KABANATA 19
The room was filled with my silent sobs at wala ni isa man ang nagtangkang magsalita. Naroroon sina Brends, Harris, Wends, Nicoso at Manang dahil sila ang tinawag ng tatlong biglang nag panick nang umiyak ako.
Malayo sila sa akin at wala akong matingnan ni isa man sa kanila dahil maging ako ay naawa sa sarili ko.
Bakit nga ba naman kase ako umasa na ako ang pipiliin nya? If it's between me and Gen wala nang pilian eh, Genesis na agad pero antanga ko.
Potangina Veronica ang tanga-tanga mo!
Sabi ko ayokong masaktan. Sabi ko rerendahan ko ang puso ko. Sabi ko hinding-hindi ako mahuhulog.
And now, news flash ladies and gentlemen: once again, Eishen Veronica failed to protect herself again, now left alone, broken and hurting.
Palagi na lang ganito. Kelan ba kase darating yung panahon na ako naman ang pipiliin? Na ako naman ang uunahin?
Dapat sanay na ako pero letche ang sakit. Ang sakit-sakit!
Aasa pa ba ako aasa nang pagmamahal mula sa ibang tao? Sarili ko ngang nanay di ako pinili eh.
Patuloy lang ako sa pagluha hanggang maramdaman ko ang isang kamay na humawak sa balikat ko.
"You're very late for that ball. Halika, mag ayos ka na..."
Tinapunan ko ng masamang tingin si Manang hindi alinta ang paggalang sa mas matanda.
Is she sarcastic or what? Hindi nya ba nakikita na disaster na ang make up ko na kahit smudge proof ay halos sira na dahil sa bayolente kong pagpunas ng luha.
Isa pa, wala akong date. Kung kaninang hindi ako late masisikmura kong mag punta kahit mag isa pero ngayon? Mas magmumukha akong kawawa kaya di bale na.
"No thanks. You can all leave me alone here matutulog na lang po ako," hindi ko maiwasan ang pait sa aking tono.
She flashed an assuring smile that somehow makes my heart feels little bit lighter.
"Do you trust me, Senyorita?"
Napatitig lang ako sa kanya at nagreflect ang itsura ko sa pamilyar nyang mga mata. Wala sa loob na napatango ako.
"Good. Ayusan nyo ulit ang Senyorita, Nicoso may gagawin tayo," ani Manang bago kami iniwan sa kwarto ko.
Everything happened after it was a blur dahil wala pa din ako sa sarili. This time, nalulunod naman ako sa labis na sakit at galit para sa lahat.
The three tried to cheer me up with their jokes and funny antics but I can't even move a muscle to smile.
Past eight in the evening ng matapos sila sa pag aayos sa akin. Ang buhok ko na kanina ay hinayaan lang nilang nakalugay ay naka half bun na ngayon gamit ang isang pearl and diamond beaded hair clip. Hindi ko na nasundan kung saan nila yun eksaktong nakuha, basta ang alam ko lang ay silang tatlo na din ang naglagay ng pearl earrings sa akin.
"Are you done?" maawtoridad na tanong ni Manang matapos pumasok sa silid ko.
Tumango-tango si Brends at iminuwestra ako.
Manang flashed a smile then walked towards me.
"You're way beautiful when you're hurt."
Napangiti ako ng hindi namamalayan sa sinabi niya. Para syang bombilya na biglang binuhay para mas makakita ako sa dilim.
"At... Hindi ka pupunta sa ball na iyon ng mag-isa. That bastard who didn't came here to fetch you will be on his knees begging for your attention once he saw you."
Hindi ko alam kung bakit mas napanatag ako ng makita ko ang pagdaan nang madilim na emosyon sa kanyang mata.
Parang sa wakas, may kakampi na ako.
"Senyorita Veronica, this is my grandson Nicholas. He's also a fourth year student at hindi sana sya pupunta sa ball sa kadahilanang tulad mo, wala syang date. He'll be your partner for tonight," ani Nicoso na nakatayo ng tuwid sa tabi ni Manang.
I shamelessly gave the man beside him a head to foot look. Napatango-tango ako.
Great! He's handsome, but not my type though.
He's like the mister goodie two shoes with his very pale white skin same to mine. His chinky eyes behind his thin framed eyeglasses reminds me of Aevy and his pluffy cheeks added to his dangerously adorable face. Para syang yung typical cute kawaii sa pictures only with a cold aura.
I smirked ng mapansin na pula ang kulay ng necktie nya. Mukhang partner ko nga talaga sya.
Tumayo ako at halos mapapitlag pa ang tatlong nasa may tabi ng kinauupuan ko ng nakangisi akong lumapit sa direksyon nina manang.
"Hi Nicholas!"
He smirked at me.
"Finally meet you, Boss. I heard your date ditched you"
"Nicholas!" halis magkasabay na saway nina manang at Nicoso.
Imbis na maasar, hindi ko alam kung bakit mas ginanahan akong makipag asaran sa kanya.
"Yeah my date didn't came. How about you? No woman agreed to ba your date?" I gave him a mocking smile. "Serves you right."
Nagpalitan kami ng nang aasar na tingin kaya naman napabuntong hininga na lamang si Manang.
"Mukha namang magkakasundo kayong dalawa, come on magtabi kayo I will take a picture," aniya at inilabas ang camera na hindi ko alam kung saan nya nakuha.
I looked at Nicholas who was also looking at me. Umalis si Nicoso sa puwesto nya kaya alam kong ako ang mag aadjust sa kumag.
Inirapan ko sya para ipakita ang pagkadisgusto saka naglakad patungo sa tabi nya. Siniguro kong may space sa pagitan namin para hindi ako mapadikit sa braso nya.
"Come on you two, smile!" utos ni Manang.
On my peripheral vision I saw him grin then glanced at me. I rolled my eyes then flashed a smile. I probably looked like an idiot to that one.
"Isa pa. Closer! Para kayong may mga virus ah. Sasabog ba kayo pag nagdikit?"
Hindi ako gumalaw sa utos ni Manang kaya ganon na lang ang gulat ko ng hapitin nya ako sa bewang at kinabig palapit sa kanya. He turned sideways kaya naman sumalampak ako sa dibdib nya.
Sinamaan ko agad sya ng tingin ng makabawi sa gulat pero nginitian lang ako ng nakakaloko saka inilapit ang bibig sa tenga ko.
"Mas maganda ka pag nakangiti Boss," bulong niya na nagpataas ng mga balahibo ko sa batok.
I unconsciously smiled at his remark. A genuine one.
"See? There... Pretty" aniya at bahagya ng lumayo sa akin ng matapos sa pagkuha ng picture si manang.
"Bolero. Halatang babaero," I said to ease my emotions.
Damn this guy. Mas magaan na ang pakiramdam ko ngayon.
"Nicholas, ang Senyorita ingatan mo. Iuwi mo ng ligtas dahil pag may nangyari sa inyo malilintikan tayong pare-pareho," huling paalala ni Nicoso habang papasok ako sa kotse ni Nicholas.
"Hai ojichan. Watashi wa kanojo no sewa o shimasu."
Yes grandpa lang ang naintindihan ko, the rest was— nevermind. Hindi ko alam ang lengwaheng iyon, maybe it's Japanese or something.
Hindi natanggap ang ngisi nya habang nagmamaneho kaya naman ibinaling ko ang mata sa purse na bitbit ko kung nasaan ang cellphone ko na kanina pa yata binobomba ni Aevy ng text.
Aevy:
Argh that asshole. Come here Veronica uupakan ko na to sige ka.
Pumunta ka, I'm warning you.
Hey are you okay?
Narinig mo si Brent? Shit na to ang daldal kase.
You know I love you like a sister right? Cheer up I will wait for you.
And many other messages to make me feel better. Hindi na ako nag reply dahil gusto ko syang i-surprise mamaya.
"Ngising may binabalak na masama? Care to share?"
Sinamaan ko ng tingin si Nicholas na nakangiwa pa habang pabalik-balik ang tingin sa akin at sa kalsada.
"Chismoso. Mag drive ka na lang dyan. Pag naaksidente pa tayo uupakan kita."
"Sa payat mong yan? Parang kahit yata ilang suntok mo di tatalab sakin."
I rolled my eyes because he's just obviously annoying me.
Nanahimik kami saglit pero nagsalita na naman sya na tila hindi makatagal kapag hindi ako naasar sa kanya.
"Sino bang may lakas ng loob na indianin ka? Si Grange?"
For the nth time, I rolled my eyes as he mentioned Cullen's surname.
Hindi ako nagsalita at ibinaling lang ang paningin sa kalsada. Unlike Manila, medyo kalmado ang atmosphere dito at ni minsan, hindi ako naka encounter ng traffic.
Maayos naman ang mga sementadong kalsada kahit na ang lawak lamang ay yung kasya ang dalawang sasakyan at side walk sa magkabilang gilid.
Patuloy lang sya sa mga random topics na hindi ko sinasagot hanggang sa tumigil ang sasakyan malapit sa gymnasium kung saan ginaganap ang party. Halos sabay kaming lumabas ng sasakyan at may isang unipormadong vallet na sumalubong sa amin para ipark ng maayos ang kotse.
Agad syang lumapit sa tabi ko kaya naman inirapan ko sya agad.
He just grinned to annoy me more.
Akmang hahampasin ko ang braso nya ng biglang napatapak ako sa hindi pantay na parte ng entrance sa gym.
Napasinghap ako at naghahanda na sa pagkadapa ng maramdaman ko ang isang matipunong braso na humila sa bewang ko bilang suporta para hindi ako tuluyang mag swimming sa sahig. Abot-abot ang pintig ng puso ko dahil sa pinagsamang kaba at gulat.
Inalalayan nya ako hanggang sa makatayo nang maayos. Dahil sa nangyari, natigil kaming dalawa sa akmang pagpasok.
"T-Thank you," usal ko at nag iwas ng tingin para iwasan ang malamlam nyang mga mata sa kabila ng eyeglasses nya.
Damn. Mas mabuti yatang nang aasar ang lalaking ito kesa seryoso.
Hindi pa rin maayos ang daloy ng hangin sa baga ko kaya alam kong pag dinagdagan ko ang sinabi ay pipiyok ako.
"Be careful. You might fall," pabulong niyang wika.
Napalingon ako uli sa kanya at sa muling pagtatama ng mga mata namin ay dumaan ang kakaibang pakiramdam sa akin. Uneasiness.
Tuluyan na akong tumuwid ng pagkakatayo pero hindi makalayo sa kanya dahil nakalingkis ang kamay nya sa may bandang tiyan ko, almost hugging me sideways.
Nagtagal ang titig ko sa kamay nya at napawi lamang ng tumikhim sya kaya bumalik ang tingin ko sa kanya.
"Calm down, I'm not going to take advantage of you. Unless..."
Tinaasan ko sya agad ng kilay, naghahamon na ituloy nya ang sasabihin.
"Unless you wish me to," he said brutally with full blast of confidence.
"You wish!" I said then make face.
He chuckled and smirked at me.
"Aalalayan na lang kita papasok. Late na nga tayo baka gawin mo pang swimmning pool yung red carpet."
Sinimangutan ko sya at nagbaling ng tingin sa harapan. Hindi ko namalayan na nakatigil pala kami sa mismong entrance at maraming mga estudyante ang nakatanaw sa eksenang ginagawa namin. May red carpet sa entrance at may mga estudyanteng nandoon pa marahil ay nabo-bored sa loob.
Ngumisi ako agad at binalingan sya.
"Fine. Hold me tight, this will be a rough night." I said then winked.
"Of course Boss, I will hold you like I'll never let you go."
Humalakhak ako ng hindi sinasadya kaya naman ngumisi na din sya.
"Kanta ba yun? Ang korni mo, Nicholas."
"At least masaya ka sakin, Veronica."
Naghamunan kami ng tingin pero sya ang unang nagbaba nang tingin.
"Pasok na tayo? Alas otso na," aniya at iginiya ako papasok.