Taşınma işleri hele şükür bitmişti. Evim sanat okuluna on dakikalık bir yürüme mesafesindeydi. Çok güzel şekilde dizayn edilmiş küçük bir stüdyo daireydi.
Büyük evlerden oldum olası hoşlanmamıştım. Küçükken büyüdüğüm ev iki katlı bahçeli bir evdi O zamanlar da o evden nefret ederdim. Hayatımda değişmeyen şeylerden biri herhalde ev konusunda ki takıntılılığımdı.
Çocukluğumun geçtiği ev dışında , bir daha asla büyük evde oturmadım.
Babamın sayesinde tanıştığım emlakçı kadın , tam da isteklerime göre bir ev bulmuştu.
Düzenli, temiz ,aynı zamanda da yeterince karanlık bir iç mimariye sahip olan eve ilk görüşte aşık olmuştum. İşe yakınlığı ise benim için cazip olan ikinci şey olmuştu.
Evi tutup hızlıca yerleştim. Zaten eşyalı olan evde bana çok fazla iş çıkmamıştı. Bir senelik kirayı peşin ödediğim için bir dahaa kira derdiyle uğraşmayacaktım.
Gerçi ödediğim bir senelik kirayla, dört beş sene önce ev alındığı da bir gerçekti. Buraya gelmeyeli , herkes fiyat algısını kaybetmiş sanırım diye düşünmekten kendimi alamadım.
Ama yapacak bir şey yoktu. Kendimi koltuğa bıraktığımda , yarın işe başlayacağım aklıma gelince heyecanına engel olamadım.
Birilerine bir şeyler öğretme fikri , çok da cazip gelmiyordu. Ama sınıfta ilgimi çeken biri vardı. Bütün dosyasısını baştan aşağı ayrıntılı bir şekilde okumuştum. Ve bana verdikleri bellekte enstrümanları nasıl ustalıkla kullandığını izlemiştim. Elimde keşfedilmemiş bir cevher vardı. Bu durum beni istemsizce heyecanlandırmıştı. Hakkında daha çok şey öğrenmek için bir sürü sağdan soldan bilgi edinmeye başlamıştım. Tam bir bitikti ama mükemmel şekilde zeki olduğuna şüphe yoktu. Bir şeyi bir kere göstermen yeterliydi gerisini sadece izleyebilirdin. Bana benzeyen birini bulmak beni öyle derinden etkilemişti ki ilk defa albüm dışında bir şey düşünür olmuştum. Birde Mert konusu vardı onu tekrar görme şansı bu durumu biraz da olsa eğlenceli kılıyordu.
Geldiğimden beri başımı kaşıyacak vaktim olmamıştı. Albüm işleri için , anlaştığım şirketle bir kaç toplantı yapmak zorunda kalmıştım.
Hali hazırda herkesce bilinen iki bestem vardı. Herkesin attığı İnstagram storlerinin altında sürekli çalıp duran , sahibin doğru düzgün kim olduğunu bilinmediği ünlü iki parçam.
Bu parçaları albüme koymak istemiyordum ama albümü yapacak şirket benimle aynı fikirde değildi.
Yeni üzerinde uğraştığım bestelerime şans verilmesini istiyordum ve eskilere artık yer olmadığı konusunda emindim.
Bu yüzden de daha şimdiden ,şirketle anlaşmazlığa düşmemiz kaçınılmaz olmuştu.
Bu düşüncelerden kurtulup ,Daha iyi uyuyabilmek için biraz daha fazla alkole ihtiyacım olduğunu düşünüp mutfağa doğru adımladım.
Uykuyla aram hiç bir zaman iyi olmamıştı. Hep uyumak için bir şeylerin yardımına ihtiyacım oluyordu.
Uykuya dalma sürem çok uzun olduğu için, kafamın için de sürekli düşünceler tepişirdi. Bir şekilde uyuya kaldığım da ise sürekli ,kesik ,sıkıntılı uykular peşimi bırakmıyordu.
Çocukluğumdan kalan bu durumu ne yaparsam yapayım aşamamıştım. Ailem erken yatıp , erken kalkmam konusunda aşırı takıntılı oldukları için, yatma saatim yıllarca hep aynı olmuştu. Bense yattığım andan itibaren gece yarılarına kadar sadece tavanla bakışır dururdum. Uyku o zamanlar da beni sevmezdi , ve hala benimle arası iyi değildi.
Düzenli olarak şöyle dört saat kesintisiz uyuyabilmek için bir çok şeyden vazgeçerdim sanırım.
Mutfakta alkol şişesini ağzıma diktiğimde , televizyonunun sesini sonuna kadar açtım.
Bir kaç yudum da şişeyi yarılamıştım. Tekrar şişeyi yerine koyup , son ses çalan televizyon karşısında ki koltuğa yayıldım.
Ses düşüncelerimi bulanıklaştırdığında, gözlerimin kapanmasına izin verdim.
Yine kesik bir uykunun kollarına kendimi bırakıp , bir an önce sabah olmasını diledim.
******
" sikeyim sadece bir gün iyi uyumama izin versen olmaz mı? " Diyerek yukarıdakiyle kavgama yine devam ettim.
İnançsız yada inançlı biri değildim ama üstün bir varlığın olduğu fikrine inanmak bazen bana iyi geliyordu. En azından kavga edebileceğim, söylenebileceğim yada bazen bütün suçlarımı üstüne atabileceğim , beni dinleyen birisinin olduğunu düşünme fikri iyi hissettiriyordu.
Yaptığım bir hiç bir şeyin sorumluluğunu almama gerek yoktu o beni böyle yaratmıştı , böyle olmamı istemişti ve bende böyleydim diye düşünüp binlerce kez kendimi rahatlattığım olmuştu. Benim yaratanla aramda ki bağlantı tam olarak buydu sanırım.
" sadece bir kez benim tarafımda olmaya ne dersin? Çok yorgunum amına koyayım." Diyerek üstümü giyinmeye devam ettim.
Dışarıdan biri beni görse kesin deli olduğumu düşünürdü ama kendi kendime olan bu diyologlarım, çocukluğumdan beri süregelen eski bir alışkanlığımdı .
Arabaya bindiğimde on dakikalık yolu bile yürüyemeyecek kadar yorgun hissediyordum.
Alkolün ağzımda bıraktığı etki, diş macununu kemirsem de geçmemişti.
Okula vardığımda , tekrar o sahte kimliğimi takmak için bugün daha fazla efor sarf etmek zorunda kalmıştım.
" günaydın." Dedim ismini bile hatırlamadığım geçen gördüğüm sekretere.
Sanırım ona içimden sekreter dediğimi duysa ,asistan yada sikimsonik bir başka isim dendiğiyle ilgili beni düzeltirdi.
Bu durum istemsizce gülümsememe sebep olmuştu.
Adını unuttuğum kızın ismini düşünmeye çalışırken, bir şeyler belli etmemeye çalışıyordum.
" günaydın Akın bey , hoşgeldiniz. Yine çok şık ve yakışıklısınız." dedi yine o güzel gülümsemesiyle.
Böyle içten gülümsemek , ona verilmiş bir hediye olmalıydı. Ben bazen yapmacıklığımı gizleyemediğimi düşünürdüm.
Yine de bende fena sayılmazdım.
" Asıl gözlerimi kamaştıran sensin tatlım. Senin yansıman benim üzerimde." Dedim ismini hala hatırlamaya çalışarak.
Yanaklarının hafif allanmasıyla birlikte , daha masum bir gülümseme sunmuştu şimdi bana.
" sizi diğer çalışanlarla tanıştırayım." Diyerek beni diğer kızların yanına sürükledi.
İsimlerini hTırlamakta zorlanacağım bir sürü insan daha diye düşünürken ,yaka kartlarını görmemle rahatlamıştım.
Benimle konuşan kızın neden yaka kartı yok diye düşünüp dursam da onun da ismini ezberlerdim olur biterdi. On isim yerine bir isim kolay iş diye düşündüm.
Hepsiyle merhabalaşıp, bütün centilmenliğimle hepsine ufak tatlı iltifatlar etmiştim.
O sırada ismimi öğrenmem gereken kıza , biri " sinem." Diye seslenince kafama ismini kazımaya çalıştım.
Sinem denilen kız tekrar bana dönüp " Sinan bey geliyor şimdi." Dedi.
Tam o sırada da
" ooooo Akın bey. Hoşgeldiniz tekrar okulumuza . Tabi artık sizin de okulunuz." Diye boş beleş konuşurken, sadece kafa sallamakla yetiniyordum.
" dersiniz var değil mi? Ben sizi daha fazla tutmayayım. Sinem sen göster Akın beye sınıfı , unutmuş olabilir." Dedi sevimsiz herif konuşmaya bir dakika ara vermeden.
" Tabi efendim." Dedi Sinem yine gülümseyerek.
" bu taraftan Akın bey." Derken Sinan beye bir baş selamı verip yanından hızlıca uzaklaştım.
Sinem bana sınıfı gösterdiğinde
" iyi dersler. " Demeyi ihmal etmemişti.
Sınıfa girdiğimde geçen gün karşılaştığım altı öğrencide dikkatli bir şekilde bana bakıyordu.
Hepsine " merhaba." Diyerek sınıfa doğru ilerledim.
Tamam bu benim için de yeni bir deneyimdi ve tadını çıkarmaya karar verdim.
" dahiler sınıfı burası demek." Dedim masama doğru yaslanarak.
İçlerinden biri sanırım bu "sazan "olandı.
" özel yetenekliler." Diye beni düzelttiğinde
Hafifçe kendimi ona çevirdim.
" Anlıyorum. Önce tanışalım istiyorum ve senden başlayalım ne dersin?" Dedim sazanıma doğru dönerek.
" ben Ayşenur ." Dedi kız sadece
" bende Akın. " Dedim gülümseyerek.
" sizi hepimiz biliyoruz."
" işte sorun burada sanırım . Ben hiç birinizi bilmiyorum. İsminiz dışında hiç bir özelliğiniz yok mu?"
Dediğimde hepsi öylece bana bakıyordu. Kendini tanıtmak ne zamandır bu kadar zor oldu diye düşündüm .
" Pekala şöyle yapalım. Ben soru sorayım siz de cevaplayın ."
" ilk sorum 18 yaşından küçük olan var mı aranızda ."
"Ben." Dedi içlerinden biri yine bir kız öğrenciydi.
" 17 yaşındayım daha ismim sevgi."
" merhaba sevgi tanıştığıma memnun oldum."
" hepinizin birden fazla enstrüman çalabildiğini düşünüyorum. Yanılmıyorum değil mi?" Dediğimde hepsi kafa sallamıştı.
" peki aranızda birbirinden farklı enstrüman türleri çalan var mı?"
Diye sordum.
Çünkü genellikle yaylı çalgılar çalabilenler o türden enstürümanlar da ilerleyebiliyordu yada üflemeli enstürüman çalan yine aynı tarzda ilerleyip o tarz entrümanlar da kendini geliştiriyordu. Bir üflemeli çalgı çalanı , aynı zaman da keman çalarken görmek kolay olmuyordu.
Sadece tek bir kişi elini kaldırmıştı.
Bu güzeldi. Bir kişi var .
"Bana neler çalabildiğini söyler misin?"
" en iyi olduğum piyano, ama viyola ve keman da çalabiliyorum. Her genç gibi bir ara gitar çalmayı öğrenmiştim geliştirilmesi gereken bir durumda ama çabuk öğrenirim. Birde bateri ." Dediğinde kim olduğunu anlamıştım.
" sen kenan'sın." Dedim yanına doğru yürüyerek.
İsmini bilmem hoşuna gitmişti sanırım gülümseyerek
" Evet. " Demişti.
" hepinizin dosyalarını okudum , aslında resimlerinizi de gördüm ama bu konuda kötü sayılırım. Hanginizin kim olduğu konusunda zamanla daha iyi oturacak kafam da ki yapı. ve Kenan sana gelirsek , yeteneğin kadar tipinde iyiymiş , genellikle zekiler çirkin olur algısı var bilirsin. "Dedim gülümsemeye devam ederken.
" teşekkür ederim hocam." Dedi kafasını aşağıya doğru eğerken.
" hem yetenekli, hem burslu, hem yakışıklı. " mükemmel Dediğimde
Suratının aldığı hale gülümsedim. Tam da düşündüğüm gibi Dedim içimden.
Biraz daha yanına doğru eğilip
" buralara gelmek için çok uğraşmışsın he Kenan. Tutunmak zorunda olduğunu anlıyorum. Sen ve zehra her zaman burada olanlardan daha çok çalışmak zorundasınız . Her zaman hakkınız olana alabilmek için daha güçlü olmak zor olmalı." Dedim kimsenin beni duymasına izin vermeyerek sessizce.
Suratının kızaRdığını ve bana kızdığını anlayabiliyordum. İstediğim şeyi bana anında sunmuştu.
Daha fazla uğraşmadan derse dönüp , geri kalanları tanımaya başladım.
Bir saati geri de bıraktıktan sonra
" biraz ara verelim.Yarım saat sonra burada buluşalım tekrar gençler." Dediğimde hepsi tek tek sınıftN çıkmaya başlamıştı.
" Kenan sen kalır mısın?" Dediğimde
Şaşkın gözlerle bana bakıyordu.
Bu çocuk benim eserim olacaktı. Onu kendim gibi yapmak için elimden geleni yapacaktım. Biliyordum o kokuyu almıştım ,hırs mayasında vardı ve Kazanmak için her şeyi yapardı.
Herkes çıktıktan sonra
" otur lütfen." Dedim.
Oda dediğimi yapıp sıralardan birine yerleşti.
" genel olarak hayatını okudum. Zor şartlar altında okuduğunu biliyorum. Ama bilmediğim bir çok şey olduğunu da eminim. Hayatın tahmin edebileceğimden kat kat zor geçmiştir sanırım. Anneni ve babanın olmadığı yazıyor kayıtlarda ama hikayesini bilmiyorum. Yada bursluluk sınavlarına girdiğin ve bazı yardımlar aldığın kayıtlar da var ama ana hikaye ne bilmiyorum. " Dedim ona doğru bakarak.
" hocam bunları neden merak ediyorsunuz."
" çünkü zayıf yönünün bu olduğunu görüyorum ve bunu bana çok kolay bir şekilde gösterdin. Bu iyi bir şey değil Kenan. Seni artık nereden vurabileceğimi biliyorum. Senin açık yönün para. Para sana zayıflık getiriyor. Oysa ki güç getirmesi gerekir."
" size saygısızlık yapmak istemiyorum ama söylediğiniz gibi hakkımda hiç bir şey bilmiyorsunuz hocam ."
" Evet bir çok şey bilmiyorum ama hepsi ayrıntı . Genel olarak kafam da şekillisin. zayıf gördüğün o yönün bursluluk, fakirlik yada seni ezikleyen her şey . Bunlar senin gücün olmalı. Seni aşağıya çeken şeyler değil. "
" ben kendimden utanmıyorum." Dedi sinirli bir şekilde.
" öyle mi gerçekten Kenan? Diğerlerinin giydikleri şeyleri giyemeyip, her gün aynı kıyafetlerle okula gelmekten gerçekten utanmıyor musun? Yada onlar istedikleri her şeyi hiç düşünmeden alıp yerlerken, sen sürekli para hesabı yapmaktan sıkılmadın mı? Onlar okul çıkışı arkadaşlarıyla eğlenirken , sen onların eğlendikkeri yerlerde çalışmaktan utanmıyor musun gerçekten ?"
" tamam e ne olmuş utanıyorsam bile ne yapabilirim. Benim yaşamımda bu."
" bende tam bundan bahsediyorum Kenan gerçekten yaşamını kabullen. Sen onlar gibi değilsin sen en diptesin ve aslında bu sana verilmiş bir hediye."
" hocam benimle dalga mı geçiyorsunuz . Bu ne fakirlik güzellemesi mı?"
" eğer yeteneksiz biri olsaydın. Senin durumuna anca üzülürdüm. Ama sen o yanında bulunan beş kişiden misliyle fazlasın. Sen en iyisi olabilirsin. Ve sen de bunu yapacak yetenek azim ve hırs var. Çoğu sonradan zengin olmuş insanların hepsi en dipten gelmişlerdir , ve ileride hep aynı dipteki hikayelerini anlatırlar. Ve sende onlardan birisin Kenan yükseleceksin ve şuan ki en dipteki hallerin ileride sana popülerlik kazandıracak en büyük hikayen. Tek istediğim bu yaşamı kabullen ve benimle birlikte yürü. Seni zirveye yanımda taşıyacağım. O kendinde gördüğün özgüvensiz tarafı sakla ve savun. Her şey mükemmel olacak." Dedim bir çırpıda heyecanımı gizlemeyerek.
" hocam siz ciddi misiniz?"
" eğer izin verirsen ciddiyim."
"Bu nasıl olacak."
" kolay olmayacak. Hata yapma lüksün de olmayacak, her zaman en iyisini yapmak zorunda kalacaksın. Şimdi zorlandıkların tamamen yalan. Sana asıl zorluğu göstereceğim. " Dediğimde gözlerinin içinin parladığını görüyordum.
" ben çok isterim. Yani yükselmek en iyisi olmak."
" benden sonra ki en iyisi. Ben yaşarken bu ünvanı sana vermem." Dedim gülümseyerek.
O ise benimle birlikte gülümsemiş ve sadece kafasını sallamıştı.
Birini yükseltirken, kendime rakip yarattığımın da farkındaydım. Ama bu sadece heyecanlanmama sebep oluyordu.
" işte benim yakışıklı oğlum. Şimdi zirveye tırmanma zamanı." Diyerek sınıftan çıktım.
*******
Gördüğünüz üzere bu sadece bir aşk kitabı olmayacak.
Bu bölüm size Akın hakkında biraz daha bilgi vermiştir umarım.
Hırs , entrika , birilerini yok ederek yükselmek hepsinde Akın var ve ben Akın'ı çok seviyorum. 😂😂
En iyisi olabilmek için , her şeyi herkesi ezer geçer. Tek istediği en tepede olmak . Bunun için herkesi ve her şeyi harcamaktan çekinmez . Çekinmemiştir de bazen geçmişe dönüşler yapacağız o zaman daha da iyi anlayacaksınız.