To let the cat out of the bag.
Inalis ko ang suot suot ko na hair wig dahilan kung bakit lumantad ang buhok ko, mabigat ang hininga na umupo ako sa sofa at inalis ang earpiece na sa tainga ko at nilagay iyon sa shoulder bag ko.
Kunot noong tinignan ko si stacey, kanina ko pa napapansin na wala siyang kibo, sa mga nangyari kanina....talagang nakakabigla, umupo ako sa tabi niya dahilan kung bakit siya napalingon sa akin.
Tipid akong ngumiti. "Ayos ka lang?"Bakit ko pa ba iyon tinanong? Halata naman sa mukha niya na malungkot siya, ibinaling niya ang tingin kay brie na nasa malalim na panaginip habang nakahiga ito sa kama.
"Naawa lang ako kay brei.... hindi ko alam na ganito pala ang buhay niya, siguro noon ay wala siyang ginagawa kundi ang umiyak"Nakangiti man ngunit papaiyak na ang tono nang boses niya, tumango ako bilang pagsasangayon.
"Narrah sa tingin mo kapag may ginawa kang mali sa iyong nakaraan at na-realize mo na ang ginawa mo ay mali at hindi makapatawaran, sa tingin mo mapapatawad ka pa?"Bahagyang kumunot noo ako, nais ko sana magtanong pero parang di ito ang oras para doon, napangiti ako ng dahan dahan at tumango sa kanya.
Napabuntong hininga ako at tumingin kay brei na ang himbing ng tulog. "Oo naman, kung ang ating mahal na panginoon ay napapatawad tayo....syempre kailangan natin magpatawad.....kahit anong mali ang ginawa mo pero kung inayos mo iyon at tinanggap mo iyon nang boung puso ay mapapatawad ka niya"Lumingon ako sa kanya at matamis siyang nginitian.
"Bakit mo nga pala na itanong?"Tanong ko, umawang ang labi niya at ngumiting umiling.
"Wala kasi may naisip lang ako, oo nga pala! Siguro naman alam mo na kung sino ang anak nila kuya sesar, hindi ba?"
"Oo nakita ko na siya, kaso bigla siyang nawala"Sumimsim siya ng kanyang chocolate coffee at tumingin sa akin, bumuntong hininga siya, halata na pagod din siya ano naman kaya ang ginagawa ngayon nila dairon? Sana nandito sila, nag-aalala ako baka kung ano nang mangyari sa lalaking iyon.
"Gusto kong malaman kung nasaan na sina mia....sabi mo kasama ni zairus si divionna hindi ba?"Si stacey tila ninigurado pa ang boses, nang tumango ako ay parang nakahinga siya ng maluwag.
"Kamusta pala yang sugat? Ayos na ba?"Napahawak siya sa sugat nya doon sa kanyang tagiliran na may benda at tumango.
"Kaya ko pa naman at tsaka ayos na ayos ako"Napatawa na lang ako sa kanyang sinabi at dahan dahan na tumango.
Napakurap ako ng maraming beses nang biglang may roon nagdoorbell. Nilapag ko ang chocolate coffee sa lamesa at tumayo sa kinauupuan. "Titignan ko lang kung sino ang nasa labas"Paalam ko na tinanguan niya, walang sabi siyang umupo sa gilid nang kama ni brie.
Siguro ay natatakot parin siya, sino naman ang hindi ang matatakot? Kahit ako rin naman ay natatakot din, dahil kanina ay nakakatakot talaga ang nangyari, hindi ko inasahan na mag-tatagumpay kami.
"Narrah! Stacey! Si windy ito! Open the door!"Malapit na ako sa pintuan nang bahay namin nang marinig ko ang boses ni windy, madaling binuksan ko ang pinto at napangiti ng makita ko si windy.
Halata sa mukha niya ang pag-aalala, natigilan siya nang kaunti ngunit agad na napaluhang yumakap sa akin na ikinabigla ko, napayakap tuloy ako sa kanya nang kaunti dala ng bigla.
"Bakit? Anong nangyari?"Takang tanong ko sa kanya, humilway siya sa pagyakap sa akin at hawak ang dalawang braso ko na hinarap ako habang nakasimangot ngunit may pag-aalala ang mga mata.
"I heard what happened! Nasaan si brie? Si stacey, okay lang ba siya?"Natataranta ang boses niyang tanong sa akin, tumaas ang gilid nang labi ko na nauwi sa ngiwi na ikinasalubong ng kilay niya.
"What's funny? Tinatanong ko kung okay lang ba sila? Nag-aalala na ako, ngumingiti ka pa diyan"Sumimangot siyang suminghal at bumitaw sa akin.
Magsasalita sana ako ngunit agad na naputol. "W-windy?"Gulat na bulalas ni stacey mula sa likod namin, lumingon ako sa kanya at kasabay niyon ang pagtakbo ni windy mula kay stacey na halatang nagalak nang makita siya.
"Ayos ka na ba?"Tanong ni stacey sa kanya, naglakad ako patungo sa kanila at tumigil nang ilang hakbang.
"I'm not feeling well.... iniisip ko parin ang tungkol sa kapatid ko, Sabi ni zion you are here at kasama mo si narrah so pumunta ako dito....nalaman ko ang ginawa niyo...si kuya sesar ba talaga ang gumawa nang bagay na iyon?"Tila hindi makapaniwalang tinanong niya si stacy na dahan dahan na tumamgo, suminghap na napatakip sa bibig si windy.
"Where's brie? Nandito rin siya, right?"Hinawakan ni stacey ang kamay niya at naglakad patungo sa kwarto ko kung nasaan si brie, tahimik akong sumunod sa kanya.
"Nalaman ko ang ginawa n'yo, si kuya sesar ba ang may gawa talaga n'yon?"Puno nang curiosity na tanong ni windy at umupo sa sofa, tumango ng sunod sunod si stacey.
"How's brei? Is she okay now? Mayroon ba siyang mga sugat?"Tanong niya kay stacey pero di na siya simagot ni stacey at ibinaling na lang ang tingin sa kama, agad napanganga si windy at nagmamadaling naglakad patungo doon.
Nangilid ang mga luha sa mga mata niya nang makarating. "Tumawag na ba kayo ng doctor?"She worriedly looked at us.
"Hmm....dinala na kami kanina sa hospital, tapos umuwi na kami....ayos naman si brie kaso nahirapan siya....at tsaka ayaw niya manatili kanina sa hospital"Sagot ni stacey, nangunot noo ako.
Ayaw sa hospital? Bakit?
"Si Tito? Did he know that what happened to her daughter"Muling tanong niya.
"Sinabi ko na kay tito, nasa ibang bansa kasi ang papa niya....kaya matatagalan ang pagbalik dito pero darating din siya"Nakahinga siya ng maluwag sa naging sagot ko at muling tinignan si windy matapos ay marahan na hinaplos ang buhok nito.
"Pupunta din dito si ate kathy"Dagdag ko, di ko alam kung paano nito nalaman pero bigla na lang siya tumawag sa akin para kamustahin kami, siguro sinabi na sa kanya ni stacey.
"Anong sabi ng doctor?"Bumuntong hininga si stacey at ngumiti.
"Sabi ng doctor, nagpapahinga lang siya....she's needs to eat later at uminom ng gamot niya pero ngayon kailangan niya muna magpahinga"Sagot niya kay windy na marahan siyang tinanguan na hindi inaalis ang tingin kay brie.
"Ano pala ang balita sa kapatid mo na si divionna?"Marahan niyang nakagat ang ibabang labi at mayroon dismayadong mukha na tinignan kami, malalim siyang bumuntong hininga at umiling.
Pilit siyang ngumiti kahit alam namin na kahit anong segundo ay tutulo na naman ang mga luha sa mga mata niya, I...wish....I can help her, gusto ko rin makita si divionna at masigurado na okay siya.
"We are still trying to find her, everyone's doing their best to find her but...hindi parin siya mahanap, tsaka sabi ng mga pulis ang kumuha sa kanila ay masyadong matinik ang mga iyon....nga pala nasaan na ang asawa mo"Ibinaling sa akin ni windy ang paningin niya.
"May ginagawa si---"
~~~~zairus is calling~~~~
Nanlaki ang mata ko nang makita iyon sa screen ng phone ko, sa sobrang lakas nang tibok nang puso ko sa kaba at galak ay mabilis ko iyon sinagot, para akong binunutan nang malaking tinik sa lalamunan.
"Hello?"Galak na sagot ko, halata ang lito sa mga mata nila windy ngunit di nagsalita para magtanong.
"Si zairus..."Ani ko kahit di nila tinatanong, nanlaki ang mga mata nila sa narinig ngunit agad na tinakpan ang bibig nang senyasan ko sila na h'wag mag-ingay.
Bumuntong hininga ako ng marinig ang mga sunod sunod na mura, napangiwi ako at pinindot ang speaker, para marinig nila ang mga sasabihin ni zairus, ngagon dapat kasama niya si divionna tulad nang inaasahan ko.
"Zairus, where are you? Punta ako sa apartment mo wala ka....divionna is missing....alam mo ba iyon? Kasama mo ba siya?"Pagsisimula ko.
"Narrah..."Halata sa kanyang boses niya ang pagod, kaagad na sumibol ang kaba sa aking dibdib, sana naman ay maayos ang kalagayan ng batang si divionna, kinagat ko ang ibabang labi.
"Kasama mo ang batang si divionna, hindi ba? Nasaan kayo? Bakit parang nanghihina ang boses mo?"Sunod sunod ang aking tanong, walang sumagot ng mga tanong ko hanggang maglaan ang ilamg minuto, akala ko ay sasagot na siya ngunit tila binomba sa kaba ang puso ko nang makarinig nang mga pagputok.
"Shit! Fvck!"Humihingal na usal ni zairus, kumunot ang noo ni windy at ni stacey, halata sa mukha nila ang pag-aalala.
"Please, speak! I need to know if my sister is fine! Please...."Nangingilid ang luhang bulalas ni windy, di na mapigilan na magsalita.
I hope he's fine....and divionna, may sakit siya sa puso at hindi pa siya na ooperehan, sana ay hindi siya atakehin ng sakit sa puso....
"Narrah, doll is alright! She's here with me! She's here in my arms...."Nakahinga kaming lahat sa naging sagot niya, tama nga ako! Nasa kanya si divionna!
"I want to fvcking fight them but I can't fvcking can't! I can't fight If doll is here, I don't want her to get hurt...."Napatakip ng bibig si windy at humagulgol, agad na niyakap siya at pilit na pinapatahan ni stacey, bumuntong hininga ako ng ilang beses sa aking narinig.
"Kung ganon na saan kayo...ipapapunta ang pulis dyan, sabihin mo kung nasaan ka zairus...."Binalot ako nang takot muli nang marinig ang putukan na naman sa kabilang linya.
Hindi matigil sa pag-iyak si windy, napa singahap ako ng sumabay sa kanya si stacey."What's that nosy?"Ani zairus, napaawang ang labi ko, he's still asking me that? Hingal na hingal ang boses niya, naririnig ko rin ang iyak nang batang si divionna na ikinaluha ko.
"Were here in the kidnapper's mansion, malapit lang ito sa village niyo....it's block. 54, divionna....she's been crying, she's saying word 'anna' is that her older sister?"Kumunot ang aking noo ng marinig iyon, anna? Bakit naman niya sasabihin iyon?
"Kailangan ko ng babain ang tawag, narrah. I need to protect her from them."Sino ba naman kasi ang mga taking gumawa nang kagulohan na ito?
"Pupunta kami diyan, just keep yourself safe and divionna, promise me."
"I don't need to say promise cause I always will"Sagot niya sa akin bago nawala ang linya, bumaling ako kina stacey na tulala sa kawalan.
"Malapit sa village, dito....block. 54. Iyon ang sabi niya, nandoon sila ngayon."Kumunot noo si stacey.
"Do we need to have to go there?"Takang tanong ni stacey, ngumiti ako at tinanguan siya.
"Of course, we have too! My sister is there! I don't know what I'm going to do if I lose her"Umiiyak parin na wika ni windy, pinipilit na h'wag mautal. "Pero walang magbabantay kay brei"Nag-aalalang ani ko, hinawakan ni stacey ang kamay ko.
"Sige, ako na ang magbabantay kay brei, windy....sumama ka kay narrah magiging maayos kami ni brei dito"Nakangiting anya, napangiti ako at tumingin kay windy, nilahad ko ang aking kamay sa kanya.
"Si-sigurado ka?"Si windy habang pinupunasan ang luha niya, ngumiti ng marahan si stacey bilang sangayon.
"Oo naman, narrah, windy...mag-ingat kayo, ah?"Tumango kami ng sunod sunod sa kanya.
"Pangako."Ngumitu ko sa kanya.
"Block. 54."Ulit ko, malalim siyang napabuntong hininga. "Narrah, are you sure?"Nagugulohan niya na itinigil ang kotse, kanina pa kaso kami dito paikot ikot kaso ay di namin makita ang mansion na sinasabi ni zairus na block. 54.
"He said, malapit sa village. Di ko nga alam kung bakit di pa natin napupuntahan iyon."Umiiling na ani ko at tumingin sa labas nang bintana, walang masyadong tao sa boung paligid ng village, kami lang ang tanging nandito sa labas.
"Ilang beses na tayo umiikot dito, mag-gagabi na rin narrah baka nandoon na sina dairon sa bahay nito"Sambit niya, umayos ako ng upo ko at nilabas ang phone.
"Pero may sinabi pa ba siyang iba? Hindi naman pwede na bumalik tayo doon....paano si divionna?"Stress na stress na siyang napasubsub sa manibela, bumaba ang tingin ko sa nakakuyom niyang kamao.
"I'm going to call stacey....tatanong ko sa kanya kung nandoon na sinna dairon sa bahay"Inangat niya ang tingin sa akin at nakasimangot na tumango.
"Hello, narrah? Gabi na anong nangyari? Nasaan na kayo?"Salubong ni stacey nang sagutin ang tawag ko.
Itatanong ko lang kay stacey kung nandoon na sa bahay sina dairon, dahil mag-gagabi na, saan naman kasi pumunta ang lalaking iyon at hindi sinabi sa akin, napailing ako ng kaunti sa aking naisip.
"Okay lang kami, pero nandyaan na ba si dairon? Mag-gagabi na kasi"Ani ko, tumingin sa labas ng binata at kumunot ang noo ng makita ang isang lalaki mula sa di kalayuan, kaagaw-agaw ng pansin ang kilos niya, sino naman ito?
"W-wala pa sila dito...narrah"Nakagat ako sa ibabang labi sa naging sagot niya, di ko inalis ang tingin ko sa lalaki, bakit parang iba ang kilos niya? Lalo na ang suot niya na nakaall black.
"Windy, tignan mo ang lalaking iyon, pwede ba? At wag mong aalisin ang tingin mo sa kanya?"Nakangiting ani ko kay windy, tumaas ang kilay niya sa akin at tinignan ang lalaking tinuro ko. Tumango siya ng makita iyon at naging seryoso ang mukha, nahalata niya na yata ang mga kilos ng lalaking iyon.
"Kamusta na si brei? Okay ba siya? Stacey.."Ani ko.
"Yeah....she's alright, uminom na rin siya ng gamot niya pero ng magising siya, she's saying your name...."Napakagat ako ng ibabang labi at nangigilid ang luha sa aking mata.
"Don't worry, uuwi din kami dyan....alagaan mo si brei habang wala kami....goodbye now, stacey"
"I promise, goodbye.... mag-iingat kayo"Napatango ako ng mawala ang linya, mabilis na pinindot ko ang numero ng police, namilog ang mga mata ko ng nag-power off ang phone ko, napasapo ako ng aking noo.
"No! Oh, ghod!"Kumunot ang noo ko ng marinig iyon tumingin ako kay windy na nakatingin parin doon sa lalaki, takang sumilip ako at suminghap.
Anong ginagawa niya?! Hindi niya ba alam na labag sa batas ang ginagawa niya?! Sumingkit ang mata ko ng makilala ng kaunti ang batang hinihila niya. "It's hunter, fvck! What the fvck he's doing here?! Oh ghod! Is stacey know that her little brother is here?!"Malakas na bulalas si windy ng makita si hunter, nilamon agad ako ng kaba ng ipasok nila ang umiiyak na si hunter sa isang black na kotse.
"Sundan mo yung kotse! Bilisan mo windy!"Nang marinig niya ang sigaw ko ay walang alinlangan niyang pinaandar nang mabilis ang kotse habang kinakabahan pa, an bang ginanagawa nang batang iyon dito?! Alam ba ito ni stacey?!
Tumigil si windy ng tumigil ang kotse kung saan nakasakay ngayon ang batang si hunter, nakita ko kung paano lumapit ang isang gwardia, kinakausap niya ang lalaking nag mamaneho ng sasakyan.
Salubong ang kilay ni kuyang gwardia at mukhang mayroon pang sinasabi doon sa lalaking nasa driver seat. "Hindi kayo pwedeng---"
"Manahimik ka na lang manong kung ayaw mong madamay"Iyon ng narinig kong sagot sa kanya nang lakaki, napatigil si kuyang gwardia at namutla na ikinagtaka ko.
"Bilis, windy! Sundan natin sila!"Muli niyang pinaandar ang kotse nang umandar na ang sinusundan namin.
Nakalabas na kami ng village, tumingin ako sa paligid, malalim na ang gabi at ang liwanag sa buwan at sa mga ilaw sa poste na lang ang nagbibigay liwanag, kasalukuyan kaming nasa gitna kami ng kalsada, walang gaanong tao dito at madilim ang parte, napalunok ako nang makaramdam nang takot.
Bumaling ako sa harapan kung nasaan ang kotse, ilang metro lang ang layo namin sa isa't isa ngunit kami lang ang nasa kalsada na ito.
"Oh, ghod! Natatakot na ako narrah!"Iling iling na saad ni windy at nanginginig rin ang kamay niya na nakahawak sa manibela, suminghap ako ng makitang huminto ang sasakyan na nasa harapan namin, dahilan kung bakit kami napahinto dahil nasa likod lang nila kami.
"Nandito na sila!"Natatakot na bulalas ni windy at napabitaw nang hawak sa manibela, nilamig ang boung katawan ko, lumabas ang isang lalaki sa kotse at napalunok ako nang maraming beses nang magsimula itong lumakad patungo sa amin.
"Anong gagawin natin?"Takot na takot na bulong sa akin mo windy at di ko alam kung ano ang sasagutin ko sa tanong niya, matindi ang pagkawala nang puso ko sa dibdib ko dahil sa kaba.
Lalo na nang makitang na may sumunod sa kanya na isang lalaking nakaamerikano din na kasuotan, kaedaran niya lang yata sina tito kiano pero ang powerful nang aura niya, siya ang tipo nang taong di mo gustong makabangga, sino ba ang mga ito? Bakit parang hindi maganda ang aura nila? Nang makababa ang taong iyon ay sumunod ulit sa kanya ang isang tao na sigurado akong bodyguard niya.
"Narrah! Narrah, anong gagawin natin!"Bumalik ko sa realidad nang kalabitin ako ni windy, tinignan ko siya at napaawang ang labi nang makita na ang mga luha sa mga mata niya.
"Nasa'n ang phone mo? Akin, na! Tatawag tayo sa--"
"No...no...no..."Umiiling niyang usal at kumawala ang hikbi sa bibig.
"Windy....bakit?"Napayuko siya at kumuyom ang kamao na nanginginig.
"Hindi ko dala ang phone---nandiyan na sila! Umalis na tayo!"Sumiklab ang takot sa kanya nang mas makalapit ang mga taong iyon sa amin, hindi ako makapagsalita dulot ng takot at kaba na nararamdaman.
"Miss?"Mas lalong tumindi ang takot ko ng kumatok ang lalaki na iyon sa salamin ng bintana ng kotse, walang sumagot sa amin.
"Senior, pumasok na po kayo at mauna ako na ang bahala sa dalawang ito"Rinig namin na ani ng lalaki na bodyguard niya yata, yumakap sa akin ng mahigpit si windy, napapikit ako ng mariin.
Lihim akong nagdasal, hinihiling na sana makaalis kami sa sitwasyon na ito na malamang ikakapahamak namin. "Bernard, simulan mo na ang trabaho mo"Tinig iyon nang isang matanda, siya siguro ang senior na sinasabi kanina nang bodyguard niya, kumatok na naman siya.
"Ladies? Pwede bang bumaba kayo?"
"No! Leave us alone! Jerk!"Sigaw ni windy kahit nangigilid ang luha, napasingahap ako ng mas lumakas ang katok ng lalaki.
Napasigaw kami sa gulat at takot ng biglang mabasag ang salamin na bintana ng kotse namin, isang lalaking malaki ang katawan at itim ang kasuotan ang bumungad sa amin, nakakatakot....para akong aataekhin sa puso.
Marami akong katanungan kung bakit nila kami kinuha at kung saan nila kami dadalhin, kasalukuyan kaminh nasa backseat habang sila naman ay nasa harapan namin, may mga hawak silang mga baril at di ko alam kung kailan nila gagamitin iyon.
"Bumaba kayo! Baba!!"Napasingahap kami ng tutukan niya kami ng baril, bumuntong hininga ako ng malalim ngunit hindi parin ma aalis ang kaba sa aking dibdib.
"Bakit ba kasi nandito ka?"Tanong ni windy kay hunter na nakaupo sa aking hita habang umiiyak, hinaplos ko ang buhok ni hunter at piliy siyang pinapatahan.
"Sinusundan ko si ate tapos, tapos kinuha nila ako!"Umiiyak na paliwanag nya bumuntong hininga ako at hinagod ang likod niya.
"H'wag ka nang umiyak....magiging okay din ang lahat..."Bulong ko sa kanya ngunit hikbi lang ang naging sagot niya sa akin.
"Tumahimik kayo! Patahimikan mo ang batang iyan! Baka makalabit ko 'tong baril na ito"Kaagad na tumango ako at tinigan si hunter, ngumiti ako sa kanya.
"Wag ka ng umiyak....magiging ayos din ang lahat, okay?"Umiiyak na tumango sya sa akin.
"Stop crying please.... hunter"Bulong ko, nakagat niya ang ibabang labi at pinigilan ang luhang sumiksik sa akin, lihim akong bumuntong hininga para mawala ang kaba at takot.
"I can check your location wife..."
"I can check your location wife..."
"I can check your location wife..."
Mabilis na pinahid ko ang aking luha gamit ang aking palad nang maalala ang mga salitang binitawan ni dairon inagat ko ang aking braso kung nasaan ang relo ko at inilagay iyon sa voice record, tumingin ako kay windy na umiiyak ngunit mahina lang, tumabi ako sa kanya.
Tulog na si hunter dahil sa pagod at pag-iiyak niya kanina."Windy...."Mahinang tawag ko sa kanya, kumunot ang noo niya.
"Bakit?"Gumagaral ang boses niya, ngumiti ako ng marahan at pinunasan ang luha niya, sinalubong ko ang kanyang mata.
"Don't worry, I know dairon can check our location now, we're going to be safe"Tila nagtataka ngunit para siyang nakahinga nang maluag sa mga sinabi ko.
"Bumaba! Baba na!"Mabilis na napatigin kami sa lalaking nakatayo sa labas, nakabukas na ang pintuan ng kotse.
"Wag ka na po sumigaw....magigising ang bata, baba naman po kami"Ani ko nang mahina bago bumaba habang buhat buhat ang tulog na si hunter.
"Ayy! Sisigaw ako kahit kailan ko gusto! Bilis, lakad!"Tulad nang sinambit niya ay naglakad kami habang nasa likod namin sila.
"I'm....scared"Hinawakan mo ang kamay ni windy mabilis niya naman iyon hinawakan nang mahigpit.
Gabi na pala,, napabuntong hininga ako at tumingin sa paligid habang pumapasok ako sa isang mansyon. Tanging ang lightpost at ang liwanag lamg nang buwan ang nagbibigay ilaw para sa amin.
"Pasok!"Ani nang lalaki at tinulak kami papasok, napasingahap ako ng makapasok ako sa loob nang mansyon, malawak....at ang maaliwalas tignan, tumingin ako sa paligid at agad akong napapikit ng mariin nang makita ang isang esapada na nakadisplay.
"Ayos ka lang, narrah?"Minulat ko ang aking mata at bumaling ako kay windy.
"Yeah..."Tumango ako at pilit na ngumiti kahit sumasakit ang ulo sa di ko alam na dahilan.
"Sumunod kayo sa amin!"Sigaw nang lalaki, bumuntong hininga ako at sumunod sa kanya ganon din si windy.
Ang hilig nilang sumigaw, hindi ba sila napapaos? Pumasok kami sa isang kwarto, isang maliit na kwarto. "Dito muna kayo! Habang wala pang pinag-uustos si boss!"Malakas na sumara ang pinto, nilibot ko ang tingin sa paligid, napangiti ako ng makita ang isang kama, malaki iyon nang kaunti.
Dahan dahan kong nilapag doon si hunter na tulog, pulang pula ang mukha niya at ang ilong, napangiti ako at hinalikan siya sa noo. I promise, aalis tayo dito....
"Windy"Humarap ako sa kanya, umiiyak siya ng mahina habang pilit binubuksan ang pinto.
"Windy"Di niya ako pinansin at patuloy parin binubuksan ang pintuan.
"Tama na iyan..."Umiiyak siyang lumingon sa akin.
"Papatayin nila tayo narrah! Nakita mo may roon silang mga baril---"
"Ito ang hinahanap natin."Napatigil siya nang sabihin ko iyon, nagtataka niya akong tinignan.
"Anong sinasabi mo?"Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya, alam ko na kinakabahan siya at natatakot pero kailangan namin iyon alisin para makaalis dito.
"Ito ang block 54, nakita ko iyon sa gilid nang mansyon, nandito sila mia at wag ka ng umiyak, gamit ang lero na ito maliligtas tayo"Malawak ang ngiting kong sambit, di naniwala niya akong tinignan.
"Talaga? Paano ka na-sisigurado?"Binitawan ko ang kamay niya at naglakad patungo sa pintuan at tinuro ang taas, nagtataka niya iyon sinundan ng tingin, sa itaas ng pintuan ay nakaukit doon ang block. 54.
"Nandito nga tayo"Nakangiting anya, tumango ako sa kanya at nakaramdam ng saya, ganon nga windy kaya hundi dapat tayo mawawalan ng pag-asa, kung mawawalan tayo ng pag-asa, hindi natin makakaya ang mga pag-subok.
"Ganon na nga, nasa block 54 tayo ngayon lang ulit bumalik sa alala ko ang sinabi ni zion kanina, wala talaga tayo sa block 54"Sambit ko, muli ay ibinalik niya sa akin ang tingin niya na puno nang kagulohan sa mga sinasabi ko.
"P-pero sinabi mo na nandito tayo..."
"Oo nga, ngunit nasa ibang village tayo...nang sinabi ko na pumunta ka sa block 54, hindi iyon natuloy dahil nakita natin ang kotse nila, ang sabi ni zairus malapit village natin hindi nasa loob nang village natin"Di ko inalis ang tingin ko sa mukha niyang bakas ang gulat, tila ngayon lang din narealize ang sinasabi ko, hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy ako.
"Nasa ibang village tayo napunta windy....at napansin ko rin kanina habang papasok tayo sa mansyon ay nakatatak ang block. 54 sa gate nila at sa pinakamain door ng mansyon, ang block 54 ay nakatatak sa bawat pader ay maaring tawag sa pangalan nang grupo nila, di sila mabuting tao....kriminal sila....ang desenyo nang block 54 ay kinakatakutan..."
"Kaya walang naghahamak na pumasok dito lalo na kung wala kang alam kung sino ang namamahala sa mansyon na ito, sinabi iyon sa akin ni zion nung nagplaplano pa lang kami kina ate selya, iyon lang ang sinambit niya sa akin na information at wala nang iba"Napaawang ang kanyang labi at napatango sa akin, napabuntong hininga ako at Inikot ang tingin sa sulok nang kwarto.
"Ngayon gagawa tayo ng plano para makaalis tayo ngunit dapat ay may maiwan dito para kay hunter"Bumalatay ang kaba at pag-aalala sa mukha niya, naglakad ako patungo sa maliit na sofa.
"Pero....gusto kong makita ang kapatid ko"Aniya, alam ko....alam na alam ko dahil gusto ko rin makita si divionna para malaman kung ayos lang ba siya o hindi.
"Maiiwan ako dito para bantayan ang kapatid ni stacey, palitan mo ang damit mo at tsaka yung buhok mo wag mo nang itali iyan, hahanapin mo si divionna, wag kang magpapahalata sa mga lalaking iyon"Ani ko, bumuntong hininga siya at tumango sa akin sinabi, kahit halata na kinakabahan siya ngunit pinapatatag niya ang kanyang loob.
"At tsaka naman ay suotin mo ito para malaman ko kung ano ang mang-yayari sa iyo"Ani ko at nilabas sa shoulder bag ko ang isang earpiece na kulay black, napatingin siya doon at kumunot ang noo.
Napangiti ako hindi ko pa nasusuot ang earphone na ito, yung isa pa lang na bigay sa akin ni dairon. Para kung nasira iyong isa ay may roon pa ako, ang sabi ni dairon mahal daw ito kaya sayang naman kung masisira at hindi magagamit buti na lang at meron akong dalang ganon dito sa bag ko.
"Itong bagay na ito ay nakakonekta sa relo ko, makakausap kita gamit ang relo na ito, basta suot ko at wag mo walain ang bagay na ito, dahil ito ng magbigay linya sa atin' dalawa habang nasa labas ka"Tumango siya sa akin at kinuha iyon sa akin, ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit.
"Thank you pero paano ako makalabas dito?"Tungkol nga pala doon.
Oo nga pala, nag-plaplano ako dito ngunit wala siyang lalabasan. "Wag kang mag-alala doon, magtago ka sa likod ng pintuan"Kununot ang noo niya sa aking sinabi, ngumiti ako at kumindat sa kanya. Wag kang mag-alala dahil hindi ko naman papayagan na wala kang lalabasan.
"Pero bakit?"
"Malalaman mo rin.."
"Sandali po! May tao ho ba diyan?"Ani ko habang pinagpapahampas ang pinto, ilang minuto akong ganito ngunit wala parin bumubukas ng pinto.
"Kuya?! Nandiyan po ba kayo--"
"Ano bang problema mo! Babae! Kanina ka pa! Sarap mong tirisin! Ang ingay! Ang ingay ingay mo!! Upakan kita dyan e!"Napasingahap ako ng bumukas ang pinto, sekretong nilingon ko si windy na nagtatago sa likod ng pinto.
"Ay salamat naman po at dumating ka, kanina pa kasi----"Hindi matuloy ang sasabihin ko ng sumagot siya sa akin.
"Ano bang problema mo!? Ang ingay mong babae ka! Maganda ka pa namang babae ka! Pero ang daldal mo!"Alinlangan akong ngumiti sa kanya at hinila siya patungo sa kama ni hunter.
Napangiti ako ng makitang perpekto na nakaaalis sa kwarto si windy, agad na tumingin ako kay hunter na, dumadaing sa sakit dahil sa kanyang tyan. Best acting sa award talaga si hunter!
"Kanina na pa po siya ganyan! Masakit ang tyan pag-gising! Tulungan n'yo naman ho kami! Kawawa naman po siya!"Ani ko sa lalaki, mukhang naawa naman siya aa kalagayan ni hunter, napangisi ako ng lihim.
Sa tingin ko ay bagay maging artista ang batang ito pag-dating ng hinaharap, napa kagaling umarte! (≧▽≦)
"Masakit ba talaga?"Tanong ni kuya, umiiyak na tumango ang batang si hunter bumuntong hininga ang lalaki.
"Sige, dadalhan na lang kita ang gamot at pag-kain ng sa gayon ay maging magaling ka rin aalis na ako at ikaw babae! Wag ka ng sumigaw! Ayaw ko ng maingay"Ngumuso ako sa narinig, tumalikod siya sa amin at lumabas sa kwarto, napangiti ako at napahiyaw ng makasigurado na wala na talaga siya.
Mabilis ma humarap ako kay hunter na tumatawa. "Ang galing mo!"Nakangiting ani ko sa kanya, napangisi siya sa akin.
"Yeah! That's why I'm planning to be an actor in the future and I'm going to marry you and have a child with you"Napanganga ako sa aking at napailing na lang na napangiti.
"Okay, you can now sleep"Nakangiting ani ko, napatango siya sa akin at umayos na para matulog, ngumisi ko nang marinig na humihilik na siya, ang bilis niya makatulog.
"Narrah! Malayo na ako diyan sa kwarto, ano na?"Sa relo ko narinig ang ingay, kinuha ko ang earpiece ko at sinuot matapos ay kinonect ko sa relo, kung pwede lang sana tawagan si dairon kaso ay di ko naman magawa. Dahil hindi naman siya sumasagot!
"Yeah, I'm here, nasaan ka na?"Umupo ako sa sofa.
"Nandito ako sa isang hallway walang tao"She answered.
"Subukan mo na hanapin si mia"
"But how? Maraming room dito, I don't know kung saan ako magsisimula"Nagsalubong ang aking kilay, maraming room? Malamang mansyon ito, talagang mahihirapan si windy hindi madali humanap ng tao kung maraming kwarto.
Tinanggal ko sa pagtatali ng buhok ko dahil kung bakit lumantad ang mahaba kong buhok, tinakpan ko ang tainga ko na may earpiece, dahil anong oras ay darating ulit ang lalaking iyon, para ako lang ang makarinig ng pag-uusapan namin.
"Ganito ang gagawin mo windy, kung may roon kang narinig na boses nina mia ay doon ka pupunta, kung may makasalubong kang mga lalaki, kung maari ay umiwas ka sa kanila, kung hindi ka man makaiwas, wag kang maging kabado, just act normal"
May makakain ba dito?
Napatayo ako ng bumukas ang pinto, nakita ko ang lalaking iyon, may dala siyang isang tray isang basong tubig at isang mangkok.
"Tulog na siya?"Tanong niya sa akin, tumango ako sa kanya at ngumiti, inabot niya sa akin ang tray, napangiti ako at kinuha iyon sa kanya.
May roon iyong soup at isang mansanas, may isang gamot doon at isang basong tubig. "Maraming salamat"Tinanguan niya lang ako at naglakad paalis, umupo ako aa gilid nang kama ni hunter at nilagay ang tray sa isang lamesa na katabi lang nang kanyang kama.
"Narrah, are you still there? Sinong kausap mo kanina?"Takang tanong ni windy, bumuntong hininga ako.
"Yung lalaking naghatid ng pagkain, windy"Ani ko, kumunot ang aking noo at tumingin sa isang tray, mabilis na kinuha ko ang mansanas.
Akin na lang ito? Pwede naman hindi ba, nagugutom na rin naman ako. Kakagatin ko na sana iyon ngunit napatigil ako ng magsalita ulit si windy.
"Pupunta ako sa maid quarters siguro naman ay walang tao doon, kukuha lang ako ng ilang damit doon at magpapalit ako nang damit at magpapangap na isang katulong, sa tingin mo ay maganda ang nakuha kong ideya?"Napangiti ako sa kanyang sinabi, of course! Good idea!
Mas madali siyang makakapasok sa mga room at kahit sinong madaanan niya ay hindi niya na kailangan na umiwas.
"Oo naman, magandanng ideya ang naisip mo windy, gawin mo na ang ideya mo"Ani ko habang di maalis ang ngiti sa labi kahit ganon ay mayroon parin unting pag-alala ako, di ako dapat maging kumpante.
"Sige, maghintay ka mamaya, ah?"
"Oo, hihintayin kita."
Muling tumingin ako sa mansana, nanlaki ang mata ko umawang ang labi ko ng may mapansin sa mansanas nagtatakang inamoy ko iyon, halos mapasigaw ako ng maamoy ang isang matapang na amoy, ang sakit sa ilong! Naitapon ko iyon sa gulat.
Isa iyong lason! Napatingin ako sa soup na iyon at inamoy din, tingin ko ang baso nang tubig, sigurado akng may lason din doon.
Walang sariling kinuha ko ang gamot, tinignan ko iyon nang maigi. Isang lason nga, ang mga lalaking iyon....they want us to die! Napakuyom ang kamao ko.
That will never happen!
End of chapter 36.