Uzun ve soğuk bir duşun ardından bornozunu üzerine sardı ve banyodan çıktı. Pencerenin önünde dikilerek Jinseong Nehri'ne baktı. Babasını yutmuş olan nehre. Karanlık, durgun sular tedirgin ediciydi ve sigara içme isteği uyandırıyordu. Masaya doğru yürüdü ve bir paketle bir çakmak aldı. Bir tane yaktığı anda cep telefonu çaldı. Cevap vermeden önce arayanın adını kontrol etti.
"Merhaba. Neredesin şimdi?"
"Hotel Jinseong."
"Neden oradasın? Başkan Jin'in haberi olursa iyi şeyler olamayabilir."
LJ Partners'ın patronuydu. Tae-jun ona 'Jay' diyordu.
LJ Partners kağıt üzerinde bir yatırım firmasıydı ama gerçekte birleşme ve satın almalarda güçlü bir yere sahipti. Özellikle Jay'in para akışı konusunda olağanüstü bir yeteneği vardı ve zeki bir iş adamıydı. Tae-jun ile aynı üniversiteye gitmişti. Ve her ikisi de ortaklığın değerini daha ilk görüşmede anlamıştı. O zamandan beri ortaklıkları daha da gelişti.
"Bugün babanın ölüm yıldönümü mü?"
Jay sanki yeni hatırlamış gibi sordu. Arkadaşı cevap vermek yerine konuyu değiştirdi.
"Başkan Jin şu anda burada değil. Programını kontrol ettim. Şu an durumu nedir?"
"Panik."
Tae-jun hafifçe gülümsedi, diğer taraf devam etti.
"Bir şeyleri anlamaya çalışırken deliriyorum. Bay Jin, bu adam, beklediğimiz gibi, In-bae Lee'yi 'Yıldız Yolu'(Star Road) bahis oyununa sürükledi."
"Tabii ki Lee In-bae'nin gücü olmadan araziyi alamayacak."
'Star Road', orta ölçekli bir inşaat şirketi olan Yuseong'un Jinseong Construction ile işbirliği içinde üzerinde çalıştığı büyük ölçekli bir alışveriş merkezi projesiydi. Karmaşık transfer istasyonunun bulunduğu Q bölgesinde yer alan bu proje, en başından beri meşhur 'altın yumurtlayan tavuk' olarak lanse ediliyordu. Söylemeye gerek yok, çok fazla dikkat çekmişti.
Tae-jun, Star Road'un geleneksel bir pazarın etrafında yer aldığı noktasını gözden kaçırmadı. Kötü işletme kaydı ve kira sözleşmeleri nedeniyle yıkım tazminatının dağıtılması sürecinde bir anlaşmazlığın olacağı açıktı.
Jay, "tırnak evi" olarak adlandırılan kişileri gizlice tüccar birliğine göndermişti. Etkisi dramatik oldu. "Yıldız Yolu yangın olayı" şeklinde tüm ulus öfkelendi.
(Tırnak evi, özel bir geliştiricinin büyük para tekliflerine veya hükümetin kamulaştırma girişimlerine rağmen sahibinin yeni gayrimenkul geliştirmeleri için yolu açmayı reddettiği özel bir evdir.)
(Jay) "Ne yapmalıyız? Hemen harekete geçelim mi?"
(Tae-jun) "Henüz jokeri oynama. Oyunu şimdi bitirmek hiç eğlenceli değil."
(Jay) "Bana avcılık günlerimizi hatırlatıyor. Peki ya Yuseong? Asıl hedef o değil ama tuzağa düştü."
"Şu anda tuzağa düşmüş olsa bile onu yakalamak çok riskli. Sadece planlandığı gibi oyuna odaklanın."
"Off bu çok kötü. Avlanmaktan bahsetmişken, Kanada'da avlanmaya ne dersin? Uzun zaman oldu. Ayı avı en iyisidir."
"Elbette."
Tae-jun görüşmeyi tamamladıktan sonra sigarasını söndürdü. Bakışlarını tekrar pencerenin dışındaki Jinseong Nehri'ne çevirdi. Jay'in sorduğu gibi, yarın gerçekten de babasının ölüm yıldönümüydü.
Babası aşkı için her şeyi terk etmiş bir adamdı. Babasının sevdiği kadın Seoin Grup tarafından desteklenen bir yetimdi ve Tae-jun'un büyükannesinin özel sekreteriydi.
Çocukluğundan beri ona aşıktı. Ancak, Tae-jun'un evlilik yoluyla birleşmeye kafayı takmış olan büyükbabası ilişkilerini onaylamıyordu. Sevgilileri zorla ayırdı. Büyükbabası kadını gönderdi ve olanlardan habersiz olan babasını derin bir hayal kırıklığına uğrattı.
Sonra çaresizlik içinde babası annesiyle evlendi ve Tae-jun doğdu. Her ne kadar aşkla başlamamış olsa da evlilikleri fena değildi. Birbirlerine saygı duyuyor ve kişisel alanlarına müdahale etmiyorlardı.
Ancak evlilikleri, enkaz halindeki kadının geri dönmesiyle sona erdi. Babası, hiç tereddüt etmeden, onun için sahip olduğu her şeyi terk etti. Mülkiyet, statü, aile ve sonunda hayat bile. Gülünç bir klişeydi.
Tae-jun babasını hatırladığında derin bir hayal kırıklığına uğradı. Babasının kadına adadığı büyük "aşk" hakkında da aynı şeyi hissetti. Tae-jun hiçbir zaman babasının izinden gitmek istememişti. "Aşk" büyük olabilirdi ama ona ve annesine yalnızlıktan başka bir şey getirmemişti. Babası onu hiç sevmemiş miydi? Bir gün, sabahın erken saatlerinde, babası yürüyüş yapmak için sazlık alana gitti. Bir daha geri dönmedi. Ama görünüşe göre cevabını almıştı.
🍂
Babasının ölümünden beri burayı ilk kez ziyaret ediyordu. Geçen yıl ölümünün birinci yıldönümünde Tae-jun yurtdışındaydı. Ancak bu kez Kore'ye döner dönmez neden evine uğramadan buraya geldiği belli değil. Her zaman yanında olan Jin-wook ile iletişime bile geçmedi.
Bu sabah, bir şekilde kendini nehir boyunca yürürken bulmuştu. Her adım attığında sazlıklardan bir ses geliyordu. Bu tarlanın ötesinde babasıyla karısının birlikte yaşadığı villa vardı.
Babası sahip olduğu her şeyi bir kenara atıp Jinseong şehrinde saklandıktan sonra, Tae-jun bir keresinde buraya tek başına gelmişti. O zamanlar sadece on iki yaşındaydı ve bir gece tek kelime bile etmeden hayatından çıkıp giden babasını tam olarak kabullenememişti. Sebebini biliyordu ama duyduklarına göre bir kadın yüzünden olmuş gibi görünüyordu. Babasını aramak için yola koyuldu... onu geri getirmek için.
Şimdi yaşadıkları evi bulduğunda babası evde yoktu. Kadını ilk kez o zaman gördü. Düşecek kadar zayıflamış olan kadın bahçede bir sandalyede oturuyordu. Babasının ölmek üzere olan bu kadını neden sevdiğini bir türlü anlayamıyordu. Annesine kıyasla güzellik konusunda çok gerideydi.
…Merhaba?
Kadın Tae-jun'u tanıdı ve ne yapacağını şaşırdı. Tae-jun kadının gözlerinin içine baktı ve konuştu.
Bana babamı geri ver!
Onun sözleri üzerine kadın astım krizi geçirdi. Onu neyin tetiklediğini bilmiyordu ama büyükbabasınınkine benzeyen gözleri yüzünden olduğunu tahmin ediyordu.
Ve o gün, kadın için acil servise gelen babası, oğlunun yüzüne ilk kez bir tokat attı. Bu babasını son görüşüydü.
İnsanlar kadın öldüğünde babasının geri döneceğini söylemişlerdi ama 10 yıl geçmesine rağmen babasını hiçbir yerde bulamadı. Böylece Tae-jun babasını ilk ve son kez cenazesinde bir resim olarak görmüş oldu.
Tae-jun'un yürümeyi bıraktığı yer patikadan oldukça uzaktaydı. Gölün suyu güneşte dalgalanıyordu. Babasının suya atladığı yerde duruyordu. Burası aynı zamanda sadece olta balıkçılarının ziyaret ettiği bir yerdi.
Ne yazık ki, babası Seoin Grubu için zaten uzun zamandır kayıp bir kişiydi ve Seo patriği bir şeyleri gizlemek için hızla üzerinde çalıştığı için medya bir yaygara koparmadı. Başkan Jung-ho Seo oğlunun ölümünü bir kaza olarak nitelendirdi ama ailesi ona inanmadı. Olayı araştırmadılar da.
Kadının ölümünden sonra, başa çıkamayan babası psikiyatrik yardıma başvurmuştu. Onu kendi başına nehre atlarken gören tanıklar vardı. Şüphesiz, Jung-ho tanıkların sessizliğini satın almış olmalı. Gerçek asla gün ışığına çıkmadı.
"Dikkatli olun! Orası derin."
Tae-jun keskin sesin geldiği yere döndü. Tanıdık bir yüz gördü.
Dün odada tanıştığı kadındı... Hye-yeon.