ALEXANDRÌA GIOVANNA
It's been two months since the last shit happened and everything is going back to it used to be. Nasa London na rin kami ngayon and brithday na bukas ni Gianna.
We suggested to Papa who is thinking na sa isa sa mga hotel ng pamilya namin gaganapin ang third birthday celebration ni Gianna, we suggested na dito na lang sa bahay.
Intimate birthday celebration only because if it will take in a hotel, we will invite people who will talk about business. Kaarawan ng anak ko tapos business and partnership ang pag uusapan? No way.
Gianna is taking a pictorial today wearing her exclusive dress from gucci that Papa asked for it. Gucci is from Italy, now I understand why.
Her dress is in the shade of crimson red with a white flower design on her belt. She looks cute wearing it. I am wearing a black fitted dress with my hair straight on my back.
"Man, that's heavy traffic," reklamo ng kadadating na si Sylvester. Nakasuot na rin siya ng formal attire para sa pictorial namin. He is my boyfriend now. "You're late," I said to him nung makalapit ito sa akin saka ako hinalikan sa labi at sa harapan pa nina Papa.
I saw my father rolled his eyes on us kaya natawa ako. "Papa, I told you kasi na si Ms. Madeline," sabi ko sa kaniya at kumindat naman ako kay Ms. Madeline na nasa likuran ni Papa at namula pa ito.
Sinamaan naman ako ni Papa ng tingin at tumikhim saka inayos ang kaniyang suit. Kami naman ang susunod na isang pamilya at kasama na dito si Sylvester. Pumwesto kami sa harap ng camera.
Nakaupo si Gianna sa lap ni Papa habang katabi niya ako, nakatayo naman sa gilid ko si Sylvester at si Chandra naman sa gilid ni Papa.
"Nice fam," komento nung camera man sa amin kaya ngumiti ako. "1...2...3...smile!" sabi niya at ngumiti naman kami. We took lots of pictures.
"Nakatulog na ang apo ko," sabi ni Papa kay Gianna na nakatulog na sa balikat ko. "Napagod, Papa," natatawang sabi ko at tumawa naman siya. Nasa veranda kami dito sa ikalawang palapag ng bahay dahil masarap ang hangin dito ngayon.
"Have I ever told you that I am very proud of you?" tanong ni Papa sa akin at tumango ako.
"Always, Papa," I answered him. I am swaying a little for Gianna who is sleeping in my arms peacefully.
"Because you always makes me proud, Giovanna," sabi niya sa akin at humawak siya sa railings. "Kahit sa mga maling desisyon ko sa buhay, Papa?" I asked him. I am not a perfect person nor a daughter.
"Yes because that's where the growth starts, in every mistakes you made will make you wiser in the future," sabi niya sa akin at tumango-tango ako. "Papa, did you know why I never ask for my mother?" I asked him and he shook his head.
Lumapit ako sa kaniya saka yumakap ang isang kamay ko sa kaniya at yinakap kaming pareho ni Gianna. "Because you are enough for me, Papa. Kung inaakala mo na may kulang sa akin while growing up until now, walang kulang kasi naibigay mo lahat—ninyo sa akin, that's why I am beyond grateful for having you, Papa, no man can ever replaces you in my heart's space," sabi ko at narinig ko na lang na humihikbi si Papa kaya natawa naman ako saka hinagod ang likuran niya.
"Papa, huwag kang umiyak may bata sa kamay ko," sabi ko sa kaniya at ipinilit niyang ikinalma ang sarili niya. Lumayo rin siya sa akin at pinaypayan ang sarili niya. "So emotional these days," sabi niya at pinunasan niya ang mga luha na pumatak mula sa kaniyang mga mata gamit ang panyo nito.
"Kahit na meron si Sylvester?" tanong niya sa akin at tumango ako. "Kahit na magkaroon ka pa ng apo sa akin na lalaki, Papa. You occupy a space in my heart that no one can replace it," I assured him and he kissed me on my forehead.
"I love you, my daughter," sabi ni Papa and I did the same. I have learned that we should tell our parents everyday on how much we love them because time is not always in our favor. At ayokong dumating sa point na never nalaman ni Papa ang mga salitang iyon because I will regret it big time.
Sumapit ang gabi at dumating ang mga De Tierra, may bahay pala sila dito malapit sa amin. Si Mama ay buhat-buhat si Gianna at pinipilit na makipaglaro kahit inaantok iyong bata.
"Apo, ngayon mo lang ako makikita, tutulugan mo pa ako?" nakangusong sabi ni Mama pero pumupungay na talaga ang mga mata ng bata kaya walang nagawa ito kundi halikan sa ulo at yakapin saka hinayaan na matulog ang bata sa balikat niya.
The De Rossi and De Tierra became more closer and that's what makes my heart flutters. Families that almost became enemy. Nagulat ako nung may humawak sa bewang ko at napagtanto kong si Sylvester ito. Humalik siya sa leeg ko habang nasa second floor kami at pinagmamasdan ang pamilya namin na nagkakasiyahan sa ibaba.
"You know why my parents didn't end up to each other?" I asked him and he shook his head. "Because I don't want it either, look at Papa and Mama, they are bickering like children in a park. Hindi pala sila bagay," sabi ko sa kaniya at natawa naman siya ng mahina.
"Pero bagay na bagay sa akin ang ginawa nila," pilyo na sabi niya kaya namula ako sinamaan siya ng tingin. "Para kang tanga," natatawang saad ko sa kaniya. Suddenly, he clapped his hands that made our family caught their attention.
"Anong ginagawa mo?" tanong ko sa kaniya at kumindat lang siya sa akin. Tatawa pa sana ako pero hindi ko na nagawa dahil ang paunti-unti nitong pagluhod sa sahig gamit ang isang tuhod ay nakakapagpatulala na sa akin.
He bring out a white velvet small box and open it, there's a diamond ring over it. Napaawang ang aking mga labi sa gulat at kasabay noon ay ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa kaba at kasiyahan.
"My Giovanna, will you marry me?" he asked me and he looks so nervous but there's a love and contentment in his eyes. My tears overflow as I nodded my head. "Please speak," sabi niya sa akin at suminghot muna ako.
"Y-yes!" I said kaya naghiyawan din ang lahat kasabay ng pagtugtog ng isang romantic song at agad na isinuot ni Sylvester ang singsing sa aking ring finger saka niya ako niyakap ng mahigpit.
"Thank you for allowing me to be with you for a lifetime, this is the first step, babe," sabi niya sa akin at hinalikan ako sa labi sa harap ng buong pamilya namin.
I love him!
In his arms I felt more secured and loved by him, that he is the only man who can give me this kind of feeling. The only man who can provide me the happiness that no one can give to me. Iba pa rin ang kasiyahan na dulot ng taong mahal ng puso mo.
"I love you," madamdamin na sabi niya sa akin ng direkta sa aking mga mata. "Mahal din kita," sagot ko at pakiramdam ko mas nakakakilig kapag salitang filipino ang ginamit sa pagsasabi ng pagmamahal.
He blushed and looked away from me kaya natawa ako ng mahina saka tinapik ang dibdib niya. "Thank you for asking my remaining life with you," sabi ko sa kaniya at ngumiti naman siya sa akin. "Ikaw lang naman ang gusto kong makasama habang buhay eh, bukod syempre sa magiging anak pa natin," sabi niya sa akin.
Tumango naman ako. "Wala pa rin bang laman ito?" tanong niya at hinaplos ang impis ko pang puson. "Sylvester, nainom ako pills," sabi ko at umikot ang mga mata ko sa kaniya.
"They said that pills or any birth controls can never guarantee the hundred percent of chance of getting pregnant," sabi niya sa akin at tumango naman ako. "Alam ko pero gusto kong lumakad sa aisle at maging sexy sa kasal ko," nakangusong sabi ko sa kaniya.
"Of course, babe, what makes my baby happy, I'll do it. Saka I am not rushing you to bear a child lalo na't baby pa lang si Gianna, sa kaniya muna ang ating atensyon pero kung may darating man edi tatanggapin natin ng buong-buo at mamahalin natin," sabi niya sa akin at yinakap siya dahil hindi ko akalain na ang lalaking pagkakaala ko na puro pasarap lang sa buhay ay may pananaw na ganito.
"Thank you for accepting Gianna and treating her as your own child," sabi ko sa kaniya habang nakatingin kami ngayon sa batang nasa bisig ng ina ni Sylvester. Tulog na tulog talaga ang bata.
"There's no reason for me to not accept her besides that she's your daughter, she's also the daughter of a man who saved you, siguro kapag hindi ka iniligtas ni Francis, I am sure I am dying each day," sabi niya sa akin kaya napangiti naman ako.
I forgave myself already about what happened to Francis.
Nagsalo-salo kami sa hapag-kainan habang masaya kaming nagkwekwentuhan at syempre hindi nawawala ang asaran nina Mama at Papa sa isa't isa.
"Mabuti na lang hindi kayo nagkatuluyan because I can't bear everyday that you two are like this," sabi ko kaya napahalakhak naman sina Mama at Papa. "Sinabi mo pa, anak," sabi ni Papa. I look at Mama's husband and kids, they are smiling genuinely.
Actually, nagbobonding naman kaming magkakapatid kahit nung una ay naiilang pa ako dahil sanay akong walang kapatid but when I got to know them, I am so thankful because I got someone like them. Mabait din sa akin ang asawa ni Mama dahil tinuturing din niya ako na parang panganay na anak niya.
"Nagkakasiyahan pala kayo dito," sabi sa amin ng isang boses kaya sabay-sabay kaming lumingon dito. My grandparents! Dali-dali akong tumayo saka sinalubong sila ng mahigpit na yakap.
"Wait, what's that sparkling in your finger?" tanong ni Lola sa akin na nakapagpatahimik sa aming lahat. "My engagement ring, Lola," sagot ko sa kaniya at tumaas ang mga kilay ni Lolo samantala si Lola naman ay nagulat.
"Sino ang maswerteng nakabingwit sa puso ng aking, apo?" tanong ni Lolo kaya napatingin naman ako kay Sylvester na ngayon ay dahan-dahan na siyang tumatayo, ramdam ko ang kaba nito na halata sa kaniyang mga mata.
Huh? My grandparents are not harsh as my father. They look friendlier.
"Ikaw na naman?" tanong ni Lolo ko at umirap pa kaya napataas ang dalawang kilay ko saka tumingin kay Sylvester na nakayuko ang ulo, nakahawak sa laylayan ng kaniyang ang mga kamay nito.
Ano ba ang ikinakatakot nito?
"Hindi ba sabi ko sayo don't go near to my granddaughter? Hindi pa ba sapat ang mga pinagawa ko sayo dati? Alin ba ang hindi mo naintindihan at uulitin ko sayo," tanong ni Lolo at napalunok naman ako. He is serious as fuck. Hindi naman palabiro sina Lolo at Lola.
"L-lolo---" sasabat pa sana ako pero tinapunan ako nito ng masamang tingin. "Hindi ko hinihingi ang opinyon mo," sabi niya sa akin kaya napanguso ako. Lumingon ako kay Papa pero umiwas lang siya ng tingin saka sumipol.
"Alexander, hinayaan kong tanggapin mo ang taong ito sa grupo dahil ang sabi mo ay isa siyang potential which is you're right but not in exchange of being with my granddaughter again," sermon ni Lolo sa wikang latin kay Papa.
Tumingin ako kay Sylvester at lumapit sa kaniya kaya napansinghap naman sina Lolo at Lola.
"I still love him, Lolo and Lola that's why I accepted him," sabi ko at buong tapang kong hinarap ang matatalim nilang tingin. Sylvester can't do anything but I can.
I understand the sentiments of my grandparents, I understand the root of their disagreement and I am open to accept their anger about my decision.
"You prove me that love is one of essentials, Lolo. I want to live my remaining lives like what you two have right now," sabi ko na nakapagpatahimik sa kanila ngayon. At nagulat ako nung lumuhod si Sylvester sa kanila habang nakayuko ito.
"Mr. and Mrs. De Rossi, please allow me to marry your granddaughter. I need and want her in my life, having her means having everything," sabi niya sa akin at nanlambot naman ang mga tuhod ko.
Parang gusto ko na siyang pakasalan ngayon din! Ano ba, Sylvester! Napalunok ako para maalis ang kilig na nararamdaman ko ngayon.
"I know I hurt her in the past and until now, I am still regretting about it. I am not deserving of her love and still, she's loving me like I am. I love her with all of my heart, please let me love her and take care of her for the rest of my life," sabi ni Sylvester at nasa boses nito ang pagsusumamo para payagan kami.
I am glad that Sylvester gave importance to my grandparents opinion. Tumitig naman sina Lolo at Lola dito, ang gutom na nararamdaman ko kanina ay nawala na. Umiwas ng tingin si Lolo at ngumiti naman si Lola sa akin.
"All you want is your granddaughter's happiness, Giovanni. If being with this man can bring her so much happiness, ipagkakait mo ba? I know my granddaughter and I trust her, that's why I am giving you my blessing," sabi niya sa amin kaya tumulo ang luha mula sa mga mata ko. Napahikbi naman ako saka yumakap kay Lola.
"I trust you because I know who I raised," sabi ni Lola sa akin at tila may init na kamay na humahaplos sa puso ko kaya patuloy ang pagdaloy ng luha ko mula sa aking mga mata dulot ng kasiyahan.
"All right. Andromeda is right, that's why I am giving you my full blessing but once you offend my granddaughter in any possible way, you better jump off your building because I am not going to think twice to kill you," sabi ni Lolo dito kay Sylvester at napaluhang tumayo si Sylvester at yumakap kay Lolo.
Kita kong nagulat si Lolo at umismid pero wala siyang nagawa kundi yakapin niya rin ito. "Thank you, Lolo," I sincerely said. "I love you that's why," sabi niya and I stated my love for my grandparents.
The end is near.
VOTE
COMMENT
SPREAD THE LOVE AND THE STORY.
DYOSANIHADES69
2022