All rights reserved ©2016 by LoveMishap
⚜⚜⚜
Nico's POV
Pinapanood ko lang ang asawa kong nakikipag-usap sa mga kaibigan niya via skype. Nasa kama kami, habang nasa laptop naman ako nagbababasa ng emails, dahil natambakan na ako, ngunit mahirap magconcentrate lalo na kapag ang asawa mo nasa tabi mo lang at ang suot manipis na damit lang, hindi maitago ang katawan nitong parang hinubog ng isang dakilang sculptor.
Nakahiga ito sa tiyan habang ang dalawang siko nakapatong sa kama ang kayang dalawang paa nakapatong sa tiyan ko, kaharap niya ang laptop. Nakafull screen pa ito kaya kita ko rin ang kaibigan nito na nagkukumpulan.
Excited nitong ibinalita sa mga kaibigan ang proposal ko this morning. She was surprised at napaiyak pa ito sa saya. Hindi nito akalain na magpopropose pa ako samantalang kasal na kami. We went to Venice by plane and it took us four hours before we got there. Sephora helps me set the lunch on a Gondola.
While the gondoliers steered the Gondola around the the place, we see beautiful scenes, while having lunch peacefully. The gondoliers even sang us beautiful song as he steers. We saw the local culture and architecture and it's just breath taking. And as soon as the gondolier steered back routes, I took the ring out of my pocket where I kept the ring as soon as Sephora handed it to me this morning without her knowledge. I popped the question out, and she was speechless, her palm covering her mouth, her eyes glistening from her tears.
I can still remember how her eyes widened in surprised...
"Ayeng," bigla itong tumingin sa akin, inalis ang mga mata sa aming paligid at itinuon sa akin ng nagtatanong na mga mata. Kita ko ang kasiyahan sa mga mata nito. Kinakabahan naman ako. Kahit na kasal na kami, hindi iyon nakabawas sa kabang biglang pumuno sa aking puso. Lumunok muna ako. "I want to tell you how sorry I was for treating you badly, and how damn lucky I am for receiving such forgiveness from you that easily. I want you to know that from this day on, my life has only one sole purpose, that is to make you happy. Will you give me the chance to make it up for all the time wasted time, for all the harsh treatment, for hurting you, and most of all, for sacrificing your happiness for me. Will you give me a reason to live, by being my wife?" Naramdaman ko ang pag-alpas ng luha sa aking mga mata ng tumango ito pagkatapos ng maikling pagkakatitig sa diyamanteng singsing. Palipat-lipat ang mga mata nito sa akin at sa singsing, hindi parin ito makapaniwala.
"Yes!" words that almost took my breath away. Para akong nabunutan din ng tinik.
One word that made my heart swelled with overwhelming happiness.
The ring fits her finger like a glove. And it looks beautiful on her.
Napangiti ako ng diko namamalayan habang nakatitig ako sa likod ng aking asawa.
Even the gondolier looks so happy when she finally said yes and I, I was still in awe. I felt like I was the one who was surprised. I did it. I made her happy and that's all that matters to me.
Making her happy is my happiness.
"Patingin ng ring, dali!" biglang napatingin ako sa camera kung saan ang mga kaibigan niya nagtutulakan upang makita lamang ang singsing na bigay ko.
Napailing nalang ako. Kahit kailan hindi ko maintindihan ang mga babae. Konting bagay lang, napakalaking bagay na sa kanila.
"Aww.. Ang ganda!" Parang niiyak na sabi ni Fay na ikinatawa ni Ayeng.
"Salamat," proud nitong sabi.
"Siya ba ang pumili?" tanong ni Zoey na ikinalingon sa akin ni Ayeng. Nakatitig ngayon sa akin ang mga mata nitong puno ng kuryosidad.
"Ikaw ba pumili, pa?" tanong nito.
"Ha?" pa-inosenteng sagot ko.
"Sabi ko ikaw ba pumili nitong singsing?" sabay pakita sa akin ng singsing.
"Bakit ayaw mo ba?" painosenteng tanong ko.
"Gusto," ngumuso ito. "Kaya nga tinatanong ko kung ikaw ang pumili. Saka kailan mo ba ito binili?" dagdag nito.
Hindi ko tuloy alam kung anong sasabihin ko. Ang totoo ba o hinde. Pero alam kong magagalit ito pag malamang ipinabili ko. Wala naman kasi akong ideya sa mga style na gusto nila. Kaya ako nagpatulong kay Sephora.
Mga babae masyadong metikuloso. Kahit konting bagay big deal sa kanila. "Ako, ma. Bago tayo umalis," pagkakaila ko. Kahit gusto kong sabihin ang totoo, ayaw ko naman na masira itong honeymoon namin. Siguro saka ko nalang sabihin pagbalik namin.
Nakangiting lumingon ulit ito sa camera at itinutok ang atensyon sa mga kaibigan niya na nag-aantay ng sagot mula sa kanya.
Nakaupo ako at nakasandal ang likod ko sa headboard while reading habang ang isang kamay ko minamasahe ang paa niya. Wala pang gustong matulog kaya kanya-kanya kami ng gawin.
Narinig kong tumili sila sa kabilang linya ngunit inignora ko ito. Itinuon ko ang aking atensyon sa binabasa ko.
"Musta ang inaanak namin?" narinig kong tanong ni Zoey sa kanya..
"We are excited sa mini babies niyo. I'm sure ang gaganda at ang gagwapo nila," natutuwang sabi ni fey.
Natawa naman ako. Nawala na ang atensyon ko sa aking binabasa, kaya't pinatay ko nalang ito, saka ko nilagay sa side table na nasa side ko.
Pagkababa ko ng laptop, dinuldol naman ni Ayeng ang paa nito na muntik ko ng nakain. Tumigil kasi ako sa pagmamasahe sa paa niya. Bumaba ang kamay ko sa paa niya at minamasahe ulit habang ang mga mata ko nakatingin sa likuran niya.
Ang lambot lang ng paa nito at ang puti. Parang baby ang balat niya. Ganito siya maglambing. Nakapatong ang mga paa sa hita ko at minamasahe ko ito na gustong-gusto naman niya.
"Pa," tawag nito sa akin. Nang tingnan ko siya, blangko na ang screen ng laptop niya.
"Antok kana?" tanong ko na nakatingin sa kanya. Nakatihaya na ito.
"Oo," malambing nitong sagot. Ngumiti ako ng malapad sak ako pumatong sa kanya. Brushing the stray locks na nakatabing sa maganda nitong mukha, pinakatitigan ko siya. Ang ganda nito, parang isang rosas at napakatempting. Ang labi nitong parang laging nag-aanyaya ng halik. Mga matang naglalaman ng maraming emosyon, napakacute na ilong, at mamula-mulang pisngi lalo na pag tinititigan ko siya ng taimtim.
"Anong iniisip mo, Mr. Montejano?" nakangiting tanong nito ngunit bakas ang hiya sa tono nito. Ang mga palad nito, marahang humahaplos sa aking dibdib.
"Kung gaano ako kaswerte sayo," ngumiti ako sa kanya, saka dahan-dahang sinakop ang mga labi nito. Nang maghiwalay ang aming mga labi, nakanguso na ito.
"Paano pala kung twins ang baby natin?" biglang tanong nito. Kita ko ang konting takot sa mga mata nito.
"Eh di masaya. Pag marami, mas masaya. Pagkatapos ipanganak gawa ulit tayo. Ayaw mo nun, pag twins ulit, animang panganak lang, may dalawang basketball team na tayo. May reserve player pa," pagjojoke ko na ikinapula niya lalo, ngunit ang mga mata nag-isang linya na.
Natawa tuloy ako.
"Hoy Mr. Montejano, hindi ako palahian!" naiinis nitong sabi, at lalong pumula ang pisngi nito. Pinanggigilang pinugpog ko ang iba't-ibang parte ng mukha nito ng halik habang tumatawa ako.
"Siyempre, pagpapahingain kita ng isang taon. Mahaba na ang isang taon diba, ma?" natatawang sabi ko. Bigla niya akong hinampas sa likod na lalo kong ikinatawa.
"Isang taon, tas walong buwan sa tiyan tas panganganak pa pagkatapos ang pagpapalaki. Naman, Nico!" reklamo nito.
"Sige, tatlo nalang. Isang team nalang." Nakangiting sabi ko.
"Anim na anak?" lumaki ang mga mata nito. "losyang na losyang na ako nun pagkatapos, baka iwanan mo na ako," nakangusong reklamo nito. Natawa naman ako.
"Ma, kahit pa magmukha kang si madam auring, hindi parin kita ipagpapalit. Minsan lang kasi magmahal ang puso ko," sabi ko ng seryosong tinig na ikinangiti nito.
"Talaga?" kumislap ang mga mata nito sa saya. Tumango naman ako bilang pagsang-ayon.
"Ang ganda talaga ng asawa ko at mahal na mahal na mahal ko siya!" sabi ko saka hinalikan ko ulit siya, medyo matagal this time. Parehong habol namin ang aming paghinga ng maghiwalay ang aming mga labi.
"Anong gusto mo? Babae o lalake?" tanong nito maya-maya.
Nakapulupot parin ang mga kamay nito sa leeg ko at ang mga mata nito parang inaantok na. Nakapatong naman ang siko ko on either side of her not putting all my weight on her, minding her belly that was not visible yet.
"Tatlong babae at tatlong lalake," sagot ko, hindi matatawaran ang ngiti ko sa labi. Mas lalong lumiit ang mga mata nito na ikinatawa ko.
"Hindi nga ako mag-aanak ng anim!" pinanlakihan ako ng kanyang mga mata. Nawala na tuloy yung antok niya.
"Pano niyan, alam mo naman na si manoy kada pitong oras kailangan ng sexercise," patuloy kong pang-aasar. Lalo tuloy namula ang mga pisngi nito.
"Eh di magselfie ka!" umismid ito na ikinatawa ko ng malakas.
"Magkakarayuma ako nun ma kung palagi. Ikaw rin, hindi na kita mabuhat, mayakap, at lalong hindi kita matulungan sa anak natin kung sakali," kunwa'y reklamo ko. Hindi ko alam nakanguso na pala ako na ikinatawa nito.
"Bakit uso ba ang rayuma sa tulad mong kalabaw?" siya naman itong nang-asar na ikinataas ng kilay ko. Abot yata hanggang kisame.
Tinawag akong kalabaw ng babaeng mahal ko? Mukha ba akong kalabaw?
"Ma naman, ang gwapo ko namang kalabaw?" reklamo ko.
"Pa, wag mong maliitin ang kalabaw. Kung hindi dahil sa kalabaw, baka patay na tayong lahat. Sila ang rason kung bakit may inaani ang mga farmers every crop," nakangiting paliwanag nito habang ang palad nito humahaplos sa aking pisngi. "Kaya dapat proud ka at inihambing kita sa kalabaw," nakangiting tinapik-tapik pa nito ang pisngi ko na parang nang-aasar. Sa totoo lang hindi ko makita ang relasyon ng kalabaw sa akin.
"Ma, alam kong mahalaga ang kalabaw. Pero ang hindi ko maintindihan, anong relasyon nun sa akin. Paano ako nahambing sa kalabaw?" hindi na maipinta ang mukha ko habang inaantay ang sagot niya. Nainis ako. Bakit sa kalabaw pa. Ang nasa isip ko lang kasi ang kagaspangan ng balat ng kalabaw, at idagdag pang napakatagal nitong gumalaw, parang laging inaantok. Pwede pa sigurong kabayo.
"Diba hardworking ka? Kaya nga nakamit mo kung anong meron ka ngayon eh," sagot nito. Tumango naman ako. May punto siya. "Kita mo nga, dahil sa pagkahardworking mo, pati sa pagtatalik gusto mo kada pitong oras," nakangising pahayag nito na ikinatawa ko.
"Eh kabayo naman yun, ma!" sabi ko na ikinatawa nito. Ang sarap sa tainga ang tawa nito. Parang musika. It made me feel warm inside.
Panay parin ang tawa nito. Nang mahimasmasan bumanat na naman ito. "Yung alaga mo, oo. Para ngang kabayo sa laki," dagdag nito saka ulit tumawa ng mas malakas. Humagalpak narin ako ng tawa at napuno ang kwarto namin ng aming tawanan.
Kiniliti ko siya ng kiniliti hanggang sa humihingal na ito, habang panay ang pag-iwas nito sa akin. Maya-maya, ang tawanan namin naging ungol na. Parehong kapwa na kami humihingal ng maghiwalay ang aming mga labi.
"Antok na ako, Nico," saka ito humikab at ang mga talukap nito unti-unti ng bumababa. Kita ko nga ang pagod sa mukha nito. I rolled on her side and pulled her closer to me, her head resting on my shoulder. Kahit gusto ko siyang makatalik dahil gising na gising na naman si manoy, hinayaan ko nalang siyang sumiksik lalo sa akin at ipinikit ang kanyang mga mata. Kinontento ko nalang ang sarili kong amuy-amuyin ang kanyang mabangong buhok at ulo saka din ipinikit ang aking mga mata habang yakap-yakap ko siya.
.......
Ayeng's POV
I woke up feeling nauseous. When I opened my eyes, I realized I was sleeping on Nico's shoulder, and mga kamay nito nakapulupot sa akin. I quietly untangle his hand off me, and he stirred briefly but he went back to sleep. I felt weak, and when I felt the liquid rising up to my throat, I ran quickly to the washroom and knelt on the floor as I throw up all the content in my stomach until there's none left. Bakit ganun? Ngayon ko lang naramdaman ito?
Nalaman kong buntis ako nung nahimatay ako, kaya't dinala ako ni Zoey sa ospital. That's how I found out I was pregnant.
Naramdaman ko ang paghagod ni Nico sa aking likod, saka hinawi ang aking buhok paitaas para hindi ito masukaan. I tasted the putrid taste of my saliva as nothing came out from my mouth, but just a bitter liquid since my stomach is empty.
Tahimik lang itong hinahagod ang aking likod hanggang sa tumigil na ako sa kakasuka at saka tumayo. "Okay kana? Gusto mo tumawag ako ng doktor?" nag-aalalang tanong nito. Umiling ako, saka ito nagpakawala ng isang malalim na buntung-hininga. Alam kong hindi nito nagustuhan ang sagot ko, pero hindi ito umimik. Inalalayan niya ako sa sink saka ako nagtoothbrush. Nang matapos akong magsepilyo, todo alalay parin ito sa akin hanggang sa kama.
Nang makahiga na ako, nakatitig ito sa akin, ang kanyang mga matang asul, punung-puno ng pag-alala.
Binigyan ko ito ng isang ngiti. "I'm fine, Nico. I think I just need more sleep," medyo nanghihinang sagot ko. "You look pale and ill. We need a physician to check on you. I can't get settled until I'm quite sure you're fine," sabi nito. May diin sa salita nito pero umiling parin ako. Nagmatigas.
"It's normal, pa. I'm pregnant. I should feel better after, if not, then tatawag na tayo ng doktor, okay?" paliwanag ko rito saka ako nagpakawala ng isang matamis na ngiti.
Napipilitang tumango ito, at natawa naman ako ng marahan. I felt my eyelids grew heavier each second, so I let it closed unable to battle with sleep. Not long, I fell into the darkness of oblivion.
...................