Yaradan, ruhunu ufledi.. Ol! Dedi ve oluverdi...
Ne kardı hamuruna kadının..
Neyi eksik neyi fazlaydı karışımın..
Ahh dedi sonra kadın..
Ağladı..
Sonra yine ağladı kadın..
Yine..
Yine..
Yine..
Hep ağlıyorsun dediler kadına..
Ama hiç artık sus
Ve gül
Gülmek,
en çok sana yakışıyor demediler...
Güldü kadın..
Sonra bir daha güldü..
Sevdi gülmeyi
yine güldü..
Hep gülüyorsun dediler kadına...
Ama hiç gül demediler doyasıya..
Ve ağlamak,
sana hic yakışmıyor demediler...
Asırlar geçti
Kadın,
gülse mi aglasa mı bilemedi..
Hep kararsızsın dediler..
O günden sonra sustu kadın...
Sustu
Gül dediler sustu
Ağla dediler sustu
Ama hic neden susuyorsun demediler..
Bildi kadın bir gün gelecekti...
Bekledi
Sustu
Bekledi
Sustu...