"Tamam denerim ama şu aralar başım kalabalık ortalık düzelsin öyle. "
"Anlatmak ister misin? " diye sordu Afşin.
"Anlatabileceğim bir şey değil. Neyse ben yatıyorum. "
Hepsi Eftelya'nın ne kadar yorgun olduğunu görebiliyorlardı. Resmen gözlerinden uyku akıyordu.
Eftelya odasına geldiğinde telefonu çaldı. Eftelya telefonu açıp kulağına götürdü.
"Eftelya...."
***
"Eftelya. Teklifini düşündüm. Kabul ediyorum abinle konuşalım. Yarın müsait mi? "
"Bilmiyorum. Sorup seni arayacağım. "
O onaylayınca telefonu kapattım ve hızla yataktan kalkıp merdivenleri inmeye başladım. Koştur koştur merdivenleri inerken çok fazla gürültü çıkardığımın farkındaydım. Ama benim için önemliydi bir sürü insanın hayatıydı en nihayetinde. Bursin gerçekten pislik ve acımasız birisiydi. Bunca insanın onun insafına kalmasına razı olamazdım.
Aşağı indiğimde hala herkes salondaydı. Ama Meriç yoktu. Afşin ve Demir beyin gözlerindeki uyku bariz belliydi.
"Adarrrr! " diye bağırarak salona girince zaten kaşları çatılı ailenin daha fazla kaşlarının çatıldığını fark etmiştim.
"Ne oluyor Eftelya. Bir sorun mu var? İyi misin? " diye ard arda sorularını sıraladı.
"İyiyim ama sana işim düştü. Yardımın lazım. "
"Anlat bakalım. Gel otur. "
"Bir düşmanım daha doğrusu şerefli bir düşmanım. Diğer insanları düşünerek sadece anlaşıp kavga ederiz. Bursin diye bir pezevenk var. Çoluk çocuk, kadın, yaşlı umursamaz. Bunlar Ateş'le ters düşmüş. Ateş'in mahallesini tehdit ediyor. Bugün çocukları ve hamile kadınları, yaşlıları bizim mahalleye aldık korumak amaçlı. Ateş'e senin polis olduğunu yardım alabileceğimizi söyledim. O da az önce arayıp kabul etti ne dersin?"
"Tamam kabul. Ne yapacağız? "
"Bilmiyorum yarın Ateş'le konuşuruz. Tabi yarin müsaitsen? "
"Öğlenden sonra müsaitim. "
***
Ertesi gün öğleden sonra olmuş Adar'la sabah anlaştığımız gibi bizim mahallede buluşacaktık. Adar gelmiş şimdi ise Ateş'i bekliyorduk. Fakat neden geç kaldığını bilmiyorum. Umarım Bursin'le denk gelmemişlerdir.
"Nerede bu adam Eftelya? " diye soran Adar'a dudak büküp "Bilmiyorum. " diye cevap verdim.
Bir süre sonra çalan telefon ve aldığım haberle Ateş'in mahalleye giriş yaptığını öğrenmiştim. Ateş kısa sürede evime gelmiş ve mutfaktaki masada adeta koalisyon kurmuştuk.
***
Uzun konuşmalardan sonra, Ateş'i zorla plana ikna etmek zorunda kalmıştık. Plan basitti Bursin'i saklandığı ininden sadece bencilliği ve hırsı çıkarabilirdi. Bu nedenle onu yemleyecektik. Ama tabi ki bu da tehlikeliydi. Adar da yardım edeceğini mahallesini koruyacağını söylemişti ona.
Herkes planı en ince ayrıntısına kadar tekrar ettiğinde Ateş'i zorla susturmuştuk. Habire yeni ihtimaller söylüyor, şu olsa ne yaparız bu olsa ne yaparız diyordu. Onu ilk defa böyle görüyordum.
***
2 gün sonra
Bugün Bursin'i yemleyeceğimiz gündü. Ateş'in Bursin'i yendiğine dair bir dedikodu yaymıştık. Bursin'in ortada olmaması da dedikodumuzun gücünü arttırmıştı. Tabi sadece bununla da kalmamıştık. Bursin'in biraz daha kızması için aklımıza gelen her şeyi yapmış, onun olmayan onur ve gururunu yerle bir etmiştik. Artık herkes Bursin'in Ateş'den korktuğunu düşünüyordu.
Adar ve ekibi de mahallenin etrafında ve içinde konuşlanacaktı. Umuyoruz kimseye bir şey olmadan veya hafif yaralarla bu işten kurtulacaktık.
"Eftelya. Abin ve ekibi ne zaman gelecek? "
"Bilmiyorum Ateş. "
***
"ATEŞŞŞ!!"
Bağırarak gelen Bursin'i aslında hepimiz bekliyorduk. Mahallenin dışına yerleştirilmiş olan polisler bunu bize haber vermişti. Ama bu öfke beklediğimden de fazlaydı.
Göz açıp kapayıncaya kadar olan olayları size şöyle özet geçeyim.
Bursin mahalleye geldi ve polislerin varlığını bilmediği için anında Ateş'e yöneldi. Yumruklar havada uçuşurken sivil polisler de Bursin'in itlerini hallediyordu. Bu biraz itlere hakaret oldu ama yapacak bir şey yok maalesef.
Ortalık kısa sürede adeta mahşer yerine döndü. Bursin'in adamları büyük ölçü de halledilmişti ki herkes bir anda sessizliğe gömüldü. Bunun sebebi bir kaç saniye önce patlayan silahın sesiydi. Ardından iki el daha silah sesi duyuldu.
Herkes birbirine bakarken yaklaşık 15 metre uzağımdaki Adar'la göz göze geldik. Yanında duran eli yavaşça karın kısmına doğru ilerledi. Gözlerim ellerini takip ettiğinde gördüğüm şey dehşete düşmeme sebep olmuştu. Vurulan kişi Adardı.
"ADAR! " diye bağırarak yanına koştum ve onu yere oturttum.
Ne bağırarak Bursin'i yakalayan Ateş'i ne de diğer kargaşayı kulaklarım duysada beynim algılamadı. Gözlerim yalnızca Adar'daydı. Rengi yavaş yavaş soluyordu.
"Ef..tely..a ben.."
"Şştt sakin Adar. İyi olacaksın. "
"Abin ol..mak is..terdi..m. "
***
Ne yanımıza gelen ambulans ne de hastaneye gidişimiz nasıl oldu inanın bilmiyorum. Hastaneye geldik, Adar'ı aldılar ve ben koridorun ortasında put misali kaldım. Beni koltuğa kim götürdü bilmiyorum. Gözlerimi ameliyathanenin kapısından alamadım.
Kaç dakika kaç saat geçti hiç bir fikrim yok. Yine bir bağırma sesi fakat bu sefer bağıran bir tanıdık. Namı değer annem ,Leman hanım.
Beni görünce adımlarını bana çevirdik. Yavaş ve sarsak adımlarla ilerliyordu.
"Kızım? Sana kim haber verdi? Nerede abin? İyi mi? " ard ardına sorularını sıralarken artık olduğundan şüphe ettiğim beynimin uyuştuğunu hissettim.
"Biz..." dedim ama gerisi gelmedi. Demir bey benden cevap alamayacağını anlayınca Leman hanımı da yanıma oturttu. Şimdi fark ettiğim polislerden birini çağırdı ve ne olduğunu anlatmasını istedi. Polis her şeyi anlattı ve kimsenin beklemediği bir şey oldu.
"OĞLUM SENİN YÜZÜNDEN Mİ BU HALDE!!! "
Kim dedi sizce??
Eftelya ne yapacak??
Adar iyileşecek mi??
Fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın!