៚អាការៈមិនស្រួល៚
Jeonghan ខំភ្ញាក់តាំងពីប្រលឹមដើម្បីទៅធ្វើការងារមុនពេលឪពុករបស់គេភ្ញាក់ ព្រោះគេមិនចង់ជួបមុខគាត់ទេ។ Jeonghan ពិតជានឿយហត់ណាស់ក្នុងរឿងគ្រប់យ៉ាង បើអារត់គេចបានគេនិងរត់ហើយ ប៉ុន្តែគេមិនអាទេព្រោះគេនៅមានប្អូនស្រីម្នាក់ត្រូវមើលថែ។
Soobin នៅមិនទាន់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញទេនាងនៅជាមួយមិត្តភក្តិរបស់នាងនៅឡើយ។ នាងគ្មានសាលាសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ដូច្នេះនាងមានគម្រោងទៅដើរលេងជាមួយមិត្តនៅថ្ងៃនេះ។
_____________
"អឺ! ខ្ញុំហត់ណាស់" Jeonghan ត្អូញត្អែរពេលគេដើរចូលហាងកាហ្វេ
"អីយ៉ា បងកុំធ្វើមុខបែបនេះបានទេអាក្រក់មើលណាស់" Jihoon
"Jihoon គាត់ខឹងនិងបងដូចដែលបងបានគិតមែន" Jeonghan សើចដាក់ខ្លួនឯង។
"អូ ប៉ាបងឃើញសក់បងហើយមែន ហើយគាត់ថាម៉េច?" Seokmin ចូលមកនិយាយ
"បងត្រូវដូរពណ៌ទៅខ្មៅវិញ"
"ស្ដាយណាស់ ពណ៌ទង់ដែងសមនិងបងណាស់"
Jeonghan ទៅអង្គុយនៅលើសាឡុងសម្រាប់រងចាំកម្មងកាហ្វេដែលភ្ញៀវអង្គុយ ហើយ Seungkwan និង Seokmin ក៏ទៅអង្គុយជាមួយដែរតែគេមិនបានចាប់អារម្មណ៍ទេរវល់តែភ្លឹកដោរសារតែនឿយហត់ពេលពេញមួយព្រឹកហើយ។
ភាពនឿយហត់របស់គាត់បានធូរស្រាលបន្តិចនៅពេលមានភ្ញៀវមកស្តាប់បទចម្រៀងដែលគេចូលចិត្តស្តាប់។ វាជាបទចម្រៀងដែលបងប្រុសគេច្រៀង។
"Joshua ឡូយ ហើយសង្ហាណាស់!"
"មែនហើយ សំឡេងគាត់ពិតជាទន់ភ្លន់ណាស់"
Jeonghan បានឮពីសិស្សស្រីពីរអ្នកដែលកំពុងអង្គុយនៅតុក្បែរនោះនិយាយគ្នា។ វាបានធ្វើឱ្យគេមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយដែលទីបំផុតបងប្រុសភ្លោះរបស់គេបានរស់នៅដូចក្ដីស្រមៃហើយ។ Jeonghan ចង់ដឹងណាស់ថាសុខទុក្ខ jisoo ពេលនេះយ៉ាងមិចហើយ ។
Hong Joshua ដែលជាតារាចម្រៀង ដែលពូកែទាំងច្រៀងនិងលេងភ្លេងនៅ អាមេរិកអ្នកណាមិនស្គាល់ថែមទាំងមាន សម្រស់ស្រស់ស្អាតមិនចាញ់មនុស្សស្រីអ្នកណាឃើញក៏លង់ស្រឡាញ់មិនថាប្រុសមិនថាស្រី។ ប៉ុន្តែរឿងមួយដែលគេមិនដឹងពី Hong Joshua នោះ គឺរឿងគ្រួសារគេលាក់បានជិតល្អណាស់ សូម្បីតែឈ្មោះពិតរបស់គេគឺ Yoon Jisoo ក៏គ្មានអ្នកដឹងក្រៅពីបងប្អូនប្រុសស្រីគេទេនិងនៅមានបីអ្នកទៀតគឺ Seokmin Seungkwan និង Jihoon។ ដែលស្និតស្នាលនិងគ្នា។
(ខ្ញុំពិតជារីករាយណាស់ដែលដឹងថាក្ដីស្រមៃបងក្លាយជាការពិត Yoon Jisoo) Jeonghan និយាយក្នុងចិត្ត។ Jeonghan គេមិនបានជួបបងប្អូនភ្លោះរបស់គេអស់រយៈពេល5 ឆ្នាំមកហើយ។ ពួកគេមិនអាចទាក់ទងគ្នាបានដោយសារការងាររបស់ Joshua ។ ហើយ Jeonghan ក៏ដូចគ្នា។
"ខ្ញុំបានលឺថា Joshua នឹងមានការសហការគ្នាជាមួយក្រុម Kpop នៅកូរ៉េដូចជាក្រុម Seventeen ហើយពួកគេនឹងមានការប្រគុំតន្ត្រីនៅទីនេះនៅប្រទេសកូរ៉េ!"
"Seventeen ? ពួកគេជានរណា?"
"ឯងមិនដឹងទេ! ក្រុមនោះមានសមាជិក 4 អ្នកសុទ្ធតែសង្ហារៗទៀតផង Mingyu, Wonwoo, Vernon និង Seungcheol!"
"អូ! តើពេលណាទៅខ្ញុំមិនអាចរងចាំការប្រគុំតន្រ្តីនិងបានទេ"
Jeonghan ភ្ញាក់ផ្អើលពីអ្វីដែលគេបានឮ។ idol របស់គេ និងបងប្រុសរបស់គេនឹងមានការសហការគ្នា ហើយមិចបាន Joshua មិនប្រាប់គេចឹង។
Seventeen គឺជាអ្នកលើកទឹកចិត្តរបស់គេ។ Seventeen គឺជាហេតុផលមួយរបស់Jeonghan ឱ្យគេមានក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងជីវិត ព្រោះជាមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានិង leader នៅក្នុងក្រុម Seventeen គឺ Seungcheol ។ Jeonghan ស្រឡាញ់ពួកគេខ្លាំងណាស់ ចម្រៀង, ក្បាច់រាំ, រូបរាងរបស់ពួកគេទាំងអស់គឺល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់ Jeonghan ។
ពេលឮថាបងប្រុសនឹងរួមការងារជាមួយ Seventeen គេពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់។
__________
រយៈពេលបីម៉ោងនៅហាងកាហ្វេ Jeonghan ចេះតែមានអារម្មណ៍ថាចម្លែងមិចនៅសុខៗគេចេះតែឈឺក្បាលវិលមុខបែបនេះ សូម្បីតែដើរក៏មិនចង់រួចដែរ ហើយភ្នែករបស់គេព្រិលៗអស់ហើយ។
(ខ្ញុំមិនបានឈឺអីណាមិចបានចឹង អូយ) Jeonghan គិតក្នុងចិត្ត។
"បងHan! បងកើតអីនិង?" Seokmin រត់ទៅទ្រJeonghan ដែលកំពុងតែត្រេតត្រូត
រកដួល។
"បង បងមិនកើតអីទេ" Jeonghan ឆ្លើយ។
"Nah បងកុហក Jihoonieee!" Jeonghan ស្រាប់តែមានអារម្មណ៏លឺសំឡេងខ្លាំង ទាំងដែរការពិត Seokmin មិនបានស្រែកអីខ្លាំងទេ។
"មានរឿងអី?" ទាំង Seungkwan និង Jihoon បានសួរស្របគ្នាទាំងបារម្ភ។
"Woah បងHan! បងកើតអីនិង" Seungkwan
"បងមិនអីទេ" Jeonghan
Jihoon ចូលទៅជិត ហើយប៉ះថ្ងាសរបស់គេ។
"អីយ៉ា! បងម៉េចក្ដៅខ្លាំងមេស!"
"ឈប់និយាយបំផ្លើសទៅ វាគ្មានអ្វីទេឆាប់ទៅទទួលភ្ញៀវទៅ" គេរុញ Seokmin ចេញនិងឈរខ្លួនឯង
"អត់ទេ ខ្ញុំមិនអាចអោយបុគ្គលិករបស់ខ្ញុំបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យបានទេ ដូច្នេះបងសម្រាកទៅឬទៅផ្ទះក៏បានដែរចាំពេលស្រួលខ្លួនចាំមកធ្វើការបន្តក៏បាន"
"បងមិនអីមែនណា Jihoon "
"មិនបានចាំឱ្យ Seungkwan នាំបងទៅផ្ទះ"
"បងមិនចង់ទៅផ្ទះទេ Soobin មិនទាន់មកផ្ទះទេ ហើយប៉ាប្រហែលជាភ្ញាក់ហើយ"
"អឺ! បងបារម្ភខ្លាចប៉ាបងធ្វើអ្វី!?" Seungkwan បានត្អូញត្អែរ
"មែនហើយ យើងមិនអាចឱ្យបងធ្វើការបានទេ មើលបងចុះខ្លួនឈរមិនចង់ហ្នឹងផងចង់ធ្វើការទៀត" Seokmin ស្ដីឱ្យ Jeonghan ។
Jeonghan និយាយដោយដោះអាវប៉ាក់របស់គេថា "Ok បងនឹងទៅផ្ទះ"
"ចឹងចាំឱ្យខ្ញុំជូនទៅ" Seokmin
"មិនអីទេ បងទៅផ្ទះខ្លួនឯងបានបើឯងជូនទៅប៉ាប្រកដជាថាឯ្យមិនខាន " Jeonghan យកកាតាបខ្លួនហើយក៏ហៅតាកសុីជិះទៅផ្ទះព្រោះគេដើរមិមរួចទេ។
__________
"អឺ គាត់មិនទៅផ្ទះទេ" Jeonghan ដើរចូលក្នុងផ្ទះមិនឃើញប៉ារបស់គេទេ រួចក៏លើងទៅបន្ទប់របស់ខ្លួន។គ្រាន់តែដើរចូលភ្លាមគេបានទម្លាក់ខ្លួនទៅលើពួកបាត់ទៅហើយនិងលង់លក់បាត់ទៅដោយជាមួយសម្លៀកបំពាក់រការងារផងដែរ។
វាប្រហែលជាជិតពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ នៅពេលដែល Jeonghan ភ្ញាក់ឡើង។ គេមិនមានអារម្មណ៍អាក្រក់ ឬឈឺទៀតទេ ប៉ុន្តែគេមានអារម្មណ៍ស្រាលខ្លួន ហើយទ្រូងគេមានអារម្មណ៍ធ្ងន់ជាងធម្មតា។ គេអង្គុយមើលដៃជើងខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍ថាប្លែក ដែលប្លែកជាងនេះទៀតគឺសក់របស់គេវែងម្ដងទៀត។
Jeonghan ស្ទះទៅមុខកញ្ចក់ភ្លាមៗ ហើយភ្ញាក់ផ្អើលនិងអ្វីដែរគេបានឃើញ តើជាអ្នកណានិង! នេះខ្ញុំហេស? មានរឿងអីកើតឡើងទៅ.....
See you next time 🩷😉
( Minghao គឺគ្រប់បែបយ៉ាង 🙃)