Uçağa girerken sallanıyordum.
Yorgun, halsiz, bitkin, kırgın, bıkmış, solmuştum.
Beynim dusunmekten agriyordu.
Koltuga oturup kulaklıklarimi taktim ve gozlerim kapatmaya zorladım.
Ardımda bırakabilecegim seyler olsaydi keske sorunlarım.
Bi sure sonra uyku bedenimi ele gecirdi ve yavasca dünyadan kopup başka bir dünyaya adım attım.
Rüyamda bir bilgisayarın başındaydım. Dışardan sesler gelmeye başladiginda kalkip camdan disari baktım. normalinden iki kat buyuk bir kamyon sokakta duruyor ve icinden insanlar iniyordu. bu insanlar bir şirketin çalışanı gibi ayni kıyafeti giymisti. ellerinde silah vardı.birkac kisi kamyonun icinden kirmizi hortumlar ve kablolar cikarip topragin üzerine koyarken diger kisiler etrafa bakip tehlike varmi diye kontrol ediyorlardi.
İcimde bir ofke vardi. Bunu yapmaya haklari yoktu. Buraya kuantum tasini aramak icin geldiklerini biliyordum. Yeni bulunan, temiz ve yüksek enerji saglayan bir kaynak...
Bu topragin sahibi bizdik, bu kaynakta bizimdi. Onlar bi anda gelip sahip olmazlardı.
Telefonum caldi o sirada. Arkadaslarim çoktan örgütlemişti ve beni cagiriyorlardi.
Bu kamyonun geleceğinden haberimiz vardı. tanimadigimiz bilmedigimiz ülkelerden gelen bu adamlara kim oldugumuzu gosterecektik.
giyinip disari ciktim ve yaklasik 500 kisilik bir grup halinde protesto edip sloganlar atmaya basladik. Yasli, genc... herkes buradaydi.
70 yasindaki bir teyze bizimle birlikte bagiriyordu. Tek olmustuk, butun olmustuk.
Görevli adamlar bize ingilizce birşeyler soyluyorlardi sinirlice.
Onlar bagirdikca biz daha cok bagiriyorduk . Bagirmakla kalmayip tas atmaya basladik. Herkes birden yuzlerce tas yagdiriyorduk.
Adamlar islerini yapamaz hale gelmislerdi. Bi tanesi icimize biber gazi atti. Herkes dagildi. nefes alamiyordum, cok kotu birseydi bu. yaslilar , cocuklar perisan olmustu.
teyzelerin halini gordukce icimdeki ofke buyudu. bi cocuk kipkirmizi olmuştu, astim hastasiydi.
Nerdeyse oldureceklerdi bir çocuğu.
kan beynime sicradi ve oksurugumu umursamadan bagirarak adamlara dogru yurudum. benim gibi yuruyen bir suru kisi oldu . ilk basta da Sercan geldi yanima, dostum kardesim dedigim insan. Birbirimize gururla baktik, gulumsedik.
Elini omzuma koydu ve basini salladı.
Adamlara kosmaya başladık.
"Pat pat pat"
bi anda koşmayı bıraktım. bi parçamın koptugunu hissediyordum. nefes alamiyordum. Allahım....
Sercan vurulmustu.
sercani vurmuslardi. Kardesimi,dostumu..
aniden yanina kosup yaralarina bastirdim elimi. Olemezdi sercan. olamazdi.
cok kanamasi vardi, kapatamiyordum. 3 kursun gelmisti vucuduna. yer kan golune dönmüştü.
"Sercan kardesim. Bisey yok. Sakin ol. yetistirecez seni hastaneye"
goz yaslarim hizlica akiyordu. Sercan beni ilk kez aglarken goruyordu.
Elimi tutup zar zor konusmaya basladi
"Meleğe goz kulak ol benim icin, anneme soyle üzülmesin. hakkini helal et kardeşim"
icim parcalandi.
"deme oyle, hakkini helal et ne demek?
helal olsun kardesim. kardesim benim birakma kendini"
Sercan gülümsedi
"görüşürüz kardeşim"
Sercanin son sozleri bu oldu. bi sure sonra gozleri kapandi, ve nefes almayi bıraktı.
Sercana sarilip bagirdim
"Allahıııımmm"
_______
uyandigimda herkes bana bakiyordu.
Cerende oyle
"abla niye bagiriyosun "
rüya gördüm diye açıklayıp koltuğa gömüldüm.
suan aşırı utanmam gerekirdi ama ruyanin etkisinden cikamamistim. bi arkadasim ölmüştü sanki. icim aciyordu. ucaktan iner inmez butun arkadaşlarimi tek tek aradım. hepsi iyiydi.
ailemi merak edip onlari aradim. onlarda da bir sorun yoktu.
tek sorun bendeydi.
Cerenle uzun bir otobus yolculugundan sonra eve geldik. Geldik gelmesinede , Ceren susmuyordu. Annemlere olanlari abartarak anlatiyor, bana caktirmamaya çalışıyordu ama bir kac kere konusurlarken yakalamistim.
annem ve babam bana endiseyle bakiyordu.
Bikac gun sonra beni doktora goturduler. Doktorumun bakislarida ayniydi. İlaclarimin dozunu arttirdi ve dusunduklerimi bir yere not etmemi istedi. Gunluk yazmami yani.
ama gunluk tutmakta pwk iyi değildim acikcasi. ayrica ilaclar bende asiri derece uyku yapiyordu. uyanik oldugum zamanlarda ise zombi gibi geziyordum.
Universiteye son bir hafta kalmisti ve ailem gitmemi istemiyordu.
Halamlara yakin bir universite kazanmıştım ve onlarda kalacagimi, evden okula okuldan eve gidecegimi , bir sorun olursa okulu birakip donecegimi söyleyerek bin bin guclukle ikna ettim onlari.
Okula gidip kaydimi yaptirdiktan sonra geriye kalan tek sey beklemekti.
Beklemek. Yeni hayatimi yeni baslangici beklemek.
yeni insanlari yeni konulari beklemek.
yeni mekanlari yeni hisleri beklemek.
beklemek sevgilim.seni beklemek.
her gün , sana kavuşacağım güne bir adım daha yaklaştığımı bilerek
beklemek.
beklemek sadece, beklemek...