(Murat)
Beklenen gün yarın.
Karar verdim , yarın bir adım atacağım . Bu böyle devam etmez çünkü.
Seviyorum , seviyor.
Ne bekliyoruz ?
Sabah bu sefer çakan şimşek ile uyanıyorum . Nasıl da yağmur yağıyor. Umarım yarın da böyle olmaz .
Her sabah olduğu gibi hazırlanıp çıkıyorum.
Yağmur yüzünden biraz yavaş ilerlemek zorunda kalıyorum ama çok geç kalmıyorum.
Üç tane duruşma var bugün. Ve hepsi de peş peşe. Bütün davalara girip erken çıkmak istiyorum. Havadan mıdır nedir , biraz kırgınlık var üzerimde.
Masamda dosyalara bakıp kahvemi içerken Can arıyor. Umarım yine Burçin ile kavga etmemiştir valla ikisini de çok pis döverim bu sefer .
"Efendim kanka ?"
"Napıyosun ?"
"Çalışıyorum oğlum ne yapcam. Ne oldu ?"
"Akşam müsaitsen gel dicektim. Pes atarız falan ."
"Olmaz kanka ya kusura bakma . Ben hasta gibiyim biraz ."
"Gelip çorba falan yapayım mı ?"
"Dalga mı geçiyorsun ? Senin elinden bir şey yiyip içer miyim ben ? Öldürürsün sen adamı ."
"Şakaydı zaten . İyi peki çalış o zaman ."
Ne yerinde durmaz bir insan bu ya .
Ben baya baya kötü oluyorum . Sesim kısıldı. Al işte sesim kısıldı !
Neyse ki davalara girdikten sonra farkettim ki bunu rezil olmadım oralarda .
Sözde yarın Hadise ile buluşacaktım. Bu ses ne ya !
Bütün moralim bozuluyor tabi . Kızı da ekmiş gibi olacağım ama .
Çok yorucu olmayan ama iğrenç bir günün ardından arabada homurdana homurdana eve dönüyorum.
Bir insan bu kadar şanssız olmamalı.
Hayalimde o kadar konuşma hazırlarken sesim kısıldı . Cidden şansıma tüküreyim !
Akşam eve geldiğimde belki yarına düzelir umuduyla çorba içtikten sonra üst üste bitki çayları içiyorum. Ama yok ! Bu sesle kıza 'Seni seviyorum' dersem beni anlamaz galiba.
Çaresiz bir şekilde konuşamadığım için Hadise'ye mesaj atıyorum.
'Yarın gelemiyorum. Kusura bakma .'
Al işte bütün sevincim kursağımda kaldı.
Bir şeyi ne kadar çok istersen olmazmış . Galiba bu teoriye dayanarak sesim kısıldı.
Ben elimdeki kaynar gibi sıcak olan fincanda ıhlamuru içerken telefonum çalıyor.
Hadise .
Kızım arama işte bu sesi duyma yani soğursun benden . Of !
"Hani geliyordun Murat ?"
"Hastayım ."
"Ay o ses ne öyle !"
"Sesim kısıldı işte."
"Ay tamam tamam konuşma daha fazla ."
Derken gülüyordu. Telefonu kapattıktan sonra mesaj geldi .
'Sen gelmiyorsan ben gelirim :)'
İşte bu be ! Şuan bütün keyfim yerine geldi . Hadise'ye adresi mesaj attıktan sonra ilaç dolabını karıştırıp işime yarayacak bir şey arıyorum ama bulamıyorum maalesef . Sonra internetten ses kısıklığına ne iyi gelir diye bakıyorum.
Bitki çayı demeyin artık içim çıktı kusucam lütfen !
İnternetten de hayır yok diye son çareyi uyumakta buluyorum . Belki uyanınca geçer.
Sanmıyorum ama her neyse .
Sabah çalan zil ile uyanıyorum.
Hadise niye bu kadar erken geliyorsun ya ?
Saçımı düzelteyim derken kızın kapıda beni beklediğini hatırlayıp kapıya koşuyorum.
Hadise elinde poşetlerle ve yüzünde gülümsemesi ile kapıda duruyor .
İki dakikamı onu süzmek için harcıyorum.
Sonunda "İçeri girmeyeyim istersen ?" diyerek kendime gelmemi sağlıyor .
Kapıyı sonuna kadar açıp çekiliyorum .
Hadise içeri girdikten sonra "Mutfak nerde ?" diyor . Konuşamadığım için onunla mutfağa kadar gidiyorum.
Poşetleri tezgahın üstüne bırakıyor.
"Tamam sen git ben hazırlarım kahvaltıyı ."
Diyerek beni mutfaktan gönderiyor.
Yatak odasına gidip üstümü değiştiriyorum. Parfümü kesinlikle fazla sıkmamaya dikkat ediyorum , sabah sabah midesi bulanmasın.
Geri döndüğümde her şeyi neredeyse bitirdiğini görüyorum. Ne kadar da hızlı. Masada da bir tek kuş sütü eksik yani .
Ama bir tek tabak var.
"Sen yemeyecek misin ?"
Diyorum düne göre daha iyi ama hala kısık olan sesimle .
"Ben evde atıştırıp geldim ."
Diyor .
"Yalnız yemem ."
"Çocuk musun sen ? O kadar hazırladım hadi ama ."
Omuz silkiyorum.
Hadise nazlansa da sonunda kabul ediyor.
Tam bir tatlı canavarı. Peynirin var olduğundan haberi yok galiba.
"Tatlıyla mı besleniyorsun sürekli ?"
Diyorum sonlara doğru daha da giden lanet olasıca sesle .
Başını evet anlamında sallıyor.
Elimde sırasıyla peyniri , domatesi ve zeytini gösteriyorum ama hepsinde de hayır anlamında mırıltılar çıkarıyor.
Yüzüne garip garip baktıktan sonra "Ne ? Hiçbirini sevmiyorum ." diyor. Gözlerimi devirip gülümsüyorum .
Değişik.
Sonunda kahvaltıyı bitiriyoruz. Yani ben bitiriyorum . Hadise'nin pek iştahlı olduğu söylenemez.
Tabakları makineye yerleştirme konusunda ısrar ediyor . Yardımı da kabul etmiyor . Israr da edemiyorum sesim kısık çünkü. Çaresiz çaresiz salona geçiyorum.
Yaklaşık bir 45 dakika sonra dayanamayıp mutfağa gidiyorum.
İlk geldiğinden daha temiz yapmış mutfağı.
Geldiğimi fark etmiyor .
Kolundan tuttuğumda öyle bir korkuyor ki bayılacak sanıyorum.
Bembeyaz oluyor .
"Özür dilerim iyi misin ?"
Diyorum.
Eli kalbinin üstündeyken "Mümkünse bir daha böyle yapmamaya çalış ." diyor .
Onun bu ürkek haline gülümsediğimde o bir tabak uzatıyor. İçinde taşa benzeyen beyaz şeyler var .
Yüz ifadem ile bu ne demeye çalışıyorum.
"Ye işte ses kısıklığına iyi gelir ."
Diyor .
Yiyip yememekte kararsız kalınca kendi alıp yediriyor. Tadı güzelmiş aslında.
"Tadı güzel dimi ?"
Evet anlamında kafamı sallıyorum. Ama baya sert yemesi zor .
Hadise'nin kolundan tutarak salona götürüyorum.
Sonunda ağzımdaki bitiyor .
Şeker nasıl bir şeyse sesim daha iyi oluyor. Tabi daha kısık ama .
Yanımda Hadise suskun suskun oturuyor . Beklemediği bir anda "Hadise biz neyiz ?" diyorum .
"İnsan olabilr miyiz ?"
"Dalga geçme ya . İkimiz yani ."
Biraz durduktan sonra "Arkadaşız ." diyor .
Üzülüyorum tabi .
"Sadece arkadaş mıyız ?"
"Öyleyiz ."
"Emin misin ?"
"Eminim Murat ."
Kendimden beklemediğim bir şekilde elimi Hadise'nin beline götürüp kendime çekiyorum ve öpüyorum.
Geri çekilmesini beklerken karşılık veriyor.
Elim saçlarına giderken onun ellerini de saçlarımda hissediyorum.
Öyle büyülü bir an ki .
Sanki etraftaki her şey kaybolmuş da sadece o ve ben varmışız gibi.
Dudaklarımızın birlikteliği uzun sürüyor.
İkimizin de nefesi kesildiğinde Hadise kendini çekiyor. Sıcak nefesi yüzüme vururken gözlerime bakmıyor.
"Şimdi emin misin ?"
Diye soruyorum.
Yüzü kızarıyor.
"Can'la telefon konuşmanızı duydum . Markette karşılaştığımız günün akşamı seninle konuştuktan sonra telefonu kapatmayı unuttun ."
O geceye geri gidiyorum.
Ona aşık olduğumu öğrenmiş !
Bu sefer benim yüzüm kızarıyor.
"Bir şey de o zaman ."
Diyorum. Düzelen sesim yeniden gidiyor.
Susuyor .
Bu kadar duygusal olmak istemiyorum , ama gözlerimin dolmasına da engel olamıyorum.
Niye bir şey demiyor ?
Yerinden kalkıp kapıya doğru giderken peşinden gidiyorum.
Bir şey demeye cesaretim yok. Demek sevmiyormuş. Ben kendi kendime sevinmişim.
Çantasını alırken kapıyı açıyor.
Son bir söz , bir bakış bekliyorum.
Kapıda 'Bir şey söyle' diye yalvaran gözlerle ona bakarken bana dönüp "Ihlamur kaynattım içmeyi unutma ." diyor.
Bir de erkeklere odun derler .
Ben hayatımda bunun kadar odun birini daha tanımadım !
Tam kapıyı kapatacakken "Murat !" diyor .
"O beyaz şeyi de yerim merak etme ."
Diyorum trip atar gibi.
Yaklaşıp kulağıma "Ben de seni seviyorum ." diye fısıldadıktan sonra yanağıma bir öpücük kondurup kaçar gibi hızlı adımlarla gidiyor.
Kapıyı kapattıktan sonra resmen arkada zafer müziği çalıyor benim için.
Kendi gerizekalı hareketlerim ile bu harika günü kutluyorum.
Sonunda sevgilim var .