Chapter 34: Friends' Warm Embrace
MADALING araw habang si Ken ay tahimik na natutulog, si Alpha ay nananatiling gising, matiyagang nagbabantay sa tabi ng kanyang minamahal. Ang kanyang mga mata ay hindi bumibitaw sa mukha ni Ken, puno ng pagmamahal at pangungulila.
Sa ilalim ng liwanag ng buwan, ang presensya ni Ken ay nagbibigay liwanag sa dilim na kwarto. Ang lambing ng kaniyang paghinga ay nagpapalakas ng pagnanais ni Alpha na protektahan ang kanyang minamahal sa anumang uri ng kapahamakan.
Sa bawat pag-ikot ng orasan, ang pagmamahal ni Alpha kay Ken ay lalong tumitindi. Hinawakan niya ang kamay ni Ken habang inaalala ang pinagdaanan nila ng minamahal. Ang bawat yakap at halik na kanilang pinagsaluhan ay nagpapatibok ng kanilang puso, nagdudulot ng alim at kapanatagan sa gitna ng kaguluhan at panganib na bumabalot sa kanilang paligid.
Sa sandaling sila'y magkasama, ang mundo ay tila humihinto sa pag-ikot, at ang lahat ng mga problema at alalahanin ay tila napapawi sa liwanag ng kanilang pagmamahalan. Si Alpha ay lubos na nagpapasalamat sa bawat sandaling pinagkaloob sa kanya ang pagkakataong makasama si Ken, ang kanyang minamahal.
"I'm sorry for everything, Maby," bulong ni Alpha, ang kanyang boses ay puno ng pagsisisi. "Hindi ko sinasadyang saktan ka. I love you more than anything in this world, and I'll spend the rest of my life making it up to you."
Hindi maiwasan ni Alpha ang makonsensya, na alam niyang hindi niya nagawang protektahan si Ken mula sa mga panganib na kanilang pinagdaanan. "I'll always be here for you, Maby," bulong muli ni Alpha, ang kanyang tinig ay puno ng pagmamahal at pag-aalaga. "You're not alone, my Luna. I'll protect you, no matter what." sabi niya, ang mga mata niya ay pumikit nang dalawin siya ng antok.
Ilang oras ang lumipas, nagmulat si Ken ng mga mata at nakita si Alpha na mahimbing natutulog sa tabi niya. Ang malumanay na paghawak ng kamay ni Alpha ay nagbibigay ng kakaibang kapanatagan sa puso ni Ken. Tila ba sa kanyang paggising, natunton niya ang isang bagong antas ng pagmamahalan sa pagitan nila.
Ken's fingers gently traced the contours of Alpha's hair as he slept peacefully beside him. The soft strands felt familiar and comforting beneath his touch, a tangible reminder of the bond they shared.
With each stroke, Ken's heart swelled with gratitude for Alpha's unwavering support and loyalty. In the stillness of the room, he found himself lost in the simple intimacy of the moment, cherishing the closeness they shared.
"Thank you, Maby," Ken whispers softly, his voice barely above a whisper. "Thank you for always being there for me, for never giving up on me." Patuloy ang paghaplos ni Ken sa buhok ni Alpha, ipinahahayag ang lalim ng kanyang pagmamahal at pagpapahalaga.
Sa unti-unting pagbangon ni Alpha, natigil si Ken sa kanyang mga kilos, nagkunwari siyang tulog. He closed his eyes, hiding in the darkness of his turmoil, while waiting for his chance to gather his thoughts.
Upang magkaroon ng paninindigan sa pagkukunwari niyang tulog at bago pa lamang siyang gigising ay nag-unat siya ng kamay. Bigla namang napatayo ng mabilis si Alpha, ang kanyang pag-aalala ay halata habang siya ay palapit sa kanya upang tingnan ang kalagayan niya. "Ken, gising ka na ba?" mariing tanong niya, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala at tuwa.
Sandali lamang na nanatiling tahimik si Ken, ang kanyang paghinga ay marahang marahan habang nagpapanggap na tulog pa rin.Pagkatapos ng ilang saglit, binuksan niya ang kanyang mga mata, nakatitig sa mga mata ni Alpha na may mahinang ngiti. "Oo, gising na ako," sagot niya, ang kanyang tinig ay manipis mula sa kawalan ng paggamit.
Alpha's expression softened with relief as he reached to gently brush a strand of hair away from Ken's forehead. "I was worried about you," he admitted, his touch tender against Ken's skin.
Ngumiti si Ken ng malawak kay Alpha. "Thanks, Maby," bulong niya, ang kanyang tinig ay halos hindi marinig. "I appreciate you being here."
Alpha's gaze softened even further, his heart aching at the vulnerability in Ken's eyes. "I'll always be here for you, Maby," he promised, his voice barely audible as he leaned closer. "You're not alone, my Luna. I'll protect you, no matter what."
Mabilis na inalalayan ni Alpha si Ken upang ito ay makaupo. Inabot niya rin ito ng isang basong tubig at tinulungang makainom. Pagkatapos ng ilang saglit, itinanong ni Ken kay Alpha, ang kanyang tinig ay puno ng pagmamalasakit, "Maby, how's Justin? How is he doing?"
Napansin ni Alpha ang kaba sa mga mata ni Ken, at sa isang sandali ay yumuko siya, ngumiti siya upang tanggalin ang pag-aalala ng kasintahan, "Justin is in better condition now. He has some cuts and bruises, but no serious injuries. He's resting and gaining strength."
Nawala ang bigat na nararamdaman ni Ken ng marinig iyon kay Alpha, nagpapasalamat siya sa kaligtasan ng kaibigan. Pagkatapos kasi ng nangyari kay Marco ay nawalan na rin siya ng malay. "Thank you for taking care of him, Alpha." Ngunit kahit na si Justin ay nasa mabuting kalagayan ngayon, hindi pa rin mawawala ang pag-aalala ni Ken para sa kaibigan.
Matapos malaman ang kalagayan ni Justin, ang mga iniisip ni Ken ay biglang napunta sa isa pang mahalagang bagay - ang Crimson Reaper matapos ang pagkamatay ni Marco. Lumapit si Ken kay Kaiser, ang kanyang boses ay puno ng kuryusidad at pangamba. "What happened to the Crimson Reaper after Marco's death? Are they still posing a threat to us?"
Kumunot ang noo ni Alpha nang mapakinggang ang pangalan ng gang. Inisip niya ang mga nagdaang pangyayari. "After Marco's death, the Crimson Reaper's influence waned," paliwanag niya, ang kanyang mga tinig ay may halong ginhawa at pag-iingat. "Some of their members, scattered, while others were apprehended by the authorities. Without Marco's leadership they've become much less of a threat."
Napahinga ng malalim si Ken, nagpapasalamat sa balita na ang kanilang mga kalaban ay hindi na gaanong matitindi tulad ng dati. "That's a relief to hear," komento niya, ang kanyang boses ay may halong pasasalamat. "Hopefully, we can finally have peace now."
After discussing the state of the Crimson Reaper, Kaiser felt compelled to share another peace of crucial information with Ken. "Ken, I also wanted to let you know that Marco's family has fled the country," he revealed, his tone somber yet resolute. "With Marco gone and their ties to his criminal activities exposed, they decided to leave to avoid any further complications."
Ken nodded solemnly, absorbing the gravity of the situation. Ang pag-alis ng pamilya ni Marco ay nangangahulugan ng malaking pagbabago sa kapangyarihan at nagbibigay ng kaunting pag-asa para sa isang hinaharap na malaya mula sa multo ng kanilang impluwensya. "it's for the best," Ken replied, his voice tinged with a sense of closure. "Hopefully, they find a way to move forward and leave their past behind them."
As they reflected on the events that had transpired, Ken and Alpha found themselves facing a new chapter filled with uncertainty and possibility. With the threat of the Crimson Reaper diminished and Marco's family gone, they knew that they could finally begin to rebuild their lives and chart a course toward a brighter future.
"I love you, Maby." Wika ni Alpha, ang kanyang mga kamay ay sinusuklay ang buhok ni Ken.
"I love you. I love you ka d'yan!" Hinila ni Ken ang tainga ni Alpha sanhi para sumigaw si Alpha. "Hindi ko pa nakakalimutan yung mga ginawa mo saken," dagdag niya, ngumuso si Alpha. Itinago ni Ken ang ngiti niya kahit na gustong gusto na niya matawa.
"Everything I did was out of love for you. I never meant to hurt you. Forgive me, please." paliwanag ni Alpha, naunawaan na naman niya ito nung una pa lamang gusto lang talaga niya magpalambing.
"Alam ko," tumingin siya sa mga mata ni Alpha, "Pero sana inisip mo rin ---," hindi na niya naituloy ang sasabihin niya ng halikan siya ni Alpha.
"I love you," Paulit ulit siyang hinahalikan ng kasintahan. "And I'll do everything to prove to you that you're the only one I love," he declared, his voice brimming with promise and a determination to make amends. Ken felt his heart flutter at Alpha's words, his lips twitching with the urge to smile.
Umirap si Ken. "Yan ganyan. Alam na alam mo talaga ako kunin," sabi ni Ken, his emotions are a whirlwind of joy and intense affection. As Alpha repeatedly kisses Ken, it bring a unique warmth to his heart.
Nagbukas ang pintuan at pumasok doon ang kapatid ni Ken na si Jane at ang mga kaibigan nilang sina Eryx and Raze sanhi para maputol ang paglalambingan nilang dalawa ni Alpha.
Ken's cheeks flush with a mixture of embarassment and relief, while Alpha offers a sheepish smile, acknowledging the interruption.
"Hey, guys," bati ni Ken, may kaunting kahihiyan sa tinig.
Tumango si Alpha, ang mga mata'y tumingin sa kanya bago bumaling sa kanilang direksyon. "What brings you all here?" tanong niya.
Lumapit si Jane sa kapatid, ngumiti ito ng nakakaloko. "Bawal ko na bang bisitahin ang kapatid ko?" yayakapin sana ni Jane si Ken ngunit pinigilan na agad siya nito.
"Don't you dare, Sis." inirapan ni Ken ang kapatid, may halong pakunwaring pandidiri sa tono ng boses nito. "Nakapa-oa mo talaga," dagdag pa nito.
"We just want to make sure you're doing okay," sabi ni Eryx, halatang may pinapatamaan siya sa mga salita niya. Mabilis na nagreact si Alpha.
"So, sinasabi mong pinapabayaan ko si Ken?" mariing sabi ni Alpha, sabay sabay na nagtawanan silang lahat. Mabilis talaga lagi itong mapikon.
"Wala akong sinasabi," katwiran ni Eryx at ngumisi ito.
Lumapit naman si Raze kay Ken bitbit ang isang basket na prutas. "We brought you some fruits," sabi ni Raze bago ipatong sa mesa ang dalang prutas.
Ken's heart swells with gratitude at the outpouring of support from his friends. "Thank you, guys," he says, his voice filled with emotion. "I really appreciate it."
Sunod na pumasok si Bronx, tulak ang wheel chair sakay si Justin, agad itong napansin ni Ken at ng iba pa.
"Bess!" masayang bati ni Ken, ang mukha'y nagliwanag sa tuwa sa pagdating ng kaibigan.
"Acclaaaaaa!" sigaw nito at mabilis na tumayo upang lumapit kay Ken. Napaawang ang labi nilang lahat. Napansin ni Justin na may tanong na namuo sa kanilang lahat kaya siya ay nagsalita. "Hindi naman talaga ako pilay. Ewan ko ba d'yan kay Bronx nasobrahan sa pagkamaalaga. Sobrang oa!" paliwanag niya sanhi para magtawanan silang lahat, nakaramdam ng hiya si Bronx kaya napakamot na lang siya sa batok niya.
"Sus, kunwari ka pang ayaw mo. Gustong gusto mo rin naman." banat ni Jane.
"Medyo." sabay sabay na naman silang nagtawanan. Napuno ang atmospera ng kwarto ni Ken ng kasiyahan habang sila ay nag-uusap.
"Nakakamiss kayo," sabi ni Ken, ang mukha'y puno ng ngiti habang tinitignan ang kaniyang mga kaibigan.
"Talaga? Eto kami, nandito na ulit," sagot ni Raze, ang boses ay puno ng kasiyahan at pag-asa.
"E ako hindi mo namiss?" parang batang tanong ni Alpha, hindi nahihiyang ipakita ang pagkachildish side niya sa mga kaibigan. Sabay sabay na tumawa ang lahat. "What?" sabay poker face niya.
"Ang pangit lang, tol!" komento ni Eryx na agad naman nabutakan ni Alpha. "Aray ko naman."
Nakangiti rin si Justin, ang mukha'y puno ng pasasalamat. "Salamat guys," aniya, ang boses ay niya ay puno ng pagpapahalaga. "Hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan."
"You really don't need to thank us, Justin," Bronx says, his face serious but filled with care. "Just know that we're here for you, always."
Naghiyawan silang lahat sa sinabi ni Bronx, pangungutya sa kaibigan.
Ken's eyes welled up with tears of gratitude as he watched his friends laugh and share stories. Ang init ng kanilang samahan ay bumalot sa kanya, nagbigay sa kanya ng pakiramdam na hindi siya nag-iisa. Kahit sa mga hamon na kanyang kinakaharap, ang pagmamasid sa kasiyahan ng kanyang mga kaibigan ay nagdulot sa kanya ng malalim na kaligayahan at kapanatagan. Hindi niya maiwasang ngumiti sa gitna ng kanyang mga luha, na puno ng pagmamahal at suporta mula sa paligid. Sa sandaling iyon, napagtanto ni Ken kung gaano siya ka suwerte na may mga kaibigang tulad nila na laging nasa kanyang tabi.