"Ik weet waar je moeder is, als je hier op de kaart kijkt dan zie je dat er drie tramlijnen zijn." begon Jimmy. "En wat kunnen we daar dan juist mee doen?" vroeg Charlie. "Geduld, bevertje. Elk van die tramlijnen hebben een andere naam. Niet toevallig is het lijn A, lijn C en lijn E. Er is maar één plaats waar die drie tramlijnen samenkomen, en dat is in Oostende." Jimmy voelde zich slim toen hij dit zei. " Is dit niet te ver gezocht?" vroeg Alex. "Wat zou ze er anders mee bedoelen?" Jimmy voelde zich op zijn tenen getrapt. "Knap bolleke" zei Jonas en hij gaf zijn beste vriend een schouderklopje. "Let's go!" riep Mila terwijl ze naar het busje liep.
"Zouden we niet beter de politie bellen? We weten helemaal niet met hoeveel ze zijn." vroeg Jimmy zich af. "Dat vind ik geen slecht idee" antwoordde Charlie en ze gaf Jimmy haar breedste glimlach. "Ok, dan doe ik het meteen". "Alex, ik wil er ook snel geraken maar ik kom liever heelhuids toe dus wil je alsjeblieft voorzichtiger rijden." Mila kon er dan wel uitzien als een stoere meid, er waren veel dingen waar ze eigenlijk heel veel schrik van had. Jonas moest glimlachen maar zat al snel met zijn gedachten terug bij zijn moeder. De rest van de rit verloop relatief rustig.
"Ik denk dat we er zijn" Alex duwde op het rempedaal en bracht de auto tot stilstand. "Het ziet er hier niet bepaald gezellig uit" was het eerste dat Charlie kon zeggen. "Kom, laten we gaan" Jonas kon geen minuut langer wachten. "Jonas, we moeten echt wachten op de politie." Jimmy was bang voor de gevaren die daarbinnen waren. " Ik kan niet wachten, ik moet nu mijn moeder zien." Voor iemand iets kon zeggen liep Jonas naar het verlaten gebouw. Mila liep achter hem aan. "Jonas!" riep ze. Gelukkig was ze sneller dan hem. "Jonas, doe dit niet. We moeten echt wachten. Dat is veiliger voor iedereen." Ze had haar handen aan zijn T-shirt vastgeklampt. "Ik wil niet dat jou ook iets overkomt." zei ze oprecht. Jonas zei niets maar keek recht in haar ogen. Hij wist dat ze gelijk had. Maar had hij die laatste woorden nu goed gehoord? 'Jonas, je moet dringend inzien hoe belangrijk ze voor je is' dacht hij in zichzelf. Ze toverde weer een kleine glimlach op zijn gezicht en hij knikte. "Kom, we gaan terug naar de rest en wachten op versterking" Mila nam Jonas' hand vast en nam hem mee. Toen ze aankwamen zagen ze twee agenten staan. "Hallo, ik ben inspecteur De Smet en dit hier is mijn collega Stevens." stelden ze zich voor. Jonas vertelde de belangrijkste aspecten van het verhaal en de twee agenten gingen samen met hun versterking meteen over tot actie.
Ze mochten niet mee naar binnen, dus bleven ze maar buiten wachten. Het wachten duurde een eeuwigheid. Ze werden allemaal zo bang. Jimmy voelde ineens iets aan zijn hand. Hij keek naast zich en zag Charlie's hand in de zijne glijden. Hij voelde zich meteen een heel stuk beter. Jonas was gaan zitten op een ton die hij had gevonden, hij voelde zich te slap om recht te staan. Mila ging naast hem zitten. "Het duurt zo lang" Jonas liet de tranen op zijn wang lopen. "Hey, kijk naar mij!" Mila veegde zijn tranen weg en legde haar handen op zijn kaken om zijn hoofd naar haar te draaien. "Het komt allemaal goed, je moet me geloven. Ik ben hier, de anderen zijn hier. Je bent niet alleen." Mila kreeg tranen in haar ogen. Ze had haar Jonas nog nooit zo gebroken gezien. Jonas forceerde een glimlach en gaf Mila een kus op haar voorhoofd. Mila werd rood en begon na te denken. 'Nee, dit betekent vast niets, hij is gewoon overstuur.' Toch had ze ervan genoten, die kus gaf haar nog meer vlinders. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. Alex keek rond hem en zag de twee duo's samen. 'Aight, nu sta ik hier mooi alleen' dacht hij. 'Waarom is zoiets mij nooit gegund?' Als het hem gegund zou zijn zou hij het wel beter aanpakken bedacht hij. Hij zou er geen jaren over doen om tot actie over te gaan.
Ze zaten allemaal diep in gedachten verzonken tot ze een luide knal hoorde.
Jonas liep zonder nadenken het gebouw binnen. De rest volgde hem op de hielen.