diğerlerinin elini daldırdığı şeker kasesi benimkinin sığamayacağı kadar ufaktı.
ben de herkes alana kadar bekledim.
düştüğüm yerden kalkmak istedim ,
ama gücümü toplayamadan kök saldım.
ne istedim de alabildim ki şu zamana kadar ?
geride bırakılmadığım tek bir an oldu mu hayatımda ?
pekala ben kendi kendimi iyileştirdim.
ve bir kez daha göz ardı edildim.
ve bir kez daha.
pekala.
pekala , bir kez daha iyileşeceğim.
ancak bu sefer benliğimden parça parça dağıtacağım diğerlerine.
kopardığım her parça hızlıca iyileşecek.
böylece en çok şeker benim olacak, her daim.