Arkadaşlar lanetler olsun geçen bölüme daha ilk bölümden itibaren koymak istediğim diyoloğu koymayı unuttum
Çözüm olarak da şimdi koymaya gidiyorum ve evet koydum
Hemen geçen bölüme gidin Jk'in yalvarma kısmını tekrar okuyun gözünüze takılır zaten
Oyu yorumu unutmuyoruz tamam mı kaçtır müthiş ilerliyonuz 160 oy 250 yorumun içinden geçin tamam mı
İş yerinde bir o yana bir bu yana salınıyordu Jungkook. Mutluydu. Daha önce de mutluluğu tattığını sanıyordu ama yanılıyordu. Bu bambaşka bir seviyeydi. Daha önce ulaştığını hatırlamıyordu.
Tabi, tüm nedeni yalnızca Jimin'in de onu kabul etmesi değildi, kısmen. Omega aralarında sınır olduğunu düşündüğü her şeyi teker teker kaldırıyordu. İlk o öpmüştü Jungkook'u. Temas sınırını kaldırmıştı.
Öncesinde Jungkook ne kadar artık Jimin'in odasını bebek odasına çevireceğiz dese de omegaya bunu söyleyebilmek için fazla çekingendi. Birkaç saat süren gelecek planı konuşması sırasında omeganın esnediğini gördüğü anda onu yatağına yatırmış, alnına kondurduğu iyi geceler öpücüğü ile kendi odasına geçmişti. İçi içini yiyordu. Bir sağa bir sola dönse de uyuyamıyordu. Üstelik alfası ekstra rahatsızdı. Artık aralarında bir sır kalmamışken neden hala ayrıydılar ki?
Neyse ki bunun da çözümünü, elinde yastığıyla gelen omega sağlamıştı. Her sorunda olduğu gibi yine yavrusunu öne sürmüş, 'Ttalgi çok hareketli, gelirsem belki sakinleşir dedim.' diyerek usul usul alfanın yanına girebilmişti.
Yine de tüm adımları ona attıracak değildi Jungkook. Öncesinde gizli saklı yapmaya çalıştığı ne varsa omega daha uyanıkken yaptı. Önce belinden tutup kendine çekebildiği kadar çekti, büyük kaşık oldu. Sarı, pamuk gibi olan saçlara minik minik öpücükler kondurdu. Ttalgi'nin hareketlerini hissedebilmek için geniş karında ellerini gezdirdi durdu. Hatta yanlış hatırlamıyorsa, bir ara oldukça çok rahatlayan Jimin'in mırladığını bile söyleyebilirdi.
Aynı şekilde sabahına da çok güzel uyanmıştı. Tabi, gözleri dün geceki ağlama seansları yüzünden şiş olsa da gördüğü görüntü paha biçilemezdi.
Nasıl olduğunu bilmiyordu fakat bir şekilde aşağı kaymış, omeganın göğsüne başını yaslamış ve kollarını beline sıkı sıkı sarmıştı. Bir bacağının da omeganın bacakları üzerinde oluşu, adeta kafese kapatmış gibi gösteriyordu. Neyse ki Jimin bundan rahatsız değildi. Olsaydı alfanın kafasına sarılmazdı.
Yüzündeki huzurlu ifadeyi eğer aynada görseydi alfa, hıçkıra hıçkıra ağlayabilirdi. Küçük bedenli omega, daha karnındaki minik yavrusu, nasıl bu kadar mutlu edebilirdi ki? Nasıl hayatını bu kadar değiştirebilirdi ki?
Yalnızca birkaç saniye omegayı rahatsız edeceğini düşündü, ardından hemen kurtardı kendini bu düşünceden. Jimin onu kabul etmişti. Alfası olmasına izin vermişti, yavrunun babası olmasına da izin vermişti. Neden masum temaslarda dahi kendini geri çekecekti ki?
Bu düşünce ile önce saate baktı. İş için kurduğu alarma on dakikadan az kalmıştı. Biraz tembellik yapabilir, alarm çalınca omega için kahvaltı hazırlayıp işe gidebilirdi.
Planlamanın ardından muzip bir tebessümle önce denk geldiği göğse minik bir buse kondurdu, ağır ağır aşağı kaydı. Saçları üstlerindeki örtüden zorlukla gözükür haldeyken, tamamen hareketsiz karna sürttü büyük burnunu. Ttalgi hala uyuyor olmalıydı.
"Pişt, Ttalgi. Hadi kalk. Babanın işe gitmeden önce on dakikası var. Azıcık seveyim seni, sonra uyursun yine." Fısır fısır konuşurken bir yandan da eliyle hafif dürtmelerde bulunuyordu.
Alfa olarak yavruyla tek iletişimi, bu şekilde, minik dürtmeler, hafif öpücükler ve karşılığında gelen hareketler şeklinde oluyordu. Eh, Jimin gibi yedi yirmi dört hissedemediğinden her fırsatta kendi iletişim yolunu deniyordu.
Alfanın çabaları sırasında Ttalgi uyanmasa da dürtülen karnın asıl sahibi uyanmıştı.
Önce neler olduğunu anlayamadı. Ttalgi'nin erkenden uyanıp tekme attığını sandı. Ardından gözleri biraz açıldı, bulunduğu odanın kendi odası olmadığını hatırladı. Aklına gecenin görüntüleri tek tek düşerken hafifçe başını eğdi. Örtünün altındaki bedenin her hareketinde örtü hareket ediyor, dışarı sızan siyah teller ise içeridekinin kim olduğunu gösteriyordu.
"Ttalgi ama... Babanın son iki üç dakikası falan kaldı. Azıcık hareket et."
Bu sefer fısıltıyı duyan Jimin gülmemek için kendini oldukça sıkmak zorunda kaldı. Ttalgi sabah dokuzdan önce asla hareket etmez, devamında da asla durmazdı. Daha bir saati vardı kalkmasına.
Alfa saçında hissettiği parmaklarla suç üstü yakalanmış gibi örtünün dışına çıktı. Gözlerini kocaman açmış, omegadan bir tepki bekliyordu fakat aldığı karşılık sıcak bir tebessüm ve saçlarının okşanmaya devam etmesiydi.
"Ttalgi ve ben normal insanlar olarak uyuyoruz Kook. Beni uyandırabilirsin ama onun prensibleri var. Kendileri saat dokuz olmadan kalkmaz." Ardından devam etti. "Yani baba anca işten sonra oynayabilir."
Evet, dün de duymuştu Jimin'in ağzından 'baba' sözcüğünü fakat şimdiki farklıydı. Şimdi gerçekten hitap amaçlı kullanıyorlardı. Belki de hala kabullenme aşamasındaydılar fakat Jungkook bunun için bile ölebilirdi.
"O zaman baba işe gitsin, çıkınca da anneyi ve yavruyu akşam yemeğine götürsün mü?"
"Ay Jungkook, içine ne koyuluyor ne biliyoruz da dışarıda yiyoruz? Tam para isra-"
Jimin yine de hala içinde barındırdığı huysuzlukla itiraza geçmişken bir anda yükselen Jungkook, omeganın dudaklarına kısa ve etkili bir öpücük kondurdu.
"Götürsün götürsün." Eh... İtiraz edesi kaçmıştı bir kere, kabul edecekti mecbur.
"Lan Mecnun!" Bir anda kafasına çarpan kağıt topla kendine geldi Jungkook. Öylesine dalmıştı ki, nerede olduğunu dahi unutmuştu.
"Ne? Ne oluyor?"
"Nereye daldın gittin? Bir saattir boş konuşuyoruz." Hoseok hem meraklı hem de sinirliydi. İşi yokmuş gibi tüm konuları baştan anlatmak zorunda kalacaktı.
"Baba olunca anlarsın Hoseok. Sus."
"İyi yerden vurdun şerefsiz."
Yoongi idealist bir omegaydı. Onun düşüncesine göre hem kariyer hem çocuk bir arada yürüyemezdi. Kendi çocuğunu kimseye emanet edemezdi bir kere, tüm bakımını kendi üstlenmek isterdi. Eh iş yerine de çocuk getiremezdi. Bu kadar sene okuyup da evde kalmak da istemiyordu. Çözümü ise tamamen tatmin olana kadar işini bırakmamak, biyolojik zamanı izin verirse de sonrasında çocuk sahibi olup kendini ona adamaktı.
Bugüne kadar Jungkook Hoseok'tan daha beter haldeydi. Onun en azından bir şansı vardı, kendisi sıfırdı. Oysa dün gece itibariyle hem güzeller güzeli eşi, hem de minicik bir bebeği vardı. Geriden gelerek Hoseok'a iyi fark atmıştı.
"Boş boş konuşmayın. İşimiz gücümüz var."
"Evet. Zaten yarım saat erken çıkmam lazım." Jungkook tekrardan işine dönmeden önce konuşsa da, gelen sorular yüzünden tekrardan bilgisayardan uzaklaştı.
"Hayırdır? Ne alaka?"
"İşim gücüm var benim. Yemeğe çıkartacağım eşimi."
"Ulan insan düğününe çağırırdı. İzin verdim ben artık, çift arkadaşlığı yapabiliriz." Yoongi şaşkındı çünkü eş kelimesini yanlış anlamıştı.
"Çünkü daha evlenmedik? Bu eşim olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Yavrumun annesi?"
Jungkook bunu dillendirmeden duramıyordu. Öyle ki karşısındaki çift, bu vakte kadar nasıl içinde tuttuğunu anlamıyordu.
"Öyle de. Neyse, zaten beşte çıkış saatimiz. Nereye çıkartacaksın ki erken çıkacaksın?"
"Sadece o da değil. Min için başka bir doktor bulmam lazım. Dün gece birkaç yeri araştırdım, oralara bakmam lazım. Önce onlara bakıp öyle eve geçeceğim."
Dün geceki gelecek konuşmalarından biri de doktor mevzusuydu. Asıl gerçeği Jimin, Jungkook ve Namjoon dışında kimse bilmiyordu. Ne olursa olsun gerçeği bilen birinin yanında rahat rahat çekirdek aile yaşantılarını devam ettirebileceklerini düşünmüyorlardı.
Ayrıca uzun süre endişede bırakmasından da oldukça uyuz oldukları bir gerçekti. Oysa ömründe ilk kez gördüğü durumu anlamlandırmak zordu onun için. Tavsiyeyi veren kişi olduğundan herhangi bir davada çok kolay kaybedeceğinin de farkındaydı. Her ne kadar araştırma yapsa da hiçbir açıklama bulamamış, bulamadıkça da aramalardan kaçınmıştı.
Eğer tam tersi olsaydı, ikili birbirlerine karşı bir şey hissetmiyor olsaydılar, kesinlikle hukuki süreçlerden geçerdiler fakat neyse ki hayalini dahi kuramayacakları kadar güzel bir şeydi onlar için. Bu yüzden yalnızca doktoru değiştireceklerdi.
Telefonu çalan Jungkook aceleyle aramayı açtı. Mimi'sinin 'alo'sundan önce gelen hıçkırıkla olduğu yerde dikeldi.
"Alo? Güzelim? Ne oldu? Neden ağlıyorsun aşkım? Söyle bana."
"Kook, bit-bitti!"
"Ne bitti balım?"
"Çi-çilek yok! Bitmiş!" Aklında dolanan düşüncelerin sonuncusuydu çilek. Normal şartlarda sırtını yaslayıp 'buna mı ağlıyorsun?' demesi gerekirdi fakat Kook bunun için fazla endişeli bir babaydı.
"Tamam, merak etme. Hemen geliyorum!" dedikten sonra iş arkadaşlarına döndü. "Acil durum, şimdi çıkmalıyım! Siz idare edersiniz beni!"
Bittiiiiiiiii
Soft ve tatlı tam kıvamındaa
Hepiniz 2-3 bölüme Ttalgi'nin doğmasını istemişsiniz, öyle olsun bakalımm
Tahminn
-Yeni doktor kim olur?
-Son gelişmelerce son cinsiyet tahmininiz. (Kurt türü de dahil.)
Ayrıca müjdeeee
Topgun açıyonuz, iki filmi de izliyonuz ardındandan ne ara yazacağım belli olmayan oneshot'ı okuyonuzzz
Öhm neyse
Kookie aşırı tatlı bi baba offff
İnş geçen bölüm attıklarımla aynı değildirler
NEYSE BALLARIM
JİKOOKLA KALINN💞💞