"Abi Hayal yengenin babasını yoğun bakıma aldılar ameliyat çok zor geçmiş hàla hayati tehlikesi varmış."
Telefon elimden düştüğünde Yaren bana öylece bakıyordu.
Deli gibi kafa sallıyordum.
"Hayır, hayır!"diye bağırıp diz çöktüm. Olamazdı. Babama bişey olursa ben yaşayamazdım. Gözyaşlarım şiddetlendikçe Yaren'de karşıma geçip birşeyler söylüyordu. Hiç bi şey duymuyordum. Kafamı çevirdiğimde sehpanın üstünde araba anahtarı görüp almam bir oldu. Koşar adımlarla garaja gittim. Yaren arkamdan
"Hayal nereye gidiyorsun?" diye bağırdığında adımlarımı daha da hızlandırdım. Arabaya binip son gaz Ankara'ya sürdüm.
Gözyaşlarım yüzünden yolu bulanık görüyordum. Ağlamayacaktım en azından şimdilik babamın yanına sapasağlam gidecektim.
Yaren'den
Hayal çıktıktan hemen sonra Görkem'i aradım. Aradığımda hemen konuya girerek
"Alo, Görkem acilen Umut'u bulman lazım." diyip suratına kapattım. Hayal'in telefonu aradığımda telefonun sesi kanepenin arkasından geliyordu. Telefonu da yanında değildi.
Ne olmuştu ki?
Evi yaklaşık 10 dakika turladıktan sonra zil çaldı. Koşar adımlarla kapıyı açtığımda karşımda Görkem ve Umut vardı. Umut hemen içeri girdikten sonra Görkem'de girdi.
"Telefonum nerde?" diye kükredi Umut. Elimle kanepenin üzerini işaret ettim. Hızlıca telefonu alıp birisini aradı.
"Lan siz benim sesimi duymadan nasıl olayı anlatırsınız." diye bağırınca yerimde sıçradım. Telefonu kapattığında
"Ne oldu ya Hayal neden öyle alel acele çıktı hemde ağlayarak? " dediğimde Umut bana baktı ardından sehpaya.
"Allah kahretsin." diyip evden çıktı. Görkem çıkacağı sırada kolundan tuttum.
"Neler oluyor?" diye sorduğumda nefesini dışarı verdi.
"Hayal'in babası kalp krizi geçirdi. Adam ambulansta ölmüş ama sonra geri hayata döndürmüşler. Ameliyatta zor geçmiş. Yoğun bakımdaymış ama hayati tehlikesi var. Ve hayatını kaybetmesi an meselesi. " diyip o da Umut'un ardından çıktığında dizlerimin üzerine çöktüm. Hayal bunu asla kaldıramazdı.
Önce annesi sonra babası asla yapamazdı. Ben bile böyle bi tepki verdiysem Hayal yıkılırdı,yıkılmıştı da...
Hayal'den
İstanbul'a geldiğimde hemen arabadan indim ve havaalanına gittim. Ankara'ya bilet aldıktan sonra beklemeye başladım. Allah'tan pantolonumun cebinde para vardı. Ve havaalanın müdürü babamın çok yakın arkadaşı oldığu için kimliğe ihtiyaç kalmamıştı.
Yanıma bi teyze oturdu.
"İyi misin kızım betin benzin atmış?" dediğinde ona döndüm. Tanımadığım bi kişiye babamı anlatmıcaktım. Tam bişey diyecekken lafını devam ettirdi.
"Bişey olmuş belli. " dedi.
"Bişey yok teyzeciğim. " dediğimde Ankara anansonu yaptılar.
Kalkıp hızlıca uçağa doğru yürüdüm. Uçağa binip babamın yanına gitmeyi bekledim.
Umut'tan
Hızlıca havalimanına gidip Ankara'ya bilet istedim. Uçağa bindikten sonra tek isteğim Hayal'in bana kızmaması ve babasının hemen iyileşmesi. İzmir'e geri döndükten sonra o adamı öldürecektim. Keşke telefonu evde bırakmasaydım.
2 saatlik yolculuğun ardından hemen hastaneye gittim. Hastaneye girip danışmana doğru ilerledim.
"Mustafa Sarıkan?"diye sordum. Hayal bana babasının ismini söylememişti ama ben herşeyi araştırmıştım
"2. Kat" dediğinde ikişer üçer merdivenleri çıktım. Gördüğüm manzara ile dondum kaldım.
Hayal burdaydı ve cama kafasını koymuş.
"Nolur baba beni sensiz bırakma yalvarırım." diye ağlıyordu. Bir insan ağlarken bile melek gibi görünür müydü?
Yanına doğru yaklaştığımda bile beni fark etmemişti. Omzuna dokunduğumda yerinden sıçradı.
"Senin ne işin var burda ?"diye bağırınca bu tepkiyi beklediğimden ne şaşırır ne de kızmıştım. Mavi gözleri yerini kırmızılığa bırakmıştı. Dudakları kurumuş ve rimeli akmıştı. Yüzü bembeyzadı. Yüzüne uzun süre baktığımda o da gözyaşlarını siliyordu.
"Senin yanında olmak istedim " dediğimde bu sefer gözümün içine öyle bi baktı ki o an ordan çekip gitmek istedim. Yok olmak istedim.
"Sen benim yanımda böyle mi olmak istiyorsun babamın olayından öldüğünde mi haberim olacaktı ha söylesene." diyip omzuma vurmaya başladı.
Canım acımıyordu. Vurduğu her yerde çiçek açıyordu. Ellerini tuttuğumda koca mavi gözlerini bana dikti. Ağlıyordu. Ağlamasını istemiyordum. Ona sarıldığımda o ilk başta sarılmadı ama sonra elleri belime yerleştiğinde daha sıkı sarıldım. Ağladığını omzumdaki ıslaklıktan hissediyordum.
"Ölmesini istemiyorum. Doktorlar uyanmasını bekliyor. Yapacak bişeyleri kalmamış" diyip omzuma koydu başını benimde elimden bişey gelmiyordu. Hiç bişey yapamıyordum.
Üzgünüm kadınım elimden bişey gelmiyor. Sana söz de veremiyorum baban yaşayacak da diyemiyorum.
"Gel biraz dinlen, yat."dediğimde
"İstemiyorum"diye direttiğinde bir elimi sırtına bir elimide bacaklarına geçirdim.
"Uyucaksın "dediğimde çırpındı.
"Hayır. Umut ben babamın yanında olamak istiyorum. Ya babama ben uyurken bişey olursa"dediğinde durdum.
"Olmayacak "dediğimde.
"Söz verebilecek misin ?"dediğinde sustum. Haklıydı.
Hiç bişey yapamıyordum. Ama uyucaktı. Bi odaya girdiğimizde hemen oradaki hemşireye uyku getirecek bişey yapmasını istedim. Hayal başını cama doğru döndürdüğünde hemşire seri hareketlerle Hayal'in koluna iğne yaptı. Hayal her ne kadar diretsede iğne etkisini gösterecek kadar yapılmıştı.
Hayal uykuya dalmak üzereyken elime pamuk ve su aldım.
Pamuğu suya batırıp akan rimeli temizledim. Kurumuş duduklarına da krem sürüp yanına uzandım. Öylece yüzünü izledim. Böyle bi yüze ağlamak yakışmıyordu. Gülmek yakışıyordu.
Gözleri tıpkı bi gökyüzünü andırıyordu. Gülümsediğinde güneş gibi parıldırıyordu.
Ama üzüldüğünde ,ağladığında tıpkı fırtına öncesi bir mavilik alıyordu yerini.
Hayal'in eli boynundaki kolyeye gitti. Sanırım annesinden yadigardı.
"Merak etme anneciğim o hep benim yanımda olacak babam olmasa bile " dediğinde sesi sonlara doğru kısılmıştı. Ama duymuştum.
İnşallah rüyasında bahsettiği kişi bendim. Onun yanında ne olursa olsun hep ben olacaktım.
Gözlerini yavaşça araladığında hemen yatakta doğruldu.
"Benim babamın yanında olmam lazım "diye yataktan kalktığında kolundan tuttum.
"Hayal sakin ol "dediğimde bana iğrenir gibi bakıp
"Sen ne anlarsın ki "diyip kapıya doğru yürüdü. Doğru ne anlardım ki benim babam bana hiç sevgi göstermemişti.
Babam bana hep iğrenir bakmıştı. Sanki annemle istemeyerek birlikte olmuş ve sonucunda benim gibi bi çocuğu olmuştu. Babam bana bir kere vurmuştu. O anı aklıma bile getirmek istemiyordum. Ama psikoloji bakımından her zaman vuruluyordum.
Hayal haklıydı.
Hayal kapıyı açıp geri kapattı ve yanıma gelip bana sarıldı.
"Özür dilerim ben kendimde değilim nolur beni affet "dediğinde bende ona sarıldım.
"Önemli değil hadi babanın yanına git."dediğimde kafasını göğsümden çekip başını sallayıp odadan çıktı.
Hemen ardından da ben çıktığımda yoğun bakım odasının önüne geldim.
Önüne geldiğimde bi kadın vardı Hayalin yanında kadının arkası dönüktü. Ve Hayal kadına küfreder gibi konuşuyordu. Kadının saçını tuttuğunda hemen koşarak yanlarına gittim.
Kadının yüzünü görmemle olduğum yere çivilendim tek dediğim şey
"Sen ?" oldu.
Babam bi kadınla eve geldiğinde ben de ödevlerimi yapıyordum. Artık alışmıştım. Ödevime devam ettiğim sırada babamın yanında olan kadın odama gelip masama oturdu.
Ve eteğini yukarı doğru çekti.
"Merhaba yakışıklı "diyip yanağımdan öptü.
"Siz ne yaptığınızı zannediyosunuz "diye bağırdığımda babamın geleceğini anlamış olmalı ki elbisesini ilk çamaşırı gözükcek derecede yukarı çekti ve elbisesinin askısını aşağı çekip yatağıma yattı.
O sırada babam odama geldiğinde kadını benim yatağımda gördüğünde yanağıma çok sert bi tokat attı. Kemerini çıkarıp kadının önünde kemerle dövmüştü. Canım fazlasıyla acıyordu.
Babam odadan çıkınca kadın gelip sırtımdaki yaraya dokunup
"Çok yakıştı"diyip odamdan çıkmıştı.
Ve o kadın tekrardan karşımdaydı. Kadın bana bakıp yardım ister gibi bir bakış attı ama asla ona yardım etmeyecektim.
Hayalin bu kadınla ne alakası vardı. Hayal kadının saçını bıraktığı sırada
"Ne yaptın babama "diyip kadına tekme attı kadın iki büklüm olunca yumruk attı. Hayali durdurmak adına dirseklerinden tutup kaldırdım. Uzak bi yere götürdüğümde
"Sen nerden tanıyosun o kadını ?"diye sorduğumda
"Üvey annem "dediğinde gözlerimi kocaman açmıştım . Bu sürtük Hayal'in üvey annesi miydi?
Ben öylece Hayal'e bakarken babasının odasından çıkan doktoru fark edip koşarak yanına gitti.
"Babam nasıl?"diye sorduğunda doktor bi bana bi Hayal'e baktı. Uzun süre sessiz kalınca
"Ne olduğunu söyleyecek misiniz ?"tısladığımda doktor elindeki dosyalara baktı ve sonra Hayal'e baktı. Şuan söz konusu babası olmasaydı şimdiye doktora dalmıştım.
"Hayal hanım babanız biliyorsunuz ki acil yardımda kalbi durmuştu. Bu acil yardım esnasında her ne kadar arkadaşlar müdahale etmiş olsada kalbe giden damarların bir çoğu kapalı."dediğinde
"Lafı uzatma "dediğimde Hayal bana bakıp geri doktora devam etmesi için işaret parmağını ona gösterdi.
" Yani babanız yaşasa da bitkisel hayatta olacak "dediğinde Hayal'in gözündeki biriken yaşlar dökülmeye başlamıştı bile.
Tam Hayali alıp götürecekken yoğun bakımdaki kalp ritmini gösteren alet yerini düz bi çizgi halini aldı. Doktor hızla içeri girdiğinde Hayal de cama yapıştı.
"Baba "diye bağırdığında içim cız etti. İlk defa bu duyguyu yaşıyordum.
"Gitme "dediğinde doktorlar iki aleti birbirine sürtüp kalbin üstüne koydu. Bi kaç kere daha bunu denediklerinde yine de hiç bi değişiklik olmamıştı. Düz çizgiydi. Hayal yere düştüğünde hızla onu kaldırıp koltuğa oturttum.
Doktor dışarı çıktığında yanımıza geldiğinde
"Başınız sağolsun Hayal Hanım"dediğinde Hayal hızlıca ayağa kalkıp doktorun yakasına yapıştı.
"Benim babam ölemez tamam mı yaşıyacak o "diye bağırdığında onu çekmeye çalışıyordum.
Çekildiğinde yere diz çöktü bende çöktüğümde hemen ona sarıldım.
"Ölemez o yaşayacak benim babam o beni yapayalnız bırakmaz "dediğinde
"Yalnız değilsin ben varım "dediğimde başını çekip bana baktı.
Tam ayağa kalkacağı sırada bayıldı. Onu kucağıma alıp yattığı odaya götürdüm. Yatırdıktan sonra babasının ölümüyle ilgili gereken işleri yapmak için odadan çıktım.
Tam koridordan döneceğim sırada o kadınla konuşan kişiyi görünce durdum.
Bu işin içinde kesinlikle bunların parmağı vardı .
Bundan emindim .