(Background music: Kabilang buhay)
"Mga tol, ano?! Skip tayo!"-pagyaya sa amin ng kaibigan kong c Patrick
"May klase pa tayo ah?!"-ako. Syempre mabait ako noh?!
"Ikaw talaga Jon!. Paminsan-minsan naman tayong nag-skip eh!. Hindi naman araw²"-sambit ni Carl sabay akbay sa akin na nag-aaral ngayon
"Basta!. Ayokong sumama!. Dito lang ako!"-pagtatanggi ko pa talaga sa kanila at bumalik ang atensyon sa notebook
Nakaramdam naman akong, wala na yung kamay ni Carl sa may balikat ko
"Talaga lang ha?? Bahala ka! Manglilibre ako! Tara na Carl!"-Patrick
Napatingin naman ako ulit sa kanila. Papaalis na nga ang mga ito. Bwesit oh!
"Uy mga tol! Sandali!"-tawag ko sa kanila sabay tayo na din
"O bakit Tol? Nagbago na ba isip mo??"-Patrick
Niligpit ko muna yung notebook ko
"Sasama na nga lang ako! Basta libre mo Patrick ah?!"
Lumapit naman cla sa akin na nakangiti
"Yan! Yan ang tunay na magtropa! Sama²! Kahit saan magpunta!"-Carl
"Patay talaga akong mama neto!!"
___
Nage-exam kami ngayon. Takte!. Wala akong maisagot!. Kasalanan kasi nila ito eh!. Bwesitt!!!
"Jon?!"
Napatingin ako sa tumawag sa akin sa may bandang likod. C Patrick lang pala
"Nahihirapan ka ba?!. Sorry ah?!"-aniya
"Okay lang 'tol!"
"Eto oh! Kopyahin mo na lang yung answers ko. Keysa naman sa wala kang maisagot, bugbog sirado ka talaga sa mama mo"
Tama naman cya. Papagalitan ako ni mama at papa kapag bagsak ako
Napalingon-lingon muna ako. Mabuti at iniwan kami ni ma'am. Busy din sa pagsasagot yung mga classmates ko
"Dali na!. Kunin mo na! At, nabigyan ko na din ng sagot c Carl"
Tumingin ako kay Carl na medyo malayo cya sa aming dalawa. At pangisi-ngisi itong nakatingin sa amin
"Huwag kang mag-alala tol. Tyak akong hindi tayo mahuhuli ni maam"
Tinanggap ko na lang yung papel niya
"Salamat 'tol ah?!"
Nagngitian naman kaming dalawa. At tumalikod na din ako sa kaniya para magsagot na
Tumatakbo ang oras, sayang din. Kung patuloy lang kaming magdaldalan
___
Nakaupo lang ako ngayon dito sa may hagdan, habang yung dalawa ay masayang-masaya doon sa taas
Ilan sandali pa'y...
"Uy tol! Bakit nandito ka lang!? May problema ka ata ah?!"-Patrick sabay tabi sa akin sa may right side ko. C Carl naman sa left side
"Wala akong problema mga 'tol!"
Pero the truth is... Meron
"Huwag ka nang magsinungaling!. Kanina ka pa tahimik sa classroom eh!. Tatahimik ka lang nmn kapag may problema ka. HAHAHAH"-Carl. Boang talaga ito
"Grabe ka naman tol!. Btaw, tama kayo"
Tumahimik naman clang pareho...
"Wala kasi akong pang-enroll next sem eh!. Kapos na kapos kami ngayon, baka nga. Hindi ko na lang ipagpatuloy ang pag-aaral ko"
Nakita ko namang nagkatinginan clang pareho...
"Sayang naman yan tol!. Malapit na tayong maka graduate oh!. Sayang din naman yang katalinuhan mo. I'm sure, ikaw yung magiging valedictorian sa atin"-Carl
"Naiintindihan ko naman cla mama at papa eh!. Baka next year pa ako maka - graduate. Umuna na lang kayo"
"Ano ka ba tol!. Sama² tayong makapagtapos diba?!. Huwag kang mag-alala, kami na ni Carl ang bahala sa next sem mo"
Nagulat naman ako sa sinambit ni Patrick
"Huh?! Salamat talaga sa inyo!"-masayang-masayang sambit ko
"Walang anuman tol!. Basta ikaw!"-Carl
"PANGAKO NG GRUPONG 'TOH!. SABAY² KAMING MAGTATAPOS!"-sabay² na sambit namin
At nagyayakapan. The best talaga cla!
___
...DAYS PASSED...
Until dumating yung hindi inaasahan namin
"Sa mga nagmamahal kay Patrick, ang anak ko!. Maaari na kayong magsalita"-maiyak-iyak na sambit ng mama niya
Nagkatinginan naman clang lahat sa akin, kaya tumayo na ako. At pumunta doon sa harap
Ang sakit eh!. Sobrang sakit!!. Do you know what is this?!
Lamay lang naman ni Patrick...
(-FLASHBACK-)
"Uy Carl! Nakita mo c Patrick?! Ilang araw na cyang absent ah?! Hinahanap na din cya ng mga teachers"
"Hindi ko din alam kung anong nangyari sa kaniya eh!. Sayang, baka bagsak cya neto. Next month pa naman ang graduation natin !"-aniya
Ilan sandali pa'y, habang nag-isip² kami dito. Ay biglang nagring ang phone niya, wala kasi akong cp. Sa kahirapan na din ng buhay
"Po?!!"
Nagulat naman ako sa biglaan niyang pagsigaw
"Sge² po. Pupunta na po kami dyan!"
Agad ko namang nilapitan c Carl...
"Carl, sino yun?! Anong nangyari??"
Ilan segundo pa cya bago nagsalita. At namumuo na ang luha sa gilid ng mata niya
"J-jon"-nanginginig nyang sambit
"Wa-la na c Pa-trick. Pa-tay na cya"
(-END OF FLASHBACK-)
Yung araw na yun. Hindi ko matanggap na wala na cya. Iyak nga ako ng iyak pagdating namin sa hospital
Sabi ng mama niya. Bilang na talaga ang buhay ni Patrick sa mundong ito. At yung mga araw na yun, sinulit lang niya iyon na kasama kami
(~3 WEEKS PAST~)
Oras ko na para mag speech sa harap ng mga studyante
Yes!. I am the valedictorian. Masaya ako. Pero may konting lungkot. Sobrang sakit
"First of all, good morning sa lahat². Gusto ko lang magpasalamat sa mga magulang ko (tingin kay mama at papa). Salamat po sa pagsusuporta niyo sa akin, pag-aaral sa akin at pagmamahal sa akin"
Ilan segundong tumahimik. Nag-aantay ang lahat sa susunod na sasabihin ko
"At sobrang nagpapasalamat ako, sa mga kaibigan ko. Kung di dahil sa kanila, wala sana ako ngayon sa harapan niyo. Iba na sana ang nagsasalita dito ngayon"
Nagsimula nang mamuo ng luha sa gilid ng mata ko
"Mga tol!. Ako na lang ang naiwan sa ating tatlo oh!. Kayo ang inspirasyon ko mga tol, kung bakit nagpatuloy pa ako sa pag-aaral ko ngayon. Sabi niyo nga diba?! Magiging Valedictorian ako"
Tumulo na talaga ang luha ko
"Ito na ako ngayon oh!. Natupad yung cnabi niyo!. Pero mga 'tol! Ang daya niyo eh!. Bakit niyo 'ko iniwan?! Diba pangako natin, na sabay² tayong makapagtapos?"
Pagkatapos nung makiramay ako kila Patrick, yun din ang araw na pagkabangga ni Carl
Napakakamalas kong kaibigan dba?!
"Kasama ko na sana kayo ngayon dito oh?! Nakangiti at nakikinig sa speech ko. Ito na sana, ang pinakamasayang mangyayari sa buhay natin. Ang matagal na nating goal"
Everyone's crying...
Itinaas ko naman ang medalya na kanina pa hawak ng isang kamay ko
"Mga tol!. Para sa inyo ito oh!. Maraming salamat talaga, sa lahat² ng mga ginawa at sa lahat ng memories natin. Happy Graduate mga 'tol"
Pagkatapos kong banggitin yan, ay ibinaba ko na ulit ang kamay ko. At pinunasan ang mga luha ko
"Maraming salamat po"
🎶Hindi bat sabi mo, hindi mo'ko iiwan
Hindi papabayaan na akoy mag-isa
Hindi ba't sabi mo, sabay tayong tatanda
Bakit bigla ka na lang nandyan
Sa kabilang buhay🎶
-END-