Özgür Kaner: Sevgili Lavinya Hanım, neden ofisimi basma gereğinde bulundunuz? (14.35)
Lavinya: Özgür Bey merhaba, arkadaşlarınızdan resmimi istedim. Onlar da sizin izniniz olmadan vermeyeceklerini söylediler. (14.40)
Lavinya: Malum, benim resmim ya artık alsam mı?
Özgür Kaner: Üzgünüm Lavinya Hanım ancak o tablo çoktan satıldı. (15.00)
Özgür Kaner: Bir milyarder aldı. (15.41)
Lavinya: Nasıl ya siz şaka mısınız?
Lavinya: İznim olmadan çizdiğiniz yetmiyormuş gibi bir de bunu sattınız mı? (16.24)
Özgür Kaner: Daha önce ve yemekte de dediğim gibi, duygularınızı resmettim. Orada önemli olan siz değil, hislerinizdi.
Lavinya: Başlarım duygusuna, hissine. Ne derseniz deyin iznim olmadan bunu yapamazsınız, üstelik satmışsınız!
Lavinya: Resmen üstümden para kazandınız ya.
Özgür Kaner: Sizce benim sizin üstünüzden para kazanmaya ihtiyacım var mı Lavinya Hanım?
Lavinya: Demek ki varmış.
Özgür Kaner: Rahatsız olduğunuzu anlıyorum ama yapacak bir şey kalmadı artık.
Lavinya: Ne kadar güzel işin içinden böyle sıyrılmak!
Lavinya: Dava edeceğim sizi Sayın Özgür Kaner Yiğithan. (18.54)
Özgür Kaner: Büyük bir zevkle bekliyor olacağım Lavinya Fersoy. (19.05)
Özgür Kaner: Ancak unutmayın, biraz da geçmişinizi kurcalayın.