အခန္း(၂၇)

383 47 0
By AyeThida847

မိုးထမင္းစားၿပီးသြားေတာ့အခ်ိဳပြဲလာခ်ေပး
သည္။မိုးက-

“ကၽြန္ေတာ္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး"

“စားပါကြာ။နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္"

“ကၽြန္ေတာ္အရမ္းဗိုက္ျပည့္ေနပီ။ျပန္ခ်င္ၿပီဗ်"

“ခဏေလးေစာင့္ပါဦး"

“ညကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ"

“ေအးပါ…ခဏေလး။ေဟာဟိုမွာလာေနၿပီ"

ေစတမာန္ေျပာလို႔မိုးေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့သခင္ေလးမာန္နဲ႔ Rocky သူ႔ဆီကိုလာေနသည္။Rocky ကသူ႔ဆီကိုေျပးလာၿပီးေခါင္းႏွင့္ပြတ္သပ္ေနသည္။

“မိုးေလး…မင္းျပန္မယ္ဆိုျပန္လို႔ရၿပီ"

မိုး ဘုန္းမာန္ကိုၾကည့္မိေတာ့ဘုန္းမာန္က-

“ျပန္မယ္ေလေဘဘီ"

“ခင္ဗ်ားကကၽြန္ေတာ့္ကိုပို႔မွာလား"

“အင္းေလ”

မိုးသက္ျပင္းခ်ရင္းဘုန္းမာန္ေနာက္ကပါလာခဲ့သည္။ဘုန္းမာန္ရဲ႕ကားဒ႐ိုင္ဘာကမိုးအိမ္ကိုသိေနၿပီမို႔မိုးကားထဲဝင္ၿပီးတာနဲ႔မိုးအိမ္ကိုတန္း
ေမာင္းလာခဲ့သည္။ဒ႐ိုင္ဘာေဘးမွာထိုင္ေနတာကအတြင္းေရးမႉးသက္မင္းသူရိန္။

ဒီလူႀကီးကလည္းသခင္ေလးမာန္နားမွာအၿမဲတမ္းရွိေနသည္။အိမ္သာတက္ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္ေတာင္အလြတ္ေပးရဲ႕လားမသိ။

မိုးေနတဲ့လိုင္းခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ကားရပ္ေပးသည္။မိုးကားေပၚကဆင္းေတာ့ဘုန္းမာန္ေရာ Rocky ပါဆင္းသည္။မိုးလည္းအျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔-

“ခင္ဗ်ားတို႔သားအဖကဘာလုပ္မလို႔လဲ"

“မင္းအိမ္အလည္လိုက္မလို႔”

“အလည္လိုက္တာကဟုတ္ပါၿပီ။အခ်ိန္ကို
လည္းၾကည့္ဦးဗ်”

“ကိုးနာရီေတာင္မခြဲေသးပါဘူး"

မိုးဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ႔သူ႔အခန္းဆီကိုသြားသည္။သူ႔အခန္းကေလးထပ္ေဆာင္ရဲ႕ေအာက္ဆံုးထပ္ကအစြန္ဆံုးအခန္း။မိုးတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ေနေတာ့ဘုန္းမာန္က-

“မင္းအေဖမရွိဘူးလား"

“မရွိဘူး။ကင္းလွည့္သြားတယ္"

“ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမွာလဲ"

“မနက္မွ"

“အဲဒါဆိုငါဒီမွာအိပ္လို႔ရလား"

“ဘာဗ်”

“မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတာေလ"

“ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရွိတာနဲ႔ခင္ဗ်ား
ဒီမွာအိပ္မွာဘာဆိုင္လို႔လဲ"

“မင္းအေဖရွိရင္ငါကအားနာလို႔ပါ။အခုမင္းအ
ေဖမရွိဘူးဆိုေတာ့ငါဒီမွာေနလည္းကိစၥမရွိဘူးမို႔လား”

“ကိစၥကဘာလို႔မရွိရမွာတုန္း။ရွိတယ္ဗ်ရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအျမင္ကတ္တယ္"

မိုးေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ဘုန္းမာန္နဲ႔ Rocky လည္းအခန္းထဲလိုက္ဝင္လာသည္။သားအဖႏွစ္ေယာက္ေနတဲ့တိုက္ခန္းေလးက
႐ိုးရွင္းလြန္းသည္။လိုအပ္သည့္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းကလြဲလို႔အပိုပစၥည္းဘာမွမရွိ။

ဘုန္းမာန္ကဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ရင္းအိမ္ခန္းကို
မ်က္စိကစားေနသည္။Rocky ကေတာ့မိုးေနာက္ကိုေလွ်ာက္လိုက္ေနသည္။အမွန္ေတာ့သူလည္းစူးစမ္းေနတာပဲ။ေနရာအသစ္ကိုေရာက္လာတာမို႔သူေလ့လာေနသည္။ဟိုနမ္းဒီနမ္းနဲ႔စူးစမ္း
ေနသည္။အန႔ံကိုလိုက္မွတ္ေနသည္။ဒီေကာင္
ကအန႔ံခံၿပီးမွတ္ထားတတ္တဲ့အက်င့္ရွိသည္။

မိုးကေတာ့အိမ္ရွင္ဝတၱရားရွိေနတာမို႔ေရခဲ
ေသတၱာထဲကအေအးဘူးယူၿပီးဧည့္ခံသည္။

“ေရာ့ေသာက္"

“ငါေရပဲေသာက္ခ်င္တာ”

ဘုန္းမာန္ကေရဆိုေတာ့ေရဘူးနဲ႔ဖန္ခြက္ယူၿပီးသူ႔ေရွ႕ကိုခ်ေပးလိုက္သည္။ဘုန္းမာန္ကေရတစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္ၿပီး-

“မင္းအခန္းကဘယ္မွာလဲ"

“အဲ့မွာ”

မိုးကေမးေငါ့ျပေတာ့ဘုန္းမာန္ကထိုအခန္းဆီသြားသည္။တကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ေနတဲ့အခန္းတဲ့။မက်ဥ္းမက်ယ္အ
ခန္းေလးထဲမွာလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြကသူ႔
ေနရာနဲ႔သူ။တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလးတစ္
လံုး၊စာၾကည့္စားပြဲတစ္လံုးနဲ႔အဝတ္ဘီ႐ိုတစ္လံုးဒါပဲရွိသည္။

အက်ႌခ်ိတ္တဲ့စင္ေလးမွာအဝတ္အစားတခ်ိဳ႕ခ်ိတ္
ထားတာကလြဲလို႔သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနသည္။ဧည့္ခန္းထဲမွာလိုပဲအိပ္ခန္းထဲမွာအပိုပစၥည္းဘာဆိုဘာမွမရွိ။ျပတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့အျပင္ဘက္ကေလေအးေအးေလးဝင္လာသည္။

“မင္းအခန္းေလးကသန္႔ရွင္းေနတာပဲ”

“အေဖကစည္းကမ္းႀကီးတယ္။ညစ္ပတ္ရင္မႀကိဳက္ဘူး”

“ငါနဲ႔တူတာေပါ့။ငါလည္းညစ္ပတ္ရင္မႀကိဳက္ဘူး"

ဘုန္းမာန္ကအခန္းထဲတစ္ပတ္လည္ေအာင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့-

“ငါဒီေနရာေလးကိုသေဘာက်တယ္။ငါဒီညဒီမွာအိပ္မယ္"

“ဘာလို႔အိပ္မွာလဲ။ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္အိပ္"

“အိမ္မွာဆိုအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။မင္းငါ့ေရွ႕မွာအိပ္ေန
ရင္ေတာ့ငါအိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ေလာက္တယ္"

“ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကိုအိမ္အထိလာၿပီးအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ခိုင္းေနတာလား”

ဘုန္းမာန္မ်က္လံုးေတြအေရာင္လက္သြားသည္။

“မင္းလုပ္ေပးမလား…ငါ့အစားအိပ္ေပး”

“ဘာမွအပန္းမႀကီးဘူး။အခုပဲဆယ္နာရီထိုးေတာ့မယ္။မနက္ငါးနာရီထိဆို(၇)နာရီ။တစ္နာရီကိုတစ္ေထာင္။ေပး(၇)ေထာင္”

ေအာင္မေလးဟဲ့။အိုင္းစတိုင္းမ်ားဝင္စားတာလား။အတြက္အခ်က္ကေတာ္လိုက္တာ။ဒါေပမဲ့-

“ငါ့မွာပိုက္ဆံမပါဘူး"

“ကၽြန္ေတာ္လည္းအေႂကြးမရဘူး။ျပန္ေတာ့"

“ေနဦးဒီကတ္ေလးကိုမင္းယူထားလိုက္"

ဘုန္းမာန္ကသူ႔အိတ္ကပ္ထဲက ကတ္ေလး
တစ္ကတ္ထုတ္ေပးသည္။

“လုပ္ျပန္ၿပီဒီကတ္"

“ဒီကတ္နဲ႔မင္းလိုသေလာက္ေငြထုတ္လို႔ရ
တယ္"

“တကယ္လား”

“တကယ္ေပါ့”

“ကၽြန္ေတာ္ကတစ္သိန္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ေရာ”

“သိန္းတစ္ရာထိထုတ္လို႔ရတယ္"

“တကယ္လား”

“အင္း"

“အဲဒါဆိုမယူေတာ့ဘူး"

“ဘာ"

“အဲေလာက္ထိတန္ေနတဲ့ကတ္ကိုကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႔ယူရမွာလဲ။မဟုတ္လည္းကိုယ့္အိမ္ကိုယ္
အိပ္မွာပဲဟာ”

ဘုန္းမာန္မ်က္ႏွာသိသိသာသာညိႇဳးသြားသည္။အရင္တုန္းကျမင္ဖူးတဲ့အေခ်သခင္ေလးကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။မ်က္ႏွာကျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္တာ။မိုးစိတ္မေကာင္းလို႔ျပန္ေခ်ာ့လိုက္ရသည္။

“ခင္ဗ်ားကိုလည္းႏွင္မထုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္လည္းအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မလုပ္ဘူး။ခင္ဗ်ားအိပ္ခ်င္ရင္အေဖ့အခန္းမွာဝင္အိပ္လိုက္"

မိုးေျပာလိုက္ေတာ့ဘုန္းမာန္မ်က္ႏွာႀကီးကျပန္
ျပီးၾကည္လင္လာသည္။ဒါေပမဲ့အေဖ့အခန္းမွာအိပ္ဆိုတဲ့စကားျပန္စဥ္းစားမိေတာ့မ်က္ႏွာႀကီးကျပန္တည္သြားသည္။

Words-1672

( 23.6.22)

🍈Thida

🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒

Unicode

အခန်း(၂၇)

မိုးထမင်းစားပြီးသွားတော့အချိုပွဲလာချပေးသည်။

“ကျွန်တော်မစားနိုင်တော့ဘူး"

“စားပါကွာ။နဲနဲပဲဖြစ်ဖြစ်"

“ကျွန်တော်အရမ်းဗိုက်ပြည့်နေပြီ။ပြန်ချင်ပြီဗျ"

“ခဏလေးစောင့်ပါဦး"

“ညကိုးနာရီကျော်နေပြီ"

“အေးပါ…ခဏလေး။ဟောဟိုမှာလာပြီ"

စေတမာန်ပြောလို့မိုးနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။သခင်လေးမာန်နဲ့ Rocky သူ့ဆီကိုလာနေသည်။ Rocky ကသူ့ဆီကိုပြေးလာပြီးခေါင်းနှင့်ပွတ်သပ်နေသည်။

“မိုးလေးမင်းပြန်မယ်ဆိုပြန်လို့ရပြီ"

မိုးဘုန်းမာန်ကိုကြည့်မိတော့ဘုန်းမာန်က-

“ပြန်မယ်လေဘေဘီ"

“ခင်ဗျားကကျွန်တော့်ကိုပို့မှာလား"

“အင်းလေ"

မိုးသက်ပြင်းချရင်းဘုန်းမာန်နောက်ကပါလာခဲ့သည်။ဘုန်းမာန်ရဲ့ကားဒရိုင်ဘာကမိုးအိမ်ကိုသိနေပြီမို့မိုးကားထဲဝင်ပြီးတာနဲ့မိုးအိမ်ကိုတန်းမောင်းလာခဲ့သည်။

ဒရိုင်ဘာဘေးမှာထိုင်နေတာကအတွင်းရေး
မှူးသက်မင်းသူရိန်။ဒီလူကြီးကလည်းသခင်လေးမာန်နားမှာအမြဲတမ်းရှိနေသည်။အိမ်
သာတက်ရေချိုးတဲ့အချိန်တောင်အလွတ်
ပေးရဲ့လားမသိ။မိုးနေတဲ့လိုင်းခန်းရှေ့ရော
က်တော့ကားရပ်ပေးသည်။မိုးကားပေါ်ကဆင်းတော့ဘုန်းမာန်ရော Rocky ပါဆင်း
လာသည်။မိုးလည်းအမြင်ကတ်ကတ်နဲ့-

“ခင်ဗျားတို့သားအဖကဘာလုပ်ကြမလို့လဲ"

“ဘေဘီ့အိမ်ကိုအလည်လိုက်မလို့"

“အလည်လိုက်တာကဟုတ်ပါပြီ။အချိန်ကိုလည်းကြည့်ဦးဗျ”

“ကိုးနာရီတောင်မခွဲသေးပါဘူး"

မိုးဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိတော့တာနဲ့သူ့အခန်း
ဆီကိုသွားသည်။သူ့အခန်းကလေးထပ်ဆော
င်ရဲ့အောက်ဆုံးထပ်ကအစွန်ဆုံးအခန်း။မိုးတံခါးကိုသော့ဖွင့်နေတော့ဘုန်းမာန်က-

“မင်းအဖေမရှိဘူးလား"

“မရှိဘူး။ကင်းလှည့်သွားတယ်"

“ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ"

“မနက်မှ"

“အဲဒါဆိုငါဒီမှာအိပ်လို့ရလား"

“ဘာဗျ"

“မင်းတစ်ယောက်တည်းရှိတာလေ"

“ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းရှိတာနဲ့ခင်ဗျားဒီမှာအိပ်မှာဘာဆိုင်လို့လဲ"

“မင်းအဖေရှိရင်ငါကအားနာလို့ပါ။အခုမင်းအဖေမရှိဘူးဆိုတော့ငါဒီမှာနေလည်းကိစ္စမရှိဘူးမို့လား"

“ကိစ္စကဘာလို့မရှိရမှာတုန်း။ရှိတယ်ဗျရှိတယ်။ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအမြင်ကတ်တယ်"

မိုးပြောပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတော့ဘုန်းမာန်နဲ့ Rocky လည်းအခန်းထဲလိုက်ဝင်လာသည်။သားအဖနှစ်ယောက်နေတဲ့တိုက်ခန်းလေးကရိုးရှင်းလွန်းသည်။လိုအပ်သည့်အသုံးအ
ဆောင်ပစ္စည်းကလွဲလို့အပိုပစ္စည်းဘာမှမရှိ။

ဘုန်းမာန်ကဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်ရင်းအခန်းထဲကိုမျက်စိကစားနေသည်။ Rocky ကတော့မိုးနောက်ကိုလျှောက်လိုက်နေသည်။အမှန်တော့သူလည်းစူးစမ်းနေတာပဲ။နေရာအသစ်ကိုရောက်လာတာမို့သူလေ့လာနေသည်။ဟိုနမ်းဒီနမ်းနဲ့စူးစမ်းနေသည်။အနံ့ကိုလိုက်မှတ်နေ
သည်။ဒီကောင်ကအနံ့ခံပြီးမှတ်ထားတတ်တဲ့အကျင့်ရှိသည်။

မိုးကတော့အိမ်ရှင်ဝတ္တရားရှိနေတာမို့ရေခဲ
သေတ္တာထဲကအအေးဘူးယူပြီးဧည့်ခံသည်။

“ရော့သောက်"

“ငါရေပဲသောက်ချင်တာ"

ဘုန်းမာန်ကရေဆိုတော့ရေဘူးနဲ့ဖန်ခွက်ယူပြီးသူ့ရှေ့ကိုချပေးလိုက်သည်။ဘုန်းမာန်ကရေတစ်ခွက်ငှဲ့သောက်ပြီး-

“မင်းအခန်းကဘယ်မှာလဲ"

“အဲ့မှာ"

မိုးကမေးငေါ့ပြတော့ဘုန်းမာန်ကမိုးအခန်းဆီသွားသည်။တက္ကသိုလ်တက်နေတဲ့ကျောင်း
သားလူငယ်လေးတစ်ယောက်နေတဲ့အခန်းတဲ့။မကျဉ်းမကျယ်အခန်းလေးထဲမှာလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းလေးတွေကသူ့နေရာနဲ့သူ။

တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်လေးတစ်လုံး။စာ
ကြည့်စားပွဲတစ်လုံးနဲ့အဝတ်ဘီရိုတစ်လုံးဒါပဲရှိသည်။အင်္ကျီချိတ်တဲ့စင်လေးမှာအဝတ်အ
စားအချို့ချိတ်ထားတာကလွဲလို့သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသည်။ဧည့်ခန်းထဲမှာလိုပဲအိပ်ခန်းထဲမှာအပိုပစ္စည်းဘာဆိုဘာမှမရှိ။ပြတင်းပေါ
က်ဖွင့်လိုက်တော့အပြင်ဘက်ကလေအေးအေးလေးဝင်လာသည်။

“မင်းအခန်းလေးကသန့်ရှင်းနေတာပဲ"

“အဖေကစည်းကမ်းကြီးတယ်။ညစ်ပတ်ရင်
မကြိုက်ဘူး"

“ငါနဲ့တူတာပေါ့။ငါလည်းညစ်ပတ်ရင်မကြိုက်ဘူး"

ဘုန်းမာန်ကအခန်းထဲတစ်ပတ်လည်အောင်ကြည့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့-

“ငါဒီနေရာလေးကိုသဘောကျတယ်။ငါဒီညဒီမှာအိပ်မယ်"

“ဘာလို့အိပ်မှာလဲ။ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်အိပ်"

“အိမ်မှာဆိုအိပ်မပျော်ဘူး။မင်းငါ့ရှေ့မှာအိပ်နေရင်တော့ငါအိပ်ပျော်နိုင်လောက်တယ်"

“ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုအိမ်အထိလာပြီးအချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်ခိုင်းနေတာလား"

ဘုန်းမာန်မျက်လုံးတွေအရောင်လက်သွားသည်။

“မင်းလုပ်ပေးမလား။ငါ့အစားအိပ်ပေး"

“ဘာမှအပန်းမကြီးဘူး။အခုပဲဆယ်နာရီထိုးတော့မယ်။မနက်ငါးနာရီထိဆို(၇)နာရီ။တစ်နာရီကိုတစ်ထောင်။ပေး(၇)ထောင်"

အောင်မလေးဟဲ့အိုင်းစတိုင်းများဝင်စားတာလား။အတွက်အချက်ကတော်လိုက်တာ။ဒါပေမဲ့-

“ငါ့မှာပိုက်ဆံမပါဘူး"

“ကျွန်တော်လည်းအကြွေးမရဘူး။ပြန်တော့"

“နေဦး။ဒီကတ်လေးကိုမင်းယူထားလိုက်"

ဘုန်းမာန်သူ့အိတ်ကပ်ထဲကကတ်လေးတစ်ကတ်ထုတ်ပေးသည်။

“လုပ်ပြန်ပြီဒီကတ်"

“ဒီကတ်နဲ့မင်းလိုသလောက်ငွေထုတ်လို့ရတယ်"

“တကယ်လား"

“တကယ်ပေါ့"

“ကျွန်တော်ကတစ်သိန်းထုတ်မယ်ဆိုရင်ရော"

“သိန်းတစ်ရာထိထုတ်လို့ရတယ်"

“တကယ်လား"

“အင်း"

“အဲဒါဆိုမယူတော့ဘူး"

“ဘာ"

“အဲလောက်ထိတန်နေတဲ့ကတ်ကိုကျွနတော်ကဘာလို့ယူရမှာလဲ။မဟုတ်လည်းကိုယ့်အိမ်ကိုယ်အိပ်မှာပဲဟာ"

ဘုန်းမာန်မျက်နှာလေးသိသိသာသာညှိုးသွားသည်။အရင်တုန်းကမြင်ဖူးတဲ့အချေသခင်လေးကဘယ်ရောက်သွားတာလဲ။မျက်နှာကဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ။မိုးစိတ်မကောင်းလို့ပြန်ချော့လိုက်ရသည်။

“ခင်ဗျားကိုလည်းနှင်မထုတ်ပါဘူး။ကျွန်
တော်လည်းအချိန်ပိုင်းအလုပ်မလုပ်ဘူး။ခင်ဗျားအိပ်ချင်ရင်အဖေ့အခန်းမှာဝင်အိပ်လိုက်”

မိုးပြောလိုက်တော့ဘုန်းမာန်မျက်နှာကြီးကချက်ချင်းပဲပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်သွားသည်။ဒါပေမဲ့အဖေ့အခန်းမှာအိပ်ဆိုတဲ့စကားပြန်စဉ်းစား
မိတော့မျက်နှာကြီးကပြန်တည်သွားသည်။

(23.6.22)

🍈Thida

Continue Reading

You'll Also Like

48.8K 4.3K 30
မင္းသိလား... လူတိုင္းက ငါ့ကိုထားခဲ့ၾကတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကတိေပးႏိုင္မလား Forth... မင္းကေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ မထားခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ကတိေပးႏိုင္မလား... ငါ ေနာက္...
884K 58K 104
ခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား ...
2.9M 201K 77
ျမတ္​ႏိုးစြာခ်စ္​ခ့ဲမိ​ေသာဤလူသားကို​"​ေမာင္​"ဟု႔​ေခၚသည္​ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်