"បងប្រុសចាំផង"យូមីរត់តាមក្រោយបងប្រុសយ៉ាងលឿនគេរវល់តែភ្លឹកគិតបងប្រុសរត់លឿននោះលឿន
មកដល់ថ្នាក់រៀនជុងហ្គុកបានជូនថេយ៉ុងទៅអង្គុយតុរៀន។កាយវិការយកចិត្តទុកដាក់របស់នាយធ្វើអោយគ្រប់គ្នាអត់នឹងសង្ស័យមិនបាន
ពីរថ្ងៃមកនេះនាយស្និតស្នាលនឹងសិស្សថ្មីចម្លែកមិនឃើញអើពើជាមួយអាណាយ៉ាទៀតសោះ។មិនត្រឹមតែយកចិត្តទុកដាក់ទេនៅហៅគ្នាអូនបងទៀតមានអ្នកបានឮក៏នាំគ្នានិយាយស្ទើរតែពេញសាលា
"អូនប្រាកដទេថាអាចរៀនបាន?"
"អូនអាចរៀនបានបងកុំបារម្ភអី"
"មិនស្រួលប្រាប់បងៗនាំអូនទៅផ្ទះវិញ"ជុងហ្គុកសួរនាំទាំងបារម្ភមកមុខស្លេកៗបែបនេះនាយខ្លាចតែសន្លប់ពេលកំពុងរៀនទេ
"អូនលេបថ្នាំហើយតើបងបារម្ភម្ល៉េះ?តែបន្តិចបាត់ហើយ"
"មិនអោយបារម្ភយ៉ាងមិចបើអូនមុខស្លេកដូចមនុស្សគ្មានឈាមបែបនេះបងភ័យខ្លាចអូន
រៀនៗសន្លប់ទេ"
"អូនរឹងមាំណាស់បងកុំបារម្ភអីតែតិចនឹងដូចដើមហើយថ្នាំប៉ាបងពូកែសឹងអី"ថាមិច?ថ្នាំលោកចនវីលសុ៊នត្រូវទេ?ថេយ៉ុងបានលេបថ្នាំ
ដែលផលិតដោយអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជំនាញ?ស្តាប់ទៅគួរអោយច្រណែនណាស់ពិសេសអាណាយ៉ាដែលអង្គុយខាំមាត់អត់ទ្រាំស្តាប់ពាក្យបារម្ភរបស់ពួកគេនោះទាំងក្តៅណែនក្រហាយពេញទ្រូង
"អូនតែងតែបែបនេះ!ក្បាលរឹងអង្គុយស្រួលបួលបើថាអង្គុយមិនស្រួលបងសុំគ្រូអោយអូនរៀនអង្គុយលើភ្លៅបងហើយ"
"ឆ្គួត~~"ថេយ៉ុងថ្ពាល់ក្រហមអៀននរណាគេលេងចឹងទេខ្មាស់គេណាស់។ជុងហ្គុកអស់សំណើចបន្តិចពេលឃើញថ្ពាល់គេឡើងក្រហមព្រឿងៗគួរអោយស្រលាញ់
"ច្បាស់ហើយណាថាអាចអង្គុយរៀនបាន?"
"ច្បាស់!បងឈប់បារម្ភហើយទៅតុរបស់បងទៅ"ថេយ៉ុងរុញនាយអោយដើរទៅតុរបស់នាយមិនចឹងឈរសួរគេនៅនឹងឯង
"បងទៅហើយចេញលេងបងនាំអូនទៅញុាំអី"
"អឺម!"
"សឺត"ជុងហ្គុកអោនថើបថ្ពាល់ថេយ៉ុងមួយខ្សឺតមិនខ្វល់ពីអ្នកនៅក្នុងថ្នាក់ដែលមើលមកទាំងភាពភ្ញាក់ផ្អើល
"មនុស្សឆ្គួតនេះ"ថេយ៉ុងជេនាយតិចៗទាំងលើកដៃស្ទាបថ្ពាល់ខ្លួនឯងអៀនកាន់តែខ្លាំងឯជុងហ្គុកបានតែសើចរួចដើរទៅតុរបស់ខ្លួន
"ជុងហ្គុកសើចមែនទេ?ខ្ញុំមិនដែលឃើញទេសង្ហារណាស់"អេសុីលីណានិយាយម្នាក់ឯងទាំងអៀនពេលឃើញជុងហ្គុកសើចពិតជាសង្ហារខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែកាយវិការពួកគេពិតជាស្និតគ្នាខ្លាំងណាស់
"ថេយ៉ុង!ឯងនិងសិស្សច្បងជុងហ្គុកកំពុងទាក់ទងគ្នាមែនទេ?ហាមកុហក!គេនិយាយពីរឿងឯងគ្រប់គ្នា"ជីមីននិងលូកាសចូលមកក្រោយពេលជុងហ្គុកចេញទៅ!ដំបូងគេក៏មិនជឿតែពេលនេះឃើញផ្ទាល់ភ្នែកឮពេញត្រចៀកបងអូនអោយរលួយបារម្ភពីគ្នាសម្បើមណាស់
"មែនហើយមុននេះគាត់បានថើបឯងទៀត?ជាសង្សារនឹងគ្នាមែនទេ?បើថាមិត្តវាមិនសមទេព្រោះឯងហៅគាត់បងគាត់ហៅឯងអូន!ឆ្លើយមក"លូកាសបន្ថែមទឹកមុខពួកគេដូចជាប៉ូលីសសើបអង្កេតរឿងក្តីអ្វីមួយយ៉ាងចឹងជំរិតសួរធ្វើដូចថេយ៉ុងអ្នកទោស។រាងតូចងាកទៅជុងហ្គុកទើបនាយងក់ក្បាលគេមិនចង់លាក់វាទេតែរឿងនេះប៉ាជុងហ្គុកបានដឹងហើយជុងហ្គុកក៏ចេះតែបញ្ចេញកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់ពួកគេក៏បានហៅគ្នាស្និតស្នាលមិនអោយគេសួរនាំៗគ្នានិយាយយ៉ាងមិចបាន?
"មែនហើយ!ពួកយើងជាសង្សារ"
"ហ្ហាស?!!!!"ជីមីននិងលូកាសស្រែកចង់បែកថ្នាក់ពេលឬថាជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងជាសង្សារតើវាកើតឡើងតាំងពីពេលណា?ពួកគេទើបតែស្គាល់គ្នាបាន1ខែជាងប៉ុណ្ណោះលឿនយ៉ាងនឹងឬ?ហើយពួកគេក៏បានសង្កេតមើលដែរជុងហ្គុកគឺបារម្ភពីថេយ៉ុងណាស់ចឹងតើ។ឥឡូវក៏ក្លាយជាសង្សារនឹងគ្នាវាលឿនពិតមែន
មិនស្មានសោះថាជុងហ្គុកចាប់អារម្មណ៍ថេយ៉ុងទាំងដែលស្រីៗស្អាតៗចូលមករកនាយមិនថាតែស្រីទេប្រុសៗក៏ធ្លាប់ចូលមករកនាយដែរតែនាយមិនដែលខ្វល់ចារម្មណ៍តែតាំងពីថេយ៉ុងចូលមកនាយប្តូរកាយវិការប្លែកចេះញញឹមចេះសើចចេះបារម្ភឃើញហើយច្រណែនថេយ៉ុងណាស់បានកូនអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តរៀនពូកែ សង្ហារហើយបានប៉ាក្មេកជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តល្បីឈ្មោះទៀត។
"ឯងនិយាយពិតមែនហ្ហេស?"
"អឺម"
"អបអរផងមិត្តបានមិត្តប្រុសសង្ហារថែមទាំងពូកែtake careទៀតច្រណែនណាស់"
ជីមីន
"យើងថាហើយថាឃើញបារម្ភពីគ្នារហូតសួរនាំក៏អឹមអៀនមិនព្រមឆ្លើយចុះឡើងសង្សារគ្នាពិតមែន!ពូកែលាក់ណាស់ឯងនេះ"លូកាសញញឹមចំអន់អោយថេយ៉ុងដែលអៀនៗនោះ
"មិនបានលាក់ទេគ្រាន់តែមិនហ៊ានប្រាប់"
"ហើយពេលនេះមិចក៏ហ៊ានប្រាប់?"
"ក៏លែងមានអីត្រូវលាក់បើជុងហ្គុកគាត់បង្ហាញអោយឃើញហើយ"
"បើមិនសួរក៏មិននិយាយដែរឯងនេះគិតថាបង្ហាញកាយវិការពួកយើងគិតថាពួកឯងស្រលាញ់គ្នា?សូម្បីអ្នកខ្លះក៏មិនជឿដែរថាឯងមាយាទាក់សិស្សច្បងហើយនៅនិយាយថាគាត់គ្មានថ្ងៃយកឯងយើងឮហើយចង់តែថាអោយទេប៉ុន្តែយើងក៏មិនច្បាស់ពីរនាក់ឯងស្រលាញ់គ្នាមែនឬអត់?ពេលនេះក៏ដឹងហើយចាំមើលយើងនឹងទៅប្រកាសប្រាប់គ្រប់គ្នាចាំមើលមាននរណាហ៊ានក្អកទៀត"ជីមីនរៀបរាប់បែកអូរហូរស្ទឹងខឹងខ្លាំងណាស់ដែលមានអ្នកថាអោយមិត្តគេបែបនេះ!
"ពួកគេជាសង្សារគ្នាពិតមែន"ខ្លារ៉ាដើរមកជិតអាណាយ៉ានិយាយតិចៗ
"យើងឮហើយមិនបាច់បញ្ជាក់ទេ!!យ៉ាណាយើងមិនអោយវាបានសុខជាមួយមនុស្សយើងស្រលាញ់ទេ!"
"យើងបានប្រាប់ហ្វើណាន់ដូរហើយថាល្ងាចនេះចាត់ការ"
"ល្អ!!ធ្វើយ៉ាងណាបំផ្លាញវាធ្វើបាបវាកុំអោយបានមករៀនទៀត!"
"ដឹងហើយ!!"ខ្លារ៉ានាងក៏មិនសូវចង់ធ្វើដែរប៉ុន្តែអាណិតមិត្តដែលខំស្រលាញ់គេមកយូរហើយក៏ស្និតស្នាលគ្នាដែរសុខៗគេមានសង្សារនរណាមិនឈឺ?តែថានាងអោយតែខឹងគឺអាក្រក់ណាស់បើនាងមិនធ្វើនាងក៏ច្បាស់ជាត្រូវធ្ងន់ដូចគ្នា
"ឯងចាំតែមើលចុះ!!សប្បាយអោយអស់ចិត្តសិនទៅ"អាណាយ៉ាមើលទៅមនុស្សដែលសើចសប្បាយជាមួយមិត្តទាំងសម្លក់រាងញញឹមចុងមាត់។ជុងហ្គុកបម្រុងងាកមើលថេយ៉ុងប៉ុន្តែងាកចំមុខអាណាយ៉ាទើបរាងសង្ស័យឬក៏ពាក្យដែលលោកពូនិយាយនោះជាគម្រោងដែលអាណាយ៉ាចង់ធ្វើបាបថេយ៉ុង?
+ល្ងាច
បន្ទាប់ពីរៀនចប់គ្រប់គ្នាចេញពីសាលាអស់នៅសល់តែថេយ៉ុងនៅឈរជាមួយអ្នកដែលនៅចាំនៅខាងមុខសាលា។ដោយសារជុងហ្គុកត្រូវជូនយូមីទៅផ្ទះសិនណាមួយនាយទៅងូតទឹកផងព្រោះថាយប់នេះទៅញុាំបាយផ្ទះថេយ៉ុងនាយសន្យាថាទៅមិនយូរទេអោយថេយ៉ុងឈរចាំសិន។
"ចាំនរណាមែនទេ?"ហ្វើណាន់ដូរធ្វើជាចូលមកឈរជិតនិយាយសួរនាំមានគ្នីគ្នាបីបួននាក់មកជាមួយ។ថេយ៉ុងឮហើយងាកមើលមុខនាយបន្តិចអាគាត់នឹងទៀតហើយគេមិនទាន់បានសងសឹករឿងកាលពីយប់នោះនៅឡើយទេ
"ចាំនរណាគ្មានអ្វីទាក់ទងនឹងលោកទេ"
"សម្តីនៅឆ្នាស់ដដែល...ស្តាយណាស់ថ្ងៃនោះមិនបានសុីឯងតែថ្ងៃនេះឯងមិនរួចខ្លួននោះទេ"ហ្វើណាន់ដូរអស់សំណើចបន្តិចនៅសម្តីធ្លោះដូចដើម។នាយនិយាយហើយកូនចៅគេប៉ុន្មាននាក់ក៏ចូលទៅចាប់ថេយ៉ុងអូសចូលទៅខាងក្នុងសាលា
"ឯងចង់ធ្វើស្អីអាចង្រៃ!!លែងយើង!!"មនុស្សនៅសាលាចាប់ផ្តើមចេញទៅអស់ឆ្លៀតឱកាសហ្វើណាន់ដូរអោយកូនចៅអូសថេយ៉ុងទៅអគារចាស់ឯថេយ៉ុងព្យាយាមរើប៉ុន្តែរើសមិនឈ្នះកម្លាំងពួកគេសោះ។នាឡិកាថេយ៉ុងក៏លោតឡើងបញ្ចូនសញ្ញាអោយជុងហ្គុកយ៉ាងលឿន
"របស់ស្អី?!ដោះវាចេញទៅ!"ហ្វើណាន់ដូរឃើញវាភ្លឺដូចជាបញ្ជាក់អ្វីទើបប្រើអោយកូនចៅដោះវាចេញប៉ុន្តែដោះយ៉ាងណាក៏មិនចេញមានតែម្ចាស់វានិងជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះទើបអាចដោះចេញ។
"ដោះមិនបានទេលោកបង!វាស្អិតជាប់តែម្តង"
"អាល្ងង់អើយគ្រាន់តែនាឡិកាមួយដោះមិនចេញ"ហ្វើណាន់ដូរប្រុងចូលទៅចាប់កញ្ឆក់ចេញប៉ុន្តែ
"យកដៃរបស់អាចង្រៃឯងចេញកុំប៉ះមនុស្សរបស់យើង!!"ជុងហ្គុកស្រែកពីចម្ងាយដោយក្តៅឆេះឆួលពួកអាចង្រៃអស់នេះហ៊ានណាស់!ហ៊ានប៉ះប្រពន្ធរបស់នាយពួកឯងមិនរួចខ្លួនទេ!
"ហេតុអីក៏វាទៀតហើយ?!"ហ្វើណាន់ដូរនិយាយក្នុងចិត្តហេតុអីក៏ជានាយទៀតហើយ?
ជុងហ្គុកដើរចូលទាំងក្តាប់ដៃទឹកមុខពិបាកស្មានខ្លាំងណាស់មិនដឹងថាខឹងពីជាតិណាមកទេមយខម៉ូវតែម្តង
"ចាត់ការវាទៅទុកគេអោយយើង"ហ្វើណាន់ដូរបញ្ជាហើយក៏ចាប់យកថេយ៉ុងទៅប៉ុន្តែមិនបានមួយដង្ហើមផងកូនចៅទាំងនោះដេកដួលទាំងអស់មិនបាន1វិនាទីផង។ជុងហ្គុកចូលទៅចាប់ច្របាច់ករបស់ហ្វើណាន់ដូរឡើងខ្ពស់ព្រមជាមួយកែវភ្នែកក្រហមដូចបិសាច
"លែង!!លែងយើង!!"ហ្វើណាន់ដូរចាប់ដៃជុងហ្គុកជាប់គេក៏ជាបិសាចដូចគ្នាហេតុអីក៏ត្រូវចាញ់មនុស្សធម្មតា?មិនអាចទេប៉ុន្តែភ្នែកគេក៏ក្រហមបានន័យថាគេក៏ជាបិសាច?ជុងហ្គុកគ្រវែងហ្វើណាន់ដូរបុកនឹងជញ្ជាំងមួយទំហឹងមិនដឹងថាបាក់ឆ្អឹងឬអត់ទេឡើងអគាររង្គើទៅហើយ។ជុងហ្គុកដើរចូលទៅដាក់ថែមនាយខឹង!ខឹងដែលវាហ៊ានមកប៉ះពាល់មនុស្សរបស់នាយ
ថេយ៉ុងឃ់ើញបែបនេះក៏ចូលទៅឃាត់ខ្លាចនាយសម្រាប់មនុស្សមិនបានទេ
"ជុង!មើលភ្នែកអូនៗ"ថេយ៉ុងក្រសោបមុខដែលពោរពេញទៅដោយកំហឹងភ្នែកក្រហមធ្មេញចាប់ផ្តើមដុះចង្កោមព្រោះតែសត្រូវរបស់នាយហ៊ានប៉ះពាល់ប្រពន្ធនាយ។នាយកំពុងតែមិនអាចគ្រប់គ្រប់ខ្លួនឯងបានបណ្តោយអោយសភាវបិសាចគ្រប់គ្រងទើបថេយ៉ុងត្រូវឆាប់រំងាប់វាដោយការមើលចូលទៅក្នុងចិត្តហាមឃាត់កំហឹងរបស់នាយដើម្បីកុំអោយវាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ។
"គេមិនទាន់បានធ្វើអ្វីលើអូនទេ!បងស្ងប់អារម្មណ៍បន្តិចទៅជុង!កុំអោយវាគ្រប់គ្រងបងបានឆាប់ដឹងខ្លួនឡើងជុង!នេះគឺអូនណា៎?ថេយ៉ុង ថេយ៉ុងភរិយារបស់បង....."
ថេយ៉ុងនិយាយលួងលោមនាយក្នុងចិត្តដើម្បីកុំអោយសភាវបិសាចឡ្រប់គ្រងនាយបានទើបជុងហ្គុកបិទភ្នែករំងាប់អារម្មណ៍ដកដង្ហើមវែងៗបើកភ្នែកមកវិញ
"ជុង"ថេយ៉ុងទាញនាយមកអោបជាប់ជយងហ្គុកក៏រឹតកម្លាំងដៃអោបគេវិញនាយមានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងណាស់ពេលដែលប្រើថាមពលមុននេះ។នាយពិតជាគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងមិនបានពិតមែន។
"សឺតៗអូនមិនអីទេមែនទេ?"លែងពីការអោបជុងហ្គុកក្រសោបមុខគេថើបហើយទាញគេមកមើល
"អូនមិនអីទេតោះទៅផ្ទះទៅលោកយាយប្រហែលជាចាំពួកយើងហើយ"
"អឺម!តោះ"ថេយ៉ុងជួយលើកនាយពួកគេទាំងពីក៏បានចេញទៅឯអ្នកត្រូវគេវាយដេកស្តូកទាំងអស់ធ្ងន់ជាងគេហ្វើណាន់ដូរមិនដឹងថារស់ឬអត់ទេ។
ថាកុំប៉ះប្រពន្ធបងDevilតែប៉ះចឹងហ៎ាស🙂🔥
To be continued......
រ៉ាជេក៍𐤀