Together Forever

Part 34

Αφού έφυγε ο Γιώργος, πλησίασα τα παιδιά. Συζητούσαν για τους καθηγητές.
"Λοιπόν θα πάμε στο γνωστό καφέ;" ρώτησε μια κοπέλα που μάλλον την λένε... Δεν θυμάμαι.
"Ναι εκεί θα πάμε." είπε ο Αντρέας.
"Άντε σηκωθείτε!" είπε η Τζούλιαν και χτύπησε τα χέρια της. Ξεκινήσαμε να περπατάμε χωρίς να ξέρω τον προορισμό μας. Ένιωσα το κινητό μου να δονείται μέσα στην τσέπη του τζιν μου. Ήταν η Χριστίνα.
"Ναι;"
"Έλα ρε Δανάη. Πού είσαι;"
"Πάω για καφέ με τα παιδιά που γνώρισα σήμερα."
"Ποια παιδιά;"
"Κάτι συμφοιτητές μου. Εσύ που είσαι;"
"Με τον Γιάννη για καφέ."
"Αα ωραία."
"Τι έγινε χθες με τον Γιώργο;"
"Όπως είδες κοιμήθηκε στο σπίτι. Και πρόκειται να το ξανακάνει σήμερα για αυτό θέλω να κοιμηθείς στον Γιάννη, αν γίνεται."
"Αυτό είχα σκοπό να κάνω έτσι κι αλλιώς."
"Σε ευχαριστώ."
"Το πρωί που σε είδα ξέχασα να σου πω ότι σου έκλεισα ραντεβού στην γυναικολόγο σήμερα στις 7."
"Θα μου στείλεις την τοποθεσία;"
"Ναι στην στέλνω."
"Χριστίνα;"
"Λέγε."
"Χθες ο,τι κάναμε με τον Γιώργο, έγινε χωρίς προφύλαξη. Θα πάω να πάρω το χάπι μετά τον καφέ. Λες να επηρεάσει το ραντεβού μου με την γιατρό;"
"Όχι, δεν νομίζω, αρκεί να της το πεις. Να πας να πάρεις το χάπι όσο πιο γρήγορα γίνεται."
"Εντάξει, σου είπα θα πάω."
"Ωραία θα τα πούμε στο σπίτι το μεσημέρι."
"Ναι αλλά να ξέρεις δεν θα προλάβω να μαγειρέψω."
"Δεν πειράζει. Θα παραγγείλουμε σουσι."
"Τέλεια ιδέα. Τα λέμε."
"Goodbye!" έκλεισε το τηλέφωνο. Παρατήρησα ότι είχα μείνει πίσω και έτρεξα για να τους προλάβω.
"Όλα καλά;" με ρώτησε ο Αντρέας.
"Ναι όλα μια χαρά."
"Ρωτάω επειδή στο τηλέφωνο φαινοσουν κάπως ταραγμένη."
"Όχι. Ένα μικρό θεματακι είχα αλλά λύθηκε."
"Χαίρομαι."
"Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι μπορείς." του είπα.
"Ο Γιώργος δεν ήταν αυτός που σε συνόδεψε;"
"Ναι ο Γιώργος ήταν."
"Και είστε μαζί;" Κοκαλωσα με την ερώτηση του. Ο Αντρέας κοίταγε τα πόδια του. Μια απλή ερώτηση ήταν.
"Ναι είμαστε."
"Για να είμαι ειλικρινής το κατάλαβα πριν σας δω μαζί γιατί πριν που μίλαγες για αυτόν η φωνή σου άλλαξε και μετά σας είδα μαζί που σε έφερε μέχρι την είσοδο και βεβαιώθηκα."
"Μάλιστα. Εσύ έχεις σχέση;"
"Είχα. Χωρίσαμε πριν από 4 εβδομάδες."
"Ήσασταν καιρό μαζί;"
"Ναι περίπου 5 μήνες."
"Και πως νιώθεις; Εννοώ είσαι καλά, το έχεις ξεπεράσει;"
"Ναι. Με απατούσε, το είχα καταλάβει καιρό ότι γίνεται αυτό οπότε ουσιαστικά η σχέση μας είχε τελειώσει."
"Υπάρχουν και αυτά μεσα στην ζωή." συνέχισε την πρόταση του.
"Ναι θα συμφωνήσω."
"Εσύ με τον Γιώργο είστε καιρό μαζί;"
"Όχι δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί. Όταν ήρθα εδώ τον γνώρισα και από τότε είμαστε μαζί με μια εβδομάδα κενό που ήμασταν χώρια."
"Και από ποτέ είσαι εδώ;"
"Εδώ και τρεις εβδομάδες."
"Άρα είστε μαζί δύο εβδομάδες."
"Ναι...περίπου."
"Και είσαι ευτυχισμένη;"
"Ναι αρκετά, αν εξαιρέσεις την εβδομάδα που ήμασταν χωριά και τσακωμενοι."
"Πάντα θα υπάρχουν εντάσεις ανάμεσα στα ζευγάρια."
"Σίγουρα. Ποίο είναι το γνωστό καφέ;"
"Είναι το El Corne. Είναι ένα γωνιακό καφέ και μαζευόμαστε εκεί."
"Νομίζω ότι κάπου το έχω δει."
"Ναι είναι πολύ γνωστό εδώ στην γειτονιά."
"Από ποιο μέρος της Ελλάδας είσαι;"
"Είμαι από την Θεσσαλονίκη αλλά εκτός από Έλληνας είμαι και μίσος Άγγλος. Για αυτό και τα άπταιστα αγγλικά μου." είπε και γελάσαμε και οι δύο.
"Η μητέρα μου είναι Αγγλίδα και μάλιστα είναι καθηγήτρια εδώ στο πανεπιστήμιο."
"Ωραία."
"Να αυτό είναι." είπε και μου έδειξε με το δάχτυλο του το απέναντι μαγαζί. Και όντως το είχα ξαναδεί.
"Ναι το έχω ξαναδεί."
"Στο είπα είναι πολύ γνωστό." Μπήκαμε μέσα και ευτυχώς βρήκαμε ένα μεγάλο τραπέζι. Είμαστε περίπου 15 άτομα. Ο Αντρέας κάθησε δίπλα μου και τράβηξε την καρέκλα για να καθήσω.
"Ευχαριστώ."
"Παρακαλώ." Ήρθε η σερβιτόρα να μας πάρει παραγγελία. Αποφάσισα να πάρω καφέ. Οι περισσότεροι ήταν στα οικονομικά και στην δημοσιογραφία. Λίγοι είμαστε που θέλαμε θετικές επιστήμες. Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου και το άφησα στο τραπέζι. Όταν το άνοιξα είδα ότι είχα ειδοποίηση από τον Γιώργο.
"Δεν μπορώ να περιμένω για το βράδυ."
"Θα σε περιμένω."
"Ξέρεις τι θέλω να σου κάνω απόψε;" Τώρα είχα κοκκινίσει.
"Όχι δεν ξέρω."
"Θέλεις να μάθεις ή θα περιμενεις μέχρι να έρθει το βράδυ;"
"Θέλω να παραμείνει έκπληξη."
"Ο,τι επιθυμείς. Είσαι ακόμα στο καφέ;"
"Ναι. Για την ακρίβεια τώρα κάτσαμε. Εσύ έχεις δουλειά τώρα;"
"Ναι μόλις τελείωσα την μία."
"Εγώ το απόγευμα θα πάω στην γυναικολόγο."
"Γιατί; Έχεις κάτι; Έχει να κάνει με αυτό που έγινε το πρωί;"
"Όχι δεν έχω κάτι. Απλά τώρα που απέκτησα σεξουαλική ζωή πρέπει να πηγαίνω στην γιατρό."
"Εντάξει όταν πας να μου πεις πως πήγε."
"Εντάξει θα σου πω."
"Θα τα πούμε μετά ❤️."
"Ναι θα μιλήσουμε. Και να προσέχεις, δεν θέλω να σε δω χτυπημένο."
"Θα προσέχω." Νομίζω πως όλοι έχουν καταλάβει τι έλεγα με τον Γιώργο μόνο από το βλέμμα μου. Φοβάμαι ότι μπορεί να είδε κάτι ο Αντρέας. Γύρισα να τον κοιτάξω αλλά εκείνος μίλαγε. Άφησα το κινητό μου κάτω και άρχισα να κουβεντιάζω με την Τζούλιαν.