Nagdaan ang ilang araw matapos ang concert, napansin kong masyadong naging busy si Harris. Nakakapagtaka lang dahil nga bakasyon naman na nang matapos ang finals sa school.
I'm expecting for his calls and texts like he used to do, but I expected too high.
Wala akong nakuhang texts at calls sakanya. I wonder kung ano ang pinagkakaabalahan niya at masyado siyang busy pati girlfriend niya nakakalimutsn niya nang i-update.
Hindi naman sa nagrereklamo ako about don pero sana naman magparamdam siya kahit text lang para malaman ko naman kung okay ba siya.
Tinetext ko siya ngunit wala siyang reply, kapag sa chats naman, nag-oonlinenaman siya pero kapag chinachat ko siya ay seen lang ang tanggap ko, at kapag tawag naman ay pinapatayniya.
I'm starting to get worried.
Mas lalo pa akong na-disappoint ngayong araw na to, 'cause I'm expecting that he would greet me at 12 midnight. It's my birthday today.
Pero parang nakalimutan na ata ni Harris na mahalaga ang araw na to ngayon, hindi ko alam ang mararamdaman ko dahil birthday ko ngayon pero yung taong ineexpect ko na unang unang magreet sa akin ay hindi man lang niyanaalala.
Nagising ako around 7:00 am, tirik na ang araw sa labas, pagkamulat ko ay tinignan ko muna ang cellphone ko kung may text si Harris pero as expected, wala pandin siyang paramdam. Hindi naman ako yung tipo ng babae na makikipag away boyfriend niyakapag hindi nabibigyan ng time.
Siguro may personal problema siya na gusto niya na siya lang ang magso-solve non. I knew him too well, kaya kapag alam kong may mali ay binibigyan ko siya ng espasyo para makapag-isip siya ng maayos at para hindi din siya masakal sa akin. Mas maayos namanna siguro yon. Hindi na kami bata para mag away sa mababaw na dahilan.
Tinali ko ang buhok ko paitaas saka pumunta sa bintana para ayusin ang kurtina. Nagpapakita ang view sa labas, madaming puno, kalsada at yung mga bahay na malapit sa amin.
Agad kong inayos ang higaan ko, tiniklop ko ang kumot ko saka isinalansan ng mabuti kasama ang mga unan at sinuguradong patag ang bedsheet. Kinuha kosa isang gilid ang walis tambo saka ako nagwalis sa loob ng kwarto ko.
Hindi naman siya masyadong madumi ngunit ayaw ko lang ng makalat na silid. Naiirita ang paningin ko kaya nag-lilinis ang ng kwarto ko kahit walang masyadong kalat. Puro alikabok lang ang nakuha ko nang ilagay ko ito sa dustpan.
Tinapon ko ang mga alikabok na yon sa trashcan ko.
"Parang may kulang" bulong ko sa sarili ko. Pumunta ako sa study table ko at inalis ang plug ng charger ng bluetooth speaker ko. Binuksan ko ito at kinunektasa cellphone ko.
Habang nagpa-play ang music, muli kong binuksan ang messages ko kay Harris.
To: Harris Love?
Love, magtext ka nalang kapag okay ka na ha?
Busy ka pa ba?
Uy, ilang araw ka nang di nagtetext, tumatawag at nagchachat. Ayos ka lang ba?
Love, nag aalala ako sayo.
Goodmorning love, ingat ka palagi ha. Don't skip meals. Just text me if you need me okay? I love you.
Love, ano na? Wala ka nang paramdam. I'm starting to miss you. :((
Napabuntung-hininga ako dahil hindi lang yan ang mga mensahe ko sakanya pero hindi pa din siya nagre-response. Parang may kakaiba akong nararamdaman ngunit ayaw ko siyang pagdudahan. Alam ko kung gaano niya ako kamahal at malabong gawin niya yung iniisip ko.
Kinuha koang mga madudumi kong damit na nasa CR na nakalagay sa isang lalagyan. Nilagay ko ang bluetooth speaker at ang cellphone ko sa ibabaw ng hawak hawak kong labahin para hindi ako maboring habang naglalaba. Nang makita kong walanang kalat dito sakwarto ay binuhat ko angmga lalabhan ko saka pumunta sa baba.
Pagbaba ko ng hagdan ay nagtaka ako dahil ang tahimik, nagtaka ako dahil wala din sila Nanay Imelda, nasanay na akong nandito sila sa sala ni Mang Boy na nagkwekwentuhan o di kaya naman ay naglilinis ng living room.
Ang weird talaga, parang may mali.
Nagkibit-balikat nalang ako saka ko dinala ang labahin ko sa laundry room. Ipinatong ko sa ligtas na lugar ang cellphone at bluetooth speaker ko, sakako pinaghiwalay ang mga damit ko sa puti at de-color. Nang matapos na yon ay nilagyan ko ng tubig ang washing machine saka ko ito nilagyan ng sabon. Isinaksak ko na din ang plug ng washing machine. Nilagay ko muna ang mga puting damit ko sa washing machine saka ko pinihit ang pihitan nito saka ito nagsimulang umandar.
Biglang bumalik ang alaala sa akin ng sabay kami ni Harris na maglaba ng mga damit at bedsheets ko, ang awkward lang kasi nasama yung underwear ko sa lalabhan niya.
"That was too awkward" saad ko saka tumawa. Habang hinihintay kong mataposang pagikot ng washing machine ay kinuha ko muna ang cellphone ko para makapag online.
Tutal wala naman akong kachat, scroll scroll muna ako para tumingin ng mga memes at videos sa facebook.
May account naman ako sa twitter at Instagram ngunit hindi ko iyon masyadong binubuksan kasi mas active lang talaga ako sa FB.
Nagulat nalang ako nang biglang nagkaron ng tawag. Nawala ang maliit na pag asa kong si Harris ang tumatawag dahil unregistered number ang bumungad sa phone ko. Automatic namang nagdidisconnect ang bluetooth speaker ko kapag may tumatawag kaya ayos lang. Tutal mag isa din ako dito sa bahay ngayon. Siguro namalengke sila nanay Imelda at Mang Boy tapos di na sila nakapag-paalam sa akin ngunit ayos lang.
"Hello?" Saad ko. Napakunot ang noo ko dahil hindi siya umimik.
"Hello?" Sambit ko ulit.
"Gosh! I'm sorry I didn't quickly responsed bibi. Ako to si Rea." Pagpapakilala niya.
Nawalanaman ang kunot ng noo ko. Isasaveko nalang tong number niya mamaya.
"Yeah. Bakit ka napatawag?" Saad ko.
"Well it's your birthday! Right? Sabi ni Glenn birthday mo daw ngayon. Is it true?" Saad niya. Napangiti ako, mabuti nalang at naalala pa ni Glenn na birthday ko ngayon at si Rea naman ang unang tumawag. Yung mga hindi ko pa masyadong close ang nakaalala sa birthday ko samantalang yung mga malalapit sakinwala.
Napangiti nalang ako ng mapait pero hindi ko na dinamdam yon. Araw ko to ngayon so I need to celebrate.
"Yeah. It's my birthday." Saad ko.
"Happy Birthday my dear! Oh and btw. Dahil birthday mo, kita kita tayo mamaya? Around 10-11 am? Kung wala kang gagawin? I'll try to invite our classmates para hindi naman boring" saad ni Rea na ikinangiti ko.
"Sure! Tapusin ko lang maglaba, pupunta ako. Saan ba yan?" I asked.
"Well dahil birthday mo, we'll treat you at kahit anong gusto mo bibilhin namin. Right Selena?" Saad niya. Oh wait, kasama niya si Selena?
"Of course! Yes!" Sigaw nito sa kabilang linya.
"Magka-ano ano ba kayo ni Selena?" Nalilitong saad ko.
"We're cousins! Wellyung mama ko at mama niya magkapatid, since bata din kasi magkasundo si Mama at si Tita, and then they decided to get pregnant ng sabay so yon. They have us na. Kaya magkaklase din kami ni Selena." Mahabang saad niya. I didnot ask for it though.
Pero sanay na ako kay Rea, kapag nagtatanong ako jan may kasunod na paliwanag kaya hindi na ako nagtaka. She's even more talkative than Selena, may pagka-silent typepa si Selena pero kapag nakuha mo ang atensyon niya, don na siya magiging maingay at madaldal. All I knew, Rea was the one who's silent and shy pero hindi.
Parehas lang silang maingay, mas maingay lang kunti si Rea.
Mag-pinsan e. Ano ineexpect ko? Malamang magkaugali din sila, knowing na magbestfriends ft. Sisters yung mga Mama nila.
"Oh, okay. I will just save your number then I'll text you when I finished my chores here. See you later" saad ko.
"Happy birthday, my Faith!" Sigaw ni Selena sa kabilang linya.
"We'll see yah later. Wear something nice ha? Tapos bubusugin namin kayo ni Selena mamaya. Don't worry." Saad ni Rea.
Masyado atang galante ang mga to, baka mamaya pumunta kami sa isang mamahalin na resto, knowing Selena? Masyado siyang magastos, sino ba namang gagamit ng Channel Bag na pang schoollang?
Siya lang naman, natawa nalang ako sa sobrang yaman nila, may kaya din naman kami pero hindi katulad sakanila na ganun ka-galante. Baka buong klase nga ilibre nila mamaya.
Solid sila maging kaibigan, pero hindi pa din ako ganun magtiwala sa kanila dahil baka may hidden agenda sila sa akin.
Having trust issues is hard. Tipong hindi mo pa alam ang gagawin ng isang tao sayo, pero nag lisip ka na agad na baka saktan ka lang nito sa huli.
Hindi madali, dahil lagi mong pagdududahan yung mga gagawin ng tao sayo. Pagdududahan mo yung kilos nila, pangungunahan mo yung gagawin nila, atyung mga naiisip mo pa na yon ay yun ang makakasakit ng emosyon mo.
Hindi ko na binigyan ng pansin yung mga iniisip ko tungkol kay Selena at Rea dahil halata din namang mababait sila kaya hinayaan ko nalang.
Nagpaplay lang ang music na nanggagaling sa bluetooth speaker kaya sinasabayan ko lang ito habang hinihintay matapos yung pag ikot ng washing machine.
Nang matapos na ito ay agad ko itong nilapitan saka kinusot ng maigi ang mga damit konig puli. Nang maging satisfiedna aku sa pulinilo ay nilagay ku itu sa balsa na illay lamang tubig para banlawan. Kokonti lang naman ang mga damit ko na lalabhan kaya siguro pagkatapos nito ay magluluto na lang ako ng sarili kong pagkain mamaya. Wala pa naman sila Nanay Imelda kaya ineexpect ko nangakona ang magluluto para sa sarili ko.
Nang matapos kong kusutin ang mga damit kong puti ay nilagay ko ito sa batsa para sa pang unang banlaw, saka ko naman nilagay ang mga de-color ko na damit sa washing machine.
Pinihit ko ang pihitan nito kaya nagsimula na ding umandar. Habang umaandar yon ay sinimulan ko na ding banlawan ang mga puti kong damit para maisampay nalang mamaya.
Ilang minuto makalipas ay nataposko na din ang pagbanlaw ng mga puti kong damit ay sinunod ko naman ang mga decolor. Nilagay ko sa isang malinis na lalagyanan ang mga nabanlawan kong damit at pinalitan ang tubig ng dalawang batsa para sa decolor. Nilagyan ko ulit to ng malinis na tubig.
Kinusot ko muna ang mga ito saka ko nilagay sa pang unang banlaw.
"So Imma let go, no one else in the world could ever come close to you baby. Close to you baby. Close to you baby. We're taking it slow. Whenever wherever we're lasting forever my baby. You're turning me on." Pagkanta ko sa chorus ng Nagpaplay na music.
I'm grooving while doing my chores. Ang ganda kasi ng upbeat ng kanta tapos biglang highnotes.
Nang matapos konalahat ay sinampay ko na lahat ng damitko sa labas ng laundry room kasi may nakalagay naman na pagsabitan ng mga hanger.
Nang matapos ko na lahat ay, drinain ko na din ag tubig na laman ng washing machine, at nilagay sa lalagyanan yung dalawang batsa. Huminga ako ng malalim dahil ramdam ko ang pagod ko sa paglalaba. Nang matapos na at nalinis ko na ang laundry room ay kinuha ko na ang bluetooth speaker ko at ang cellphone ko. Saka dumeretso ng kwarto.
Kumuha ako ng polo shirt na kulay white, dress na kulay yellow saka ko na din niready ang underwear ko.
Hindi na ata ako kakain ng umagahan, dederetso nalang ako kila Rea para makatipid na din ng stocks dito sabahay.
Okay, kuripot ako sa part na yon. Napatawa nalang ako sa inisip ko. Niready ko na din ang sneakers ko na kulay puti saka ko kinuha ang towel ko. Sinigurado ko munang nakalock ang kwarto ko saka dumeretso sa kwarto.
Nagpaplay pa din ang music galing sa bluetooth speakerdahil rinigna rinig ko ang beat nito kahit nandito na ako sa CR.
Dali Dali akong akong naglinis ng katawan ko. It's so relaxing. Ang lamig ng tubig na tumatama sa balat ko. Ang init kasi kanina habang naglalaba ako, namahinga dinako ng kaunti para hindi naman ako magkaroon ng pasma.
Nang matapos kong basain ang sarili ko ay kinuha ko na agad ang sabonpara linisin pa ang katawan kosumunod ang buhok na nilagyan ko ng shampoo.
Nang matapos na ako maligo ay tinuyo ko ang sarill ko gamit ang towel, saka nagtoothbrush sa sink. Umalis na ako sa CR saka sinuot ang underwears ko na nakalapag na sa kama ko. Nagsuot din ako ng maikling short dahil dress ang susuotin
Inuna kong suotin ang polo shirt na kulay puti saka ko ito pinatungan ng dress na kulay itim. Tinuyo ko din ng mabuti ang paa ko saka aka ako ako nagsuot ng half socks saka yung sneakers ko.
Nang masuot ko na lahat ng dapat suotin ay nilagay ko naman ang medallion ko saka tumapat sa salamin. Hinati ko ang buhok ko sa magkabilang parte, kumuha ako ng dalawang ponytail sa drawer ko na kulay dilaw.
Parehas kong tinaas ang buhok ko parang nagmistulang maliit na sungay. Nagtira din ako ng kaunting hibla ng buhok ko sa harapan. I giggled when I saw the outcome. It's so cute.
Kumuha din ako ng liptint ko saka naglagay ng kaunti sa labi ko, saka din nagkilay. Nang kuntento na ako sa itsura ko ay pinatay ko na ang bluetooth speaker ko.
Hey, nakabihis na ako. Saan tayo magmimeet?
Inayosko muna angkwarto ko at tinignan kung may kalat ba kahit na kalilinis ko lang kanina.
From: Rea
Oh. Good to know, nagreready na din kami. Btw. Let's meet nalang sa mall okay? Kasama si Selena. I already texted our classmates yung iba they don't like daw because they are shy. Yung iba naman busy, so expect na onti lang tayo. I'm sorry Faith.
Mascecelebrate ne birthday kodajung madaming
Ano ka ba, it's okay. Kung sino man sasama satin edi yun na. See you, Rea.
Hindi na siya nagreply nang makapagsend ako ng mensahe. Kumuha din ako ng sarili kong pera dahil nakakahiya naman kung ititreat pa nga talaga nila ako mamaya. Nang macheck ko na ang buong kwarto at wala nang nakasaksak na plug ay sinarado ko na din ang kwarto ko.
Pagkababa ko ay nakita ko sila Nanay Imelda na kadarating lang.
"Nay." Saad ko ngunit hindi niya ako pinansin, tumingin din akokay MangBoypara humingi ng tulong ngunit nilampasan niya din ako. Napakunot ang noo ko dahil sa inasta nila. Anong problema ng mga to?
Sinundan ko sila sa kusina para makapagpaalam ng maayos.
"Nay, Mang Boy, may pupuntahan lang po ako." Saad ko. May dala dala silang groceries. Nilapag nila ito sa mesa at inayos ang mga ito. Hindi pa dinnilaako iniimikan.
"Nay ano po problema?" Tanong ko ulit. Hindi pa din nila ako pinapansin, napabuntung hininga ako. Naninikip ang dibdib ko dahil para silang galit sa akin. Ni hindi man lang nila matandaan na birthday ko ngayon.
"Babalik din po ako agad." Saad ko saka umalis sa kusina. Dumeretso ako sa sasakyan ko na bigay ni Papa, ngayon ko lang gagamitin dahil may service ako papuntang school at pinagdadrive din ako minsan ni Mang Boy o ni Harris.
Ang weird ng mga tao ngayon, lalo na si Harris hanggang ngayon walang paramdam.
Parang multo.
Binuksan ko ang kotse ko saka pumasok sa driver's seat. Pinaandar dar koko itoito sakasaka binaybay ang daan papuntang mall.
Oh crap, I forgot to get my speaker!
Pinalo ko ang manibela sa sobrang inis, nakalimutan kong dalhin. Buti nalang may cellphone pa ako dito na nakalagay sa bag ko. Fuck yeah.
Pagdating ko sa mall ay bungad na bungad ang magandang suot nila Rea at Selena na ngayon ay naghihintay na sa akin. Pinark ko ng maayos ang sasakyan ko saka ito sinara.
Wow, Now , maymay sumamasumama papa palanpalang dalawa, akala ko ay kaming tatlo lang ang
magcecelebrate ng birthday ko. Nang tagumpay na akong makarating sakanila ay nagsigawan pa silang dalawa at dali dali akong niyakap.
"Oh my gosh, you look gorgeous! Look at your dress! It's so cute!" Saad ni Rea.
"Happy Birthday, my Faith!" Maarteng saad ni Selena. Ngunit parang may hinahanap pasila sa likod ko kaya napalingom naman ako don, kumunot ang noo ko dahil sa inaasta nila.
"Where's Harris?" Saad ni Rea. Napangiti ako ng mapait dahil sa sinabi niya.
"He's not here." Maikling saad ko. Napatingin naman ako sa lalaking kasama nila na ikinalawak ng ngiti ko.
"Glenn" saad ko.
"Vlad"
Ngumiti silang dalawa sa akin at binigyan ng beso beso.
"Happy birthday" sabay na pagbati nila.
"So ano? Let's go inside?" Saad ni Selena.
Habang papasok kami sa mall ay nakikipag usap sa akin si Rea at Selena habang yung dalawang lalaki sa likod ay may sariling mundokasisilang dalawa lang dinangnag uusap. Dumeretso agad kami sa nagtitinda ng bags.
Oh crap, bakit dito? Mahal dito.
"Whether you like it or not, bibilhin ka namin ng gusto namin dahil birthday mo" saad ni Selena. Bumuntung hininga ako dahil hindi ko sila matanggihan.
Really? Channel bags? Mataas ang taxes niyan.
"And don't worry for taxes baby, kami bahala don" saad ni Rea.
Pumili sila ng madaming bags at ni isa wala akong nagustuhan. I mean, yeah call me cheap or whatever hindi ako mahilig sa bags lalo na kapag mamahalin.
"Here! Feel ko bagay to sayo!" Saad ni Selena, she has the good taste when it comes to fashion at hindi na ako magtataka dahil hawak hawak niya yung magandang bag na nakita ko kanina.
Kulay gold.
"Bagay sayo yan 'cause you're morena! The complexion of colors would be perfect!" Saad nlya. Tumango nalang ako saka ngumiti.
"We'll buy it na. Wait for us nalang" saad ni Rea. Tumango naman ako. Para akong timid na sunud-sunuran sakanila. Napakagalante.
Lumapit ako kils Glenn at Vlad na ngayon ay nag uusap ngunit natigil lang yon dahil lumapit ako sakanila.
"Ganun ba talaga yung magpinsan na yon? Kapag may kaibigan sila bibilhan nila ng mamahaling gamit?" Kyuryoso kong tanong, Natawa naman si Vlad sa sinabi ko habang si Glenn naman ay nakatitig lang sa akin.
"Yes. Ganyan sila kagalante, Last time birthday ko, nalaman nila yung dream car ko, and then yun na yung birthday gift nila sa akin. Mabait yang dalawang yan. Mabuti nga at hindi natatraydor dahil sa pinaggagawa nila e. Madali din sila magtiwala sa mga tao kaya minsan pinapagalitan ko" saad ni Vlad. Tumawa naman si Glenn.
"Parang yung isa jan, akala mo di ko alam?" Saad ni Glenn saka tumingin sa akin. Napakunot ang noo ko sa sinabi nlya.
Minsan talaga, nagdududa na ako dito kay Glenn, baka stalker ko to.
"Bullied ka, kasi pinagkatiwalaan mo yung mga taong akala mo maaasahan mo" saadsaad niya.
"How did you know that?" Saad niya.
"Harris" mas nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabl niya. Magkaibigan sila ni Harris? Hindi halata ah, kapag nakikita ko sila parang nagkakaroon ng apoy sa pagitan nila, parang mag-aaway anumang oras.
"You're friends with him?" Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya he chuckled and nod.
"Hey, Faith, Here's your channel bag. Sana magustuhan mo. Next time, Luis Viuton naman" maarteng saad ni Selena saka inabit sakin ang paper bag na may nakatatag na channel.
"Next, we'll buy you make ups and dresses" saad Inini ReaRea. NapalingNapailing namannaman ansang dalawang lalaking kasama namin.
"Ginagawa niyo siyang barbie" saad ni Glenn.
"Why not?! She looks like one." Saad ni Selena. Natawa naman si Vlad.
"Mukha ka ding manika. Ang ganda ganda mo" saad niya na ikinapula ng pisngi ni Selena. Nasamid ako dahil don. Knowing Vlad? Torpe siya pero nagawa niyang bumanat kay Selena ngayon.
Kinantyawan namin si Selena at Vlad na parehas na ngayong namumula sa hiya. Actually they look good together.
Pumunta naman kami sa Bench, at nakita ko kung gaano kaganda ang hubog ng katawan ng mga modelo dito.
Pangarap ko to e, sana makamit ko yan pagdating ng panahon.
Madaming pinamili sina Selena at Rea para sa akin, pinafit pa nila ito sa akin at sinamahan pa ako sa dressing room, nag appiran pa sila kapag bumabagay sa akin ang mga damit na binibigay nila sa akin para itry ko.
Ending madami nanaman silang pinamili.
"Hoy hindi ba nakakahiya to? Ni hindi na ako nakapag-gastos para sa sarili ko." Saad ko. Tumawa naman si Selena na parang na-aamaze sa sinabi ko.
"You know what? Ikaw lang yung taong nilibre namin na nahihiya. Samantalang yung iba, magpapabili talaga ng gusto. Ikaw kung anong gusto namin para sayo pumapayag ka nalang" saad niya.
"Siguro hindi ka sanay. Pero dapat masanay ka na kasi ganito kami magtreat sa kaibigan namin" saad ni Rea. Napakamot nalang ako sa ulo ko dahil sabi ko tama na yung pinamili namin ngunit hindi pa din sila nagpadaig sa akin. Bibilhan pa daw nila ako ng heels tsaka sapatos.
i "It's too too much " nahihiya kong saad habang naglalakad kami papunta sa isang store.
Rusty Lopez ata yon.
Napasinghap ng sobra si Selena at Rea dahil sa sinabi ko.
"We want you to feel special today so wag ka tumanggi. Magtatampo kami sayo", saad ni Rea. Bumuntung hininga nalang ako sa sinabi nila.
Ayokong sabihin nilang nagtatake advantage ako sakanila dahil don. Namili sila ng mga heels at rubber shoes para sa akin samantalang ako pumipili lang.
Tumingin ako kay Glenn upang humingi ng tulong pero tinawanan niya lang ako saka ako nginisian at pinagpatuloy ang pakikipag usap kay Vlad.
Napakasama talaga nitong tao na to.
Ending madami akong hawak na paper bags sa magkabilang braso ko sa dami ng binili ni Selena at ni Rea para sa akin.
Kinuha naman ni Vlad at Glenn ang mga yon nang makita nilang nahihirapan ako.
"Payag ka kasi ng payag e, ayan tuloy" saad ni Glenn. Tumawa naman ako.
"Panong hindi papayag e, magtatampo daw sila kapag di ko sila pinagbigyan" saad ko .
Hinila naman kami nila Selena at Rea sa isang mamahaling resto dito sa mall. Isang Korean Restaurant at masasabi kong pang mayaman lang talaga itong lugar na to. Ang ganda ng ambiance ng lugar. Karamihan pa sa mga waiter at waitress nila ay puro singkit.
Nagpapalabas din sila ng music videos sa isang malaking screen na tv na mas magpapahype sa mga kumakain dito.
Feeling ko ang gaan sa pakiramdam kumain dito lalo na yung palabas sa TV eh music video ng Blackpink.
"Majimak choreom mamamajimak choreom, majimak bamin geotcheorom. Love."
Napapaindak tuloy sila Selena habang si Rea ay walang hiyang sumasayaw sa gitna. Napahawak nalang ako sa noo ko dahil sa ginagawa ni Rea. Akala ko pa naman mahinhin, sa una lang pala.
InassistInassist kamingkami ng isangisang walterwaiter atat dinaladinala kami sa empty table good for five people.
Nagkorean pa nga ito sa amin ngunit ang naintindihan ko lang ay ang annyeonghaseyo at kamsahamnida niya.
Napanganga nalang kaming dalawani Glenn nang marinig namin kung gaano kafluent si Selena at Rea mag-hangul samantalang si Vlad ay prenteng nakaupo. Sanay na siguro to na kasama nung dalawa kaya ganyan nalang siya umasta.
Madaming inorder si Selena na pagkain, halos lahat ata ng nasa menu ay inorder na niya.
"Ang "Ang galing galing niyo niyo magkorean" magkorean" saad saad ko. ko. Tumawa Tumawa naman naman yung yung dalawa dalawa dahil dahil sa sa sinabisinabi
ko.
"Half bloods kami, both na nakapag asawa ng Filipina ang mga tatay namin. Yung papa ko at papa ni Rea magbestfriend, tapos yung mama ko at mama niya, magkapatid. Tapos yun" saad niya.
Napatango ako sa sinabi niya. Kaya naman pala parehas silang singkit.
"Atsaka pinag-aralan talaga namin mag-korean kasi balita namin gusto ni Taehyung ng Filipina na ma-aasawa. Pagalingan nalang kami ni Selena" saad ni Rea. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nila.
"Hey! That's my bias. Don't steal him from me" saad ko. Hindi umiimik yung dalawang lalaking kasama namin dahil hindi nila nalintindihan ang topic namin.
"May Harris ka na, so sa amin na si V." Saad naman ni Selena. Ilang sandali pa ay dumating na ang pagkain namin. Lalo akong natakam sa mga nakahandang pagkain. Kaya nang sinabi ni Selena na magstart na kumain ay inunahan ko na sila.
Punung puno ng tawanan ang hapag namin habang kumakain dahil maganda talaga sila kasama.
I enjoyed a lot.
Nang tapos na kami kumain ay nagbayad na sila Rea at Selena ng kinain namin. Saka sila nagprisintang manood ng sine.
Hindi ko na namalayan ang oras, alasingko na ng hapon ng makita ko sa cellphone ko. At hanggang ngayon wala pa ding texts or calls si Harris sa akin.
Bumuntung hininga ako dahil doon. Nakalimutan na ata niyang may girlfriend siya.
"Is there something wrong?" Saad ni Glenn, nandito kami sa labas ng mall kumakain nang matapos namin manood ng movie.
"Walang paramdam si Harris" saad ko. Bumuntong hininga naman siya.
"Ilang days na?" Tanong niya.
"3 days? pPagkatapos ng concert tapos hinatid niya ako sa bahay kinabukasan wala na siyang chat e." Saad ko. Hindi siya umimik at hindi nalang siya nagsalita.
All of a sudden hindi ako pinansin ni Harris. Ni hindi man lang niya alam na nag aalala ako.
"Thanks for your company Faith! I enjoyed a lot!" Saad ni Selena.
"Nako, ako nga dapat magpasalamat dahil dito" saad ko saka pinakita sakanila ang mga binili nila para sa akin.
"Ano ka ba. Ang liit na bagay lang niyan at once ka lang magbirthday." Saad ni Rea.
"Oh siya. Goodbye na. Ingat ka ha. We'll ride kasi sa car ni Glenn e. May pupuntahan pa kami, importante. So we're going na." Saad ni Selena. Nakipag beso beso naman sila sa akin at niyakap naman ako ni Glenn pati ni Vlad.
"Happy birthday ulit" saad ni Vlad saka marahang hinawakan ang ulo ko.
Sumakay na sila sa kotse ni Glenn at nagwavesila Selena sa akinsakasilatuluyang umalis.
Nang maiwan ako saparking aynilagayko na lahatng paperbags sa backseat ng kotse ko saka ito sinara.
Pumunta Pumunta ako ako sasa driver'sdriver's seatseat aand for the nth time, I checked my phone ngunit wala pa
ding paramdam si Harris. Pinaandar ko ang kotse ko saka tuluyan nang umalis.
Dumating na ako sa bahay. Kinuha ko ang mga pinamili nila Reasa akin at nagtaka ako dahil ang dilim sa loob ng bahay, lalo pa ngayon at tumatakip silim na din dito sa labas
Napakunot ang noo ko dahil kapag ganitong oras ay bukas na ang ilaw sa bahay.
Pagpihit ko ng pintuan ay nagtaka ako dahil walang tao, ang layo ng switch ng ilaw kaya wala akong magawa kundi pumasok sa loob kahit ang dilim.
Pakiramdam ko ay binalutan ako ng kakaibang lamig dito sa bahay, kinikilabutan ang buong katawan ko, nagsisimula nang tumaas ang balahibo ko dahil napakatahimik ng bahay idagdag pang walang ilaw.
"Nay Imelda?" Saad ko.
"Mang Boy?" Tawag ko. Dahan dahan akong pumasok at mas nagulat ako nang may bumabagsak na bola galing sa hagdan at nakakarinig ako ng tawa ng bata.
"Hoy hindi nakakatawa." Saad ko ngunit walang umiimik. Naramdaman kong may dumaan sa likod ko, pagtingin ko don ay wala namang tao.
Nagdadasal ako sa isip ko dahil natatakot ako sa mga ganito.
Napahiyaw ako nang may marinig akong nabasag sa kusina.
"Mama!" Saad ko. Napahiyaw ako sa takot. Pinagpapawisan na din ako ng malamig dahil dito.
"Nayyyy!" Saad ko. Malapit na ako umiyak.
Mas lalong lumalakas ang tawa nung bata, kung saan man yon nabitawan ko ang mga na-shopping namin kanina at tinakpan ang tenga ko. Paiyak na ako dahil sa takot.
Mas nadagdagan pa ang kilabot na nararamdaman ko nang may marinig akong lyak ng babae. Nanindig ang lahat ng balahibo ko sa katawan.
Mas napasigaw ako nang may nakita akong babaeng nakaputi na nakatayo samay hagdan.
"Mama!!!" Sigaw ko. Napalyak na ako dahil sa takot nang biglang bumukas ang ilaw at nakita ako ang dekorasyon sa buong living room.
"Happy birthdayyyyy!" Malakas na sigaw ng mga tao sa loob. Kita ko ang malalaking ngisi nila Nanay Imelda, SI Mang Boy, si Mama at Papa mas lalo akong nagulat dahil nandito sila Rea.
Napaiyak ako dahil sa tuwa dahil akala ko nakalimutan na nila ngunit hindi pala.
"Ang cute mo naman matakot" isang baritonong boses ang narinig ko sa likod ko. Paglingon ko sa likod ay si Harris na mas nagpaagos ng luha ko. Nakasuot siya ng birthday hat at may hawak siyang boquet ng flowers.
"Harris" saad ko. Napalyak ako dahil halu halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon.
NeavonNgayon koko langlang naranasan magkaroon ng ganitong surprise.
"Surprise love. Happy birthday" saad niya. Ngumiti siya sa akin. Wala akong masabi dahil lyak pa din ako ng lyak.
Bigla ko nalang siyang nlyakap at narinig ko siyang tumawa.
"I'm sorry if I didn't text and call you.you. It'sIt's partpart ofof thethe plan"plan."
"If you only knew how much I want to text or call you but I want to surprise you" saad niya.
Niyakap ko lang siya ng mahigpit. Naramdaman ko ang halik niya sa ulo ko dahilan ng paghigpit ng yakap ko sakanya.
Narinig ko ang pag irit nila Selena at Rea habang sila Mama at Papa,pati si MangBoy at Nanay Imelda at nagtatawanan dahil umaasta ako parang bata.
Parang ayaw kong bitawan si Harris.
"Thank you" maluha luha kong saad. Hindi ko pa din siya binibintawan dahil masyado kong namiss ang presensya niya.
Hinahaplos niya lang ang likod ko habang sinasabing tumahan na ako ngunit hindi pa di niya ako mapatahan.
Nagstay kami sa ganong posisyon hanggang sa magsawa ako. Nang binitawan ko na siya at saka niya binigay ang boquet ng flowers sa akin.
"Happy birthday love. Namiss kita" saad niya.
Nagkayayaan na kaming kumain at napuno ng saya ang bahay namin. Lalo napang nagpa-goodvibes si Rea dahil nagpapatawa siya, samatalang si Glenn, Vlad at Harris ay nagkwekwentuhan.
Ang saya tignan, kaunti lang ang mga taong naging partengbuhay ko ngunit kuntento na ako dahil totoo sila sa akin.
Yun ang mahalaga.
Makasama ang mga taong totoo sa buhay mo, daig mo pa magkaroon ng madaming kaibigan.
Pag may totoong tao sa buhay mo, makukuntento ka na don, dahil sila ang tunay na kayamanan.
Loyalty, love and friendship matters the most.
Habang pinagmamasdan ko sila, wala na akong mahihiling na anumang materyal na bagay dahil ang pagmamahal na pinaparamdam nila sa akin ay sapat na para mabuhay ng kuntento at masaya.