Φορούσε ένα μπλε φόρεμα που ήταν σκισμένο στο κάτω μέρος του, γεμάτο με χώματα, τα χέρια της γεμάτα από γρατσουνιές, ήταν τραυματισμένη το αίμα έτρεχε βασανιστικά από το δεξί της πλευρό. Η όραση της θόλωνε σιγά σιγά και εκείνη προχωρούσε στο δάσος μόνη και αβοήθητη. Τότε την πλησίασε ένα αγόρι, δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπο του ξεκάθαρα, τα μόνα που παρατήρησε ήταν τα μαύρα καλοχτενισμένα του μαλλιά και ένα μενταγιόν που φορούσε στον λαιμό του. Ήταν μια αλεπού. Ένα μενταγιόν με μια αλεπού.
Βοήθησε με. Είπε εκείνη με το ζόρι με την φωνή της να σιγοσβήνει.
Κράτησε τα μάτια σου ανοιχτά μικρή σε παρακαλώ, είμαι εδώ. Της είπε και με τα δύο του χέρια ακούμπησε το πρόσωπο της. Δεν έβλεπε τίποτα πια, βυθίστηκε στο απέραντο σκοτάδι. Πρέπει να τα καταφέρεις, μην τα παρατάς μικρή, ξυπνά. Είπε εκείνος και η ανησυχία φαινόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπο του. Μην σταματάς να παλεύεις, είμαι εδώ θα έρθω σύντομα. Συνέχισε λίγο μετά και έβγαλε το μενταγιόν του, το έβαλε πάνω στα χέρια της και την κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και μετά εξαφανίστηκε.
Ένιωσε το κασκόλ πάνω στο λαιμό της να την πνίγει, ταράχτηκε πολύ, νόμιζε πως θα σταματήσει να αναπνέει, έβαλε τα χέρια της πάνω στο κασκόλ και προσπάθησε να το βγάλει από το λαιμό της. Γελούσαν μαζί της, επειδή κάποιος την έκανε ρεζίλι στο προαύλιο του σχολείου. "Κλαψιάρα".
Την έλεγαν και την έδειχναν, γελούσαν με τον πόνο της. Δεν έκανε τίποτα σκεφτόταν σε αυτούς γιατί να της το κάνουν αυτό; Σκέφτηκε. Η ανάσα της γρήγορη, οι χτύποι της καρδιάς της αυξήθηκαν και το πρόσωπο της είχε ιδρώσει. Σώσε με, φώναξε και ήταν βυθισμένη μέσα στο νερό, σε ένα μέρος που δεν είχε ποτέ ξανά δει μέχρι τώρα. Ένα σπίτι, κοντά στην θάλασσα μέσα σε αυτό μια οικογένεια που δεν γνώριζε. Ποιοι είναι; Σκέφτηκε και είδε ένα νεαρό άνδρα μέσα στο σπίτι, μελαχρινός με καστανά μάτια.
"Νεφέλη;". Την φώναξε γλυκά.
Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο από το κρεβάτι, τρομαγμένη, τα μάτια μου είχαν γεμίσει με δάκρυα. Τι στο καλό συμβαίνει γιατί βλέπω συνεχώς αυτό το όνειρο;
Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι λες και κάτι θέλει να μου πει. Αλλά δεν ξέρω τι.
Κοίταξα το ρολόι δίπλα μου η ώρα ήταν δέκα το βράδυ, κοιμόμουν πολλές ώρες, είχα έρθει στις 12 το πρωί και κοιμήθηκα κατευθείαν. Άνοιξα το κινητό μου και είδα εκατοντάδες αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα από την Μαρλένα.
Από: Μαρλένα.
Που είσαι Νεφέλη; Σε περιμένουμε στο σπίτι μου να έρθεις να μας κάνεις παρέα.
Είσαι καλά; Αν δεις το μήνυμα στείλε μου ανησυχώ.
Προς: Μαρλένα.
Στο σπίτι είμαι.
Συγνώμη με πήρε ο ύπνος και δεν είδα κανένα
από τα μηνύματα σου ούτε τις κλήσεις σου.
Είμαι καλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς.
Δύο μέρες αργότερα συναντηθήκαμε στο σπίτι της Μαρλένας.
Εκεί ήταν ο Άγγελος, ο Ορέστης, ο Γιάννης και ο Κώστας.
Τα παιδιά σκέφτηκαν να δούμε ταινία σήμερα.
Το θέμα είναι πως κάποιοι θέλουν να δουν το θρίλερ και κάποιοι άλλοι την ταινία δράσης.
"Όχι θα δούμε το θρίλερ". Επέμεναν ο Άγγελος, ο Ορέστης και ο Κώστας.
"Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα, καλύτερα να δούμε την ταινία δράσης. Η Νεφέλη κι εγώ φοβόμαστε να δούμε θρίλερ".
Είπε η Μαρλένα και μείναμε όλοι μαζί να κοιτάμε τον Γιάννη ο οποίος ήταν ο μόνος που δεν είπε τι θα ήθελε να δούμε. Όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του.
"Ας δούμε το θρίλερ". Είπε ο Γιάννης και εγώ με την Μαρλένα ξεφύσηξαμε απογοητευμένες.
Η πόρτα χτύπησε και ο Άγγελος πήγε να ανοίξει , είχαμε παραγγείλει πίτσα, όταν ο Άγγελος πλήρωσε μου έκανε νόημα να πάω να τον βοηθήσω στην κουζίνα, χωρίς να πω τίποτα σηκώθηκα από τον καναπέ κι πήγα να τον βοηθήσω. Έβγαλα τα πιάτα κι εκείνος τα ποτήρια.
"Νεφέλη;". Μου είπε και γύρισα να τον κοιτάξω.
"Πες μου". Είπα και περίμενα να ακούσω τι έχει να μου πει.
"Σχετικά με αυτό που συνέβη μεταξύ μας τις προάλλες". Είπε και έκανε μια παύση. "Θέλω να κάνουμε πως δεν συνέβη ποτέ, να το ξεχάσουμε, εμείς οι δύο είμαστε φίλοι". Συνέχισε και για κάποιο λόγο ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει.
"Ναι ότι θες, καλύτερα είναι να το ξεχάσουμε". Του είπα και πήρα γρήγορα τα δύο πιάτα από την κουζίνα για να τα πάω στον Κώστα και στον Γιάννη.
Μετά από μένα με ακολούθησε ο Άγγελος ο οποίος έφερε αλλά δύο πιάτα το ένα το έδωσε στον Ορέστη και το άλλο στην αδελφή του. Πριν προλάβει όμως να τα αφήσει πήγα στην κουζίνα και πήρα τα ποτήρια με την κόκα κόλα και τα έβαλα πάνω σε ένα δίσκο, όταν όμως πήγα να βγω από την κουζίνα ερχόταν ο Άγγελος, με κοιτούσε έντονα στα μάτια, τελικά έκανε άκρη και πέρασα πήγα τα ποτήρια στα παιδιά και τα άφησα στο τραπέζι κι μετά ήρθε ο Άγγελος με τα δύο τελευταία πιάτα με το δικό μου και το δικό του δηλαδή.
Μετά από όλα αυτά βάλαμε να ξεκινήσει η ταινία και η μοναδική κενή θέση ήταν δίπλα στον Άγγελο. Οπότε αναγκαστικά κάθισα δίπλα του.
Άλλο που δεν ήθελες εσύ. 🙄😂
Άσε μας κι εσύ!!
Τι έγινε; Μάλλον κάποια θύμωσε. 😀
Κάνεις λάθος δεν θύμωσα!! Απλά γαμώτο... Αυτό το φιλί δεν σήμαινε τίποτα για εκείνον; Απλά του την έδωσε έτσι απλά και με φίλησε; Είπε τι να κάνω σήμερα; Ας φιλήσω την Νεφέλη και ας κάνω μετά σαν να μην συνέβη τίποτα πολύ ώριμο εκ μέρος του... 🙄
Είμαι 18 και έχω περισσότερο μυαλό από αυτόν τον ηλίθιο που είναι 23!
Είναι ηλίθιος πολύ μεγάλος ηλίθιος, δεν μπορώ να τον καταλάβω.
Είμαστε λέει φίλοι!
Ναι είμαστε δεν λέω αλλά από όσο γνωρίζω οι φίλοι δεν φιλιούνται, εσύ γιατί με φίλησες;
ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!!!
Δεν θύμωσες καθόλου εσύ τελικά... Είσαι μια μουσίτσα εσύ 😂
ΩΩΩ ΣΚΑΣΕ!!
Μάλλον άρχισε να σου αρέσει ο Άγγελος έτσι δεν είναι; 😉
Μα τι λες πας καλά; Εμένα να μου αρέσει αυτός ο ουρακοτάγκος;
Πας καλά ούτε καν!!!
ΠΑΕΙ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ!!!
Κι ας είναι το πιο όμορφο αγόρι που έχω δει ποτέ μου, κι ας είναι το πιο καλό και ευγενικό αγόρι που έχω γνωρίσει, έχει και όμορφο χαμόγελο που το πας αυτό και ωραίο σώμα. Αχ ναι όπως είπα προηγουμένως δεν μου αρέσει.
Ναι καλά καλά σε πιστέψαμε τώρα 😂🙄
Δεν ασχολούμαι άλλο... 🙄
Που είχα μείνει; Α ναι ότι κάθισα δίπλα του...
Η ταινία ήταν πολύ τρομακτική, τόσο που με έκανε να δακρύσω.
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΟΜΩΣ...
Κάτι που τελικά δεν πήρε κανένας χαμπάρι επειδή έκλαιγα βουβά.
Τουλάχιστον νόμιζα πως δεν το είχε πάρει χαμπάρι κανένας, ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα στο μπράτσο μου και γύρισα να κοιτάξω.
Ήταν ο Άγγελος.
"Είσαι καλά;". Με ρώτησε και απλά κούνησα το κεφάλι μου θετικά.
"Κλαις". Διαπίστωσε, περίμενα ότι θα αρχίσει να με δουλεύει επειδή είμαι πολύ ευαίσθητη και κλαίω με μια ταινία η οποία είναι μεν τρομακτική αλλά ψεύτικη όμως αντί να με κοροϊδέψει έκανε κάτι που με άφησε άναυδη.
Με αγκάλιασε.
"Είναι εντάξει τώρα, ηρέμησε,δεν είναι αληθινό". Μου ψιθύρισε χαμηλά στο αυτί και ένιωσα την καυτή του ανάσα να με ανατριχιάζει.
Με κοίταξε λίγο ακόμα στα μάτια και μετά από αυτό συνέχισε να βλέπει την ταινία, δεν άντεχα να κοιτάξω ξανά την τηλεόραση ήμουν σίγουρη πως θα ξέσπαγα πάλι σε κλάματα. Σίγουρα δεν θα μπορέσω μετά από αυτό να κοιμηθώ. Κοίταξα προς το μέρος της Μαρλένας και από τι φαίνεται ούτε εκείνη ήταν σε καλή κατάσταση, φαινόταν πολύ τρομαγμένη είχε ακουμπήσει στον ώμο του Ορέστη και χαμογέλασα σε αυτή την εικόνα. Κοίταξα τον Άγγελο, εκείνος παρατηρούσε με μεγάλη συγκέντρωση την ταινία και εγώ δεν μπορούσα να ρίξω ούτε ματιά, είναι τόσο αναίσθητος τελικά. Μύρισα το όμορφο μεθυστικό άρωμα του και μαγεύτηκα από το πόσο όμορφα μύριζε. Ένιωσα ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του και χωρίς καν να το καταλάβω τα μάτια μου έκλεισαν, κι έτσι με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του Άγγελου. Χωρίς καμία σκέψη να μου βασανίζει το μυαλό, χωρίς καμία ανησυχία, χωρίς να νιώθω πόνο, λύπη ή φόβο. Χωρίς τίποτα.
Μόνο ηρεμία και όλα αυτά στην αγκαλιά του Άγγελου.
______
Heyyy..😍
New part...❣️🌹
Αν σας άρεσε το κεφάλαιο κάντε μια ψήφο πατώντας το ⭐ και ένα σχόλιο..
Bye... 👋