Ο Μιχάλης απομακρυνθηκε από το αυτοκίνητο του που περίμεναν ο Γιώργης με τον Μάνο και πήγε έξω από την πόρτα της Αθηνάς και άρχισε να φωνάζει.
Μ. Αθηνά άνοιξε μου. Άνοιξε μου σε παρακαλώ.
Αθ. Σήκω φύγε Μιχάλη. Και μην ξανάρθεις εδώ. (Η Αθηνά έβαλε τα κλάματα και στάθηκε πίσω από την πόρτα. Ήταν έτοιμη να ανοίξει και να πέσει στην αγκαλιά του αλλά ο εγωισμός της ήταν πάνω από όλα..
Μ. Αγάπη μου. Άνοιξε μου σε παρακαλώ δύο λεπτά μόνο να δω τα μάτια σου και θα φύγω στο ορκίζομαι..
Γ. Έλα Μιχάλη πάμε να φύγουμε αφού δεν θέλει.
Μ. Δεν φεύγω από εδώ. Μόνο νεκρό θα με πάρουν από δω πέρα.(Και τον έσπρωξε)
Μ. Μ. Αθηνά άνοιξε του αφού το θες και εσύ.
Αθ. Δεν έχει σημασία τι θέλω.(Η Αθηνά πήγε να φύγει αλλά κοντό στάθηκε στα σκαλιά όταν άκουσε την μουσική που ξεκίνησε να παίζει τέρμα....
Μια συγνώμη μου λες πως δεν σβήνει
Τα λάθη που γίναν καιρό
Πως το τραύμα ακόμα πονάει
Και φταίω για όλα εγώ.
Μεθυσμένος στους δρόμους γυρνάω
Σε ψάχνω και εσύ πουθενά.
Πόσο θα ‘θελα απόψε να κλείσω
Το τραύμα που τόσο πονά.
(ο Μιχάλης άρχισε να χτυπάει την πόρτα και να τραγουδάει.
Το ξέρω πως φταίω
Συγνώμη σου λέω
Μη φεύγεις σε παρακαλώ,
Η μόνη αγάπη
Ζωής μου κομμάτι
Εσύ είσαι το άλλο μισό
Ματώνουν οι σκέψεις
Σαν άλλον λατρέψεις.
Αν άλλον στα μάτια κοιτάς,
Τα χέρια μου κράτα
Μη φεύγεις σταμάτα
Το τέλος δεν είναι για μας....
Μετανιώνω για όσα έχουν γίνει
Και να ‘ρθεις κοντά μου ζητώ.
Η πληγή και εμένα πονάει
Αν ξέρω πως δεν θα σε δω.
Αν μ’ αγάπησες λίγο θυμήσου
Και δώσε ευκαιρία ξανά.
Σου το ορκίζομαι όλα πως θα ‘ναι
Σαν να ‘ναι η πρώτη φορά.
Το ξέρω πως φταίω
Συγνώμη σου λέω
Μη φεύγεις σε παρακαλώ,
Η μόνη αγάπη
Ζωής μου κομμάτι
Εσύ είσαι το άλλο μισό.
Ματώνουν οι σκέψεις
Σαν άλλον λατρέψεις
Αν άλλον στα μάτια κοιτάς,
Τα χέρια μου κράτα
Μη φεύγεις σταμάτα
Το τέλος δεν είναι για μας....
Ο Μιχάλης άρχισε να φωνάζει στην Αθηνά.
Μ. Συγνώμη Αθηνά. Σε παρακαλώ άνοιξε μου. Άνοιξε μου ανάσα μου. Άνοιξε μου να πάρω λίγο παράταση ζωής...
Η Αθηνά είχε κάτσει στα σκαλιά και έκλαιγε, τον άκουγε να κλαίει και να της λέει όλα αυτά τα λόγια και η καρδιά της ήταν λες και έσπαγε χίλια κομμάτια.
Η Μαργαρίτα πήγε κοντά της και της είπε.
Μαρ. Αθηνά μου αφού πονάτε και οι δύο. Δωσ'του μια ευκαιρία να σου εξηγήσει.
Αθ. Θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ.
Μαρ. Γιατι Αθηνά μου;
Αθ. Φοβάμαι αυτα που θα μου πει. Αν δεν ήταν παρεξήγηση; Κι αν όντως του αρέσει αυτή;
Μαρ. Αθηνά θα σε χτυπήσω. Αν του άρεσε αυτή και με εσένα ήθελε μόνο να παίξει,δεν θα έπαιζε την ζωή του κορώνα γράμματα..Δεν είναι βλακας.
Αθ. Λες να πάω;
Μαρ. Είσαι ήδη εκεί και δεν το ξέρεις.
(Η Αθηνά δεν άντεχε άλλο μακριά του και έτρεξε να πάει κοντά του)
Ο Μάνος πήγε κοντά στον μιχαλη που είχε κάτσει μπροστά από την πόρτα και εκλαιγε και τον βοήθησε να σηκωθεί για να φύγουν.
Μ. Έλα Μιχάλη πάμε. Δεν βγάζει πουθενά όλο αυτό.
Ο Μιχάλης δεν μίλησε απλά κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και σηκώθηκε.
Ξαφνικά άκουσε την Αθηνά να του φωνάζει.
Αθ. Μιχάλη μην φεύγεις.
Μ. Αθηνά μου;
Αθ. Εδώ είμαι αγάπη μου ηρέμησε.
Η Αθηνά τον έπιασε από το πρόσωπο και του έδωσε ένα φιλί όλο πάθος.
Μ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα και τα παιδιά. Αν σε χάσω θα πεθάνω.
Αθ. Ούτε εγώ μπορώ αγάπη μου. Μακριά σου είμαι σαν ζωντανή νεκρή.
Μ. Σαγαπαω Αθηνά.
Αθ. Και εγώ αγάπη μου.
Ο Μιχάλης άρπαξε την Αθηνά και την κόλλησε πάνω στο αυτοκίνητο. Και την φίλησε μέχρι να της "κοπή η ανάσα" δεν τους ένοιαζε καθόλου που τους έβλεπαν ο Μάνος με τον Γιώργη.
Γ. Εμείς να φύγουμε. Αθηνά θα τον κρατήσεις εδώ ή να περιμένουμε να τον μαζέψουμε; (Είπε κάνοντας πλάκα ο Γιώργης)
Η Αθηνά δεν του έδωσε καμία σημασία μόνο του έκανε ένα νόημα με το χέρι για να φύγουν.
Μ. Έλα Γιώργη πάμε γιατί θα γίνει ακατάλληλο το έργο. (Γέλασαν και οι δύο και έφυγαν.)
Η Αθηνά μετακινησε το αυτοκίνητο του Μιχάλη για να μην είναι μπροστά στην πόρτα. Και το έβαλε κάπου να μην φαίνεται τόσο καλά.
Μπήκαν και οι δύο μέσα και έκαναν έρωτα....
Μετα απο ώρα....
Μ.με συγχωρήσεις για ότι είπα δεν τα εννοούσα. Συγνώμη. (και κατέβασε το βλέμμα του)
Αθ. Σε συγχωρώ αγάπη μου. Ξέρω ότι δεν τα εννοούσες και ότι τα είπες πάνω στα νεύρα σου..
Θέλω όμως να με συγχωρέσεις και εσύ που αμφέβαλλα για σένα.
Μ. Εγώ το έχω ξεχάσει ήδη. Σαγαπαω τόσο πολύ που δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία..
Αθ. Σαγαπαω Μιχάλη.
Μ. Και εγω.Ποιο πολύ κι απ'την ζωή μου.
Αθ. Έλα πάμε σπίτι μας.
Η Αθηνά με τον Μιχάλη βγήκαν από το αυτοκίνητο και πιασμένοι χέρι χερι μπήκαν μέσα στο σπίτι. Δεν έδωσαν καμία σημασία ούτε στην Μαργαρίτα ούτε στην κυρία Μαρία. Ανέβηκαν στο δωμάτιο των μωρών και έμειναν εκεί όλοι νύχτα αγκαλιά να τα κοιτάζουν.....
"Το τραγούδι που αφιερωσε ο Μιχάλης στην Αθηνά" ❤️