Merhabalar.
Oy vermeyi unutanlara uyarı olarak artık başa da yazacağım. Oy vermeyi unutmayın lütfen.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Baran Fırtına'dan.
Markette aldıklarımızı kasadan geçirirken kasiyer çocuk kasanın yanında oturan Seher'e bakıyordu!
Benim yanımda benim sevdama bakıyor!!
"İşine bak koçum!!"
Ona olan bakışlarımla anlamıştı ne demek istediğimi.
Ben market arabasındaki her şeyi tek tek çıkardım ve kasaya verdim, Seher'de poşetledi.
"247 lira efendim."
Kredi kartını çıkardım ve kasiyer çocuğa verdim. Ödemeyi yapınca önce Seher'i kucağıma aldım. Sonra onu arabaya bırakınca poşetleri taşıdım ve arabaya binip gaza yüklendim.
Sessizce giderken Seher bu sessizliği bozdu. Ve sorduğu soru ile sırıtmak istedim.
"Bana o gün meleğim dedin, güzelim diyorsun.. Neden?"
"Bundan rahatsız mısın?"
Sorusuna soruyla karşılık vermeyi asla istemezdim ama bu ihtimal canımı öyle acıttı ki...
Yaa Seher benden, benim ona dediğim güzel hitaplardan tiksiniyorsa?...
Bu düşüncemle kalbim daha çok kırıldı ve ani bir frenle durdum.
"Benden rahatsız mı oluyorsun?!..."
Yine sustu..
Niye susuyor ki? Hem kendisi sordu ilk. Ben ona şuan için cevap veremem.. Sevdiği var mı yok mu öğrenmem gerek sonra ona olan aşkımı itiraf ederim..
"Seher susma ve cevap ver lütfen.."
"Bilmiyorum.."
Ona döndüm ve yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
"Neyi bilmiyorsun? Yaa olursun ya da olmazsın.."
Sustu ve başını eğdi..
Cevapsız kaldı sorum... Ama olsun..
Ne kadar dayanırım onun bu sessiz hallerine bilmiyorum ama elbet bir gün elini korkmadan, acaba diye düşünmeden tutacağım..
Ona istediğim gibi hitap edeceğim, istediğim gibi sahiplik eki kullanacağım.
"Rahatsız olmuyorum.."
Ne dedi?...
Ben yanlış duymadım değil mi?!!!
Olmuyorum dedi..
"Yalan söylemiyorsun değil mi??"
"Hayır.."
Ani ama isteyerek yanağına öpücük kondurdum. Ve burnumu yanağına yaslayıp bebeksi kokusunu içime çektim.
"Baran sevdiğin kız kim?"
"Bilmem..."
Şuan aşk sarhoşu oldum. Bana babamı sorsalar cevap veremem.
O kadar ki Seher'in kokusunda kayboldum...
Keşke sonsuza dek burada böyle kalsam. Sıkılmam, gitmek istemem..
Beni Seher'e zincirle bağlasalar neden daha önce yapmadınız diyecek kadar aşk, tutku, sevgi besliyorum ona karşı..
Ve bu içimdeki sevginin saplantı, takıntı olmasından korkuyorum..
Eğer aşkım saplantıya dönüşürse bu hem benim hem Seher'in canını yakar...
"Sevdiğin kadın kim bilmiyor musun?!"
"Biliyorum.. Ama o beni sevmiyor... Bir gün beni sevmesi için nelerimi vermezdim.."
"Niye sevmesin ki seni?.."
"Bilmem.. Kimse sevmez beni..."
Son dediğimle kollarını bana sardı ve başını göğsüme yasladı..
Bende saçlarının arasına burnumu gömdüm ve fısıltı ile konuştum.
"Seher tedavi ol..."
"Baran benim bir şeyim yok. Fizik tedaviye gideceğim ama o jinekolog şeyine gitmem! Ben iyiyim!"
"Yaa koskoca tıp sana böyle bir konuda neden yalan söylesin?!
Onu üzmek istemiyorum..
Ama onu böyle görmeye de alışık değilim ve asla alışmak istemediğim için böyle dedim..
"Baran durdur arabayı.."
"Ne?"
"Durdur arabayı!!"
Bağırması ile öne doğru fırlaması bir oldu.. Ani frenle durduğum için arkadan gelen araçlarda korna çala çala gittiler..
"İnmek istiyorum.."
"Sen mantıklı düşünmüyorsun şuan! Bu trafikte ne yapmayı düşünüyorsun?!"
"Ben.. Ben yürüyemediğimi unuttum.."
Dedi ve ağlamaya başladı..
Bende hızla sarıldım. Ve göğsüme başını yaslayınca daha çok ağlamaya başladı..
Hatta bağıra bağıra...
Allahım sen sevdiğime bir an önce derman olmamı nasip eyle...
~~~
Evime gelmiştik. Seher kriz geçirdikten sonra sakinleşince ben hemen eve sürdüm arabayı.
Çok canı yanıyor.. Bunu gözlerine bakınca anlıyorum..
Saf bir acı var gözlerinde...
Ve ben bunu görmeye dayanamıyorum.
Hele de o acı benim yüzümden, içinde kaybolduğum gözlerine mesken tuttu yaa..
"Baran.."
"Efendim?"
"Ben İzmir'e dönmek istiyorum temelli.. Tedavi olmak istemiyorum.."
Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü...
Şimdi ona gitme diyemem ki..
Ne olur bana çıkış yolu göster Allahım.. Onun gidişine dayanamam ben..
Zilin çalması ile koşar adım yanından uzaklaştım.
İyi ki zil çaldı.
Kapıyı açtığımda karşımda Alaz'ı görmeyi beklemiyordum.
"Hoşgeldin kardeşim."
"Hoşbuldum kardeşim. Duydum ki evinde bir yaralı ceylan varmış?"
"Evet.."
Yaralı Ceylanım...
"Geçmiş olsun demeye geldim."
"Geç buyur. Bende üzerimi değiştirip geleyim."
Alaz salona geçerken bende odama geçtim. Meleğimin ilaçlarını almam lazım.
Aslında marketten sonra alacaktım ama Seher kriz geçirince eve getirdim onu.
Alaz yanında dururken bende ilaçlarını alıp gelsem iyi olur.
Kıyafetleri çıkardım ve giydim hemen. Sonra da odadan çıktım.
Salona girecekken Seher'in sorusu ile durdum.
"Sen Baran'ın sevdiği kızı tanıyor musun?"
"Baran'ın sevdiği mi varmış?"
Bu hallerine sırıttım ve salona girdim. Seher beni böyle görünce üzülür gibi oldu..
Kurban olduğum..
"Nereye kardeşim?"
"Sen buradayken Seher'in ilaçlarını alıp gelsem?"
"Olur sen git."
İkisi ile vedalaştım ve evden çıktım. Tam asansöre binecekken karşı dairenin kapısı açıldı ve bizim bölükteki teğmen Arın'ın kızı çıktı.
"Bayan amca!"
Minik prensesi kucağıma aldım ve yanağına öpücük kondurdum.
"Nasılsın minik?"
"İyiyim. Babam neyede Bayan amca? Niye gelmiyoy? Ben çok ösledim onu..."
Ve merdivende bir ses yankılandı.
"Buradayım nefesim.."
"Baba!!"
Arın ve onun olduğu tim iki aydır görevdeydi. Bugün dönmüşler demek ki..
Lina babasına koştu ve kucağına atladı. Bu görüntü ile içimde bir yerler kırıldı..
Eğer ben Seher'le evlenirsem beni kapıda bekleyen bir miniğim olmayacak...
Daha fazla bu güzel görüntüye dayanamadım ve hızla bindim asansöre.
Gözlükten dolayı dolan gözlerimi kimse görmüyor..
Herkese, her şeye kaya gibi sert olan ben konu sevdiğim kadın olunca küçük çocuktan farksız oluyorum...
~~~
Eczanede ilaçların hazırlanmasını beklerken bir kadın geldi yanıma.
"Merhaba.."
"Tanışıyor muyuz?!"
"Şey.. Ben sizi uzun zamandır sürekli görüyorum ve ben size aşık oldum.."
Ne diyebilirim ki bu kadına..
"Hanımefendi sizi kır.."
"Bugün kucağında evine getirdiğin kadına aşıksın değil mi?"
"Evet."
"O çok şanslı.."
Dedi. Bende kalkıp gidecekken kolumu tuttu ve bana sarıldı.
Ben hızla çekildim. Ve kimseyi umursamadan bağırdım.
"Sen kendi ağzınla dedin! Aşığım ben başka bir kadına! Benden uzak dur!"
"Ne buluyorsun o or..."
"Sakın!! Seni öldürürüm!! Sevdiğime eğer bir daha o kelimeyi kullanırsan öldürürüm!"
Hızla çıktı eczaneden. Bana korkuyla bakanlara son bir bakış atıp gözlüğümü taktım.
"Komutan senin ilaçlar hazır.."
Fiyatını ödedim ve çıktım. Arabama bindim ve kendimi sakinleştirmek için torpido gözünde bulunan fuları aldım.
Ve kokusunu içime çekince sinir stres kalmadı. Hepsi uçtu gitti..
~~~
Eve geldiğimde kapının önü baya kalabalıktı. Sadece yarım saat yoktum. Ne ara bu kadar kişi geldi?
Anahtarla açtım ve sessizce girdim. Ama içerisi pek sessiz değildi.
Hatta meleğim ağlıyordu. Koştum ve salona girdim.
"Seher!"
Hemen sarıldım. Neden ağlıyor ki? O ağladıkça benim canım yanıyor...
Ağlamasın o..
O da kollarını bana sardı. Ve gözyaşlarını omzuma dökmeye başladı..
Biraz daha sakinleşince geri çekildim. Ve sinirli bir şekilde sordum.
"Kim ne dedi ve ağladın?!"
"Baran boşver.."
Nasıl? Sen benim sevdamken seni nasıl boşvereyim..
Bazen saçma saçma konuşuyor. Ama bir benim olsun o zaman göstereceğim.
Ben ilgilenemeyecem de o Ömer denen p*ç mi ilgilenecek?!
"Söyle kim ne dedi?!"
"Ben dedim!"
Arkamdan gelen sesle ben misafirleri unuttuğumu fark ettim.
Hemen dönüp baktım. Ve gördüğüm kişiyle gözlerim büyüdü..
Altan Karahan...
"Komutanım.."
Hemen ayağa kalktım ve hazır ola geçtim. O ise bana ve Seher'e sinirli bakışlar atıyordu.
"Kızımı götürmeye geldim Fırtına!"
Hayır.. İzin veremem..
O bana her şey olmuşken gitmesine izin vermem...
"Götürmeyin.."
"Baran sen karışma. Babamları dün sen uyurken ben aradım. Ben gitmek istiyorum!"
"Seher gitme.."
"Sanane yaa! Sen kimsin ki?! Seni ne ilgilendirir?! Gideceğim buradan! Sen bana karışamazsın! Ne sıfatla, kim olarak bana karışıyorsun?!!"
"Sana aşık olan adam olarak! Görmüyorsun aşkımı! Göstermeme izin vermiyorsun! Seni seven adam olarak karışıyorum! Gidemezsin... İzin vermem.."
Herkes şok olmuş bir şekilde bana bakarken. Gözümden akan iki tane gözyaşını sildim ve Altan komutana dönerek konuştum..
"Ne olur götürmeyin komutanım.. Ben onsuz nefes alamam.. Ne olur.."
Dedim ve koşar adım odama geçtim.. Kapıya sırtımı yasladım ve ağladım..
Sevdama gözyaşı döktüm.
Sevdiğim kadına gözyaşı döktüm.
Bana 'sen kimsin ki' deyişine gözyaşı döktüm..
Ben kimim ki?...
Sıradan bir asker..
Sevdasının arkasına sığınan aciz bir asker..
Sevdiğine sahip çıkamayan asker..
Herkesin gözünde yüceltilen asker ama sevdiğim kadının gözünde bir HİÇ olan asker..
Ben Baran Fırtına.. Bugün sevdiğim kadının ağzından çıkan tek bir kelime beni yaktı, kavurdu..
Şimdi siz söyleyin; herkesin gözünde hiç durumundayken ben nasıl mutlu olayım?
Ya da siz yorumlayın ben söylerim; hiçbir zaman mutlu olamam.
Herkesin bir tane nefret ettiği, sevmediği bir kelime vardır bu hayatta. Benimki de hiç kelimesi..
Herkesin hayatındaki hiç olmaktan bıktım ben..
Aynı Seher hanımın söylediği gibi 'kimseyim' ben..
Vesselam...
...
"İnsan yaşı ne olursa olsun,
Ağlarken hep kimsesiz çocuktur..."
-Anonim-
~~~
Merhabalar!
Nasılsınız kuzular?
Nasıldı bölüm?
En can alıcı sahne neresiydi sizin için? Çok merak ediyorum bu sorunun cevabını lütfen yazar mısınız?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Diğer bölümde görüşmek üzere sağlıkla ve sevdiklerinizle birlikte mutlu kalın.
Sizi çok seviyoruz 🥺.
Seher&Özlem
🥀🥀🥀