៤ខែកន្លងផុតទៅ
ពីរមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ អ្វីៗក៏កាន់តែប្រសើរឡើង សូម្បីតែពេលនេះ ថេយ៍បានមើលថែកូនដោយស្គាល់ដៃបន្ទាប់ពីព្យាបាលនៅមន្ទីពេទ្យជិត ៣ខែ។ គេចំណាយលុយច្រើនណាស់ តែគេមិនស្ដាយ មិនស្មើរនឹងក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះកូនឡើយ។ រីឯជីមីនវិញក្រោយពី ត្រឡប់មកពីក្រេបទឹកឃ្មុំវិញ គេខឹងគ្រួសារជាពិសេសប្ដីដាច់ក្បាល ដាច់កន្ទុយដែលហ៊ានលាក់បាំងគេមិនឲ្យដឹងទៅដើរលេងសើយ សុខ ទាំងដែលបងរបស់ខ្លួនមានបញ្ហាទៅវិញ យ៉ុនហ្គីក៏ព្យាយាមបកស្រាយរហូតធ្វើឲ្យគេត្រជាក់ចិត្តវិញតែម្ដង ។
« បុិនយំណាស់យើងនឹង ក្បាលខូចណាស់ » ចន វូជីន ឬមីន វូជីន គឺជាកូនប្រុសរបស់ថេយ៉ុងនិងជុងគុក ដែលមានមុខមាត់គួរឲ្យស្រឡាញ់ទៅរកម្ដាយច្រើនជាង ពេលនេះកំពុងជាវ័យក្បាលខូចអឹមឆ្អែតដេក ឃ្លានយំង៉ក់នៅលើដៃរាងតូចច្រើនជាងលើដៃម៉ែដោះ របស់គេ ។
« វូជីនហា៎!! » សម្លេងស្រេកពីចម្ងាយជាសម្លេងពូតូចជីមីនរត់មក
រកក្មួយ។ តាំងពីមានក្មួយមក មកនៅតែវិមានថេយ៉ុងទេសឹងតែពេញមួយថ្ងៃលេងចេះនៅវិមានខ្លួនឯងទៅហើយ ដល់ថ្នាក់ថេយ៍ ញ៉ោះឲ្យយកកូនទៅបលស្រឡាញ់ក្មួយបែបនឹង ។ ជីមីនហុចរបស់ញុំាខ្លះៗទិញមកផ្ញើរបងប្រុសឲ្យអ្នកបម្រើចាក់ដាក់ចាន ព្រោះថា ថេយ៉ុងក៏ស្រកសាច់ច្រើនគួរសមតាំងពីមានវូជីនមក
« សឺតៗៗ ក្រអូនណាស់ក្មួយអ្នកណាចេះ ស្អាតដូចពូៗដល់ហើយនៀក » ជីមីនបីអាល្អិតទៅអង្គុយលើសាឡុង ថើបផង ក្រញិចផង ស្រឡាញ់ដូចជាកូន រាល់ថ្ងៃបានជីមីននេះហើយវិមាននៅក្បែរគ្នា ចេះតែមកលេង ជួយមើលក្មួយ ជជែកជាមួយបងកុំឲ្យស្ងាត់ផ្ទះ បើ និយាយពីជុងគុកវិញទៅធ្វើការបាត់ៗតែនាយក៏បន្ថយម៉ោងការងារមកជួយមើលកូនខ្លះត្រឹមម៉ោង ៤រសៀល។
« អូនមិនគិតគូយកកូនមួយទេហេស » ថេយ៉ុងសួរទៅប្អូនទាំងកំពុងញុំាអាហារជីមីនយកមកឲ្យមុននេះផង ។
« ក៏កំពុងគិតនឹងហើយបង យ៉ុនហ្គីថាចាំបន្តិចទៀតចាំយកក៏បាន ព្រោះអូននៅក្មេងខ្លាចយោងពោះមិនរួច » ជីមីនតបទៅបងទាំងមុខស្ងួត។ តាមចិត្តគេ គេមិនទាន់គិតទេ ព្រោះខ្លាចពិបាកដូចថេយ៉ុង នឹងហើយ។
« យកទៅទាន់នៅក្មេង យកប៉ុន្មានក៏បានដែរ បងយ៉ុនហ្គីប្រហែលជានិយាយកុំឲ្យកូនភ័យច្រើនជាង »
« ចុះបងមិនយកទៀតទៅបើគិតបែបនឹង នៅក្មេងចង់យកកូនរហូត មែនទេជួយមិនបានទេ ព្រោះមិនមែនមេជ្រូក គិតថាអនាគតយកតែមួយអីបានហើយ ខ្ជិលណាស់បង! » ជីមីននិយាយទាំងក្រញែងខ្លួន មិនហ៊ានស្រម៉ៃទេបើគេមានកូនច្រើននោះ
« អ្នកណាថាបងអត់មាន! » ថេយ៉ុងនិយាយទាំងសើចតិចៗ ធ្វើឲ្យ ជីមីនកំពុងបីក្មួយបើកភ្នែកធំៗ សម្លឹងមុខថេយ៉ុង។
« បងមានកូនទៀត? » ថេយ៉ុងងក់ក្បាលទាំងអង្អែលពោះតិចៗ កំណើតកូនទី ២វាពិតជាលឿនណាស់ទាំងដែលកូនច្បងនៅបីទទឹងដៃនៅឡើង មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យគេចាញ់ស្គមជាងមុននេះ ហើយ ទើបតែបានពីរសប្តាហ៍ជុងគុកជាអ្នកជូនគេទៅពេទ្យដោយ ផ្ទាល់។ ជីមីនហាក់ដូចជាគាំងសតិមិនដឹងនិយាយថាមិច លឺថាមិនសូវចុះសម្រុងជាមួយប្ដីដូចមុន តែងាកៗកូន???
« ពុទ្ធោ! នេះបងចង់សើមរហូត មិនប្រុងឲ្យវាស្ងួតខ្លះទេហេស? នេះបងជុងហ្គុកប្រញាប់ទៅណា? »
« គឺបងមិនចង់បានទេជីមីន តែធ្វើមិចបើវាភ្លាត់មានទៅហើយ ឲ្យបងធ្វើមិច មានតែទុកគេទៅណាមួយបងមានគេមិនដឹងខ្លួនផង »
« ជីមីន!! » រាងក្រាស់ចូលមកហៅប្រពន្ធតិចៗ បាយហើយមិនទាន់រត់មកវិមានបងរាល់ថ្ងៃ មកពីធ្វើការវិញអ្នកបម្រើប្រាប់ថាប្រពន្ធ មកវិមានជុងគុក គេក៏មកតាមតែម្ដង។ ជីមីនងាកញញឹមដាក់ស្វាមី ហៅមកអង្គុយក្បែរ ។
« យ៉ុនហ្គី! បងចេញលឿនម្លេះថ្ងៃនឹង » ថ្ពាល់ក្រពុំត្រូវស្វាមីថើប មួយខ្សឺតជាការនឹករលឹកមុននឹងតប ត
« ថ្ងៃនេះបងចង់នាំអូនទៅក្រៅ មិចដែរ? » ការពិតទៅគេក៏មាន ការងារផ្សេងទៀតដែរ គ្រាន់តែចង់យកពេលឲ្យច្រើនបំពេញក្ដីសុខឲ្យប្រពន្ធ
« ពិតមែនហេស៎? អូនកំពុងឃ្លានចង់ញុំា BBQ ល្មម មួយរយៈនេះអូនញុំាច្រើនណាស់ » ពិតណាស់ឥឡូវនេះគេញុំាមួយថ្ងៃបីទៅ បួនដង ញុំាមិនចេះឆ្អែត ហើយត្រូវនឹងចុងសប្តាហ៍ប្ដីឧស្សាហ៍នាំ ទៅក្រៅទៀត គេញុំាមិនចេះធុញ ទាំងដែលកាលពីមុនគេជាមនុស្សស្រឡាញ់រាង តបចំណីទោះរៀបការហើយក័ដោយ ដល់ ឥឡូវមិនបាច់និយាយ រីកមុខ រីកថ្ពាល់ ក្បាលពោះមូលត្លុញ
« មានសាច់បែបនឹងហើយស្អាត អោបពេញៗដៃ »
« ខ្លាចអត់ស្អាត បងបែកឆ្វេង »
« មើលមកបងល្អខ្លះផង កញ្ចាស់ចឹងអាណាគេយក »
« គេមិនយកនឹងហើយ បានមកយកអូន »
« មានតែអូនមួយគ្រប់គ្រាន់ហើយ »
ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលតិចៗបែបសើចហួសចិត្តនឹងប្ដីប្រពន្ធមួយគូនេះ សន្ទនាដូចស្នេហាថ្មីថ្មោង។
« បងថេយ៉ុងមានកូនមួយទៀតហើយ » ជីមីនក៏បង្ហើបដំណឹងនេះឲ្យប្ដីដឹង
« ពិតមែនហេស? អបអរសាទរផងថេយ៍ »
« នេះបងមិនគិតដូចអូនថាលឿនពេកទេហេស? »
« ថេយ៍មាន បី បួនទៀតក៏បាន ដល់ពេលនោះប្រពន្ធបងលែងចេះ នៅវិមានហើយ ហើយថេយ៍យកជីមីនធ្វើម៉ែដោះចុះ » ជីមីន ងៀក សម្លក់ប្ដីថ្មែរ ។ នេះដៀមដាមពេញទំហឹងច្បាស់ណាស់
« ឆឹស! ចង់បានកូនដែរពពោះខ្លួនឯងទៅ » ជីមីនហុចអាល្អិតវូជីន ដើរចេញទៅរ៉ុយទាំងបំបុកជើងរាងក្រាស់ ខឹងស្វាមីភ្លាមៗ
« បងទៅលួងគេទៅ គេនៅក្មេងអញ្ចឹងហើយ » យ៉ុនហ្គីក៏សើចញឹមៗរត់ទៅតាមពីក្រោយចាប់បីរាងតូចប្រកាច់លើដៃត្រិលៗក៏ នាយមិនទម្លាក់ បីរហូតដល់វិមាន និងនាំរាងតូចទៅក្រៅតែម្ដង
.................
ថេយ៉ុងបានយកកូនឲ្យម៉ែដោះ ងូតទឹក និងរៀបចំឲ្យគេមឹមគេង។ ចំណែកខ្លួនឃើញថាល្ងាចណាស់ទៅហើយ លាងសម្អាតកំប៉ុងទឹក ដោះគោកូនរួច ក៏ចូលធ្វើម្ហូបខ្លួនឯង សុខៗក៏ចង់ញុំា bibimbap recipe
« ថេយ៍ បងមកវិញហើយ » ជុងគុកចូលមករកប្រពន្ធទាំងស្បោង សំពីងសំពោងពេញដៃ សុទ្ធតែចំណីចំណុច និងអាហារប៉ូវសុខភាព កូនទីពីរនិងរាងតូចផងដែរ ។ រាងតូចជួយយួយកទៅទុក មុននិង និយាយអរគុណ ព្រោះថាមួយរយៈនេះជុងគុកយកចិត្តទុកដាក់ ជាមួយគេមិនថារឿងកំបុិកកំប៉ុកក៏ដោយ ។
« អ្នកបម្រើក៏មិនឲ្យធ្វើ អូនធ្វើខ្លួនឯងប្រយត្ន័មុតដៃ មុតជើងណា អូនកំពុងទម្ងន់គួរណាតែនៅឲ្យស្ងៀមៗណាថេយ៍ » រាងក្រាស់ក្រសោបមុខរាងរូចមកថើប ពីរ បីខ្សឺតឲ្យបាត់នឹករលឹក
« សុខៗក៏អូនចង់ញុំា Bibimbap រស់ជាតិដែលអូនចង់ញុំាទើបមកធ្វើខ្លួនឯង »
« ប្រសើរណាស់ដែរអូនចាញ់ឃ្លាននេះឃ្លាននោះវិញ នឹងឆាប់ឡើងសាច់វិញណាថេយ៍ ទៅអង្គុយទៅទុកឲ្យបងធ្វើបន្ត » ជុងគុកដឹកដៃប្រពន្ធឲ្យទៅអង្គុយចាំនិងយកខេកមុននឹងឲ្យគេញុំា លេងៗសិនចាំគេធ្វើហើយ ។ រាងក្រាស់មូលដៃអាវធ្វើការដល់
កន្លាក់ដៃទាំងយកអៀនមកញាក់មិនឲ្យប្រឡាក់អាវពណ៌ ស របស់ខ្លួនមុននឹងចាប់ផ្ដើមធ្វើ ។
«*អូនមិនដឹងថាបងធ្វើជាស្រឡាញ់ ឬស្រឡាញ់អូនពិតប្រាកដ នោះទេ តែបងធ្វើឲ្យអូនមានក្ដីសុខណាស់* » រាងតូចអង្គុយសម្លឹង មុខប្ដីម៉ក់ៗទាំងនិយាយក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង។ ពេលនេះគេមិនបានដេកពិបាកចិត្តដូចមុន គេមានកូន មានប្ដីដែលចាំមើលថែហូត ខ្វល់ឥ ខ្វាយជាងមុន យ៉ាងៗណាក៏ជីវិតគេស្គាល់ស្នាមញញឹម នឹងបើកចិត្តព្រមអភ័យទោសឲ្យស្វាមី សន្យានឹងមើលថែកូនប្រពន្ធជារផងរហូត ចាំមើលថាទង្វើនាយធ្វើបានដូចការសន្យារបស់នាតឬអត់?
« នេះជារបស់អូន » ជុកគុកលើកមក ពីរចាន របស់ប្រពន្ធមួយ របស់ខ្លួនមួយ។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមញុំាដល់រួចរាល់ក៏ឡើងទៅសម្រាក តែម្ដង ។
បើក្រឡេកមើលមកប្ដីប្រពន្ធឯណេះវិញ កណ្ដាលយប់អាធ្រាត ទៅហើយនៅមិនទាន់បានគេងទៀត ព្រោះថាប្រពន្ធឃ្លានកណ្ដាលយប់អូសមករកអីញុំាខាងក្រោមបើកភ្លើងភ្លឺពេញផ្ទះ
« បងមើលអីចង់ញុំាដែរមែនទេ? » ជីមីននិយាយទាំងងល់ៗសួរទៅស្វាមីអង្គុយទ្រចង្ការមើលគេញុំាទៅកផត នៅឆ្លៀតលេបទឹក មាត់ទៀត។
« បងមិនញុំាទេ អូនញុំាទៅ » រាងតូចដួសបាយញ៉ុកពេញៗមាត់ ទាំងមិនប្រកែក ព្រោះគេពិតជាឃ្លានខ្លាំងណាស់ដល់ថ្នាក់ទ្រាំមិន បានដាស់ប្ដីឲ្យជូនចុះមកញុំាអីទាល់តែបានទើបគេដេកលក់ បើមិនដូច្នេះគេច្បាស់ជាបញ្ឈរភ្នែកទល់ភ្លឺមិនខាន ល្ងាចមិញញុំាអីខាងក្រៅច្រើនម្លឹងហើយនៅឃ្លានដដែលៗទៀត ស្រកពោះឃ្លានៗ គេមិនយល់ពីខ្លួនឯងទេ បើក្បាលពោះវិញដុះឡើងកំផ្លេះៗពាក់ អាវ រឹបលែងបានហើយ
« ឆ្អែតហើយ ចាក់ទឹកដោះគោអូនតិចមក » យ៉ុនហ្គីក៏ងើបទៅចាក់ ឲ្យគ្មានអ្នកណាប្រហើនជាងជីមីនទេក្នុងត្រកូល មីន ហ៊ានប្រើប្ដី បញ្ជាប្ដីបាន បើអ្នកម៉ាក់ដឹងច្បាស់ជាត្រូវធ្ងន់មិនខានទេ
« តឹងពោះណាស់ » ជីមីន អុកកែវទឹកដោះគោភឹបលើកដាច់មុន នេះ រួចក៏សង្កត់អាវខ្លួនយ៉ាងតឹង ឲ្យរាងក្រាលមើលក្បាលពោះខ្លួន ទាំសើចកិល គេស្ទើរតែមិនជឿថាខ្លួនឯងមានក្បាលពោះ ទាំងដៃជើងនៅតូចៗដដែលសោះ ។
« បីខែបាត់ » យ៉ុនហ្គីសើចតិចៗខ្នាញ់នឹងចរិកឡិឡក់របស់រាងតូច មុននឹងលើកបីគេទៅគេងវិញ ព្រោះថាអាល្អិតនេះញុំាឆ្អែតហើយ មិនចង់ដើរទេ។
« បើអូនកាម៉ាប់អត់ស្អាត បងនៅស្រឡាញ់អូនទៀតអត់ »
« ស្រឡាញ់ អូនមានសាច់ស្អាតណាស់អោបណែនៗដៃ »
« តោះចឹង! »
«ទៅណា? »
« ទៅញុំាទៀត »
«...»
To be continued 🦄