_ភិប "ហូយ !!រួចខ្លួន..ហិហិ ..អ្ហា៎តោះពូចេញឡា-"អណ្ដាតគាំងនិយាយតទៀតលែងកើតក្រោយចុងកាំភ្លើងកំពុងតែនៅជាប់និងអញ្ចើមគេ។នេះហើយរាងតូចគីមថេយ៉ុង អាយុ២០ឆ្នាំ រូបរាងមិនបាច់និយាយច្រើនដឹងត្រឹមថាល្អឥតខ្ចោះ នរណាឃើញក៏ចង់បានទាំងស្រីទាំងប្រុស ដោយសារតែបែបនេះហើយទើបគេរត់ទាំងមិនបានមើលមុខក្រោយច្បាស់លាស់ទើបចូលឡានខុស ខុសខ្លាំងទៀតផង។
ហិុក..
"អ្នកណាបញ្ជូនឯងមក"សម្លេងក្រលោធំបញ្ចេញឡើងត្រជាក់ស្រេបធ្វើឲអ្នកស្ដាប់អត់ព្រឺរោមមិនបាន។
ចនជុងហ្គុក ជាមេម៉ាហ្វៀធំជាងគេនៅLA គេមករស់នៅតាំងពីតូចនិងទទួលបានការហ្វឹកហាត់រហូតក្លាយជាទាយាទម៉ាហ្វៀ។អាយុ30ឆ្នាំ រូបរាងសង្ហាដាច់ធ្វើឲក្រមុំៗប៉ុនប៉ងជាគូតែគេមិនដែលសូម្បីតែយកភ្នែកមើល កាចឃោរឃៅ ឈាមត្រជាក់បំផុត
"នេះយើងគេចពីខ្លាមកជួបក្រពើនេះ?"
" មិនឮចៅហ្វាយយើងសួរទេហេស៎ក្មេងតូច?"
"គ..គឺឮ"
សំណួរគ្មានចម្លើយតែបែជាមកសួរខ្លួនឯងទៅវិញទាល់តែបានគេគំហ៊កមួយម៉ាត់បានចេញចម្លើយ ទាំងញីញ័របើសួរថាខ្លាចទេ គឺខ្លាចណាស់តែភ្នែកមិនដែលដាក់ចុះឡើយមើលមុខគេឥតព្រិចនេះបានហៅថាកំពូលមនុស្ស គីមថេយ៉ុងមែន។
"គ្មានអ្នកណាបញ្ជូនខ្ញុំមកទាំងអស់គឺខ្ញុំមកដោយខ្លួនឯង!ខ្ញុំគ្រាន់តែចូលច្រឡំឡានលោកទេ!" ក្រោយពីលេបទឹកមាត់សម្រួលបំពង់កបន្តិចថេយ៉ុងក៏តាំងចិត្តឆ្លើយយ៉ាងច្បាស់ទៅនាយវិញមើលចុះកែវភ្នែកមើលមកគេគឺសឹងតែសីុគេទាំងរស់ទៅហើយ គ្រាន់តែចូលឡានច្រឡំបន្តិចសោះក៏ខឹងដែរ។(ភ្លេចប្រាប់ឡានគឺបើកចេញពីកន្លែងនោះហើយ)
"ដោះលេងគេទៅ"ជុងហ្គុកស្ដាប់ថេយ៉ុងនិយាយហើយគេក៏ព្រមឲកូនចៅដោះលែងថេយ៍ទៅដោយស្រួល
"បាទចៅហ្វាយ!..ឮហើយមែនទេក្មេងតូច?"
" អ៎!!ហិហិ..អរគុណលោកពូទាំងពីរហើយណាដែលជឿហើយនិងជូយជីវិតខ្ញុំ"ថេយ៉ុងសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្រោយពីត្រូវបានគេដោះលែងវិញមិញនេះភ័យចង់រាក់នោមល្ហើយលេងយកកាំភ្លើងមកផ្ជុងក្បាលបើធ្លោយកេះកៃមិនស្លាប់ទៅហើយទេហេស៎មិនទាន់ស្គាល់រសជាតិប្រពន្ធនិងគេផង តែមុននិងទៅនៅបញ្ចេញអាចរិកឡឺៗនោះមកទៀតហៅគេសុទ្ធតែពូទាំងដែលអំប្បាញ់មិញខ្លាចពូនោះសោះ។
"ហេតុអចៅហ្វាយដោះលែងគេ?"ហ្វេជាជំនិតដៃស្ដាំក៏សួរទៅចៅហ្វាយខ្លួនគេមិនដែលឃើញនាយបែបនិងពីមុនទេដែលព្រមដោះលែងមនុស្សចូលមករកគេទាំងគ្មានប្រវត្តិច្បាស់លាស់ពិសេសចំពេលដែលនាយកំពុងតាមប្រមាញ់ពួកពួកក្រុមផ្សេងនោះ
"កុំខ្វល់អី"ជុងហ្គុក
Skip
ងាកមកមើលអ្នកដែលតាមចាប់ថេយ៉ុងវិញគ្មានអ្នកណាក្រៅពីកូនចៅប៉ាចុងរបស់គេទេដែលតែងតែរិះរកគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីក្រសោបថេយ៉ុង ហើយសូម្បីតែរៀបការចូលគ្រួសារគីមក៏ដើម្បី ទ្រព្យនិងខ្លួនថេយ៉ុងដែរ។
ប្រាវ..."ចង្រៃ!!គ្មានបានការពួកអាបំបង់បាយ" ស៊ូ កាងគប់កែវទឹកមួយទំហឹងទៅជញ្ជាំង ក្រោយកូនចៅរបស់គេធ្វើឲថេយ៉ុងរត់រួចខ្លួនបាន។
"សុំទោសចៅហ្វាយ ពួកខ្ញុំនិងបន្ថែមគ្នាស្វែករកអ្នកប្រុសតូចបន្តទៀត ខ្ញុំជឿថាអ្នកប្រុសមិនទៅណាឆ្ងាយក្នុងLA នេះទេ"បុរសអាវខ្មៅម្នាក់ដែលមានឋានៈធំជាងគេក្នុងចំណោមកូនចៅទាំងអស់បានចេញមុខនិយាយដើម្បីឲស៊ូកាងស្ងប់ចិត្តបើមិនអីុចឹងទេអាចនិងមានមនុស្សស្លាប់មិនខាន
" ហឹុស!!កូនត្រូវតែជារបស់ប៉ាតែម្នាក់ គីមថេយ៉ុង.." ស៊ូកាងសើចបន្តិចនិងនិយាយយ៉ាងជឿជាក់លើខ្លួនឯង គេខំបង្កើតគម្រោងមកLA ដើម្បីបានគ្រប់គ្រង ថេយ៉ុងជារបស់ខ្លួនមកបាត់បង់ឱកាសងាយៗមិចនិងបានទម្រាំបញ្ឆោតអ្នកស្រី យ៉ុងសីុដែលជាម៉ាក់ហើយ
Skip_
ងាកមកមើលថេយ៉ុងក្រោយពីចេញចេញពីឡានជុងហ្គុកហើយក៏ត្រឡប់មកកន្លែងស្នាក់វិញតែមិនមែនកន្លែងគេទេជាកន្លែងមិត្តរបស់គេដែលមករៀនជាមួយគ្នា។
" ឯងគិតធ្វើយ៉ាងមិចទៀតពេលនេះ"ស៊ាវចាន់ជាមិត្តភក្តិតែមួយរបស់ថេយ៉ុងរួបរាងរបស់គេមិនខុសគ្នាពីរាងតូចថេយ៉ងប៉ុន្មានទេទាស់ថាស៊ាវចាន់មានកម្ពស់ខ្ពស់ជាង។
"យើងមិនដឹងទេ ម៉ាកក៏មិនជឿយើងទៀត"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងមាននំនៅពេញមាត់ទោះគេធុញថប់យ៉ាងណាក៏របស់ញាំុនៅជាប់គេជានិច្ច។
" ឯងនៅទីនេះមួយរយៈពេលសិនទៅចាំមើលស្ថានការណ៍តទៀតយើងគិតថាប៉ាចុងរបស់ឯងនិងត្រឡប់ទៅវិញ គេមិចនិងអាចនៅទីនេះយូទេបើម៉ាក់និងជំនួញគេនៅទីនោះ ណានួយគេមិនធ្វើអីឯងភ្លាមៗទេព្រោះគោលដៅគេមិនមែនជាឯងតែម្នាក់ពិតទេ?" ចាន់
" អ៊ឺ!! យើងគិតអីចឹងដែរ តែឥឡូវសុំគេងសិនងងុយគេង" ក្រោយពីស្ដាប់ចានើនិយាយចប់គេក៏យល់ព្រម សម្រាកទីនេះមួយរយៈពេលក៏ល្អមិនខ្លាចអ្នកណាមករំខាន បន្តិចទៀតគេក៏អាចចេញបាន ។
" ហិុស !! ឯងនេះ " ចាន់សើចបន្តិចក្រោយឃើញចរិកអ្នកជាមិត្តនេះគួរឲស្រលាញ់ពេកញាំុហើយក៏រកកន្លែងគេង ទឹកមុខវិញខ្ជីខ្ជូតសម្បើមណាស់មិបប្លែកទេហេតុអីប៉ាចុងគេខាំមិនលែង។
To becontinue....🌷
សូមអភ័យទោសរាល់កំហុសឆ្គងព្រោះជាលើកដំបូងទេដែលសរសេររឿងឡើងមក..