Thuis ben ik eigenlijk ik een goede bui. Omdat de verhuizing allemaal zo heftig was, en het geweldige nieuwe werk van mijn vader, heb ik een geweldige tv op mijn kamer gekregen. Ja, het klinkt bizar, en dat is het ook best wel. Merk ik dat verhuizen toch nog zijn voordelen heeft.
Ik wordt wakker met een raar gevoel in mijn maag. Wat me gisteren overkwam, schiet me ineens weer te binnen. Ik zal hem vandaag laten zien dat ik rechten over mezelf heb.
Onder Nederlands kijkt hij constant naar me. Ik weet zijn naam niet eens. Ik ben nieuw op school, ik weet dat het de badboy van de school is, dat merk je gewoon, en vervolgens weet ik een dag later zijn naam nog niet eens. Als je het zo bekijkt, is het best wel triest.
'Jeffery, blijf bij de les aub, als je niet op let dan krijg je een 1 voor je toets en een onvoldoende voor je inzet dus ik zou maar heel gauw opletten' zegt mevrouw de Bruin geïrriteerd. Bedankt mevrouw, nu weet ik zijn naam. Dat ik dat van een docent moet horen. Echt. Ongelooflijk.
In de pauze komt er een meidengroepje naar me te lopen. 3 meiden zijn het. Ze glimlachen op een manier waarop mijn vriendinnen ook altijd lachen. Dat begint al goed.
'Hi! Jij moet vast het nieuwe meisje zijn! Ik ben Rose' zegt het middelste meisje, duidelijk de 'aanvoerder' van het groepje. 'Ja klopt. Ik ben Samantha, maar vele noemen mij Sam.'
Ik zeg de andere meiden, Rachel en Kate, ook gedag. 'Eh, die gast die daar zo loopt, da's de badboy van de school. Ik dacht, voordat hij iets met je doet...' zegt Kate, wijzend op Jeffery, die met een paar vrienden door de gang loopt. 'I know, volgens mij ben ik zijn volgende slachtoffer' zeg ik lachend. De andere kijken me verbaasd aan. 'Ik hoop dat dat een grapje is?' Zegt Rose, bijna bezorgd. 'Uh nee. Beter nog, totaal niet. Ik heb al kennis gemaakt bij de kluisjes.'
De meiden kijken met geschrokken aan. 'O.m.g. Heel erg veel succes nog hier' zegt Rachel lachend, maar lichtelijk bezorgd. 'Als jullie mij kunnen steunen en zo, zal ik het wel overleven,' zeg ik lachend, erop wijzend dat ik ze graag als vriendinnen zou willen hebben. Ze begrijpen het.'Doen we Sam!' Zegt Rachel. Ze omhelzen me, en glimlachen naar me. Ik glimlach terug. Geweldig!!
Nu ik toch vriendinnen heb, kan ik ze beter vertellen over Jeffery en mij.
Ik vertel ze alles, en lachen, schrikken of ik zie verontwaardigde blikken. 'Voordat de bel gaat moet ik het nog even afronden...' zeg ik knipogend.
Als ze zien dat ik mijn flesje fanta uit de automaat haal schieten ze keihard in de lach. Ze weten mijn plan kennelijk!
Jeffery heeft toegekeken hoe ik het flesje uit de automaat haalde, en zie zijn verbaasde blik als ik naar hem toe loop, met een vastberaden blik. 'Hey babe!' Zegt hij.
Ik glimlach nep naar hem wanneer hij dat zegt.
Ik ga nu zo staan, dat mijn ogen een paar milimeter van zijne afstaan. Ik kijk hem nog steeds vastberaden aan, wat hij leukt blijkt te vinden. Ik hoor hem heel zacht grinniken. Ik voel zijn adem. Zijn warme adem. Even zie ik dat zijn blik op mijn lippen rust. Ik blijf hem nog steeds aankijken. Tot mijn grote schrik voel ik dat mijn ogen héél even naar zijn lippen kijken. Ik wordt gelijk rood. Dit gaat allemaal niet volgens mijn plan!! Ik schrik. Ik voel een vinger over mijn wang gaan. Ik doe mijn ogen dicht. Shit. Shit. Shit. Hier kan ik gewoon niet tegen op! Vooral niet tegen die geweldige, mooie, blauwe ogen...
'Dat je hiervoor helemaal naar mij bent toegekomen is pittig babe. En ik hou wel van pittig.' zegt hij. Dit was de druppel. Ik open het flesje en gooi het over hem heen. Dan loop ik zonder op of om te kijken weg, naar Rachel, Kate en Rose, die me hikkend komen aanvliegen. 'Dat zag er zó spectaculair uit!! Alleen de popcorn miste' zegt Kate lachend.
Ik kijk even achterom. Ik zie dat Jeffery me een dodelijke blik toewerpt. Ik begin spontaan mee te lachen. Dat had hij wel verdiend.