Tu..big...hirap na hirap na sabi ko..
Nagising ako na maraming aparato ang nakakabit sa katawan ko.Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko..Anong nangyari sakin.?
Ang anak ko...Napatingin ako sa tiyan ko ng maalala ko ang baby ko...
What the!? Bakit biglang lumaki ang tiyan ko.. Last na naaalala ko bahagya pa lang tong nahahalata..Ngayon para na akong literal na nakalunok ng pakwan sa histsura ko..Ano n bang nangyari? Matagal na ba ako dito?
Nasaan si Mama.?Tama namang pagpasok ng lalaking balot na balot..Hindi ko mamukhaan ang lalaki dahil may mask din na suot..Pagkakita niya saken para siyang nakakita ng multo!
Doctor! Doctor! tawag nito.
I know that voice..It's him..!!! hindi ito magkandaugaga pagtakbo habang tinatawag ang doctor..Yun ang huli kong naalala bago ako gupuin muli ng antok.
Samantha!!Samantha!!Stop running!Bullshit !tawag niya saken.
Napalingon ako sa kanya dahil alam kong maaabutan na niya ko.kinakapos na ko ng hininga! I dont think I can do this but I have to and I need to..
Liwanag na nagmumula sa sasakyan na kasalubong ko ang nagpahinto sa pagtakbo ko! tila napako ako sa kinatatayuan ko dahil hindi ko nagawang makakilos! Malakas na pagpreno ng sasakyan ang huling narinig ko bago ako nawalan ng malay.....
Lord please nooooooo.....
Umiiyak ako pagkagising ko...
Hindi yun isang panaginip! Totoong nagyari yun! Totoong ponagkatangkaang patayin ni Leighton ang sarili niyang anak...Napakasama niya!!
Naagaw ng atensiyon ko ang taong parang nagtatalo sa loob ng kwarto..
Check her! Bakit hanggang ngayon hindi pa ulit siya nagigising? Is she still in coma?
No Sir.,ok na po siya.Baka po nakatulog lang ulit siya dahil sa gamot na nakasaksak sa kanya..
Hindi ako pwedeng magkamali..Si Leighton yun! anong ginagawa niya dito? pagkatapos ng ginawa niya may mukha pa siyang dumalaw sakin..?
Anong ginagawa mo dito you monster!!
Napalingon ito sakin at nakita ko kung paano siya nasaktan sa sinabi ko..
Im sorry Sam,.I'm glad that your awake..You don't know how worried I am.
Wag kang magpanggap na parang alalang alala ka..
Ano pang ginagawa mo dito? Umalis ka na..! Hindi kita kailangan dito!!
Im sorry Sam pero kahit anong pagtataboy mo hindi ako aalis sa tabi mo...Dito lang ako..babantayan kita..
Bahala ka..
Tuluyan na akong nakalipat ng private room dahil stable na daw ang kalagayan ko..Ok na din daw ang Baby ko..Almost 6 months din pala akong nacoma after ng aksidente..Miracle daw ang pagkakaligtas ng anak ko dahil halos mag 50/50 na ako ng isugod ako sa hospital buti na lang mabilis akong nadala dito.Ayon kay Ara na lagi kong kasama dito nahuli na daw ang nakabangga sakin na lubos kong ipinagpasalamat sa diyos..
Isa lang ang ipinagtataka ko..Pag hinahanap ko si Mama parang umiiwas sila sa tanong ko'Iisa lang din ang palagi nilang isinasagot sakin..'Nasa restaurant po si Mam Mae,dumadalaw po siya dito kaso tulog po kayo parati'hindi naman niya po kayo magising dahil sabi ng doktor kailangan niyo daw magpahinga'..Tumatahimik na lang ako pag sinasabi nila yun kahit alam ko may itinatago sila..Yun ang aalamin ko..Noong nakaraang gabi kasi nagpanggap akong tulog hindi si mama ang nakita kong dumalaw kundi ang lalaking ayaw ko ng makita..Umiiyak siya habang hawak ang kamay ko,hindi na lang ako ngrereact dahil baka malaman niya na gising pa ko..Panay ang hingi niya ng tawad..Narinig ko din si ara at manang na nag uusap tungkol kay Leighton..Kesyo naaawa na daw sila dahil sa mga upuan lang sa labas natutulog..Hindi ko na lang pinapansin dahil wala na akong pakialam..Hanggat maaari lalayo kami ng anak ko sa kanya dahil pakiramdam ko wala siyang gagawing tama..
Ngayong araw ay schedule ko sa therapy ko ..Para na rin maayos na paglakad ko..Kelangan ko na daw makalakad dahil namamanas na yung paa ko..Nanggaling dito ang OB ko to check the baby..Masaya ako dahil wala naman daw namang problema..Parehas kaming healthy..
Mam..kelangan na po nating magpunta sa therapist ninyo kelangan na po pala nating pumunta dahil baka malate tayo... sabi nito habang tuulak ang wheelchair ko..
Naging ok naman ang therapy ko..Twice a week ang schedule ko dahil medyo ok na naman.. Pinayagan na din ako ng doctor na makalabas ng hospital para sa bahay na makapagpagaling..
Sinundo kami ni Leighton ngayon sa hospital para maihatid sa bahay..Hinayaan ko na lang siya sa ginagawa niya.na..Inaasahan kong si Mama ang susundo sakin pero nagkamali ako..Nagsisimula na akong kabahan pag naiisip ko si Mama dahil kahit ayaw kong isipin eh pumapasok pa din sa isip ko na baka may nangyari sa kanya..
Saan tayo pupunta? Bakit ibang daan tong pinupuntahan natin? hindi ito ang papunta sa bahay..
Lalo akong naguluhan nung marealize ko na papunta sa sementeryo ang tinatahak naming daan..Kahit hindi ko alam ang dahilan ay hindi ko mapigilang umiyak ng umiyak..
Sam,.you have to come with me..nanginginig na sabi ni Leighton..
Ayoko! ayoko! ayoko..! Last time na sumama ako sayo may nangyaring masama sakin! Dito lang ako..umuwi na tayo! Ihatid mo na ako sa bahay.
But you have to come with me..Alam kong may mga tanong diyan sa isip mo na gusto mo ng kasagutan..Sige na.. wala akong gagawing masama sayo pati na kay baby...Trust me...
Trust you? wow! bigword! how can trust you? sabihin mo nga sakin..how can I trust you kung pinagtangkaan mong patayin ang anak ko?!!!umiiyak na sabi ko...
Sam.,sige na..sumama ka na sa kanya.. Wag kang mag alala hindi ka na niya masasaktan.. babatantayan ka namin..Cge na.. bumaba na tayo..
Sinubukan akong alalayan ni Leighton pero pinalis ko lang ang kamay niya..
Kahit pa may idea na ako bakit kami narito ay hindi pa din ako makapaniwala sa nakita ko..
Mae louise Andrada
Born: Sept.11 1962
Date of Death: august 19.2016
Hindi totoo to! hindi to totoo! Mama..Mama..mama....Wag kayong magbiro ng ganyan..Hindi pa patay ang mama ko..You can't do this to me..No..No...this can't be.. bata pa ang mama ko.. Hindi pwede..
Nakita ko silang lahat na umiiyak...
Ma.,di ba sabi mo tayong dalawa ang magmamahal kay baby.? Di ba sabi mo partners tayo.?Hindi ba walang iwanan? Di ba tayo kang dalawa ang magkakampi? Bakit...bakit..bakit..mo..ako...iniwan? Hindi mo na ba ako mahal..?
Sam...
Tita..tita... iniwan na ako ni Mama..bakit nangyari to..Hindi na niya makikita si baby..
Bakit...po...na..ma..tay..si..Ma..ma?
Inatake siya sa puso pagkatapos niyang malaman na nag aagaw buhay ka...Hindi na pala niya naiinom yung maintenance niya sa puso dahil sunod sunod yung nangyaring problema sa restaurant kaya hindi niya kinaya lalo na nung malaman niya na nag aagaw buhay ka..
Bigla akong tumayo palapit kay Leighton!
Pak!pak! sinampal ko siya sa magkabilang pisngi ..Nakita ko din na umiiyak siya pero wala akong pakialam..
Ikaw ang pumatay sa Mama ko! Ikaw ang may dahilan bakit niya ako iniwan! Mamamatay tao ka!!!!mamamatay tao ka!!! Hinding hindi kita mapapatawad! Sana ikaw na lang ang namatay dahil masama kang tao.. pinaghahampas ko siya sa dibdib sa galit..hinahayaan lang niya akong gawin yun..
IM sorry Sam.. hindi ko sinasadya! hindi ko sinasadya..hindi ko gustong mangyari ito...
I hate you! I hate you! I hate you! Hinding hindi kita mapapatawad..Umalis ka dito..umalis ka! Hindi ka dapat ngpupunta dito dahil ikaw ang pumatay sa kanya!
Im sorry..Im sorry..please dont hate me...hindi ko sinasadya.. mahal kita sam..please forgive me..
Mahal? Lecheng pagmamahal yan!sayo na lang yan! isaksak mo yan sa baga mo! hindi ko kailangan ng pagmamahal ng isang mamamatay tao..Mula sa araw nato., pinuputol ko na ang anumang ugnayan natin..wala ka ng anak! Hindi mo deserve tong baby! i hate you! sabay talikod sa kanya..
Gemma.,kunin niyo ang mga gamit sa sasakyan niya..hindi tayo sasakay sa sasakyan mamamatay taong yan! galit na galit na sabi ko..
Habang nasa byahe ay iyak pa din ako ng iyak.. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari..
Sam.,tama na.. makakasama kay baby yan..
Nasa tapat na kami ngayong ng bahay namin..Halos ayaw kong ihakbang ang mga paa ko pagpasok dahil sa mapait na katotohanang wala na si Mama.. Unti unti na naman akong nagsimulang umiyak habang napapaupo..Mabuti na lang at madaming umaalalay sakin kung hindi marahil ay nahulog na ako sa hagdan..
Pagkapasok ko sa kwarto ko ay nakatulala lang ako..Hindi ko alam kung ilang oras ns akong nakatulala dun,nakatitig lang ako sa pader...Napagod na ako kaiiyak..Pagod na ako..
Nagtatakang npatingin sakin si Ara dahil kumilos ako para mag impake...
Ara.. mag impake ka ng mga damit mo..pasabihan na rin si Mang Ed..aalis tayo ngayon..
Nagmamadaling inihanda ko lahat ng mga gamit namin ni baby..Nag iwan na lang ako ng sulat kay tita na nagsasabing siya na muna ang bahala sa bahay at restaurant..Kelangan ko munang lumayo para maghilom ang mga sugat na dulot ng mga nangyari..
Hindi kami pwede lumabas ng bansa para magbiyahe kaya naman may naisip na akong pupuntahan namin na alam kong tahimik at malayo sa magpapaalala sken ng sakit ng kahapon..
TBC....