ROXANNE'S POV
*Knock knock* I was in the middle of seeking for peace of mind from the Holy Spirit nang may kumatok sa pinto ko. I slowly walked to my door. Knees shaking, hands feeling numb. Dahan-dahan kong pinihit ang door knob.
"Cous, nandito na yung make-up artist na kinuha ko."
I smiled.
"Cous, ok ka lang ba? Eto na yun oh. Engagement day nyo na!"
"Ok lang ako, medyo kinakabahan lang. Papasukin mo nalang sya dito para makapagsimula na kami."
Yes, today is our engagement day. Hindi ko na nabilang kung ilang beses na akong nagreject ng interviews. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong palihim na pumunta sa labas ng opisina ni Christof at pinanood syang may kasamang ibang babae papunta sa kung saan. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong palihim na umiyak tuwing pumupunta ako sa condo nya at pinapanood syang may kahalikang ibang babae. Hindi ko na rin mabilang kung ilang beses nalang akong napa-tulala at inisip ang kinabukasan ko kasama si Christof.
"Hello po Miss Roxanne." pukaw nung make-up artist saken. "Ako po si Tresha, eto naman po si Christine.." turo nya sa babaeng kasama niya. "Siya po yung gagawa ng buhok nyo."
"Oh, ok. Let's start?"
"Sige ho.."
"Ang ganda naman po pala ng kutis nyo. Hindi na kailangan ng maraming foundation. Kahit nga po blush-on, mukhang hindi na po kailangan eh.." sabi ni Tresha habang linalagyan ng moisturizer ang mukha ko.
"Ay, thank you.." kahit papano, nabawasan ang kaba ko
"Kaya lang, medyo malaki yung eye bags niya teh, medyo damihan mo yung concealer." Sabi ni Christine.
"Ikaw, yung bunganga mo ha!" sabay siko ni Tresha kay Christine.
"Ok lang, medyo lumaki naman talaga eye bags ko. Nakaka-stress kase talaga..."
"Oo naman ma'am! Kahit ako, mai-stress sa ganito'ng ka-bongga na engagement no! 'Di ko ma-imagine yung preparation na ginawa nyo dito" putol ni Christine
I smiled.
CHRISTOF'S POV
Nandito ako sa bahay ni dad
"Are you ready, son?" tanong ni Daddy.
"I have been waiting for this dad."
"Okay. Ma-una na ako dun sa venue.."
"Okay dad." yun lang tapos umalis na si daddy.
I inhaled and exhaled a million times bago ako lumabas sa kwarto.
Pagkalabas ko, agad kong nakita ang sasakyan na regalo ni daddy saken.
"Nice.." i whispered
Agad akong sumakay and drove my way to the venue. I just wondered, ano kaya ang nararamdaman ng Roxanne na yun ngayon? Psh, the hell I care! Stop light. Bigla kong naalala si Anne. Oh, that b*tch! Siya lang yung nagpadama saken ng ganito. The urge of looking for her pero as long as kaya kong pigilin, pipigilan ko. I don't want to look like a pussy na hahabol sa isang babae.
I looked at my side mirror at bigla nalang lumakas ang tibok ng puso ko. There, I saw her.. I saw Anne sa backseat ng isang kotse and she looked so tensed. She's so tensed that her eyes are almost shaking. Is she kidnapped or something? Bigla akong kinabahan sa naisip ko. Wala akong baril na dala or any weapon. But I was relieved when I saw her talked to the driver and smiled. I was about to get out of my car when the traffic light turned green.
Sinundan ko yung kotseng sinakyan nya and to my surprise, huminto ito sa mismong pupuntahan ko. Tsk, why am I even surprised? Syempre, pinsan sya ni Gail, siguro si Gail na nag-imbita sa kanya.
I parked immediately sa parking space na reserved saken. Dali-dali akong bumaba para lapitan sya. Nakita ko syang kinunan ng litrato ng mangilan-ngilang press na nasa labas ng venue. She looked so stunning. Mas mukha pa'ng sya yung ie-engage ngayon kesa sa Roxanne na yun.
"Anne?" I called her.
Her eyes widened the moment she saw me. Para ba'ng hindi nya alam na pupunta ako dito at magkikita kami.
"H-hey.." she mumbled.
"Are you with Gail?" I asked.
"No.. Uh.. I have to go.." yun lang at dali-dali na syang pumasok.
ROXANNE'S POV
"Tadaa!" sabi ni Christine sabay wave ng kamay nya bilang hudyat na tapos na ang buhok ko.
I looked at the mirror and I saw the supposed-to-be me. Yung Roxanne na mukhang ready and excited sa engagement nya. Yung Roxanne na mukhang hindi nanginginig sa kaba. Yung Roxanne na parang ikakasal sa taon mahal sya. Pero hindi, this make up and cover up will never conceal how I feel right now.
"Ok na po ba miss?" tanong ni Tresha.
"Y-yes, wow!" I smiled.
"Salamat naman po at nagustuhan nyo miss." sabi ni Christine sabay lagay ng tiara hairband sa ulo ko. "Sige ho miss Roxanne, lalabas na po kami.."
"Congrats ma'am! For sure, lalong mai-inlove yung fiance nyo sa inyo" sabay ngiti ni Tresha saken. Yun lang at lumabas na sila.
In love? How I wish. Pero, I firmly believe na for him, walang love na involved dito. I shook my head and started to remove my bath robe. I wore my new white long gown na pinagawa pa ni tita Elizabeth sa isang sikat na fashion designer sa London. Simple lang ang design nito pero fully beaded with Swarovski crystals. Hipit ito sa katawan kaya visible ang hubog ng katawan ko. I also wore my new set of black diamond jewelries na regalo ni daddy from which compliments my white dress. Hindi ko na sinuot ang singsing na kasama nito kase magsusuot lang din naman ako ng singsing mamaya. I sighed at the thought.
Pagkatapos kong nagbihis, lumabas na ako ng kwarto ang headed to the living room para sa konting retouch.
"Ang ganda-ganda mo, hija.." nakangiting sabi ni Tita Elizabeth.
"Thank you, Tita.. Thank you talaga for everything!" I kissed her on the cheeks. Parang mommy ko na rin si Tita Elizabeth kaya sigurado akong may matatakbuhan ako sa oras na may mangyaring makakasakit sa akin.
"Ilang beses mo bang kailangan mag-thank you?" She laughed a little. "Sige hija.. Ma-una na ako. Nandun na rin si Gail sa venue."
"Sige po tita.." I gave her a peck on the cheek.
Nilabas ng make-up artist yung pangretouch nya at inayusan ako ng konti.
"Perf!" Tresha exclaimed. "Congrats again ma'am!"
Ngumiti ako at lumabas na ng bahay.
"Tara na hija?" tanong ni manong.
"Sige po.." pagkatapos sumakay na ako sa likod ng kotse
Habang papunta kami sa venue, as usual, lutang na naman ako. Grabe ang kabog ng dibdib ko, halos lumuwa na nga ang puso ko sa lakas ng kabog nito. Tulala lang ako sa buong biyahe.
Nagtaka ako nang biglang huminto si manong.
"Manong? Bakit po tayo huminto?" I politely asked.
"Stop light pa hija.. Naka-tulala ka yata."
I looked at the traffic light. "Ay, naku." I laughed. "Tatanga-tanga na naman ako. Kinakabahan lang po manong."
"Natural lang yan. Isipin mo nalang kung gaano ka kaganda ngayon para mabawasan ang kaba mo.." he said in a comforting tone.
"Salamat po manong." I smiled
Patuloy sa pagda-drive si manong nang mag-green yung traffic light. Kinu-kwentuhan nya lang ako ng kung ano-ano kaya naman medyo nawala yung kaba ko kahit papano.
"Hija, ang gandang kotse naman nyang nakasunod sa atin." Sabi nya habang nakatingin sa side mirror.
"Oo nga ho manong, noh? Kanino kaya yan?"
"Baka bisita nyo hija. Papunta din sya sa direksyon kung saan tayo papunta eh."
"Siguro nga po manong."
"Hindi naman nakapagtataka na may bisita kayong ganyan ka-sosyal. Mas magtataka ako kung may pupunta dun na nag-commute." he said in a funny tone.
Sabay kaming humagalpak ng tawa. Hay, iba talaga kausap 'tong si manong. Walang kupas! Mula bata ako hanggang ngayon, siya parin yung nakapagtatanggal ng kaba ko. Pero, ibang kaba 'to ngayon. Hindi ito yung klase ng kaba na naramdaman ko dati dahil made-defend ng thesis o magpapasa ng report. Itong kaba'ng 'to ay dahil sa isang bagay na magbabago ng buhay ko.
After a short while, manong pulled the break. "Nandito na tayo hija. Bababa ka na ba?"
I smiled. "Sige po manong."
Na-una syang bumaba para pagbuksan ako ng pinto. And as expected, wala masyadong press sa labas kase for sure, nasa loob na yung karamihan. May mga kumuha ng litrato kaya ngumiti ako sa kabila ng kaba na nararamdaman ko.
I was about to enter the venue ng biglang..
"Anne?" someone somewhere called me.
My eyes widened and my heart trembled the moment I saw him..
"Christopher..." I thought
"H-hey.." yun lang ang nasabi ko.
"Are you with Gail?" he asked.
"No.. Uh.. I have to go.." at dali-dali na akong pumasok ng hindi lumilingon
--------------------------
THE LONG WAIT IS FINALLY OVER MY LOVELY READERS!
Mapapatawad nyo pa ba ako? Ang hirap lang kase wala akong magamit na gadget sa pag-U-UD :( Kase yung only gadget na ginagamit ko sa pag a-update which is my phone ay nasira po. :( Opo. Buti nalang, naayos na po yung laptop na pina-reformat ko kaya may magagamit na po ako.
Naisipan ko pong ihinto nalang itong pagsusulat pero after reading your messages and comments, i thought NO! Hell no, I will continue this kahit dalasan ko ang pagpunta sa Mcdo para maki-wifi. (Hahahahaha, yes. Nasa Mcdo po ako habang sinusulat 'to.)
I cannot promise pero I will try my best na dalasan yung pag-U-UD ko.
Sana po nagustuhan nyo yung UD ko. :))
At bilang pagbawi po sa lapses ko, pwede nyo po akong i-PM for some suggestions kung ano ang gusto nyong maging flow nitong storyang 'to.
GOD SPEED~
All the love,
Marie ❤️