Lorelei POV
Constantino, Josef V.
BA Film
Summa Cumlaude
(Batch Valedictorian)
Del Rosario, Lorelei Nikki F.
BA in Animation
Cumlaude
“Ahhh, congratulations, my baby!” tuwang-tuwa sabi ko kay Josef at hinalik-halikan siya sa pisngi niya.
Ipinulupot niya ang braso niya sa may bewang ko at abot langit ang ngiti. “May speech ka na?” tanong ko sa kaniya habang ang mga braso ko ay nakapulupot sa kaniyang leeg.
“Wala pa. Puro ikaw lang naman ang laman no’n.”
Natawa at umirap sa sinabi niyang ‘yon. “Weh? Eh, mamaya na nga ang graduation.”
Hinalikan niya ang noo ko. “Yeah, congratulations too, babe. Pakasalan mo na ako,” aniya.
“Baliw ka na,” pang-aasar ko sa kaniya.
“Josef, kailangan ka na yata sa likod,” sabi ng isa sa mga kaklase niya.
Ang totoo niyan ay nasa venue na kami ngayon at kailangan na naming pumila. Pero dahil Valedictorian si Josef ay kailangan niyang pumunta sa may likod ng stage para sa ilang paghahanda.
Alam ko namang may speech na ‘yan dahil kailangan pang i-check ang mga sasabihin niya ng President ng university.
“Sige na, babe. See you later,” sabi niya sa akin at humalik sa labi ko.
“Bye. I love you.”
He winked at me. “I love you more.”
Matapos ang ilang minuto ay nagsimula na rin ang pagmamartsa. Si papa ang kasama ko dahil isa siya sa nagsumikap na matapos ako sa pag-aaral. Kapag may gastos, ibibigay niya kaagad. Mukhang maganda nga ang trabaho niya ngayon dahil mukhang may kalakihan ang kaniyang sweldo.
Napangiti ako habang nakikita ko ang mga kapwa ko estyudante na naglalakad sa aisle. After 4 years of struggling in college, we’re here and accepting a certificate from the University. Hindi ko rin naman talagang pinangarap na magkaroon ng latin honors but I want Josef and my papa’s makes proud. I want them to celebrate my small win.
Sa pagtanggap ko ng certificate, may bagong bukas na pintuan para sa akin. Kapag pinasok mo, mas mahirap, mas kakaharapin mo talaga ang mas malaki pang problema.
The real world...
Iyon ang madalas kong naririnig sa mga fresh graduate at totoo nga kapag nando’n ka na. Kapag nakalagpas ka na sa kolehiyo.
“Please give an applause to our former USSG President, President lister, Best in Thesis, and our Batch Valedictorian, Mr. Josef V. Constantino for his speech.”
Nagpalakpakan kaming lahat nang pumunta na si Josef sa may podium. Ngumiti siya at kumaway pa. Tumingin siya sa akin at lalong ngumiti nang malawak.
Ang layo-layo ko na sa kaniya ay nakikita niya pa rin ako!
“I am pleasure to stand in front of you, everyone. I’m nervous too because this is the first time that I will speak in front of thousands of students. You knew me as a former USSG President, and we had a campaign, right?” Nagtanguan kaming mga tagapakinig. “But yeah, it’s not like this… Because today, we don’t have just students but also… Professors, parents and other guests…” He smiled. “I am welcoming all of you today to this special event that we’ve been waiting for 4 years. Have you imagined yourself accepting the important paper after 4 years? Yes you should, because every sweat, cry and sleepless night, we deserved to be here. Give an applause for yourself…” Nagpalakpakan muli ang lahat. “I entered my college life without any idea how my life will be. Enrolling without a pen and need to borrow from others. Attending the interview for a chance to get in, and at that moment I realized my purpose…” Tumingin siya sa akin. “And that’s to impress for this specific girl that I saw outside of their faculty and achieve my goal.”
Nagtilian ang mga nanonood at ang ilan ko pang mga kaklase ay tinuturo ako at sinisigaw ang pangalan ko. Napatakip ako sa mukha ko dahil sa sobrang pag-iinit ng mga pisngi ko.
“I told myself to be good at academics because she deserves what she deserves. And I did, I’m here in front of you all, speaking. I am Josef V. Constantino. Reminding you that you have a purpose in life. You will always hear that quote, but is it true. You didn’t notice, but that purpose is coming in your life. Do you notice the things that what make you happy right now? As in right now, and of course, is attending our graduation. That’s your purpose… your purpose is to be here. In the future, there are numerous struggles you are going to face, but your purpose in life is to be brave and fight for that.”
I’ve reflected... I know my purpose now. Is to be with this soft and intelligent man. To this man that speaking in front of us. My purpose is to fight for my life, for him and also for my father. His words has a lot of wisdom. Sa dami niyang sinabi ay hindi ko na kayang i-absorb dahil kanina pa tumutulo ang luha ko.
“Fellow students, move forward and find your purpose. You have a great future ahead of you...” Nagpalakpakan ang lahat. “Before I end my speech, I will take this opportunity to dedicate the last part to my favorite girl, Lorelei Nikki F. Del Rosario. Don’t worry, guys I have a consent from the Director...” Natawa ang lahat pero ako ay patuloy sa pagpunas ng luha. Bwesit ‘yan!
“Lori, since that you’ve opened everything to me, I decided to spend my life with you...” Nagtilian ang lahat at ako naman ay napatulala na lang sa kaniya dahil nakukuha ko ang gusto niyang gawin.
“Lorelei Nikki V. Del Rosario, will you marry me?” tanong niya habang nakatingin sa akin.
Dahan-dahan siyang bumaba sa stage at lumapit sa p’westo ko. Lumuhod siya sa harapan ko at halos magwala na ang mga nanonood sa amin.
“Pakasalan mo na!”
“Kung ayaw mo, akin na lang!”
“‘Yan ang sana all!”
“Yes na yes for you, President!”
Halos mabingi na ako sa ingay ng ilan pero nagawa ko pa ring tumango kay Josef at sumagot, “Yes na yes para sa boyfriend ko.”
Nagtilian pa sila lalo nang marinig ko ang mga sagot nila. Ipinadulas ni Josef ang singsing sa may daliri ko bago ako yakapin.
“I love you so much,” bulong niya.
“I love you more.”
He kissed my forehead before going back to the stage. Bumalik siya sa podium at nagpunas ng kaniyang luha.
“Again, ladies and gentlemen, I am Josef V. Constantino. Finally found my purpose. Congratulations, graduates!”
Nagpalakpakan ang lahat bago bumalik si Josef sa kaniyang pwesto. Napatingin ako sa singsing na nasa daliri ko at hinimas iyon. Ang ganda sobra...
Sa dami naming pinagdaanan sa lumipas na buwan ay hindi naman kami nagkaroon na ulit ng malalang away katulad noon. Pero kahit gano’n ay magiging katrabaho niya pa rin ang babaeng iyon dahil nasa iisang kompanya na lang sila. Kinuha kasi si Josef ng kaniyang OJT company noon at ayaw na siyang pakawalan.
Matapos ang dalawang taon matapos ang graduation namin ni Josef ay nagpakasal na kaming dalawa. Sa tulong na rin ng ipon naming dalawa.
He got a job at madalas siyang napupuri ng mga tao dahil sa kaniyang galing kaya bilib din talaga ako sa kaniya dahil kahit papaano ay napagsasabay niya pa rin ang personal time niya, sa akin at sa trabaho niya.
We’re now living in one roof. Niregaluhan kami ni papa ng bahay, gusto ko sanang tanggihan pero sabi niya ay masana raw kaya tanggapin ko na.
We are now hoping for a child. Ilang beses na naming ginagawa iyon pero walang nangyayari at patuloy kaming naghihintay. Ayos lang naman iyon dahil darating din naman iyon nang hindi natin inaasahan.
***
After 3 years...
❗ Hehe
“Saan naman tayo ngayon?” tanong ko kay Josef dahil may pinakita na naman siyang plane ticket.
“Switzerland!” magiliw niyang sabi. Nanlaki ang mata ko at nagtatalon-talon dahil sa tuwa.
Wah! Iyon ang pang-pito sa bucket list naming dalawa! 3 years since we got married, anim na ang napuntahan naming bansa at pang-pito na ang Switzerland.
Bucket list. Goal: to travel✈️
✓ Canada
✓ Japan
✓ Thailand
✓ Spain
✓ Cambodia
✓ South Korea
✈️ Switzerland
No’ng una naming flight ni Josef ay hindi pa talaga ako sanay dahil hilong-hilo pero katagalan ay nasanay na lang din ako sa tulong niya. Kaagad kaming nag-impake ng mga gamit gabi pa lang dahil ag biyahe ay bukas kaagad ng alas-dos ng madaling araw.
Hindi kasi ‘yan nagpaplano ng days ahead talagang kinabukasan kaagad ang flight namin. Pero nakakapagpalam naman siya sa kompanya na pinapasukan naming dalawa. Nag-aaya naman siya kapag walang big project at gano’n din sa akin. Halos big project lang din ang mga tinatanggap ko.
Nakarating kami sa Basel. Isa itong siyudad sa Switzerland. Humanap lang kami ng hotel na pinakamalapit sa may Zoo Basel, ito ang pinakamatagal at pinakamalaking zoo dahil sa dami ng mga animals na makikita rito. Ito rin ang balak naming puntahan bukas.
Nang makarating kami sa hotel ay hapon na kaya natulog na lang din kaming dalawa ni Josef dahil parehas kaming may jet lagged. The hotel room is exclusive, pa-regalo raw no’ng director nila dahil isang successful film ang nahawakan nila kaya gano’n.
Himala at nagising ako nang alas-dose ng madaling araw. Nakita ko si Josef na wala na sa tabi ko kaya kaagad ko siyang hinanap.
“Sef?” pagtawag ko sa kaniya. Pero walang sumasagot.
Saktong bumukas ang banyo at nakita ko ang asawa kong naka-topless habang may towel na nakabalot sa kaniyang ibaba.
“Why? Hindi ka makatulog?” tanong niya. Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa noo. “Let’s go sleep.”
Napanguso ako at tumango lang, parehas kaming nahiga sa kama at ginawa kong unan ang kaniyang braso.
“Babe?” pagtawag niya sa akin habang papikit na ako.
“Hmm?”
“Are you tired?” tanong niya. Tumingala ako sa kaniya at kitang-kita ko ang pamumula ng kaniyang mga tainga.
“Why? You want me now?”
Dahan-dahan siyang tumango. “I really want you now.”
Pumatong ako sa kaniya at hinaplos ang kaniyang mukha. Mabilis ko siyang hinalikan sa kaniyang mga labi at kaagad naman siyang tumugon. Pumatong ako sa kaniya na ikinangisi niya. Mabilis ko siyang hinalikan muli at bumaba ang halik ko sa kaniyang dibdib.
“You’re being naughty now, baby, huh?” he said while grinning.
“You made me like this,” I softly said before sipping his nipple.
He moaned as I roamed his body with my tongue. I touched his bulge, and it got bigger and hotter. I heard his curse and moan at the same time. Unti-unti kong ibinaba ang kaniyang boxer, his manhood sprung out.
Hinawakan ko iyon. Halos kilitiin ang sistema ko tuwing naririnig ko siyang humahalinghing sa ginagawa ko. Bahagya siyang napaupo sa kama at inipon ang buhok ko sa kaniyang kamay.
I slowly entered his manhood into my mouth. I almost threw up because it reached my throat, but it didn’t stop me from pleasing him. I looked up at him while I was giving him a job.
He’s closing his eyes while moaning. “You’re good, babe. You’re really good. F*ck!”
I licked the tip of his manhood before giving him a handjob from the tip to his balls. He’s looking at me now. He touched my jaw before kissing me again.
Nang makaluhod ako sa kama ay mabilis niya akong inihiga sa may kama at muli akong hinalikan. Parehas kaming hubo’t hubad at maya-maya lang ay naramdaman ko na siya sa aking loob.
He’s kissing me while he’s moving in and out with fast-paced movements. I almost scratched his back and bit his lips for the pleasure he brought. He stopped kissing me and focused on what he was doing. I grasped the bedsheet and bit my lower lip.
Halos linggo-linggo naming gawin ito, pero parang laging bago sa pakiramdam. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, kaya napapikit na lang ako habang dinadama siya.
“I love you, Lori,” bulong niya.
“I love you more—Oh!”
“I will never get tired doing this with you.”
✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*