Hataya geldiğimizde önce hepimizi revire gönderdiler. tomris albayda her şeyi halletmişti bizde şimdi timle bir parkta oturuyorduk hepimiz ölü gibiydik kardeşimizi kaybetmiştik hiç konuşmadan saatlerce öyle oturduk
Tahir gözündeki yaşları daha fazla tutamadı ve yanımızdan hızla kalkıp gittik gökalpe en yakın olan oydu
Sonra yiğit gece barlas ve bengüden yanımızdan ayrıldı bir yalçınla ben kalmıştık
" Annesine nasıl söyliycem " dedim
" Bilmiyorum komutanım ama herkez için çok zor olucak " dedi
" Ne yapıcam ben "
" Hep beraber her şeyin üstesinden gelicez bu günlerde geçip gidicek "
" Umarım öyle olur yoksa ben bu yükle yaşayamam "
" Tomris albayla konuşalım şehit haberini o versin komutanım siz daha kötü olmayın "
" Olur ben karargaha geçiyim sende evine git " dedim ayağa kalkarken
" Bende sizinle geliyim " dedi benimle beraber ayağa kalktı
" Gerek yok ailenin yanına git "
" Burda değiller bende şimdi hataydan çıkamam sizinle gelsem daha iyi olur " Deyip benimle beraber yürümeye başladı.
Karargaha gelince ben içeri girmek istemediğimden dış kapıda bekledim yalçında tomris albayla görüşmeye gitti.
Ben orda beklerken arkamdan bir ses geldi bende o tarafa döndüm
" Eyşan hanımdamı burdaymış " dedi eren
" Senin ne işin var burda "
" Boşver beni sen yapıyorsun "
" Askerim ben çalıştığım yerin önündeyim şuanda "
Eren gene gazeteilikten iğrenç bir tanıdıktı resmen bana kafayı takmış nereye gitsem buluyor beni
" Askermi bıraktınmı muhabirliği " dedi şaşırmış gibi yaparak
" Bıraktım sen de işine bak hadi " deyip önüme döndüm
" Sen o erkeklerin içinde nasıl duruyorsun ya bu güzellikle yemiyormı seni " deyince kan beynime sıçramıştı
Ben tam bişey diycekken biri erenin üstüne atladı
" Senin o dilini keserim lan ne biçim konuşuyorsun sen " dedi yalçın erenin yüzüne yumruk atarken
Kapının önündeki askerler yanımıza gelince durdurup sorun olmadığını söyledim onlarda eski yerlerine geçtiler ama gözleri bizdeydi
" Yalçın yürü " diyince yalçın erenin yakasından tutarak sürükledi onu bir köşeye fırlatarak bana arabanın anahtarını verdi
" Komutanım barlasta geliyor zaten biz hallederiz siz geçin ben geliyorum" dedi ben hiç sorgulamadan anahtarı alarak arabaya geçtim kırsınlar o itin kemiklerini umrumda değil
Bir iki dakika sonra barlasta yalçının yanına geldi yalçın ona ne söyledi bilmiyorum ama yalçının konuşması bittiğinde barlas erene resmen daldı sonra erenide alıp bir ara sokağa soktu sanırım tüm sinirini erenden çıkarıcak yalçında geri benim yanıma gelip arabaya bindi
" Tomris albay vericekmiş haberi öyle söyledi bu arada bir hafta izinliymişiz bir hafta sonra siz karargaha gelip bilgi alıcakmışsınız ona göre hareket edeceğimizi söyledi "
" Tamam hallederiz " dedim kafamı cama yaslayarak arabayla bir süre ilerledikten sonra yalçın konuşmaya başladı
" Gerçekten acını dışarı göstermekte zormuş ama içinde tutmak dahada zor siz nasıl yaşadınız onca yıl anlayamadım " dedi
" Bak sende gösteremiyorsun gökalpi çok severdin bi damla göz yaşı bile dökmedin bazıları öyledir çığlıklarını içinde atar " dedim
Yalçın evimin önüne gelince arabadan indim " Sağol tekrardan "
" Ne demek komutanım "
Eve girince dicle hemen yanıma geldi
" Vaveyla iyimisin "
"İyiyim " dedim odama geçerken ben yatağa kendimi atarken diclede yanıma oturdu
" Şehit varmış başın sağolsun "
" Vatan sağolsun "
" Ben çıkıyım sen dinlen " diyip odadan çıktı bende o çıkar çıkmaz uykuya daldım .
2 GÜN SONRA - CENAZE -
Annesi oğlunun mezarında ağlarken bizde dedesine baş sağlığı dileyip oradan ayrıldık.
Nefesim daralınca ilerdeki ormanlık alana girdim. timde arkamdan geldi ben bir taşın üstüne oturunca onlarda yanımda beklemeye başladı.
" Komutanım şimdi ne olucak "
" Bilmiyorum " dedim dalgınca
" Yıllarca yas tutacak halimiz yok intikam alıcaz " dedi yalçın aklımı okumuş gibi
" Aynen haftaya pazartesi herkes karargahta hazır olsun o zamana kadarka yası bitiriyoruz " dedim ayağa kalkarken " Gökalpin annesi dedesi kardeşi yas tutarken bizde intikam almak düşer silah arkadaşımızın intikamını alıcaz "
" Emredersiniz komutanım " diye bağırdı hepsi benim konuşmamdan sonra hepsi hırslanmıştı.
- 5 GÜN SONRA -
Tim karargahta hazır bir şekilde bekliyordu bende toygar albayın odasına gittim. yeni görevi öğrenmem gerek
" Yüzbaşı Eyşan Karanlık " dedim içeri girerken
" Ne oldu yüzbaşım " dedi albay
" Hançer timi hazırda bekliyor komutanım her hangi görev varsa biz çıkalım "
" Yeni döndünüz görevden üstelikle görev zordu bir süre sizin timi göreve çıkarmıycaz " dedi
" Komutanım biz şehit verdik biliyorsunuz ben şimdi timi bu dört duvar arasında tutamam ne olursa biz gidelim " dedim hızlıca
" Şuan sizin gidebileceğiniz bir nöbet var onada gidermisiniz "
" Gideriz komutanım burdan uzaklaşalım birazda nereye olsa gideriz "
" Tamam helikopteri hazırlatıyım yarım saate çıkarsınız göreve " diyince başımı sallayıp odadan çıktım.
Genelde timleri nöbete çok yollamazlardı ama başka görev olmadığından ona gidiyoruz. Eskiden görevden dönmek için yalvarıyordum şimdi göreve gitmek için.
Tim benim gelmemle hazır ola geçti.
" Sınıra nöbete gidiyoruz hazırlanın"
" Emredersiniz komutanım " diyip koşarak hazırlanmaya gittiler bende kendi odama geçip hazırlanmaya başladım 20 dakika sonra tamamen hazırdım silahımı elime alıp odadan çıktım.
- 2 GÜN SONRA -
Canım sıkılıyor..
" Canım sıkılıyor " " Canım sı-kı-lı-yor"
Yerde hayali seksek oynarken bir yandanda konuşuyordum
Canım sıkılıyor
Hayatımda bu kadar sıkıcı bir görev görmedim ben.
Sıkıntıdan patlıycam.
Olay lazım bana adranalin lazım bu nöbet işi çok sıkıcıymış
" Tahir " diye seslendim bana en yakın olan oydu
" Emredin komutanım " dedi yanıma yaklaşırken
" Sen diğerlerine söylersin ben biraz dolaşıcam "
" Gece veya barlasta sizle gelsin komutanım pek tekin değil gibi "
" Bişey olmaz buralardayım zaten bir şey olmaz " dedim ilerlerken
Biraz ilerledikten sonra bir yokuş vardı biraz hava alırım diye en yukarıya çıktım bir kaç dakika orda durduktan sonra göreve geri dönmek için aşşağı inecektimki bir kafama bişeyle çok fena vurdu benim gözlerim kararırken vuran kişinin kim olduğunu göremeden bilincim kapandı.
Gözlerim yavaş yavaş aralanırken hareket etmeye çalıştım ama ellerim ve ayaklarım bağlı yerde oturuyordum.
" Eyşan " dedi bir ses o tarafa dönünce aslan olduğunu gördüm. oda benim gibi bağlı bir şekilde oturuyordu. ne işi vardı ki burda ne yaptık aynı andamı kaçırıldık
" Ne işin var senin burda nerdeyiz biz"
" Bende bilmiyorum görevdeydik hava almak için dolaşıyordum bir anda kendimi burda buldum " dedi
" Çıkmanın bir yolu vardır illa bir an önce karargahlardan birine ulaşırsak hallederiz kim olduklarınıda öğrenmemiz lazım " dedim etrafa bakınırken aslan ipleri açmaya çalışıyordu ben ne kadar zorladıysam da bir türlü açamamıştım
" Açılıyor heralde " diyince aslana döndüm ipleri çözüp ayağa kalktı
" Harika hadi benide çözde çıkalım şurdan " dedim ellerimi ona uzatırken
" Malesef " dedi karşımda dikilirken
" Ne diyorsun aslan çöz şu ipleri " dedim kuşkuyla aklıma kötü kötü şeyler geliyor ama
" Bir türk askerinden hoşlanmam benim için hataydı ama senin gibi birininde türk askeri olması hata seninle oynamak istemezdim " diyince emin oldum
" Onca yıl hainlikmi yaptın bunun bedelini ödemeden ölmiyceksin biliyorsun dimi " dedim hırsla
" Evet yanınızda casusluk yaparken öğrendim genelde sadece bedel ödetmeyi biliyorsunuz "
" Bunun hesabını vericeksin " dedim üstüne doğru bağırarak ama iplerden dolayı fazla ilerliyemiyordum
Arkadan bir ses gelince oraya döndüm " Aslan gel hadi zaman doldu" dedi timur albay
Yok artık...
Biri bana kamera şakası falanmı yapıyor çünkü bunun başka bir açıklaması yok
" Sende mi " dedim timur albaya doğru
Albay da denmez ama
" Kusura bak yada bakma eyşan ama burnunun dibinde olanları bile göremiyorsun e seni ben yetiştirdim biliyorum nasıl biri olduğunu "
O konuştuktan sonra içeri azerde girdi.
" Hepinizden sorucam bunun hesabını hainliğinizin bedelini canınızla ödeyeceksiniz " dedim bağırarak aslanda iki yana kafasını sallayarak silahın arkasıyla enseme vurunca bilimcimi tekrar kaybettim.
" Eyşan komutanım Eyşan "
Gözlerimi biraz aralayınca yalçının beni uyandırmaya çalıştığını gördüm
" İyimisin " dedi ben doğrulurken
" Ben iyiyim yalçın, timur aslan kaçtı" dedim hızla
" Merak etmeyin komutanım yakaladık elimizdeler emirlerinizi bekliyoruz " dedi kolumdan tutarak kalmama yardımcı olurken
" Ben timur albaya dicleden aldığım suriyedeki bir örgütün belgelerini vermiştim " dedim hatalarım gittikçe çoğalıyordu
" Ben onu kimse duymadan hallettim komutanım kimsenin o belgeleri sizin verdiğinizden haberi yok zaten işlevede geçmemişler her hangi bir tehlike yok belgelerde bende "
" Tamam kalsın sen nerde onlar "
" Dışarda bağladık tim başlarında tomris albay ve toygar albayda yola çıktı "
" Toygar albay ne diyor konu ile alakalı "
" İstediğini yapsın emir eyşanda dedi bizim bir işimize yaramayacaklarınıda söyledi "
" Bu arada ne kadar oldu ben bayılalı baya bir şey yapmışsın "
" Nöbet yerinden ayrıldığınızdan beri 4 saat oldu komutanım "
" Harikasın yalçın " dedim dışarı çıkarken
Dışarda üçüde elleri bağlı bir şekilde duruyordu benim getirdikleri yerde bir depo gibi bir yerdi etrafta bu binadan başka bir şey yoktu
Yanlarına gittiğimde bengü bana bir silah uzattı bende uzattığı silahı alarak kontrol ettim üç adet mermi vardı hepsine birer kurşun
Yalçında yanıma geldiğinde en başta duran timur un karşısına geçip silahı ona doğrulttum
Beni şahinlerden kurtarıp cesur güçlü bir türk askeri yetiştiren adam. kahramanım
Ben seni nasıl babam yerine koydum
Silah sesi...
Bir kurşun...
Bir leş...
Aslanın karşısına gelerek indirdiğim silahı ona doğrulttum.
Çocukluğumdaku en korkunç anlardan birinde bana yardım eden yıllar sonra geldiğim timin komutanı olan adam.
Ben sana nasıl değer verdim.
İkinci silah sesi...
İkinci kurşun...
İkinci leş...
Azerin karşısına geldiğimde silahı ona doğrulttum
Askerliğim bittiğinde sokakta bulduğum o kimsesiz çocuk. yıllarca canla başla uğraşarak yetiştirdiğim çocuk.
Ben seni nasıl kardeşim yerine koydum.
Üçüncü silah sesi...
Üçüncü kurşun...
Üçüncü leş...
Bu hayatta asla yapmaz dediklerim yaptı bana ne yaptıysa
Önce ailem sandığım insanlar kardeşim sandığın insan
Şimdide babam yerine koyduğum adam değer verdiğim gerçekten güvendiğim üç insan
Bu benim hayattaki sınavımmıydı bilmiyorum ama ben bu hayata sadece vatanım için tutunuyorum bu ülkenin verdiği yüzlerce binlerce şehit için yaşıyorum ben o şehitlerin intikamını almak için yaşıyorum.
Tim arkamda hazır olda bekliyordu onlara dönerek konuşmaya başladım.
" Hainler bitmiyor biliyorum düşman azalmıyor biliyorum ama biz yaşadığımız sürece bulduğumuzun gördüğümüzün kafasına işte böyle sıkıcaz İNTİKAM ALICAZ "
" İNTİKAM ALICAZ " diye tekrarladılar beni.
" Silah arkadaşımız kan kardeşimiz GÖKALP İÇİN "
" GÖKALP İÇİN "
Bölüm sonu...
Bu bölümde bana ilham ve fikir veren sevgili arkadaşım meryeme teşekkürlerimi iletiyorum.
Bölümü beğendiyseniz yıldıza basmayı unutmayın.
bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorumlarda bekliyorum.
sevgilerle....