Ateş Yıldız Aral'dan
Kapıyı annem açtı. Önce beni taradı. Koluma ve elime baktı. Gözleri doluydu. Gelip sıkmadan sarıldı ve ağlamaya başladı.
"Anne ağlama" dedim fısıldayarak.
Benden ayrılıp yüzüme baktı.
"İyi misin doğruyu söyle"
"İyiyim sadece kolum biraz ağrıyor" diyip alçılı kolumu gösterdim.
Arkadan babam geldi ve sarıldı.
"Çok korkuttun bizi"
"Özür dilerim" dedim benden ayrıldı.
"Özür dileme. İyi misin"
"İyiyim"
İkiside Atakan abiye baktı.
"İçeri geçelim mi"
Annem elini belime koyup benle içeri girdi. Arkamdan Atakan abi de girdi.
Herkes salonda oturuyordu. Hepsinin gözleri ağlamaktan kıpkırmızıydı.
"Aral Family ne bu haliniz" dedim.
Herkes bana baktı.
"Sen varya sen" diyip sarıldı Alper amcam.
"Alper abi bırak yeğenimi" dedi Akın amcam.
"Kes sesini Akın"
Alperen amcam, Alper amcamı çekip kendi sarıldı.
"Amca kolum" dedim. Hemen ayrıldı.
"Çekilin de torunuma bakayım" dedi dedem. Gelip sarıldı.
"İyi misin torunum"
"İyiyim dedem"
Herkes sırayla gelip sarıldı. Abimler hariç. Karan abiye baktım.
"Ben yapmadım. Kaza" dedim.
"Biliyoruz" diyip sarıldı.
"Hadi bırakın kızı anlatsın" dedi babam.
Atakan abi hâlâ ayaktaydı. Ona yanımı işaret ettim. Gelip oturdu. Tüm erkekler kaşları çatık bakıyordu.
"Atakan abi. Beni o buldu ve hastaneye götürdü" kısaca herkesi tanıttım.
"Memnun oldum efendim"
"Sag ol oğlum torunumu buldun" dedi dedem.
"Kim olsa aynı şeyi yapardı"
"Yemeğe kal oğlum. Birlikte yiyelim" dedi babaannem.
Telefonuna bildirim geldi. Abimdendi.
"Peki"
"Hadi o zaman herkes sofraya" dedi babam.
Abilerimin hiç biri yüzüme bakmıyordu. Kafaları eğikti.
Atakan abi ile babamın arasına oturdum.
"Afiyet olsun" dedi dedem. Herkes başladı. Babam hem kendisi yiyor hem de bana yediriyordu.
Yemekten sonra tekrar salona geçtik. Olanları anlatıyorduk.
"Hava karanlıktı. Ben motor sürüyordum. Yolu döndüğüm gibi karşıma tır çıktı. Direksiyonu saga kırdım. Motor ile beraber sürünüp yol kenarından düştüm. Düşerken kayalara çarptım. Büyük bir tanesi sağ kolumun üzerine düştü. Sol avucum ise içenler şişelerini almayıp orada bırakmış. Taşlar düşünce kırıldı ve elime geldi. Tam 5 gün aç susuz ve uykusuz durdum. Dayandım. Atakan abi yanıma geldi. Ambulans aradı. Gelene kadar yanımda durdu. Hastaneye gittik. Serum yedim. Dinlendim ve geldim"
"Kırık mı" dedi Akın amcam.
"Ezilme ve çatlaklar var" dedi Atakan abi.
"Biz tekrar teşekkür ederiz. Kızımı bulup getirdiğiniz için" dedi babam.
"Teşekküre gerek yok. Ayrıca sizli bizli konuşmaya da gerek yok"
"Peki" dedi babam gülümseyerek.
"Ben artık kalkayım" diyip ayağa kalktı.
"Burada kalsaydın oğlum saat geç oldu" dedi dedem.
"Yarın sabah toplantım var. Kusura bakmayın"
"Ne kusuru. İşin varsa git"
Bana döndü. "Kendine dikkat et. İlaçlarını içmeyi unutma ve çok fazla kullanma tamam mı güzelim"
"Sen merak etme Atakan abi. Buradaki insanlar bana rahat vermez artık"
Gülümsedi. "Şirkete gelirsin arada"
"Masamı koy şirketten çıkmam"
"İyi akşamlar"
"İyi akşamlar" dedi Alper amcam.
Kapıyı kapatıp tekrar salona geçtik. Babam beni kendine yaslayıp sarıldı.
"Şirket olayı ne" dedi Mehmet abi.
"Atakan abilerin tasarım şirketi var. Bende tasarım okuduğumu söyledim. Benim için yer ayarlayacaklar"
"Atakan abilerin?"
"Abisi var"
"Boşverin şimdi onu. Kızı rahat bırakın dinlensin" dedi Alper amcam.
Ayağa kalktım. "O zaman Aral Family hepinize iyi geceler ben kaçıyorum"
"Yardıma geleyim mi" dedi annem.
"Olur" dedim. Beraber odama çıktık. Kapıyı kilitledim. Annem üzerimi değiştirmeme yardım etti. Ben yatağa uzandım. O da yanıma oturup saçlarımı okşamaya başladı.
"Abilerin-"
"Anne...Şimdi konuşmayalım"
"Tamam annem. Sen ne zaman istersen o zaman konuşuruz. Sen dinlen" dedi.
Yorgundum. Ama aynı zamanda mutluydum.
_________________________________________
Çalan telefonum ile uyanmıştım. Açıp hoparlöre aldım.
"Kimsin" dedim.
"Herşeyin"
"Sabahın köründe hangi sebeple aradın canım abim"
"Saat 15.43"
"NE"
"5 gün uyumayınca normal tabi"
"Dalga mı geçiyorsun şu an benimle"
"Kim? Ben mi? Asla"
"Neden aradın"
"Uyandırmak için"
"Çok gıcıksın"
"Olabilir"
Yüzüne kapattım.
"Olabilirmiş"
Kalkıp banyoya gittim.
Hadi ama yüzümü nasıl yıkıyıcam.
Offf
Aşağı inip annemin yanına gittim. Bana yardımcı oldu ve birlikte salona indik. Babam ve canım (!) abilerim vardı. Gidip babamın yanına oturdum.
"Aç mısın güzelim" dedi babam.
"Hayır"
"Ağrın var mı"
"Hayır anne ağrım yok"
"İlaçlarını içtin mi"
"Ağrım olursa içicem"
"Peki-"
"Anne iyiyim ben"
"Ezgi tamam sıkma kızı"
"Endişeleniyorum Ahmet"
"Anne ben iyiyim. Hem de harikayım"
"Neden bu kadar mutlusun" dedi babam.
"Eski abimi buldum"
Abi tayfası anında kafalarını kalırdı.
"Eski abin?" Dedi babam.
"Üvey ailemden beni koruyan gerçek abim"
"Çok mu seviyorsun onu" dedi annem.
"Sizi nasıl seviyorsam onu da öyle seviyorum"
"Nasıl karşılaştınız"
"Atakan abinin abisiymiş"
Babam kafasını salladı. Abilerimin hepsi kaşları çatık bana bakıyordu.
"Baba"
"Efendim kızım"
"Oğulların neden öyle bakıyor acaba"
Babam dönüp onlara baktı.
"Dönün önünüze" dedi.
_________________________________________
2 Gün Sonra
"Kızım dinlen evde nereye gideceksin" dedi babam.
"Baba 3 gündür evden çıkmıyorum"
"Ne güzel işte"
"Baba Atakan abi yanımda olacak"
"Ama-"
"Ahmet bırak kızı istediğini yapsın"
"Aslan dedem benim" diyip yanağını öptüm.
"Ben gidiyorum Aral Family"
Evden çıktım ve beni dışarıda bekleyen arabaya bindim.
Bugün abimi ve Atakan abiyi yaşam sebeplerine götürecektim.
Merhabaaa
Nasılsınız
Bölüm nasıldı
Ateş'in yaşam sebebi kim sizce
Kime ne demek istersiniz
Ateş?
Birol?
Fırat?
Furkan?
Kerem?
Murat?
Polat?
Serkan?
Karan?
Meriç?
Alperen(amca)?
Ahmet(baba)?
Ezgi(anne)?
Oy kullanmayı unutmayın
Yeni bölümde görüşmek üzere :)