ခန္းမရဲ႕ေလွ်ာက္လမ္းမွာ အဝါေရာင္canolaပန္းေႂကြေတြဟာ ေတာက္ပစြာဘဲျပန့္က်ဲေနေလသည္။ ေလတစ္ခ်က္ေဝ့လိုက္ေလတိုင္း ခပ္သင္းသင္းပန္းရနံ႕ေတြက ႏွာသီးဖ်ားဝမွာ လာေရာက္က်ီစယ္တတ္သည္။ ခပ္ေကြးေကြးၿပဳံးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ တစ္စုံတစ္ဦးအတြက္ မကုန္ခမ္းနိုင္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ဆြဲသီထားသည္။ အျဖဴေရာင္suitနဲ႕ခန့္ညားေနတဲ့လူငယ္တစ္ဦးမွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့အမ်ိဳးသားငယ္လည္းရွိေလသည္။
ခန္းမတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီေတြရွိၿပီး အဓိပၸါယ္က ျဖဴစင္စြာခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေပၚထြက္လာတဲ့ စႏၵယားသံက နားစည္အတြင္းသို႔ခ်ိဳၿမိန္စြာဘဲဝင္ေရာက္လာသည္။
ဂုဏ္သေရရွိလူႀကီးမင္းအေပါင္းတို႔ကလည္း ခန္းမအတြင္းရွိေနရာအသီးသီးမွာ ေနရာယူၾကေလၿပီ။ မဂ္လာအခ်ိန္က်ေရာက္ပါေတာ့မည္။
"ေမာင္..."
ေနာက္ပါဆီကေခၚသံလြင္လြင္ေလးေၾကာင့္ နဂိုၿပဳံးေယာင္သမ္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက သိသိသာသာပင္ေကြးတက္သြားေလသည္။
ရယ္ျမဴးရိပ္သမ္းေနသည့္မ်က္ဝန္းလွလွေလးႏွင့္ ၿပဳံးေရာင္သမ္းေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး။ သူ႕လိုပင္ အျဖဴေရာင္suitနဲ႕အၾကင္သူက ခံ့ညားတည္ၾကည္ေနျပန္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူ႕အတြက္ေတာ့ဒီလူက ယုန္သူငယ္ေလး။
"ဗ်ာ့...ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ ေမာင့္အသည္းဦးပန္း"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ရဲ႕
မဂ္လာအခ်ိန္က်ေနၿပီေလ
ဟိုးမွာလူေတြေတာင္စုံၿပီ"
လက္ညွိုးၫႊန္ကာေျပာျပလာသည့္အသည္းဦးပန္းကို ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဝမ္ရိေပၚဆိုတာ သည္လူ႕လက္ညွိုးၫႊန္ရာခစားမည့္ေကာင္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာ သည္အျဖဴေရာင္ႏွင္းလုံးေလးဟာ သူ႕အပိုင္ျဖစ္လာေတာ့မည္။
"အြန္းပါ ဒါဆိုေမာင္တို႔သြားၾကေတာ့မလား"
"အြန္း သြားမယ္"
သူ လက္ကမ္းေပးေတာ့ မတုံ႕ဆိုင္းပါဘဲ ျပန္လည္ကမ္းလင့္လာသည့္လက္ဖဝါးျဖဴေလးကို မတင္းမက်ပ္ခပ္ဖြဖြဘဲဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ သည္လက္ကေလးႏွင့္သာဆိုရင္ သံသရာကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာဘဲကူးရကူးရ။
ၿပဳံးစစႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕အျဖဴေရာင္လူသားႏွစ္ဦးက ေျခလွမ္းေတြခပ္စိပ္စိပ္လွမ္းကာ ခန္းမေလွ်ာက္လမ္းကေန လွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြေအာက္မွာ အဝါေရာင္canolaတို႔က ေက်နပ္စြာဘဲခစားေလသည္။ ႏွင္းဆီျဖဴတို႔က ေကာင္းခ်ီေပးသလို ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕စႏၵယားသံကလည္း သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ဂုဏ္ျပဳေလသည္။ ခပ္ဖြဲဖြဲက်ေရာက္ေနတဲ့လူႀကီးမင္းအေပါင္းတို႔၏ လက္ခုပ္သံေတြကိုေက်ာ္လြန္ရင္း တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ကိုင္ကာ မဂ္လာစင္ျမင့္သို႔တက္ေရာက္လာခဲ့သည္။
စင္ျမင့္ေပၚ၌ မဂ္လာအစီအစဥ္တင္ဆက္သည့္အမ်ိဳးသမီးက ဖိတ္စာ႐ြက္ေလးကိုကိုင္ရင္း ႂကြေရာက္လာသည့္လူႀကီးမင္းအေပါင္းကို ႏူးညံ့ညင္သာသည့္အသံျဖင့္ဖတ္ျပေနေလသည္။ အမ်ိဳးသမီး၏အသံအဆုံးမွာ လက္ခုပ္သံေတြက ထပ္မံက်ေရာက္လာျပန္သည္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္ရွိေနၿပီး ေခြၽးစို႔ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို လက္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြဖိသုတ္ေပးရင္း တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ဖဝါးေလးကိုခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြနဲ႕ၾကည့္လာတဲ့ယုန္သူငယ္ေလးကို စိတ္အရမ္းမလႈပ္ရွားဖို႔ ၿပဳံးျပကာေခါင္းညိမ့္ျပရင္း အားေပးေတာ့ အၾကင္သူက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဘဲၿပဳံးျပလာျပန္သည္။
"အားလုံးရဲ႕ကိုယ္စား ေမးခြန္းေလးေတြေမးမွာမို႔ မဂ္လာသတို႔သားႏွစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေရွ႕ကို ခဏထြက္လာေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္ရွင္"
အစီအစဥ္ေၾကညာတဲ့အမ်ိဳးသမီးရဲ႕စကားအဆုံးမွာ သူထရပ္လိုက္သည္။ အက္်ီကိုပုံက်ေအာင္ဆြဲလိုက္ရင္း ထိုင္ရာကေနထမလာတဲ့အၾကင္သူကိုလက္ကမ္းေပးေတာ့ ရွည္သြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အားကိုးတႀကီးလာေရာက္ဆုတ္ကိုင္ေလသည္။ ခ်စ္ရသူလက္ကိုဆြဲကာ စင္ေရွ႕ကိုထြက္လာလိုက္သည္။ စင္ျမင့္၏အနီးကစားပြဲဝိုင္းမွာေတာ့ ေမြးစားဖခင္ေဆး႐ုံအုပ္နဲ႕အတူ အသည္းဦးပန္း၏မိဘမ်ားကို ၿပဳံး႐ႊင္စြာေတြ႕ရသည္။
"ေမးခြန္းနံပါတ္တစ္အေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီကဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႕ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာစၿပီး ေမတၱာသက္ဝင္ခဲ့သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ရွင့္"
ေရွ႕ကိုကမ္းေပးလာတဲ့မိုက္ခရိုဖုန္းကိုယူရင္း အျဖဴေရာင္ႏွင္းပြင့္လုံးကို ၿပဳံး၍ၾကည့္လိုက္သည္။ တင္းက်ပ္စြာဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြက သည္လူသားအေပၚမွာ ဝမ္ရိေပၚဘယ္ေလာက္ျမတ္နိုးေၾကာင္းျပယုဂ္ျဖစ္ေလသည္။ ေခြၽးစို႔ေနျပန္တဲ့မ်က္ႏွာေတာ္ႏုႏုကိုၾကည့္ရင္း ဝမ္ရိေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ ဆိုလိုက္သည္။
"အဲ့တာကိုေျဖရရင္ နည္းနည္းေတာ့ခက္လိမ့္မယ္ဗ်
ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို မသိရေလာက္ေအာင္ကို ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ က်ေနာ္က အလုံးစုံေပ်ာ္ဝင္ခဲ့တယ္
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က ေရွာင္းက်န့္ကိုခ်စ္ဖို႔ေမြးဖြားလာတာပါ"
ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာနဲ႕လက္ခုပ္သံေတြေၾကာင့္ အရွက္သည္းေနပုံရသည့္ယုန္သူငယ္က ခပ္ဖြဖြရယ္သည္။ ႏူးညံ့စြာစီးေမ်ာပစ္ဖို႔လုံေလာက္သည့္ ေမာင့္ႏွင္းလုံးေလး။
"အေျဖေလးက ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္
ဒုတိယေမးခြန္းကေတာ့ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္ကိုေမးမွာျဖစ္ပါတယ္
ဝမ္ရိေပၚနဲ႕သာမေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္အေနနဲ႕ လက္ထပ္ျဖစ္ဦးမလားဟင္"
မိုက္ကေလးကိုကိုင္ရင္း အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးက ၿပဳံးေနေတာ့ သူပါလိုက္ၿပဳံးမိသည္။
"မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုတာ မရွိနိုင္ပါဘူး
ဘာလို႔လဲေမးလာရင္ ဘုရားသခင္က ဝမ္ရိေပၚကို က်ေနာ္အတြက္ဖန္ဆင္းေပးထားတာဘဲဟာ"
တုန္ယင္ေနတဲ့အသံေလးရဲ႕အဆုံးမွာ မ်က္ဝန္းေတြဝိုင္းသြားရတာက ဝမ္ရိေပၚဆိုသည့္ သူကိုယ္တိုင္ပါဘဲ။ စကားတတ္လိုက္သည့္ သည္ယုန္သူငယ္ကေတာ့ အသည္းေႂကြေအာင္ျပဳစားေနတာမ်ားလား။
"အားက်လိဳက္တာ
ေမးခြန္းငါးခုၿပီးေအာင္ဘယ္လိုေမးရပါ့"
အစီအစဥ္ေၾကညာတဲ့အမ်ိဳးသမီး၏စကားအဆုံးမွာရယ္သံေတြက ခန္းမတစ္ခုလုံးဖုံးလႊမ္းသြားျပန္သည္။ လူႀကီးေတြကလည္း ရယ္လို႔ေမာလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ျမတ္နိုးျခင္းပုံရိပ္ေတြႏွင့္ၿပဳံးလို႔...။
"ကဲ...တတိယေမးခြန္းပါရွင္
မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္ထပ္ပြဲေတြမွာ ႏွင္းဆီေတြကို သုံးေလ့ရွိပါတယ္
ဒီပြဲေလးမွာေတာ့ ႏွင္းဆီေတြကို သုံးမထားပါဘူး
ခန္းမအဝင္လမ္းမွာ Canolaေတြသုံးရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေလးမ်ား သိပါရေစလားရွင္"
မိုက္ခရိုဖုန္းေလးကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္လိုက္ရင္း ဝမ္ရိေပၚၿပဳံးလိုက္သည္။ ခန္းမထဲကလူေတြကို တစ္ခ်က္ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ရင္း စကားေျပာဖို႔အားယူလိုက္သည္။
"Canolaေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္က ေကာင္းကင္ဘုံလို႔ တခ်ိဳ႕ကဖြင့္ဆိုၾကသလို အိပ္မက္လို႔လည္းေျပာၾကပါတယ္
က်ေနာ့္အတြက္ေရွာင္းက်န့္ဟာ canolaပန္းနဲ႕တူပါတယ္"
"......"
"ညတိုင္းအိပ္မက္လွလွေတြအတူမက္ဖို႔ ေကာင္းကင္ဘုံေလးကိုအပိုင္ေပးတဲ့အတြက္
ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကို ေမာင္က ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
သူ႕စကားအဆုံးမွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတဲ့ အၾကင္သူက ညံ့သက္စြာဘဲ ေခါင္းညိမ့္ေလသည္။ တကယ္ဘဲ ေရွာင္းက်န့္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေကာင္းကင္ဘုံေလးသို႔မဟုတ္ ညတိုင္းမက္ခ်င္သည့္ အိပ္မက္ရွည္လွလွေလး။
"တကယ္လည္း ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ
ေလးခုေျမာက္ေမးခြန္းကေတာ့ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္အတြက္ပါရွင္
ဝမ္ရိေပၚကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္"
မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္း အသည္းဦးပန္းက တဖန္ျပန္ေပးလာေသာ မိုက္ခရိုဖုန္းကိုယူလိုက္သည္။ သိသာထင္ရွားေနတဲ့အၿပဳံးလွလွက သည္လူသားေလး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပတာမို႔ ဝမ္ရိေပၚစိတ္ေအးရသည္။ ဘာမ်ားေျပာလာမလဲလို႔ ေစာင့္စားေနတဲ့ရင္အစုံက တစ္ဒိတ္ဒိတ္။
"ငါ မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္ ေမာင္"
ျဖည္းညွင္းစြာေခါင္းညိမ့္ျပမိေတာ့ ခ်စ္ရသူက ၿပဳံးသည္။
"ငါက....မင္းကို ခ်စ္ပါတယ္ ေမာင္
ဒါက ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့ငါ့အေနနဲ႕ မင္းကိုေျပာခ်င္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာ စကားပါဘဲ
ေနာက္ထပ္အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ငါေျပာဦးမွာမို႔ ငါနဲ႕အတူတူ အၾကာႀကီးရွိေနမယ္မလား"
ခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္ေပၚလာတဲ့လက္ခုပ္သံေတြက သူတို႔ဟာ အလိုက္ဖက္ဆုံးလူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပသည္။ အၾကာႀကီးအတူရွိမေနခ်င္ပါဘူး
ရွိခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ၾကာေစခ်င္တာပါ။
တစ္သက္တာလုံး ေမာင့္လက္ေမာင္းေပၚဘဲ ေခါင္းအုံးအိပ္ၿပီး ေမာင္ေျပာျပမယ့္ ေမာင့္အသည္းဦးပန္းအေပၚ ေမာင္ထားတဲ့ ခ်စ္ျမတ္နိုးမႈအလုံးစုံရဲ႕အေၾကာင္းကို နားေထာင္ၿပီး အိပ္မက္လွလွေတြမက္ပါ။ ေမာင္ကေတာ့ သည္လူနဲ႕သာဆို သံသရာဆိုတဲ့ဝဲဂယက္မွာ အခါခါကူးခ်င္ပါရဲ႕။
လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ေမာင္ကသေဘာက်ေပမယ့္ ေမာင့္အတြက္ ေမာင့္အသည္းဦးပန္းက ၿငိတြယ္ခ်င္စရာ အျဖဴေရာင္ႏြယ္လွလွေလးပါဘဲ။ ေမာင့္ကို တစ္သက္စာရစ္ပတ္ပါေတာ့ ေမာင့္ႏြယ္တစ္မွ်င္ရယ္။
"တကယ့္ကိုလိုက္ဖက္လိုက္တာ
ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းပါရွင္
ဝမ္ရိေပၚကေရာ္ ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္ကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲရွင္..."
"ေမာင့္ကိုခ်စ္ေပးတဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အဲ့ဒီေက်းဇူးေတြကို ေမာင္က ေမာင့္ဘဝကိုေပးၿပီးဆပ္ပါ့မယ္"
အေျဖေလးကိုေျဖရင္း နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ဒီေလာက္ဆိုလုံေလာက္ပါၿပီေလ။ သူတို႔ၾကားမွာ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနဖို႔မလိုေလာက္ေအာင္ကို နားလည္မႈရွိေနၿပီးသား။ မ်က္ဝန္းၾကည္ေတြရဲ႕အလိုကို သူကသိသလို သူ႕အၿပဳံးေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကိုလည္း ဆရာဝန္ေလးက နားလည္တတ္ကြၽမ္းေနၿပီးျဖစ္သည္။
"ေမးခြန္းေလးငါးခုကေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီရွင္
အေျဖတစ္ခုခ်င္းစီကလည္း ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ေမတၱာေတြကို ျမင္ေနရသလိုပါဘဲ
ေမးခြန္းေတြကိုေျဖေပးတဲ့ မဂ္လာသတို႔သားႏွစ္ေယာက္ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြနဲ႕ဂုဏ္ျပဳေပးပါဦးရွင္"
ေဝါခနဲက်ေရာက္လာတဲ့လက္ခုပ္သံေတြၾကားကေန ပီတိေတြႏွင့္ သူတို႔ၿပဳံးလိုက္ၾကသည္။ စားပြဲေလးေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေရခဲမုန့္ခြက္ေလးကိုယူရင္း ယုန္သူငယ္ကိုတစ္ဇြန္းခြံ႕ေတာ့ ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာထားႏွင့္စားတာမို႔ သူပါ နဂိုထက္ၿပဳံးမိသြားသည္။ ဒီလူသားက ေမာင့္နိဗၺာန္ဘုံေလး။
"အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းရပါေစကြယ္"
ႏွစ္ဖက္မိဘေတြရွိရာ စားပြဲဝိုင္းဆီကိုသူတို႔ေရာက္ေတာ့ ေမြးစားဖခင္ျဖစ္သူေဆး႐ုံအုပ္က ဆုေပးသည္။ အသည္းဦးပန္း၏မိခင္ကေတာ့ အသည္းဦးပန္းကိုဖက္ရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနတာမို႔ သူပါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ သားေလးတစ္ေယာက္တည္းရွိတာမို႔ ခြဲခြာရလွ်င္ ဝမ္းနည္းမွာ သဘာဝသာျဖစ္သည္။
"သား ဝမ္ရိေပၚ"
"ဗ်..ဗ်ာ..ဟုတ္ ေျပာပါ"
ေရွာင္းက်န့္၏မိခင္ကေခၚလိုက္တာမို႔ သူျပဴးျပာသြားရသည္။ ေရွာင္းက်န့္၏ဖခင္ကေတာ့ သူ႕ကိုခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္လို႔ပါပင္။
"သားက်န့္ကို အန္တီတို႔ထက္ပိုၿပီးခ်စ္ေပးပါ
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုေ႐ြးခ်ယ္မိလို႔ဆိုၿပီး ေနာင္တမရေစခ်င္ဘူး"
ငုံ႕က်သြားတဲ့ေခါင္းေလးအရ ခ်စ္ရသူဝမ္းနည္းသြားပုံရတာမို႔ လက္ကေလးကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုတ္ကိုင္ေပးထားရင္း ဝမ္ရိေပၚၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး အန္တီ
ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုဘဲ ေသခ်ာေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာမို႔ ေနာင္တဆိုတာ ရွိလာမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က သူမခ်စ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ကပ္တြယ္ေနမယ့္လူမ်ိဳးပါ"
ေမာ့ၾကည့္လာသည့္မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးမွာ မ်က္ရည္စေတြက ခိုသီလို႔။ သည္အခ်ိန္ခဏအတြင္းမွာ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးက ၾကည္ႏူးစြာခဏခဏငိုေနရသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္မို႔ထင္ပါရဲ႕။ လက္မနဲ႕ဖိသုတ္ေပးလိုက္မိတဲ့ မ်က္ရည္ေလးေတြက ေအးျမလို႔...။
"ေမာင္..."
"ဗ်ာ့...."
ခန္းမအျပင္ဘက္ကို ခဏထြက္လာရင္း ခ်စ္ရသူကေခၚတာမို႔ သူထူးလိုက္သည္။ ခန္းမအျပင္ကႏွင္းဆီအိုးေတြကိုကိုင္ရင္း ေငးေနသည့္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခၚတုန္းကေခၚၿပီး ဘာမွလည္းမေျပာပါ။
"ေျပာေလ ေမာင့္အသည္းဦးပန္းရဲ႕
ဘာေျပာမလို႔လဲ"
သူေမးေတာ့ ႏွင္းဆီေတြကိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးက သူ႕အေပၚက်ေရာက္လာသည္။ ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလို႔မမွီဆိုတာ ဒီလိုမ်က္ဝန္းလွလွေလးျဖစ္ေၾကာင္း ဝမ္ရိေပၚနားလည္လိုက္သည္။
"ပန္းေတြက အခ်ိန္တန္ရင္ ညွိုးတယ္ေမာင္
ငါက Canolaပန္းနဲ႕တူတယ္ဆို
တစ္ေန႕ Canolaေလးညွိုးသြားရင္ေရာ္"
ႏွင္းဆီအိုးေတြနားမွာထိုင္ေနသည့္အၾကင္သူ၏ လက္ကေလးကိုဆြဲကာ မတ္တပ္ရပ္ေစလိုက္သည္။ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီး ဝမ္းနည္းတတ္ေနလိုက္တာမ်ား ေဒါက္တာေရွာင္းက်န့္မွဟုတ္ရဲ႕လား။
"ဘာေတြေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပန္ၿပီလဲကြာ
ေမာင္ေျပာျပမယ္ နားေထာင္ေနာ္"
"အင္း..."
"ဘယ္Canolaေတြဘဲ ညွိုးညွိုး
ေမာင့္Canolaေလးကေတာ့ ေမာင့္အတြက္ အၿမဲတမ္းလန္းဆန္းသလို ေမာင္ကလည္း ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကို အၿမဲတမ္းအတြက္ခ်စ္တာမို႔ ဘာမွမေတြးဘဲ ေမာင့္ကိုဘဲေတြးပါလား"
လွစ္ခနဲၿပဳံးသြားတဲ့အၿပဳံးေလးေၾကာင့္ ေမာသမွ်ပမ္းသမွ် ေျပရသည္။ တကယ့္ေမာင့္ေမတၱာေရစင္ေလး။
"ၿပီးေတာ့ေလ ေမာင္.."
"အြန္း..ေျပာ"
စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာဦးမည္ထင္သည္။ သည္တစ္ခါ ေမာင့္သာလိကာေလးက ဘာေတြမ်ားေျပာဦးမွာပါလိမ့္။
"တျခားအတြဲေတြလို ကေလးေတြဘာေတြ!..."
"ေတာ္ၿပီ ဘာမွမလိုဘူး
ေမာင့္အတြက္က လုံေလာက္ေနၿပီေလ
ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကဘာမွမေတြးဘဲ
ေမာင့္ကိုခ်စ္ေပး႐ုံဘဲ
ေမာင္က ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကိုဘဲ လိုအပ္တာ"
ပိန္ရွည္ရွည္ကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းရင္း ဝမ္ရိေပၚေျပာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကလူသားက သေဘာတက်ရယ္သည္။ ဒီလိုေလးရယ္ေနေပး႐ုံနဲ႕ ၿပီးျပည့္စုံေနၿပီးသားပါဘဲေလ။
က်န္တာမလိုဘူး ဒီလူသားရွိရင္ရပါၿပီ။
ေလေျပးညွင္းေလးက ၾကင္သူႏွစ္ဦးကို လာေရာက္က်ီစယ္ေနသည္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရွိႏွင္းဆီငုံတို႔က ရွက္ေသြးျဖာေနသည္။ ခ်စ္သူသာရွိလွ်င္ အရာရာလွသည္။ ရင္ခြင္ထဲကတစ္စုံတစ္ေယာက္ကလႈပ္စိစိျဖစ္ေနတာမို႔ ဖက္ထားရာကေနလြတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းျပဴးေတြႏွင့္ၾကည့္ျပန္ပါသည္။
"ေမာင္...မင္းသိလား"
ေခါင္းကို႔ျဖည္းညွင္းစြာခါရင္း ဝမ္ရိေပၚၿပဳံးကာ ခ်စ္ရသူကိုရင္ခြင္ထဲသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
"ေမာင္...မင္းသိလားလို႔"
နဂိုၿပဳံးေနတဲ့မ်က္ႏွာက မူလထက္ပိုၿပဳံးသြားရသလို ရင္ခြင္ထဲရွိလူသားကို တိုး၍တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။
"ဟင့္အင္း...ေမာင္ဘာမွမသိဘူး
ေမာင္က ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကိုဘဲသိတာ"
#AhTayy