-36-
Lamar p.o.v
Met de gillende ambulance zijn we naar het ziekenhuis gereden. Kylie ligt nu in haar bek aan een infuus met bloed. Ze is nog niet gestopt met huilen. 'Het is te vroeg, Lamar...' Blijft ze snikken. 'Ssst. Het komt goed. De dokter komt eraan.' Zeg ik terwijl ik over haar hand wrijf.
De dokter loopt in een snel tempo de kamer binnen. 'Zo Luna.' Zegt de dokter en gaat naast haar op de stoel zitten. 'Heb ik een miskraam?' Snikt ze. 'Sssh, lieverd. Laat hem uitpraten.' Zeg ik. 'Nee, we hebben het helemaal onderzocht en de baby is gezond. Hybrides groeien sneller dan normale baby's. De zwangerschappen kunnen erg verschillen, maar normaal gesproken duurt het nog niet de helft van een normale zwangerschap. Uw baby is helemaal volgroeid.' Kylie haalt opgelucht adem. Ze veegt haar tranen weg en knikt dan. Ik druk een kus op haar haar. 'Dank u wel.' Zegt Kylie. De dokter knikt. 'De zusters komen om het half uur bij u checken. Als er problemen zijn, moet u op de knop drukken en dan komen we eraan.' Zegt de dokter vriendelijk. We knikken, waarna de dokter de kamer verlaat.
Mijn ouders lopen de kamer in. M'n moeder loopt naar Kylie toe. 'Oh meisje toch!' Zegt ze en pakt haar hand beet. Kylie zit er moe uit en glimlacht zwak naar haar. M'n vader glimlacht naar Kylie. 'Het komt goed, Kylie.' Zegt hij. Kylie knikt en sluit haar ogen. 'Wij gaan even naar beneden, als er iets is moet je me bellen, oké?' Zegt mijn moeder bezorgd tegen mij. Ik knik. 'Komt goed.' Zeg ik en richt me weer naar Kylie, die in slaap probeert te komen. 'Lamar?' Zegt ze zacht. 'Hm?' 'Kom je bij me liggen?' Vraagt ze en kijkt me weer aan. Ik glimlach en sta op. Ze schuift een stuk op en ik ga naast haar liggen. Ze gaat met haar hoofd op m'n borstkas liggen en sluit haar ogen. Kylie ontspant direct.
'Ik vind het zo bizar.' Zegt ze, terwijl ik met haar haar speel. 'Wat?' 'Gewoon. Er groeit iets in mijn buik, dat normaal gesproken nog ruim vijf maanden had moet groeien.' Zegt ze. Ik knik langzaam. 'Het is alien-achtig.' Zeg ik met een grijns. 'Mag ik je wat serieus vragen? En ik wil dat je er eerlijk antwoord op geeft.' Zegt ze. Ik knik en ze opent haar ogen. 'Zal je het kind opvoeden alsof je de vader bent?' Zegt ze. Ik ben even stil, maar knik dan. 'Tuurlijk.' Zeg ik. Kylie zegt even niks, maar ik voel haar meer aanspannen. 'Je hartslag versneld. Waarom lieg je?' Ze bijt op haar onderlip. Ik ga rechtop zitten, net als Kylie. 'Ik heb geen problemen met de baby Kylie, maar je bent mijn soulmate. Als de baby je doodt wordt...-' Kylie schudt gaar hoofd. 'Ik ben er nog!' Zegt ze. Ik haal mijn hand door mijn haar. 'Weet ik, maar ik denk niet dat je heel serieus hebt nagedacht over de bevalling, Kylie. Deze baby is veel sterker dan een normale baby. Het is een hybride.' Zeg ik en kijk haar bezorgd aan. Ik wil haar niet bang maken, maar ze moet wel begrijpen dat dit niet zomaar een baby is.
'Ik kan het wel.' Zegt ze. Ik knik. 'Daar twijfel ik niet aan.' Zeg ik en ze glimlacht. 'Vraag het opnieuw.' Zeg ik en leg haar hand op mijn borst, waar ze mijn hartslag voel. 'Vraag of ik de baby wil opvoeden.' Ze is even stil. 'Wil je de baby opvoeden alsof je zijn vader bent?' Vraagt ze. 'Ja.' Zeg ik. Ze wacht even maar glimlacht dan. 'Je hebt gelijk.' Zegt ze. 'Ik lieg niet tegen je.' Zeg ik en druk mijn lippen op die van haar.
'Wil je ook wat te eten? Ik ga even wat halen.' Kylie schudt haar hoofd. 'Alleen water alsjeblieft.' Zegt ze. Ik knik. 'Ik ben binnen vijf minuten terug.' Zeg ik en loop de gang op.
Kylie p.o.v
Michael en Josh lopen de kamer in. Josh komt met een klein pakje binnen gelopen. 'Oh my god! Je krijgt een baby!' Roept hij enthousiast. Ik grinnik en zet het bed meer omhoog. Michael ploft naast me op het bed neer en Josh gaat aan de andere kant zitten. 'Hier, we hebben een cadeautje gekocht.' Zegt hij en geeft het pakje aan. Ik glimlach. 'Wat lief! Dank jullie wel.' Zeg ik en pak het aan, waarna ik het open maak. In het pakje liggen grote watjes, waar een klein kettinkje op ligt. Ik pak het voorzichtig op. Het is een goud kettinkje met een wolven kop erop. 'Aangezien je nog steeds geen naam hebt, staat er nog niks in gegraveerd, maar als je de naam hebt, kan je het erin laten zetten.' Zegt Michael. Ik glimlach terwijl ik de ketting bekijk. Het is prachtig. 'Dank jullie wel.' Zeg ik en geef ze een knuffel.
'Over namen gesproken, heb je al wat bedacht?' Vraagt Josh. Ik schud mijn hoofd. 'Ik dacht dat ik er nog ruim vijf maanden de tijd voor had.' Grinnik ik. 'Weet je al of het een jongen of meisje wordt?' Vraagt Michael. Ik schud mijn hoofd. 'Ne...-'
Ineens schiet een steek door mijn buik. Ik pak mijn buik vast en bijt op mijn onderlip. Michael pakt m'n schouder vast. 'Lie? Gaat het?' Ik schud mijn hoofd. Fack, dat doet pijn!
Josh kijkt om zich heen en drukt dan de knop in om de dokter erbij te halen. Ik sla nog net niet dubbel van de pijn. Lamar loopt de kamer binnen. Hij heeft het blijkbaar aangevoeld. 'Jezus Kylie. Ik schrik me rot.' Zegt Lamar en loopt naar me toe. Josh maakt plaats voor Lamar, die naast me komt zitten. Ik doe me best om m'n tranen binnen te houden.
De dokter en twee zusters lopen haastig naar binnen. Één van de zusters vervangt de zak met bloed. Michael klopt kort op mijn schouder. 'Als je me nodig hebt, zeg je het hè?' Vraagt hij, terwijl hij duidelijk niet weet wat hij überhaupt zal kunnen doen. Ik knik, terwijl ik zowat geen adem kan halen. Josh loopt bezorgd achter Michael aan.
Lamar staat op en raakt duidelijk opgefokt. 'Je hebt nog niet genoeg ontsluiting.' Zegt hij, nadat hij heeft gekeken. Ik kan nauwelijks luisteren naar wat hij zegt. Mijn hoofd bonkt en mijn buik en rug breekt me op.
'Het gaat duidelijk niet goed.' Zegt Lamar, terwijl hij op zijn nagels bijt. 'We kunnen nog niks...-' 'Doe er verdomme wat aan!' Schreeuwt Lamar ineens. De dokter en zusters krimpen in elkaar en Lamar loopt naar me toe.
Ik heb nauwelijks meer door dat hij naast me komt zitten. 'Lieverd, je moet nu naar me luisteren, oké?' Mijn blik vervaagd en het voelt of ik zweef.
Nog een pijnsteek. Direct is mijn blik weer helder en ik word misselijk, puur van de pijn. 'Ik ga overgeven.' Zeg ik en hou m'n hand voor m'n mond. De zuster houdt snel een bakje voor me neus.
Lamar p.o.v
Met grote ogen kijk ik naar het bakje, dat zich niet heeft gevuld met kots, maar met bloed. De dokter ziet het ook. 'Operatie kamer. Nu.' Zegt hij. De zusters lopen direct naar Kylie toe, waarna ze haar mee nemen naar de operatie kamer, met bed en al.
'Meneer, u kunt beter in de wachtkamer blijven.' Zegt een andere zuster, voordat ik de operatiekamer in wel stormen. Ik bijt nerveus op mijn nagels en knik. Verdomme.
Alex loopt de wachtkamer in, waarna hij naar me glimlacht. Ik plof op de stoel neer, net als Alex. 'Gefeliciteerd man. Je word vader!' Ik knik langzaam. 'Met of zonder vriendin.' 'Hé, niet zo negatief gelijk! Het is een kwestie van een keizersnede en zorgen dat ze geen bloed meer verliest.' Zegt Alex.
Ik schud mijn hoofd kort en haal mijn handen door mijn haar. Ik voel al haar pijn nu en ik kan je vertellen: die pijn is óveral. M'n wolf word onrustiger en ik haal diep adem. Ze heeft zoveel pijn...
Michael komt samen met Josh aangelopen. Chenna loopt achter Michael aan. Ze ploffen op de stoelen neer en kijken me bezorgd aan. 'Komt het goed met haar?' Vraagt Josh. Ik haal mijn schouders op. 'Zolang ze niet teveel bloed verliest wel.' Zegt Alex in mijn plaats. Ik bijt op mijn onderlip en probeer met mijn sterke gehoor te horen wat er in de wachtkamer gebeurd, maar ik hoor niks bijzonders, op gepiep van machines na.
Nu komt ook Jenna aanlopen. 'Hee jongens.' Zegt ze en glimlacht. 'Hee.' Zeggen ze allemaal. 'Hee grote broer.' Zegt Jenna en kijkt me aan. Ik glimlach zwakjes. 'Kijk niet zo bezorgd. Het komt goed.' Zegt ze. Ik glimlach opnieuw en ze drukt een kus op mijn wang, waarna ze op de stoel naast me gaat zitten.
~~~
'Alpha?' Ik kijk op. Het is ruim een uur later, wat naar mij mening veel te lang duurt. Een vrouwelijke dokter kijkt me glimlachend aan. 'De Luna is naar haar kamer gebracht. U mag komen kijken, maar niet met de hele groep.' Zegt ze vriendelijk. Ik knik langzaam en loop achter haar aan.
De dokter glimlacht vriendelijk en houdt de deur voor me open. 'Ze is nog een beetje slaperig.' Zegt ze en ik knik, waarna ik de kamer inloop.
Kylie zit met de baby op haar schoot in bed. Ze kijkt op van de baby en glimlacht. 'Het is een jongen.' Zegt ze. Ik loop er langzaam naar toe. Ik vind het oprecht eng en ik weet niet waarom.
Ik ga naast Kylie op bed zitten, die zich weer op het kleine mannetje in haar armen richt. Ze laat haar vingers langzaam over zijn wangetje gaan, terwijl hij rustig ademt. 'Wil je hem vasthouden?' Zegt ze. Ik knik langzaam, waarna Kylie hem voorzichtig aan mij geeft. Een beetje onwennig pak ik de baby vast, die me met grote, bruin-groene kijkers aankijkt. De ogen van Kylie.
'Heb je al een naam?' Vraag ik, terwijl ik naar de baby kijk. Kylie knikt. 'Ik dacht aan Jacob.' Ik knik glimlachend. 'Zo heten mijn overgroot opa.' Zeg ik en kijkt naar Jacob. 'Ik vind het een leuke naam.' Zeg ik.
Jacob opent zijn ogen weer. Een rode glans komt er op zijn ogen, die direct weer verdwijnt. Ik kijk verbaasd Kylie aan. 'Dat schijnt een hybride ding te zijn.' Zegt ze. Ik knik. 'Lamar?' Zegt Kylie, net als ik m'n blik naar de baby wil richten. 'Ik hou van je.' Zegt ze. Ik glimlach en druk een kus op haar voorhoofd.
'Ik ook van jou.'