"Sömestr bitmek üzere ve biz sadece iki kere Coffee Junior'a gidip aşk acısı çekmekten başka bir şey yapmadık."
En yakın arkadaşım Elena telefonu açmış yarın buluşmamız gerektiğini söylerken sadece kafa sallıyordum.
"Hey...Orda mısın?"diye sordu.
"Ah...Beni göremiyorsun değil mi?"
"Elbette göremiyorum Janice.Çok karanlık(!)"
"Ah..."
"Yarın gidiyor muyuz?"diye sordu son bir kez.Karanlık odama göz gezdirdim."Swarm'ı kontrol edeceğiz.Eğer o da oradaysa...gidelim."
Gözlerini devirdiğini göremiyordum ama çıkardığı ses buna işaretti.
"Gerçekten takıntılı bir manyaksın."diye tısladı.
"Eğer takıntılı bir manyak olsaydım telefona Swarm indirip her an onu kontrol ederdim."
"Evet...Kendi telefonuna indirmek yerine benim hesabımdan kontrol etmenin nedeni buydu tabi..."
Kıkırdadık.
"Kapatıyorum."dedim.
"İyi geceler."
Üst kattan gelen hışırtı sesini tınlamadan yastığa altıncı kez başımı koydum.Annemin zorla eve soktuğu kedi üst katta bir şeyler peşinde olmalıydı.
"Küs müyüz yoksa?"
"Hayır,Kalin.Neden küs olalım?"
"Bilemiyorum.Bugün okulda trip atan bir Hazel vardı."
Telefonumdaki eski mesajları okuyup karalar bağlamaya iki aydır iyi alışmış olmanın verdiği birikimle artık mesajları görünce ağlamıyordum.
Ah Kalin...
Bana sevgilisi gibi davranan ama benimle çıkmayan çocuk.
Ona onu sevdiğimi söylememliydim.
"Ah!"
O sırada çalan ev telefonu beni yerimden böyle sıçrattı.
"Ah...Elena.Gerçekten uyuyup uyumadığımı kontrol etmeye çalışmayı bırakmalı."Odada sesim yankılandı.
Kalkarken gıcırdayan yatak hariç odamda bir çalışma masası ve elbise dolabım vardı.Büyük oda az eşyalar ve sonuç ekoyu elde ediyordu.
"Alo?"dedim konuştuğum kişinin Elena olduğundan emin olarak.
"Kimsiniz?"dedi erkek sesi.Biraz ürkütücüydü.Bir yerden tanıdık geliyordu ama gerçek hayatımda böyle bir sesin olmadığına bahse girebilirdim.
"Asıl siz kimsiniz?"diye yanıtladım."Kimi arıyorsunuz?"
"Janice Joy.Siz kimsiniz?"
"Janice Joy.Peki ya siz kimsiniz?"
"Bunu öğrenmek istiyor musun?"
"Kapatıyorum."
"Dur dur dur...Senin için bir sorum var."
"Dinliyorum."
"En sevdiğin korku filmi hangisi?"
Güldüm.Sakince ve rahatlamış bir şekilde.
"Clark...Bir daha seninle Çığlık serisini bitirmeyeceğim."
"Clark da kim?"
"Ah...Çığlık 2'den bir replik. Who is Ted? İyi numara."
"Clark kim?"diye tekrarladı.Ses tonunu bir şekilde değişebilirdi ama aksanı hiç deClark'inki gibi değildi.
"Biliyor musun,budala?Şu an kapatıyorum."
Telefonu sertçe,sanki beni işleten kişinin kafasına geçirirmiş gibi,yerine koydum.
Odama gidip dizi falan izlemeliydim.Gece sıkıcı olmaya başlamıştı.
Like the birds...We can fly...
O sırada telefonumun zil sesini duydum ve odama daha hızlı hareket ettim.
Karanlığı aydınlatan telefonun ekranında gizli numara vardı.
"Alo?"
"Kimsiniz?"
"Ah gerçekten bunu yapmaktan bıkmadın mı?"Sesimi kalınlaştırdım."Kimsiniz??(Who is this?)Filmden bu kadar etkilenmemelisin.O film gerçek değil."
"Bahsettiğin filmi defalarca izledim ve kurbanın vermesi gereken cevaplar bunlar değil."Sesi ürkütücüydü.Ama bir o kadar da sempatik çıkıyordu.
Ah...Sapığımın sesinden mi hoşlanmıştım?
"Sanırım haklısın.Peki...Şu an üst katta mısın?"diye sordum.Filmde hayalet surat,yani katil üst kattan çıkardı.Daha doğrusu oradan çıkması beklenirdi.Fakat içeri pencereden dalıp bıçağıyla kurbanının dalağını deşerken yukarda olduğunu neden düşündüğünüze anlam veremezdiniz.
Ah bir saniye!Muhakkak yukardan sesler gelirdi...Bu yüzden kurban yukarı çıkarken insanlar gerilirdi.
"Nereden bildin?"diye sordu.O sırada yukardaki hışırtı tekrarlandı akıllı bir kurban gibi davranıp dış kapıya yürüdüm.
"Hey bak..Polisi arıyorum."
Telefondaki ses kıkırdadı.Ve yavaşça öksürdü.
"Dur,Janice.Benim...Clark.Yukardayım."
"Ne?Manyak mısın sen?Eve nasıl girdin?Olivia'nın bundan haberi var mı?"
Neden her şeyin içine Olivia'yı kattığımı sorguladım.Olivia,Clark'in sevgilisiydi ve onların çıkmaya başlamaları dokuzuncu sınıfa geri dönüş yapmak yerine kendimi öldürmemi istemeye sebep oluyordu.
Clark drama kulübünde bir üst sınıfımız olan bir çocuktu.O...garipti.İnsanı kendine çeken bir yapısı vardı.Ses tonu,mimikleri,uzun kirpiklerinin arasından attığı bakışları...
Sene boyu benden hoşlandığını sanarak kendi kendime gelin güvey olmuştum.Fakat sene sonu tiyatro oyunumuzun prömiyerine Olivia ile oyuna beş dakika kala öpüştüklerine tanık olduğumda,her şey bitmişti.
Ne olursa olsun kafam her zaman Clark'a kayardı fakat kendimi dizginlemeyi öğrenmiştim.
"Olivia..."dedi sessizce."Bilmem."
"Aşağı in."dedim.
"Sen yukarı gel."dedi.Gözlerimi devirerek merdivenlere yol aldım.Işıkları açtıktan sonra önümü görerek hızlandım ve kısa süre sonra Clark'ın parfüm kokusu burnuma deģdi.
"Aksanını nasıl değiştirdin?"diye sordum kapıyı açmadan önce.
"Eve nasıl girdin diye sorsana?"
Sesi yankılanıyordu.
Yavaşça kapıyı açtım ve siyah ceketinin cebinde olan tek elini çıkararak bana selam verdi.Yanına yaklaştığımdaysa bana kollarını açtı.
İşte buna anlam veremiyordum.Bana sık sarılırdı.Diğer insanlara sarılmadığı kadar sık.Fakat Olivia ile çıkıyordu.Neden bu kadar flörtözdü bana karşı.
Parfüm kokusunu içime çektim.
"Eve nasıl girdin?"diye sordum sakince.
"Sen servisten indikten sonra peşinden geldim.Arka kapıyı açık bırakmıştın.Ben de çantamı ve eşyalarımı eve bıraktıktan sonra sizin eve girdim.Bu gece biraz eğlenmek iyi olabilir diye düşündüm."
"Bu yaptığın adice..."
"Hadi ama...O seksi sesi çıkarmak kolay olmadı."
"Ah...Tabi ya!Hamlet'te de aynı aksanı kullanmıştın.Ve aynı ses...Hırıltılı."
Oyunu hatırlahınca boğazıma bir şey oturdu.Olivia ile sarılılışları...Dakikalarca.
"Şey...Bu gece yalnızım.İstersen Olivia'yı da çağıralım ve film izleyelim."Ona her an bir sevgilisi olduğunu hatırlatmak zorunda değildim.Aslında bunu kendim için yapıyprdum.
"Olivia bu gece arkadaşlarıyla."dedi kollarını belimden yavaşça çekerken.
"Öyleyse...Çığlık 4 izlemek ister misin?"
"Üçüncü kez mi?İnan bana katilin kim olduğunu bilince büyüsü kaçıyor."dedi.Aslında ben katilin yaptığı kusursuz planı seviyordum.
"Hadi ama...Eğlenceli olacak."
--
Filmi tekrar izlerken istemsizce bir ürperti ense kökümden bedenime yayıldı.Kız en yakın arkadaşını öldürürken gözünü kırpmıyordu.
"Saat on bir...Sen saat kaçta girdin eve,Clark?"Sesim umursamazdı.Fakat bir o kadarda yargılayıcı çıkıyordu.
"Yedi buçuk gibiydi."
"Peki iki saat ne yaptın?"
"Seni izledim."dedi sesini Hamlet'teki gibi yaparak.
"Kes şunu.Korkutuyorsun."
"Belki de korkmanı istiyorum."
Filmi tek hamleyle kapattım.
"Bu kadar Çığlık yeter.Etkileniyorsun."
Güldü.
"Brendon'la oyun oynadım.Daha geç giremezdim.Kapıyı kapatırdın."
"Sen iyi misin?Bu gece biraz garipsin."
Clark elleriyle oynamaya başladı ve bir şey olduğunu belli edercesine ağzını sıkıca kapattı.
"Anlat?"
"Ayrıldık."
Sessiz kaldım.Belki de aylardır beklediğim ânı yaşıyordum.Fakat bu beni mutli etmemişti.
"Üzgünüm."
O sırada telefon şiddetle çaldı.Ev telefonu beni bu gece korkutuyordu.
"Alo?"desim.
"Kimsiniz?"
"Ah hadi ama...Bu gece bu ürkütücü sesten korkmuyorum."
"Kimsiniz dedim?"Ses kalın ve hırıltılıydı.Clark'a verdim.Anlam veremeyen bakışlar eşliğinde telefonu kulağına götürdü.
"Alo?"
"Kapat.İşletiyorlar."diye fısıldadım.
"Haberleri aç."dedi Clark.
Dediğini yaparken tüğlerim diken diken oldu.
"Ben Kelly Lowis.Kanal Altı'dan bildiriyorum."Gözlerimi televizyondan ayıramıyordum.Bir an için spikerin dudaklarına odaklandım ve duyduğum şeylerle beraber kendimden geçtim.
"Cinayet sebebi henüz bilinmese de katilin taktiği bize Çığlık filmini anımsattı.Şüpheli Olivia Cannes'ın evine dalarak altı genci acımadan bıçakladı."
"Teşekkürler Kelly.Şimdi cinayetin olduğu eve göz atıyoruz.Evde-"Ana spikeri suaturarak televizyonu kapattım.
Clark da en az benim kadar şok geçirmiş miydi?Gözüm ona kaydı.Soğuk bakışlarla televizyona bakmaya devam ediyordu.
"Altı genç..."dedim."Arkadaşlarımız."
"Kapıları kilitlemiş miydin?"diye sorsu aniden.
"Olivia'yı aramalıyız."
Kafasını yavaşça öne salladı.Telefonu eline alırken Çığlık filminin cd kabına baktım.
"Birileri cinayetleri taklit etmeye çalışmıyor,değil mi?"
"Birileri cinayet işliyor..."
Yorum,lütfen.