Keyifli okumalar dilerim ❤️
Oy ve yorum yapmayı unutmayın.
~~~~
Gün ışığı ile gözlerimi güne açmıştım.
Gözlerim hâlâ bulanık görse bile burası'nın benim odam, olduğunu anlamıştım..
Âlem'den, ne ara gelmiştik?
Yoksa herşey bir Rüya, mıydı?
Yerim'den kalkacakken kasıklarım'da ki şiddetli acı ile yatağa geri düşmüştüm..
Canım yanıyordu...
Sanki karnım'dan birşey kopmuş gibi hissediyorum...
Kendime gelmeye başladığım'da, her yerimin ağrıdığını hissetmiştim...
Üzerime baktığım'da, üzerim'de âlem'de, ki beyaz geceliğim vardı...
Ve tamamen kan içerisindeydi...
Yataktan zar zor kalktığım'da yürümekte zorluk çeksem'de. kendimi zorlamaya çalışmıştım...
Bacaklarım titriyordu..
Ve kanamam vardı...
Zar zor banyo'ya girip, klozete oturup kanamamın, bitmesini bekliyordum..
Bismillah çekerek, Üzerimdeki geceliği çıkarıp, kirli sepetine atmıştım...
Ağrım geçmek bilmiyordu.. en iyi yolu ağrı kesici almakla bulmuştum. ama hiç birşey yemeden içemezdim..
Kendimi banyo'ya atıp, sıcak bir banyo yapmıştım...
Bütün kirlerden, ve günahlarım'dan arınmak istiyordum...
Ağrımın sıcak su ile hafiflemesi beni tebessüm ettirmişti...
Tüm işlerimi gördükten sonra ayna'da kendime bakıyordum
Her yerim morluklarla, ve yara iziyle kaplıydı..
Gözlerime kan oturmuştu..
Parmaklarımı dudaklarıma götürüp dokundurmuştum, dün geceyi hatırlamak istemesem de gözümün önüne geliyordu...
Utanç için'de başımı yere eğmiştim..
Kendime bakmak istemiyordum...
Banyo'dan ağır adımlarla çıkıp, temiz giysilerimi üzerime giymiştim..
Mutfağa Yol alıp dolaptan dondurucu'ya attığım, hazır pizza'dan 1 tanesini çıkarıp fırına atmıştım...
Hiç birşey hazırlayacak gücüm yoktu...
Masaya ilacımı koyup, tekrar fırına bakmıştım..
5 dakika sonra fırın'dan çıkarıp. sıcak güzel kahvaltımı, dilimleme'ye başlamıştım
Pek kahvaltı denilemezdi ama...
1 2 dilim yedikten sonra, ağrı kesici ilaçımı, alıp geri kalanları da yemeye devam etmiştim...
Ağrım gecene kadar. 2 saat öylece koltukta uzanmakla, geçmişti günüm...
Ağrım geçtikten sonra
tabakları bulaşık makinesine, atıp yıkanmasını tamamlamıştım
Yürürken ara sıra sızlamam, olsa da
şu an daha memnun hissediyordum..
Tek düşündüğüm Vesnan'ın, nerede olduğu...
Beni bırakıp gitmiş miydi.?
Saçmalama Alev, neden gitsin ki..
İç sesimle çebelleşirken..
Arkam'da hissettiğim nefes, ile tüm düşüncelerim bitmişti..
"Beni mi Arıyordun.."
Kor, nefesi boynum'dan geçerken.
Ellerini belime sarıp, bana sıkıca sarılmıştı..
Eli'nin karnıma değmesi ile tiz bir çığlık, atsam da düz durma'ya çalışıyordum
"Üzgünüm... Canını yakmak istemedim..."
"S-sorun değil..."
Beni kucaklayıp koltuğa, uzandırdığın'da yanıma oturmuştu..
Eli ile saçlarımı, kulağımın arkasına sıkıştırıyor. gözlerindeki masum aşkı görebiliyordum..
Alnıma, masum öpücük kondurduktan sonra.. üzerime eğilip, fısıldayarak konuşmaya başlamıştı...
"Dün gece çok masum, ve uslu bir kızdın... Hep böyle ol..."
Kalbim yerin'den çıkacak gibi atarken, onu üzerim'den atma'ya çalışsam da nafileydi..
"Vesnan... Yeter.."
"Neden..."
"İyi değilim.. kalk.."
Üzerim'den kalkıp oturduğun'da, artık soru sormak için tam zamanıydı..
"Beni ne zaman getirdin?"
"Bayıldığın'da.."
Ne zaman bayılmıştım, onu'da hatırlamıyordum..
"Şimdi ne olacak Vesnan.. artık kurtulduk mu tamamen?"
"Kurtulduk gibi duruyor güzelim... Sıkma canını."
Vesnan, kalkıp gitme'ye başladığın'da. onu kolundan tutup, durdurmuştum.
"Nereye gidiyorsun..?"
"Bir kaç işim var onları halledip geleceğim. korkma mühürlü buralar..."
Başıma ufak öpücük kondurup, ortadan toz olmuştu..
Oflayarak yerime oturduğum'da, düşünme'ye başlamıştım
Açıkcası hâlâ Vesnan'ın kocam, olduğuna kendimi inandıramıyordum..
Dün gece ise büyük ihtimalle, bana etki etmişti.. çünkü o kadar kolay pes edecek, bir kız değildim heleki ona karşı...
En kötü yanı ise Vesnan, bana sadece, onlardan kurtulmamız için anlaşma yapmıştı...
Ama şimdi ise onun, karısıydım.
Bir nevi beni kandırmıştı..
Bende aptal gibi kanmıştım...
Ama ona.. karşı koyamadığım bir aşk, vardı kalbimde...
Düşüncelere dalarken, kapı'nın zili, yerim'den sıçratmıştı beni.
Ayağıma terliklerimi giyip, kapıya doğru yol aldığım'da. derin nefes, alıp kapıyı açmıştım..
"Okan..?"
"Selam.. içeri davet etmeyecek misin yoksa?"
"Ah... Üzgünüm geç hadi.." onu içeri buyur Edip, Terliklerini yere koymuştum..
İçeri ayakkabı ile giren kişilerden, nefret ederim..
Elindeki gülleri, alıp vazo'ya koymuştum..
Koltuğa geçip bana birşey anlatmak istermiş gibi bekliyordu...
Yanına oturup, sor dermiş gibi bakıyordum.
Sonunda...
"Senin için şirkette, özel bir oda ayarladım... Yeniden başlamak istersen, bu giriş kartın."
"Ben.. ne diyeceğimi bilmiyorum.. aslında şu aralar fazla halsiz, ve hasta gibiyim.. ve çalışacak bir gücüm yok açıkcası ama.."
"Hayır hayır.. sorun değil. Dediğim gibi istediğin zaman çalışabilirsin, gelebilirsin benim için sorun yok..."
"Anladım teşekkür ederim.."
Yanıma biraz daha yaklaşıp, elimi tutmuştu..
Anlamsız gözlerle bakarken. konuşma'ya başlamıştım..
"Seni yarın çiftliğe, götürmek istiyorum... At, çiftliğime.. eğer istersen yarın sabah 10 da hazır ol..."
At, kelimesini duyduğum'da. aklıma kara, gelmişti. onu hiç görmemiştim umarım iyidir..
"Olur gelirim tabiki.."
"Güzel.."
Bunalma'ya başlamıştım.. sıcak basıyordu.. stres, yaptığım içindi sanırım..
Yüzümü Okana, doğru döndüğüm'de.
yüzü, aşırı bana yakınlaşmıştı..
Gözlerimi şaşkınca açıp bakarken. eli ile çenemi tutup, beni öpmüştü...
Şokun etkisi, bittikten sonra.
onu hızla itip, ayağa kalkmıştım..
"Sen ne yaptığını sanıyorsun!!"
Utanmış şekilde kafasını kaşıyordu..
"Özür dilerim... kendime engel olamadım.."
"Ne engeli ya.. ne engeli! Ne hakla böyle birşeye, cesaret ediyorsun!"
"Sakin ol Alev... bak sana daha önce söylemek istedim ama fırsatım olmadı... Ben senden çok hoşlanıyorum Alev.. gerçekten seni çok seviyorum, lütfen bu yaptığımı affet, Bir daha senden izinsiz böyle birşey yapmayacağım..."
Şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum. çok utanmış, ve masum gözüküyordu..
"Git burdan Okan..."
"Söz veriyorum alev, bir daha olmayacak.."
Ellerimi tutup güven verir gibi okşuyordu..
Ellerimi ondan ayırıp, onun yakasın'dan tutup, sürükleme'ye başlamıştım.
Kapıdan dışarı çıkardığım'da, bana bakıyordu..
"Alev bir saniye..."
"Yarın görüşürüz okan, bugünlük bu kadar yeter..."
Kapıyı suratına çarptıktan sonra. mutfağa gidip, ağzımı yıkama'ya başlamıştım..
Kendimi ihanet etmiş gibi hissediyordum..
Ama benim suçum yoktu..
En iyisi dışarı çıkıp hava almaktı...
Odama gidip, üzerimi değiştirdikten sonra.. sırt çantamı alıp, oda'dan çıkmıştım..
Evden çıktıktan sonra.
uzun bir yürüyüş sonrası ormana, inmiştim..
Tek sığınağım burasıydı...
Yarın ilk işim çiçekci, dükkanına gidip oradaki çiçekleri almaktı.. ve dükkanı da kapatmam gerekiyordu...
Karşıma aniden Vesnan'ın, çıkmasıyla boynum'dan tutup, ağaca sabitlemesi bir olmuştu.
Canım yanıyordu..
"Ves...vesnann.."
"Bana bunu nasıl yaparsın!!" Yüzündeki siyah damarlar, çıkarken gözleri koyu sarı'ya dönüyordu.. yüzü ise siyahlaşma'ya başlamıştı..
"Vesnan.... neyden bahsediyorsun ben..."
"Kes sesini!"
Beni yere fırlatmasıyla beraber.
başımı sert, birşeye çarpmıştım...
Kanamam vardı...
Kanamam olduğunu gördüğün'de, gözlerindeki üzüntü'yü görebiliyordum. ama kini, buna engel oluyordu...
Üzerime çıkıp, beni yakamdan tutup, konuşmaya başlamıştı...
"Evli olduğun halde. o iti evine alıp, seni öpmesine izin verdin! Yetmedi teklifini bile kabul ettin!!"
"Benim... Bir suçum.. yok.."
"Bunu ona da sana da ödeteceğim!"
Üzerimden kalkıp tam gidecekken, onu bacağından tutup, gitmesini önlemiştim..
Üzerindeki palto'ya tutunup, ayağa kalkarken. Meydan okurcasına ona bakıyordum..
"Asıl sen bana yalan söyledin! Evlenmeyeceğimizi söylediğin halde, benimle evlendin. yetmedi beni karın, yaptın! Yetmedi hayatımı maf ettin.. şimdi gelip bana hesap soramazsın.. çünkü benim hiçbir suçum yok!!"
Onu yakaların'dan tutup, sarsmaya başlamıştım..
"Ama eşek beynin, bunu almadığı için beni anlaman bile imkansız!"
Ellerim'den tutup beni yeniden ağaçla buluştururken, dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı..
Ağzıma gelen demir tadı, ile kanadığını anlamıştım...
İtsem'de, itemiyordum. benden çok güçlüydü..
"Sen benimsin! Başka kimsenin değil!"
Bunu dedikten sonra benden uzaklaşıp, gitmeye başlamıştı.. yerden aldığım kalın taşı, kafasına atmıştım.
ama o toz, bulut olup gitmişti.. taş ise için'den geçmişti o bulutun...
Yere çöküp, ağlama'ya başlamıştım..
Bunların hiçbirini hak etmedim.. hemde hiçbirini...
Aşık olduğuma bile, pişman olmuştum..
Beni anlamadan dinlemeden, sorgulayan birisi daha çıkmıştı karşıma...
O anlar sanmıştım oynasaki..
yanılmışım, bu konuda
Yan tarafıma döndüğüm'de Azep, karşım'da duruyordu. bana elini uzatmıştı...
"Azep...?"
"Hadi kalk Alev.. seni eve götüreyim konuşmamız gereken konular var acil.."
Elini tutup ayağa kalktıktan sonra.
üzerime yapışan yaprak, ve tozları temizleyip, yola koyulmuştuk..
"Neler oluyor?"
"Âlem, ile alakalı bazı sorunlarımız var ve Vesnan, bunlarla uğraşıyor.."
"Ve sinirini benden alıyor.."
Alaycı bir şekilde cevaplamıştım. ama Azep, ciddi gözükğyordu..
"Bak Alev.. biz siz insanlar gibi değiliz, yanınızda en ufak erkek, gördüğümüz'de gözümüz döner. Ve bu ölüme kadar gider.. ve vesnan, sandığından daha kıskanç, birisi dua et arkadaşına birşey yapmasın.. yoksa başı yanacak olan sensin, en son senin evine geldi çünkü..."
Haklıydı Vesnan onu öldürürse, ilk polisler bana gelecekti.. bunu nasıl durdurabilirim bilmiyordum..
"Ne yapacağız..."
"Vesnanla konuşup onu ikna etmelisin, yoksa başka çağresi yok.."
.
"Azep, benim dükkana gitmem gerekiyor, bana yardım eder misin..? belki biliyorsundur orası'nın bodrumu büyülerle, dolu.. sen bunu halledebilirsin belki..?"
"Bilmem.. gelirim ama çok büyük büyüleri bozamam açıkcası... Elim'den ne gelirse yaparım.. ve sende benim kardeşim sayılırsın artık değilmi.."
Gülerek konuşurken bende tebessüm edip, adımlarımı hızlandırma'ya başlamıştım..
Artık son kötülükleri de temizleme'ye başlamam gerekiyordu...
Umarım Vesnan, çok geç olmadan herşeyi, anlar...
~~~
~~~~🥀Bölüm Sonu🥀~~~~
Düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın.
Yeni bölüm'de görüşmek üzere işler karışacak gibi gözüküyor...