KATH POV.
3days ago na simula ng nagbreak kami ni harry. Hindi ko padin alam ang gagawin ko. Almost 2yrs na pala nya akong nilokoko.
Ang tanga tanga ko talaga. Nagmahal ako sa maling tao. Pero hindi naman mapipigilan yun eh. Iyak padin ako ng iyak.
Andito nga pala kami sa School. Sa may Bench break time pa naman eh. Kasama ko nga pala ang bestfriend kong si Kristel Reyes.
"Tama na yan Kath, tahan na lalaki lang yan" sabi ni kristel.
"Ang sakit sakit, lalo na at nalaman kong hundi pala nya ako minahal" patuloy padin ako sa pagiyak.
"Kambal, paano na yan? Ano ng plano mo"
"Hindi ko padin alam, kambal parang hindi ko na kaya mabuhay pag wala siya"
"Drama mo na, huminga ka te, ay wag tanga" pilosopo talaga to. "Alam mo kambal madame pa namang iba diyan eh, bakit di mo try maghanap diba"
"Ehh. Afghdjkdims" ayan humagulgol na tuloy ako sya kasi eh.
"Ano?" O____O
"Tumahan ka na nga jan wag mo ipakita sa kanya na weak ka" oo tama si kambal weak ako, kasi naman eh im broken diba.
Hindi ko na iiyakan yung Gag* na yun. Ayoko na magmukang kawawa at malapit na ako magcollege.
"Kambaaaaaaaal"
"Hoy ang ingay mo naman ano ba yun?" Tinignan ko yung tinitignan ni Kristel, sila harry.
"Si harry lang pala eh, na may kasamang babae" biglang humina yung boses ko at napyuko ako.
"kambal, wag ka nang malungkot cheer up okay lilipas din yan parang gutom lng"
Nagring na yung bell kaya pumasok na kami ni kambal sa room namin section 1 kami at si harry naman ay section 2.
Last subject na abg boring talaga ng history subject na ito. Blah blah blah yan lng ang naririnig ko. Pasensya na wala talaga pumapadok sa isip ko eh.
"okay class what is love" tanong nung teacher namin sa history. Ang panget ng topic namin about love.
Eto yung mga sagot nila.
'Love is blind'
'Love is the greatest gift"
'Love is Love'
Ang corny nila. Grabe walang kwenta ang Love Love na yan. Nagulat ako ng ako yung tinawag.
"Ms. Rivera, what is love for you?" Seriously ma'am hinihingi mo ang opinion ko? Baka di nyo lang magustuhan.
"Oo nga ikaw nanan ang sumagot" pangatngatyaw nila saakin.
Tumayo na ako at sumagot.
"Love? Love doesnt exist. Kasi kung nageexist yan sana di ako nasasaktan ng ganito"
Natulala naman yung teacher namin. Pinagtitinginan nadin ako ng mga classmate ko. Please lupa lamunin muna ako ngayon na oh.
"Ang bitter"
"Loveless kasi"
Buti na lang nag ring na yung bell, hinila ko na agad si kristel para makauwi na kami pahiyang pahiya na kasi ako sa school dahil sa sinabi ko. At kumalat din yung balita na rebound lang ako.
Nagmamadali ako sa paglalakad at kinaladkad ko si kambal. Tapus tapos bigla na lang ako nabangga sa isang lalaki.
"Ay halimaw" grabe ang sakit ng ulo ko. Nauntog ata ako sa pader. Hinihimas ko padin yung ulo ko.
"Hindi ka kasi tumitingin sa dinadaanan mo eh" aba sya pa may ganang magalit
"Ikaw kaya yung hindi tumitingin" tinarayan ko sya at inangat ko yung ulo ko para makita sya.
"Ikaw?" Sabi nya saakin
"Bakit kilala ba kita?" Nakakapagtaka famous na ata ako ah.
"You dont remember me? Wow ha nauntog ka lang hindi ka nagkaroon ng amnesia."
"Eh sa hindi nga kita kilala eh umalias kanga jan nagmamadali ako" aalis na sana kami napahinto ako nung hinila nya kamay ko.
"Hey, ako lang naman yung sinampal mo " omg sabi na nga ba namumukaan ko na sya eh.
"Bakit ka kasi nakikielam ha. At sino ka ba?"
"Ako lang naman si Tristan Madrigal na bestfriend ni Harry Montes na ginawa kang rebound"
"So wala akong pakeelam let me go" bakit di lo man lang sya nakilala.
"Hindi ka man lang magsosory ha" hawak padin nya ako sa wrist ko.
"Ano ba bitawan mo ko" nagpupumiglas na ako sakanya.
"Magsorry ka muna" Sinampal ko sya ulit at nagulat sya sa ginawa ko. Kaya napabitaw sya saakin.
"Oh ayan dalawa na yan, at hindi ako magsosory whoever you are" Nakakainis lang kasi pinaalala pa nya yung nangyari saamin ni Harry.
"Sorry, sa ginawa ng bestfriend ko ha, broken kasi yun ako nga pala si Kristel Reyes" aba nagpakilala pa.
"KAMBAL TARA NA!" Pagsigaw ko sakanya. Lumalandi pa kasi eh.
-
Nakauwi na kani ni Kristel nandun na sya sa bahay nila at ako nandito na sa bahay. Dumeretso agad ako sa kwarto ko.
Wala si kuya ngayon 2months sya dun sa bahay nila mamita at lolo. Nagtext sya saakin kanina kaya wala ako masabihan ng mga problema ko. May kumatok sa kwato ko.
Tok! Tok! Tok!
"Ms. Kath kain na daw ho kayo sabi ng parents mo" ah yung yaya lang pala namin.
Bumaba na din ako at pumunta na ako sa dinning area. Umupo na ako agad at kumuha ng kunting kanin at ulam. Ayoko kasi kumain kapag silang dalawa lang ang kasama ko.
"Oh bakit yan lang ang kinakain mo" tanong ng mommy ko.
"Ah wala lang po." Tapos nanahimik na ako ayoko makipag away sa kanila ngayon.
"Sabi sakin ni manang pulang pula daw mata monung isang araw? Are you using drugs huh?" Ayan ang tatay kong mapanghinala.
"No dad im not i just--" di ko na ituloy yimung sasabihin ko.
"I dont believe you your a liar"
"Im not lying Dad" sinampal nya ako kasi napagsigawan ko sya.
"Dad, hindi nyo ba muna ako hahayaan na magexplain"
"Why would i listen to you, your a liar, yan ba ang natutunan mo jan sa boyfriend mo---"
"Dad, please stop! WALA NA KAMI okay masaya kana, thats what youbwant diba. Dad lahat ginagawa ko just to have your loyalty again" tumuli na yung luha ko "dad mom lahay ng pangiisnob nyo saakin tiniis ko pero bakit ganto padon kayo hanggang kelan nyo ako pagbabayarin sa isang pagkakamali na hindi ko naman sinadya." Natahimik lang sila.
"WAG KANG BASTOS NAGUUSAP PA TAYO!" Naglakad padin ako.
Hindi ko sila gusto sumbatan kaso sasabog na yung puso ko sa dami ng hinanakit na hindi ko mailabas.
Nagwalk out na ako then i go to my room upstair. They realky dont get me.