ჯიმინის დაბადების დღე
დილას ჯონკუკი ნელა ადგა ჯიმინისთვის საუზმე გააკეთა და ლოგინში მიუტანა
-მოჩი
ჯონკუკმა კისერში აკოცა მერე ლოყაზე და ბოლოს ტუჩებში
ჯიმინის გაღიმებული გაეღვიძა
-დაბადების დღეს გილოცავ მოჩი
-მადლობა
-ნახე რა გაგიკეთე
ჯიმინმა თავისი ფანქეიქები შეჭამა და წვენიც დააყოლა
-მადლობა
-აბა რას ვაპირებთ დღეს? როგორ აღნიშნავ
-ალბათ ბიჭებს დავუძახებ
ჯიმინმა ტელეფონს დახედა და მალევე უკმაყოფილოდ დააბრუნა უკან
-რამეს ელოდები?
-თეჰიონს ჯერ არ მოუწერია
-მოგწერს დაელოდე
-მჰჰ
-გინდა ერთად ვიბანაოთ
-კი მინდა
ორივე შევიდა დასაბანად
-ჯიმ რამდენის გახდი?
-27 ის
-რა?
-ხო რა გაიკვირვე აბა რამდენის გეგონე
-მოიცა ჩემზე 6 წლით დიდი ხარ
-ეგრე გამოდის. რაიყო დავბრედი უკვე
-ხო სამწუხაროდ
ჯიმინმა ჯონკუკს ოდნავ ხელი კრა და უჩქმიტა რის გამოც ფეხი აუსრიალდა და ტრაკით დაეცა
ჯონკუკს გაეცინა
-ხელები ტყუილად არ უნდა იქნიო თორემ ხომ ხედავ ტრაკით მოჯექი
-ნუ დამცინი ისედაც მტკივა რადგან გუშინ სხვაგან მოვჯექი
ჯონკუკს ისევ გაეცინა
-არ ადგები თუ მოგწონს მანდ?
ჯიმინი ადგა და დუჟგელი აიღო
-ძალიან ბევრს ლაპარაკობ
ჯონკუკმა ჯიმინი ხანგძლივ კოცნაში ჩაითრია.
-მართალია ცოტა დაბერდი მაგრამ მაიც სიმპატიური ხარ
-ეგრე ნუ მეუბნები მწყინს
-ხუმრობ ხო?
-არა არ ვხუმრობ ისედაც დაბალი თვითშეფასება მაქ და ეგეთი კომენტარები არ მომწონს
-კარგი ხო ამის გამო არ გამებუტო
ჯონკუკი ისევ კოცნის. კოცნის მერე მალევე იბანენ და გამოდიან
-მე ბიჭებს დავურეკავ
-მიდი
საღამოს
საღამოს ბიჭები ჯიმინთან შეიკრიბნენ, სვამდნენ , მღეროდნენ და ერთობოდნენ. ჯიმინი უხასიათოდ იჯდა და ყოველ წუთს ტელეფონს უყურებდა
-ისევ არ მოუწერია
-არა არც მოუწერია და არც დაურეკია
ჯიმინი ადგა და სამზარეულოში გავიდა, ჯონკუკი უკან გაყვა
-ჰეი კარგად ხარ
-უფრო და უფრო ამტკიცებს რომ დამიკიდა
ჯიმინი მაგიდას დაეყრდნო და ცრემლები მოიწმინდა
-კარგი რა არ იტირო დღეს ხომ შენი დაბადების დღეა, განწყობა არ გაიგუჭო
-ის სულ პირევლი მილოცავდა, ვერავინ ვერ დაასწრებდა
-იქ ხომ სხვა დროა იქნებ კიდევ დაელოდო , შენი დაბადების დღე კიდე ოთხი საათი იქნება
-ჰო რავი
-გთხოვ ამის გამო განწყობა არ გაიფუჭო, წამოდი მე და შენ just dance-ი ვიცეკვოთ
-არ ვარ ცეკვის ხასიათზე
-წამოდი
ჯონკუკი ცდილობდა ჯიმინს არ მოეწყინა მაგრამ ხვდებოდა რომ ვერაფერს აკეთებდა. თორმეტს გადაცდა და ბიჭები უკვე წასვლას აპირებდნენ
-ჯიმ თუ დაიღალე ადი დაიძინე მე ავალაგებ და ამოვალ
-არა დაგეხმარები
ორივემ აალაგა არცერთი ლაპარაკობდა.
-ჰეი ჯიმ კარგად ხარ?
-მან არ მომილოცა
-ალბათ მიზეზი ქონდა
-რა მიზეზი რომ ერთი მესიჯი ვერ გამომიგზავნა?
ჯიმინმა ცრემლები მოიწმინდა
-არ იტირო გთხოვ
-არ ვიტირებ
ჯონკუკი ჯიმინს ჩაეხუტა
-წამოდი დავწვეთ და დავიძინოთ, მე მოგეფერები და ჩაგეხუტები
ზევით ავიდნენ, ჯონკუკმა ლოგინი გადაშალა და ორივე შიგნით ჩაწვა
-მადლობა ჯონკუკ დღევანდელი დღისთვის
ჯონკუკი ატყობდა რომ ჯიმინი არ იყო კარგად და რაღაცისგან თავს იკავებდა
-არაფრის
-მიყვარხარ
-მეც
ჯონკუკი ჯიმინისკენ მიიწია და ჩაეხუტა
-ჯიმ მართლა კარგად ხარ ხომ?
-......
-ჯიმ
-დავიძინოთ
-კარგი
ჯონკუკმა აღარ დააძალა. აკოცა და ჩაეხუტა. ჯონკუკს მალევე ჩაეძინა მაგრამ ჯიმინი თვალს ვერ ხუჭავდა. ცრემლებიც მოდიოდა და ცდილობდა ხმამაღლა არ ეტირა რომ ჯონკუკს არ გაეგო. ვერ იჯერებდა რომ თეჰიონი რომელიც მისი საუკეთესო მეგობარი იყო, არამარტო მიატოვა არამედ სულ ფეხებზე დაიკიდა. იმდენად უნდოდა ტირილი თავშეკავებისგან ყელში ბურთი გაეჩხირა. ნორმალურად ვერც სუნთქავდა ცრემლების გამო
ჯონკუკის ხელი მოიშორა და აბაზანაში შევიდა. წყალი მოუშვა და იქვე კედელთან ჩაიკუზა. ხელი გულზე მიიჭირა და ტირილი დაიწყო. ამდენის მოთმენა მართლა აღარ შეეძლო. ვერ ხვდებოდა რატომ იყო მის ცხოვრებაში ყველაფერი არეული. იპოვის ბედნიერებას და ამას საშინელი ტკივილი მოსდევს. მეორეჯერ იპოვი და სხვა პრობლემა იჩენს თავს. ჯიმინს უკვე პანიკური შეტევასავით ემართება და ვერ სუნთქავს. იმდენად ტკივა გული რომ ვერაფერს ვერ შველის. რამე უფრო ძლიერი ჭირდება. კარადიდან ბრიტვას იღებს. არ უნდა რომ თავის თავს ზიანი მიაყენოს, ყოყმანობს მაგრამ იცის რომ თუ უფრო ეტკინა მის ამ ტკივილს გადაფარავს
ჰუდის მკლავს იწევს და ოდნავ ისერავს
ოდნავ კვნესის და კიდევ რამოდენიმე ჭირლობას იკეთებს. გრძნობს რომ გონება იმ ტკივილს საერთოდ ავიწყებს. ხელიდან ოდნავ მოდის სისხლი. თან ტირის რადგან საკუთარი თავი უფრო ეზიზღრბა ეს რომ გააკეთა.
უცებ ხმაური გაიგო და შემდეგ კარზე კაკუნი
-ჰეი ჯიმ კარგად ხარ?
ჯიმინმა ჰუდით მკლავი დაიფარა და ამ დროს გაიღი კარები ზუსტად
-ჰეი ჯიმ რატომ ტირი
ჯიმინი თვალებშიც ვერ უყურებდა. ჯონკუკმა შეეამჩნია რომ ხელიდან სისხლი მოდიოდა
-ჯიმინ სისიხლი მოგდის
-არ მომდის
-მაჩვენე ხელი
-არა
-ჯიმინ მაჩვენე
დაიყვირა ჯონკუკმა და თვითონ აიღო ჯიმინის ხელი
-ეს რა არის სულ გაგიჟდი, რას აკეთებ. თავის მოკვლას სცდილობ. სულ გადაირიე
ჯიმინმა ტირილს მოუმატა და მთელი სხეულით აკანკალდა, ჯონკუკი მიხვდა რომ თავისი ყვირილით შეაშინა და უცებ ჩაეხუტა
-მაპატიე გუ მაპატიე. გთხოვ ბოდიში ძალიან ვწუხვარ
-კარგი დამშვიდი
ჯონკუკი მოშორდა
-დაგიმუშავებ
ჯონკუკი მაინც გაბრაზებული იყო ჯიმინზე და სახეში არც უყურებდა. პირველადი დახმარების ყუთი აიღი და იქიდან ნივთები ამოიღო
-მაპატიე გუ გთხოვ მართლა არ მინდოდა
-რა რა არ გინდოდა საკუთარი თავის დაზიანება თუ მე რომ შეგიშალე ხელი ეგ?
უთხრა მკაცრად ჯონკუკმა და ხელზე ლეიკოპლასტი დააკრო
-ცუდად ვარ გუ, ვიცი რომ ახლა ცუდად მოვიქეცი მაგრამ ასე ნუ მელაპარაკები, მართლა ცუდად ვარ
ჯონკუკმა გაიაზრა რომ ახლა ჩხუბი ჯიმინს უარესად გახდიდა
-წამოდი ოთახში
ჯონკუკმა ჯიმინი ააყენა და ოთახში ლოგინზე დასვა
-მაპატიე გთხოვ, გეფიცები არ მინდოდა, მაპატიე
-დამშვიდი
ჯონკუკმა ახალი ჰუდი გამოიღო კარადიდან
-არ გამიბრაზდე გთხოვ
-როგორ არ გავბრაზდე ჯიმინ შენ შენი თავი ჩუმად დაისახიჩრე. მე რომ არ გამეღვიძევინა და არ გამეჩერებინე მერე რა იქნებოდა? ჩემზე საერთოს არ გიფიქრია ხო?
-მაპატიე არ მინდოდა. არ მინდოდა შენი შეშინება. ბოდიში გთხოვ
-დამშვიდი
ჯონკუკმა ჰუდი ჩააცვა და ორი დამამშვიდებელიც მისცა
-დალიე რომ დამშვიდდე და ვილაპარაკოთ
-უნდა მეჩხუბო?
-არა უნდა ვილაპარაკოთ
ჯიმინმა წყალი მიაყოლა წამალს და საწოლს მიეყრდნო
ჯონკუკი გვერძე დაუჯდა
-ეს რატომ გააკეთე?
-მეტს ვერ გავუძელი
-და ამის გამო ვენები უნდა გადაიჭრა
-ნუ ყვირი გთხოვ
-მაპატიე მაგრამ ახლა პატარა შოკი მაქ, შეყვარებული ვნახე აბაზანაში სისხლიანი
-მაპატიე გთხოვ
-ეს თეჰიონის გამო ქენი?
-მე ვერ ვიჯერებ რომ მას შეუძლია ასე მომექცეს
-ჯიმ შენ არაფრისგან გამოგაქ დასკვნები
-მან მიმატოვა და დაბადების დღე არ მომილოცა
-გავიგე რომ ეს ცუდი გადასატანია მაგრამ ამიტომ თავი უნდა მოიკლა?
-თავის მოკვლას არ ვცდილობდი უბრალოდ მინდოდა რომ
-რა გინდოდა
-ერთი ტკივილით მეორე დამეფარა
-და შენი აზრით ეგ ნორმალურია
-ბოდიში
-ბოდიში არ შეველის ჯიმინ ძალიან შემეშინდა
თავი მართლა ვერ გააკონტოროლა ჯონკუკმა და ფეხზე ადგა
-ჯონკუკ
-მე არ ვარ დიდი არ მაქ ბევრ რამეში გამოცდილება და არ ვიცი ეგრთ მომენტებში როგორ უნდა მოვიქცე. შეიძლება თავის მოკვლა არ გინდოდა მაგრამ ისე რომ დაგეხიჩრებინა რომ რამე მოგსვლოდა, მე არ ვიცი რა უნდა გამეკეთებინა.
-მაპატიე
-ხომ იცი რომ ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი ადამიანი ხარ და არ გაქ უფლება ასე მომექცე ან დამტოვო. უნდა გამიფრთხილდე ისე როგორც მე გიფრთხილდები
-გთხოვ ბოდიში
-ნუ ტირი ცუდად გახდები
-უბრალოდ ვერ ვმშვიდდები
ჯონკუკი ლოგინის კუთხეში დაჯდა და თავი ხელებში ჩარგო
-გუ გთხოვ მაპატიე, ვიცი რომ საშინლად მოვიქეცი, გპირდები ასე აღარ შეგაშინებ
-არ შემაშინებ კი არა ასე შენ თავს აღარ მოექცევი
-გპირდები ბოდიში გთხოვ
ჯიმინი თავის ფეხებს ჩაეხუტა და ასე განაგრძო ჩუმი სლუკუნი
ჯონკუკმა ჯიმინს გახედა და ცოტახნის მერე მისკენ მიიწია
-მოდი ჩემთან
ჯონკუკი ლოგინს ზურთი მიეყრდნო და ჯიმინი მკერდე მიიკრა. ჯიმინი ჯონკუკის მკლავებში მოიკუნტა
-მაპატიე გუ გთხოვ
-დამშვიდი
-გთხოვ მითხარი რომ მპატიობ. ძალიან ვწუხვარ მართლა.
-გპატიობ დამშვიდი. ოღონდ ჯიმინ ასეთი რამ მეორეჯერ არც გააკეთო და არც გაბედო
-გპირდები გპირდები
-კარგი დამშვიდი ნუღა ტირი
-მიყვარხარ ბოდიში
-ჩშშშ
ჯონკუკმა საბანი მიაფარა ჯიმინს და ჩაეხუტა
-დამშვიდი მოდი ეცადე დაიძინო. დაისვენე და ხვალ ვილაპარაკოთ კაი?
-მიყვარხარ გუ
-მეც მიყვარხარ
ჯიმინს დამამშვიდებელის გამო ღრმად ჩაეძინა. ჯონკუკმაც დაიძინა მაგრამ ყველა მის მოძრაობაზე იღვიძებდა. ეშინოდა ჯიმინი ისევ აბაზანაში არ გასულიყი. მისკენ მიიწია და ხელები მჭიდროდ მოხვია
-შემაშინე ჩიმ
ჯონკუკმა კისერში აკოცა და ცხიროთ მის თმას გაეთამაშა. ჯიმინი შეიშმუშნა მიკენ გადმობრუნდა და თავი ჯონკუკის კისერში ჩარგო, ხელები წელზე მოხვია და თავისთვის რაღაც დაიბუტბუტა.
ჯონკუკმა კიდევ ერთხელ გაუსწორა საბანი და თვითონაც დაიძინა