငါစောင့်နေမယ်....."
At School........
"Tae..ဗိုက်စာတယ်ကွာ ..ကန်တင်းအရင် သွားပြီးဗိုက်ဖြည့်ရအောင် ....ပြီး မှ အတန်းထဲ သွားမယ်....."
ကျောင်းရောက်ဆို အစာစားဖို့ပြောလာတဲ့ Jimin။
ကိုယ်နဲ့သူနဲ့က ကျန်သာ တာ မတူနေရမယ် အစားနဲ့ပတ်သတ်ရင်တော့ နှစ်ခါတိုင်ပင်စရာမလို။
"ok. Let's go..."
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပုံခုံးကို ယှဥ်ဖက်ရင်း ကျောင်းကန်တင်းကို သွားနေကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်။
ကျောင်းဝန်းကြီးထဲမှာတော့ Seoul Uniရဲ့ မနက် ခင်း အလှကိုဖော်ပြနေသယောင် အရာအားလုံးက လှပနေလေသည်။
-----------The True Untold-------------
သူတို့နှစ်ယောက် မနက် စာစားနေရင်း ကျောင်းသားတွေရဲ့ ဟင်ခနဲ ရူတ်ချသံတွေ ကြားလိုက်ရတော့စားနေရင်းနဲ့မှ ခေါင်းထောင်ကြည့်မိသည်။
Jiminကတော့ တစ်ချက်သာ ကြည့်ပြီး အစားကိုသာ တဖြဲ နှစ်ဖြဲ ပြန်စားနေသည်။
အစားပြန်မစားနိုင်တာက ကိုယ်။
သူတို့ရဲ့ နှစ်ခုံကျော်မှာ တစ်ယောက် ထဲဝင်ထိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်။
သူရောက်ဆို ဘေးနားက ဝိုင်းက စားနေကြတဲ့ သူတွေ အကုန် တစ်ခြား ဝိုင်း ပြောင်းထိုင်ကျသည်။သူ့ပုံစံက တကယ်ကျောင်းသားလို့မထင်ရဘူး။ဆံပင်က ဂုတ်ထောက်လောက် ရောက်နေပြီး ရှေ့က ဆံပင်ကလည်း မျက်လုံးဖုံးတဲ့ အထိ အုပ်နေသည်။
ခေါင်းကို အောက်ငိုက်ဆိုဒ်ထားတော့ရုပ်ကိုသေချာ မမြင်ရ။
နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေတော့ တွေ့နေရသည်။
သူကြည့်နေတုန်း မကြာလိုက် လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ထို လူကို ထွက်သွားခိုင်းနေသည်။
"ဟျောင့်!!!!!မင်းကို ငါဘယ်နှစ်ခါ ပြောရမလဲ!!!ငါ့ဆိုင်ကို မလာဖို့....မင်းလာလို့ ဘယ်သူမှ ငါ့ဆိုင်မှာ မထိုင်ဘူးကွ.....ထွက်သွား အခုချက်ချင်း..!!!!!"
ကျွန်တော် ကြောင်နေမိတယ်။
လူတစ်ယောက် လာစားတာ ဘာလို့များ မောင်းထုတ်ရတာလဲ။
သူက ဘယ်သူမို့လို့လဲ။ဘယ်လောက်ဘဲ ပေစုတ်နေပါစေ သူလည်း လူမဟုတ်ဘူးလား။
"အဟက်....ခများဆိုင်ကို ပိုက်ဆံပေးစားမှာ....ဒီမှာ ရော့"
ပြောလည်းပြော ပိုက်ဆံတော်တော်များများပေးလာသော ထိုလူ..
"မင်းလို့ ကောင်မျိုး ပေးတဲ့ပိုက်ဆံ လက်နဲ့တောင်မတို့ ချင်ဘူး....ပြန်ယူပြီး ထွက်သွား အခု ချက်ချင်း!!!!!!"
"အဟက်"
ဆိုင်ရှင် လူကြီး လည်းပြောလို့ပြီး မဲ့ ပြုံ တစ်ချက်ပြုံး ကာထွက်သွာတဲ့ ထိုလူ။
ကန်တင်းက ကျောင်းသားတွေကလည်း သူ့ကိုရွံ ရှာ သလို ကြည့်နေကြသည်။
ဘာရယ်မဟုတ် ကိုယ့် ရင်ထဲ ထိုလူ့ကို အရမ်းသနားသွားသည်။ထိုလူ့ အကြောင်းလည်း သိချင်လာတာနဲ့ Jiminကိုမေး ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်....
"Jimin.....စောနက လူက ဘယ်လူလဲ..."
"အော်..အဲ့လူက ဒီကျောင်းရဲ့ ချည်ဖတ်Jeon Jungkookလေ....သူ့ကိုလူတိုင်းက သူ့ပုံစံ ကိုရွံနေကြတာ...."
"ဟမ်....ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မင်းဘဲ ကြည့်လေ သူပုံစံက လူမိုက်လိုလို နဲ့......နှုတ်ခမ်းမွှေးကပါ ထားသေး....ပြီးတော့ သူက ဘယ့်သူကိုမှစကားမပြောဘူး....မာနကြီးတယ်...ငါလည်းစရောက်တုန်းက သူက သူငယ်ချင်းမရှိတော့ ငါက သူငယ်ချင်း လုပ်ဖို့ သွားပြောတာကို သူကငါ့ကို တိုက်ထုတ် ပြီးသူလမ်းသူသွားရော..အဲ့တုန်းက ငါလည်းတော်တော်ရှက်တာကွာ...လူတိုင်းကြည့်နေကြတာလေ....ငါသူ့ကို မရွံပါဘူး...သူ့ငါ့ကို အရှက်ခွဲခဲ့တာတော့ စိတ်မကောင်းဘူး...အဲ့ ထဲက စပြီး ငါလည်းသူ့ကိုမခေါ်တော့တာ....."
"အော်...."
Jiminရဲ့ စကား အဆုံးမှာ သူ "အော်" လို့ဘဲပြန်ပြောနိုင်ခဲ့သည်။
တကယ် Jeon Jungkookဆိုတဲ့ လူက ထူးဆန်းနေတယ်မဟုတ်ပါလား။
"Jungkookက တစ်လတစ်ခါတောင် ကန်တင်းကိုမလာဘူး..သူလာခဲ့ရင် အခုလိုမျိုးတွေ ဖြစ်နေကြလေ.....ဒီနေ့ ဗိုက်ဆာလို့ လာတာနေမှာပေါ့.."
jiminပြောတော့မှ ဘဲ သူ သတိရသည်။
အဲ့လူ ခုနက ဘာမှ မစားသွားရဘူး မို့လား။
ကိုယ်လည်းသနားတာနဲ့ ဂင်းမ် ဘာ့က် (ထမင်းလိပ်)နဲ့ Cocacolaနဲ့ သွားကျွေးဖို့ဆုံး ဖြတ်လိုက်သည်။
"Jimin ခုနနော်....ငါသွားစရာလေးရှိလို့.."
"Ar.ခန..Tae........ရားးးးးးး"
ပြောပြီး ထပြေးသွားတဲ့ Taehung။
ကိုယ်ခေါ်တာတောင် အရေးမလုပ်ဘူး။
Jiminသိတာပေါ့Taeအကြောင်း။
Taeက လူတွေကို သနားတက်တယ်။
ဒါပေမယ့်Jungkookကိုတော့ Taeနဲ့ မပတ်သတ်ခိုင်းစေချင်ပါ။
Jungkookက တကယ်လည်း မပတ် သတ်သင့်တဲ့ သူထဲမှာ ပါသည်။
--------------------------------
"ဟေ့... ခန.....*ဟောဟဲ ဟောဟဲ*.."
သူ့နောက်ကို ထမင်း လိပ် ဝယ်ပြီး ပြေးလာရသည်။
မောနေတာကို ခနအောင့်ထားပြီး အသားကုန်ခေါ်လိုက်မှ ခြေလှမ်းတွေ ရပ်သွားတဲ့Jungkook။
သူရပ်မှဘဲ ကိုယ်လည်း မောနိုင်တော့သည်။
"ဟို....ခုနက ဘာမှ မစားရသေးဘူးမလား.....ရော့ ဒါလေးစားလိုက်...."
ကိုယ်ပေးလိုက်တော့ သူက ယူသည်။
ယူလည်းယူပြီး သူလုပ်လိုက်တဲ့ လုပ်ရက် ကြောင့် လူက တကယ်ရှက်သွားရသည်။
ကိုလာ ဘူးကို ဖောက်ကာ သူ့ခေါင်းပေါ်ကနေ လောင်းချလိုက်တဲ့ ထိုလူ။
ထို့နောက် ထမင်းလိပ် နဲ့ ကိုယ့်ကို ပစ်ပေါက်လာသည်။
သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ ထိုလူ။
ကိုယ်ကတော့ ထိုနေရာမှာတင် ကြောင် ရပ်နေမိေတာ့သည်။
သူမေ့နေတာ....Jiminပြောတဲ့ သူကိုအရှက်ခွဲခဲ့တယ် ဆိုတဲ့ စကားကို မေ့နေခဲ့တာ။
အခုတော့ သူများတွေက ကိုယ့်ကို အရူးတစ်ယောက်လို လှောင်ပြောင်နေကြပြီ။
ခုနက သူ့ကို သနားခဲ့တဲ့ စိတ်တွေ တောင် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျေုာက် ပျောက်ကုန်သည်။ မျက်ရည်တွေဝဲနေမိသည်အထိ သူ့အရှက်ရခဲ့ပါသည်။
လူကတော့ ထို့အတိုင်း ရပ်နေဆဲတာ.....
"Tae!!!!!!လာလာ...မင်းကွာ...ငါခေါ်တာကို မင်းလှည့်ပြီး ငါပြောတဲ့စကားကို ဆုံးအောင်နားထောင်ခဲ့သင့်တာ"
သူပြောလည်းပြီး သူ့ရင် ခွင် ထဲ မျက်နှာ အပ်ကာ ငိုချလိုက်တဲ့ Taeကြောင့် Jiminလည်း အလိုက်သင့်လေး ဖြေသိမ့်ပေးရင်း ထိုနေရာမှ ခေါ်လာခဲ့သည်။
သူတို့ရဲ့ နောက်ဘက် အပင်ကနေ တစ်စုံတစ်ယောက်ကတေ့ာ ကြေ ကွဲတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေခဲ့တာကိုတော့ မည်သူမျှသိလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။
Zawgyi
"ေဟ့ေဟ်ာင္ jiminထကြာ။ "
"ခနေလးပါTaeရာ........"
"မရဘူး ကြာ....ဒီေန႕ငါ ပထမဆုံး ေက်ာင္းတက္ရမယ့္ ေန႕မွာ မေနာက္က် ခ်င္ဘူးကြာ......"
ဟုတ္ပါတယ္..သူDeague Uniကေနေျပာင္းလာတာ ဒီေန႕က ပထမဆုံး Uniတက္ မယ့္ ရက္.။
Deagu မွာ ျပသနာ ျဖစ္ ၿပီး ေျပာင္း လာတာ ဆိုပိုမွန္ လိမ့္မလား။ကိုယ္က မခ်စ္လို႔ျငင္းခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက ေက်ာင္ရဲ႕ အဆိုးဆုံးပါဆိုတဲSungwooရဲ႕ ညီမ ျဖစ္ေနေတာ့ အၿမဲသူ႕လူေတြ နဲ႕ ျပသနာရွာလို႔ အခုလိုသူရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တဲ့ jiminရွိတဲ့ Seoul Uniကို ေျပာင္းလာ ခဲ့ ျခင္း။
"ေအးပါကြာ....မင္းသြာျပင္ ဆင္ေတာ့ ငါထၿပီ"
"ဖုန္း!!!!!!!"
."အားးးးးေဟ့ေဟ်ာင္ ထၿပီကြာ...."
ကိုယ္ကို သြားျပင္ဆင္ လို႔တာေျပာေနတာ။မ်က္လုံးက မပြင့္ေသးတဲ့ သေကာင္သားကို သူရဲ႕ မက္ မြန္သီးကို နာနာေလး ပိတ္ ရိုက္လိုက္မွ ထတဲ့ အေကာင္စုတ္ အဲ့ေတ့ာမွ မ်က္လုံး ထပြင့္ေတာ့သည္။
"ေအး...အ့ဆိုလဲ အျမန္လုပ္ ငါေစာင့္ေနမယ္....."
At School........
"Tae..ဗိုက္စာတယ္ကြာ ..ကန္တင္းအရင္ သြားၿပီးဗိုက္ျဖည့္ရေအာင္ ....ၿပီး မွ အတန္းထဲ သြားမယ္....."
ေက်ာင္းေရာက္ဆို အစာစားဖို႔ေျပာလာတဲ့ Jimin။
ကိုယ္နဲ႕သူနဲ႕က က်န္သာ တာ မတူေနရမယ္ အစားနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ခါတိုင္ပင္စရာမလို။
"ok. Let's go..."
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ပုံခုံးကို ယွဥ္ဖက္ရင္း ေက်ာင္းကန္တင္းကို သြားေနၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္။ေက်ာင္းဝန္းႀကီးထဲမွာေတာ့ Seoul Uniရဲ႕ မနက္ ခင္း အလွကိုေဖာ္ျပေနသေယာင္ အရာအားလုံးက လွပေနေလသည္။
-----------The True Untold-------------
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္ စာစားေနရင္း.ေက်ာင္းသာေတြရဲ႕ ဟင္ခနဲ ႐ူတ္ခ်သံေတြ ၾကားလိုက္ရေတာ့စားေနရင္းနဲ႕မွ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္သည္။
Jiminကေတာ့ တစ္ခ်က္သာ ၾကည့္ၿပီး အစားကိုသာ တၿဖဲ ႏွစ္ၿဖဲ ျပန္စားေနသည္။
အစားျပန္မစားနိုင္တာက ကိုယ္။
သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္ခုံေက်ာ္မွာ တစ္ေယာက္ ထဲဝင္ထိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္။
သူေရာက္ဆို ေဘးနားက ဝိုင္းက စားေနၾကတဲ့ သူေတြ အကုန္ တစ္ျခား ဝိုင္း ေျပာင္းထိုင္က်သည္။သူ႕ပုံစံက တကယ္ေက်ာင္းသားလို႔မထင္ရဘူး။ဆံပင္က ဂုတ္ေထာက္ေလာက္ ေရာက္ေနၿပီး ေရွ႕က ဆံပင္ကလည္း မ်က္လုံးဖုံးတဲ့ အထိ အုပ္ေနသည္။
ေခါင္းကို ေအာက္ငိုက္ဆိုဒ္ထားေတာ့႐ုပ္ကိုေသခ်ာ မျမင္ရ။
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြေတာ့ ေတြ႕ေနရသည္။
သူၾကည့္ေနတုန္း မၾကာလိုက္ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ထို လူကို ထြက္သြားခိုင္းေနသည္။
"ေဟ်ာင့္!!!!!မင္းကို ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ!!!ငါ့ဆိုင္ကို မလာဖို႔....မင္းလာလို႔ ဘယ္သူမွ ငါ့ဆိုင္မွာ မထိုင္ဘူးကြ.....ထြက္သြား အခုခ်က္ခ်င္း..!!!!!"
ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာင္ေနမိတယ္။
လူတစ္ေယာက္ လာစားတာ ဘာလို႔မ်ား ေမာင္းထုတ္ရတာလဲ။
သူက ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ။ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေပစုတ္ေနပါေစ သူလည္း လူမဟုတ္ဘူးလား။
"အဟက္....ခမ်ားဆိုင္ကို ပိုက္ဆံေပးစားမွာ....ဒီမွာ ေရာ့"
ေျပာလည္းေျပာ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပးလာေသာ ထိုလူ..
"မင္းလို႔ ေကာင္မ်ိဳး ေပးတဲ့ပိုက္ဆံ လက္နဲ႕ေတာင္မတို႔ ခ်င္ဘူး....ျပန္ယူၿပီး ထြက္သြား အခု ခ်က္ခ်င္း!!!!!!"
"အဟက္"
ဆိုင္ရွင္ လူႀကီး လည္းေျပာလို႔ၿပီး မဲ့ ၿပဳံ တစ္ခ်က္ၿပဳံး ကာထြက္သြာတဲ့ ထိုလူ။
ကန္တင္းက ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူ႕ကို႐ြံ ရွာ သလို ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ့္ ရင္ထဲ ထိုလူ႕ကို အရမ္းသနားသြားသည္။ထိုလူ႕ အေၾကာင္းလည္း သိခ်င္လာတာနဲ႕ Jiminကိုေမး ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္....
"Jimin.....ေစာနက လူက ဘယ္လူလဲ..."
"ေအာ္..အဲ့လူက ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ခ်ည္ဖတ္Jeon Jungkookေလ....သူ႕ကိုလူတိုင္းက သူ႕ပုံစံ ကို႐ြံေနၾကတာ...."
"ဟမ္....ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းဘဲ ၾကည့္ေလ သူပုံစံက လူမိုက္လိုလို နဲ႕......ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကပါ ထားေသး....ၿပီးေတာ့ သူက ဘယ့္သူကိုမွစကားမေျပာဘူး....မာနႀကီးတယ္...ငါလည္းစေရာက္တုန္းက သူက သူငယ္ခ်င္းမရွိေတာ့ ငါက သူငယ္ခ်င္း လုပ္ဖို႔ သြားေျပာတာကို သူကငါ့ကို တိုက္ထုတ္ ၿပီးသူလမ္းသူသြားေရာ..အဲ့တုန္းက ငါလည္းေတာ္ေတာ္ရွက္တာကြာ...လူတိုင္းၾကည့္ေနၾကတာေလ....ငါသူ႕ကို မ႐ြံပါဘူး...သူ႕ငါ့ကို အရွက္ခြဲခဲ့တာေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူ....အဲ့ ထဲက စၿပီး ငါလည္းသူ႕ကိုမေခၚေတာ့တာ....."
"ေအာ္...."
Jiminရဲ႕ စကား အဆုံးမွာ သူ "ေအာ္" လို႔ဘဲျပန္ေျပာနိုင္ခဲ့သည္။
တကယ္ Jeon Jungkookဆိုတဲ့ လူက ထူးဆန္းေနတယ္မဟုတ္ပါလား။
"Jungkookက တစ္လတစ္ခါေတာင္ ကန္တင္းကိုမလာဘူး..သူလာခဲ့ရင္ အခုလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနၾကေလ.....ဒီေန႕ ဗိုက္ဆာလို႔ လာတာေနမွာေပါ့.."
jiminေျပာေတာ့မွ ဘဲ သူ သတိရသည္။
အဲ့လူ ခုနက ဘာမွ မစားသြားရဘူး မို႔လား။
ကိုယ္လည္းသနားတာနဲ႕ ဂင္းမ္ ဘာ့က္ (ထမင္းလိပ္)နဲ႕ Cocacolaနဲ႕ သြားေကြၽးဖို႔ဆုံး ျဖတ္လိုက္သည္။
"Jimin ခုနေနာ္....ငါသြားစရာေလးရွိလို႔.."
"Ar.ခန..Tae........ရားးးးးးး"
ေျပာၿပီး ထေျပးသြားတဲ့ Taehung။
ကိုယ္ေခၚတာေတာင္ အေရးမလုပ္ဘူး။
Jiminသိတာေပါ့Taeအေၾကာင္း။
Taeက လူေတြကို သနားတက္တယ္။
ဒါေပမယ့္Jungkookကိုေတာ့ Taeနဲ႕ မပတ္သတ္ခိုင္းေစခ်င္ဘူး.။
Jungkookက တကယ္ မပတ္ သတ္သင့္တဲ့ သူေလ။
--------------------------------
"ေဟ့... ခန.....*ေဟာဟဲ ေဟာဟဲ*.."
သူ႕ေနာက္ကို ထမင္း လိပ္ ဝယ္ၿပီး ေျပးလာရတာ ေမာေနတာကို ခနေအာင့္ထားၿပီး အသားကုန္ေခၚလိုက္မွ ေျခလွမ္းေတြ ရပ္သြားတဲ့Jungkook။
သူရပ္မွဘဲ ကိုယ္လည္း ေမာနိုင္ေတာ့တယ္.....
"ဟို....ခုနက ဘာမွ မစားရေသးဘူးမလား.....ေရာ့ ဒါေလးစားလိုက္...."
ကိုယ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူက ယူတယ္။.ယူလည္းယူၿပီး သူလုပ္လိုက္တဲ့ လုပ္ရက္ ေၾကာင့္ လူက တကယ္ရွက္သြားရသည္။
ကိုလာ ဘူးကို ေဖာက္ကာ သူ႕ေခါင္းေပၚကေန ေလာင္းခ်လိဳက္တဲ့ ထိုလူ။
ထမင္းလိပ္ နဲ႕ ကိုယ့္ကို ပစ္ေပါက္လာသည္။
သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့ ထိုလူ။
ကိုယ္ကေတာ့ ထိုေနရာမွာတင္ ေၾကာင္ ရပ္ေနမိသည္။
သူေမ့ေနတာ....Jiminေျပာတဲ့ သူကိုအရွက္ခြဲခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ေမ့ေနခဲ့တာ။
အခုေတာ့ သူမ်ားေတြက ကိုယ့္ကို အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကၿပီ။
ခုနက သူ႕ကို သနားခဲ့တဲ့ စိတ္ေတြ ေတာင္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ဳာက္ ေပ်ာက္ကုန္သည္။
ရွက္လြန္းလို႔လည္း မ်က္ရည္ေတြဝဲေနမိသည္။
လူကေတာ့ ရပ္ေနဆဲတာ.....
"Tae!!!!!!လာလာ...မင္းကြာ...ငါေခၚတာကို မင္းလွည့္ၿပီး ငါေျပာတဲ့စကားကို ဆုံးေအာင္နားေထာင္ခဲ့သင့္တာ"
သူေျပာလည္းၿပီး သူ႕ရင္ ခြင္ ထဲ မ်က္ႏွာ အပ္ကာ ငိုခ်လိဳက္တဲ့ Taeေၾကာင့္ Jiminလည္း အလိုက္သင့္ေလး ေျဖသိမ့္ေပးရင္း ထိုေနရာမွ ေခၚလာခဲ့သည္။
သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ အပင္ကေန တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေတ့ာ ..ေၾက ကြဲတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.....