Arabamız, Karahanlı malikanesinde durduğunda içimde bir tuhaflık oluşmuştu. Bir duygu hissetmiştim.
Sadece bende değil, herkeste olduğundan emindim. Elimin üzerinde el hissetmemle kafamı çevirdim.
Barlas elimi nazikçe tutup, dudaklarına götürerek her zaman ki nazikliğiyle öpmüştü.
" İyi misin Ay ışığım?" dedi elimi dudaklarından çektiğinde. "Öyle bir daldın ki, bir an paniğe kapıldım."
Gülümseyerek kafamı aşağı yukarı salladım. Barlas'ın elini yanağıma yerleştirip, gülümsedim. "İyiyim sevgilim. Sadece içerde neler olacağını düşündüm biraz."
Barlas beklemediğim bir anda dudaklarını dudaklarıma kapatıp bir kaç saniye sonra da çekmişti. Ben şaşkınlıkla olduğum yerde dona kaldığımda, " Yüzünün ifadesi çok güzel." diyip gülmüştü.
Sinirle yanağımı tuttuğu elinin olduğu koluna en sertinden 4 veya 5 tane tokat indirip, yanağımı elinden kurtarmıştım.
" Kocaya vurulmaz zalimin kızı." dedi gülerek Barlas. "Allah taş eder sonra?"
" Nereden biliyorsun acaba?" diye çıkıştım beklemeden. "Benden önce de mi karın oldu? O da sana vurunca ellerini göğe kaldırıp, dua mı ettin?"
Sinirle sıraladığım cümlelerimin ardından Barlas önce sinsi sırıtmasını gösterip, ardından beni hızla kendine çekerek dudaklarıma yapışmıştı.
Böyle bir durumda ne yapılır peki? Savaşmayıp sevişilir ama benim okulum var o yüzden şimdi olmaz.
Ben nefes nefese kalınca Barlas dudaklarımızı ayırmıştı. Eşek de nasıl bir güç, kuvvet varsa yorumladı anasını satayım. Hayır halim olsa adam sabah kadar devam edecek.
Birden camın tıklatılmasıyla kafamı çevirdim. Asil bizi içerden tabi ki göremediği için mecburen camı tıklatıyordu.
" Piç, hissediyor herhalde. Tamda vaktinde geldi." Barlas'ın söylenmeleri beni güldürürken, "Arabada iş yapılmaz." diye bağırdı dışardan Asil.
Barlas derin bir nefes aldığında bende çantamdan aynamı çıkarıp, yüzümü kontrol ettim. Çünkü bir şeyler yapmadığımızı inatla savunacağım için inandırıcı olmam lazımdı. Üstümü de kontrol ederken, "Güzelim, istediğin kadar hazırlan onlar yine bildiğini diyecek." diyen Barlas bütün moralimi alt üst etmişti.
Üzgün gözlerimi fark ettiğinde bana yaklaşıp, dudaklarıma kısa bir buse kondurmuştu. Elini yanağıma koyduğunda dayanamayıp, kollarımı boynuna dolayıp, kendime çektiğim gibi dudaklarına yapıştım.
Zaten bunun için hazır olan Barlas da anında karşılık vererek, ellerini belime yerleştirip, biraz kendine çekmişti.
Derken Asilin cama daha sert bir şekilde vurmasıyla yine ayırmıştık dudaklarımızı. Barlas dışına doğru sıkıntılı bir nefes verip, "Bu piçin ölümü benim elimden olacak." diye söylendi. " Ağzımızın tadıyla bir öpüştürmedi şerefsiz ibne."
" Hadi inelim, daha fazla bekletmeyelim."
Çok sevgili sevgilim ağzının içinde mırıldanırken, ki yüksek ihtimalle Asil'e sövüyordu. Ben kendi kapımı açıp, arabadan inmiştim. Benim ardımdansa Barlas inmişti.
Alya'nın gözleri ikimizin arasında fink atarken, "Biraz daha bekleyip, elinizde bebekle çıksaydınız, çok erken oldu." dedi Asil sinirle.
" Sen karışmasana." diye çıkıştı Ayliz. "Seni alakadar eder mi, onların erken veya geç çıkması? Hayır. O zaman kes şunu sesini."
" Ağzına sağlık bacım." dedi Barlas.
Ayliz'in yüzünde istemsizce bir gülümsememe oluşmuştu. "Rica ederim.. abi." Abi kelimesini kısık söylese de çoğumuzun duyduğuna emindim.
Kapının açılmasını duyduğumuz gibi kafamızı o tarafa çevirdik. Barlas'ın annesi ve benim annem koşarak yanımıza gelmişti. Annem beni kollarının arasına alıp, saçlarımı öperken, Barlas'ın annesi iki evladına da sarılmaya çalışmıştı ama Alya anında annesinden kaçmıştı.
Kadın üzgün gözlerle kızına baktı ama elinden gelen bir şey yoktu.
" Hadi içeri girelim." dedi annem. "Hava çok soğuk, hasta olmayın."
Hepimiz içeri girip, salona yerleşmiştik. Babam beni yanına çekip, kolunun altına almıştı. Saçıma bir öpücük kondurduğunda ortama bir sessizlik hâkim olmuştu.
" Alya'm." konuşan Baba Karahanlıydı. " Güzel kızım, inan hiç saklamak istemezdik ama bizimde elimizden bir şey gelmedi. Eğer şimdi imkanımız olsa, inan ki seni ikizin ile tanıştırmıştık."
Alya ciddi ifadesini bozmadan "Artık size gerek kalmadı." diyip kolunu Ayliz'in omuzuna atmıştı. "Ben ikizim ile çoktan tanıştım."
Ortamı yine bir sessizlik kaplarken, "Kızım." diyip ayağa kalkan Anne Karahanlıyı, kocası yerine zar zor zapt ederek oturtmuştu.
" Nasıl oldu bu?" Soran Cenk adlı şerefsizdi. Tabi bir yandanda gözleri bana kaymıştı.
Her şeyi de benden de bilmesen şaşırırdım valla.
" Gözlerini sevgilimin üzerinden çek abi." Cenk'in gözleri Barlas'ı buldu. Barlas ise ellerini birbirine sürtüyordu. Bu aslında abisine 'elim kaşınıyor zaten kaşıntıyı senin üzerinde atarım' demek istiyordu.
" Asil abim." sayesinde diyip ortamı dağıtmıştı Alya. "O ve abimin çabaları ile şuan ikizim Ayliz'i bulduk."
Ayliz içten bir gülümsemeyle baktı Alya'ya. Anne Karahanlı tekrar ayağa kalkıp, Ayliz'in karşısında dikilmişti.
" Sarılabilir miyim?" dedi ağlamaklı sesiyle.
Ayliz ilk başta emin olmadı sonra bakışları Alya'ya kaydı. Ondan izinsiz yaparsa suçlu gibi olacağını düşünüyo gibiydi çünkü Alya, ailede ki çoğu kişi ile küstü.
Ama Alya gülümseyerek hafifçe kafasını sallamıştı. Onun onayıyla Ayliz'in yüzünde bir tebessüm oluşmuştu.
Ayağa kalkıp, sıkıca annesine sarılmıştı. Kadıncağız ise beklemeden kaybettikleri yılların acısını çıkarırcasına sarıldı kızına.
Bir anda Barlasla göz göze geldik. Gözlerinden mutluluk akıyordu. Parmaklarıyla bana kalp yapmıştı çaktırmadan, bende aynısını ona yapmıştım çaktırmadan.
İşte şimdi bu hikaye, bu masal, bu hayatlar mutlu sona ermişti.
Şimdi sırada daha güzellerine yelken açmak vardı çünkü hayattaki her bir olay aslında bir rüzgardı. Bizi nerelere götüreceği asla belli olmazdı.
Şimdi bizde rahat rahat çıkabiliriz onların kerevetine.
Bölüm nasıldı?
Alın size sürpriz, gerçek finali iki ay sonra yayınladım. Evet biliyorum çok zekiyim.
Neyse artık rahat rahat bu kitaba veda edebilirim.
Özel bölüm bekleyenlere de sürpriz oldu ama onu da atacağım ama sınavlardan sonra.
Bana hayırlı dualar edin sınavlarım için.
Neyse ben sizi daha fazla tutmayayım
Yepyeni kitaplarda, farklı hayatlar da bulunşuncaya kadar kendinize iyi bakın💗
You=♾️
I💙U